Afgelopen week was een spannende week, het zwaard van Damocles hing boven één van mijn beste vrienden zijn hoofd. Dinsdag zou hij te horen krijgen of hij wel of niet zijn baan kon behouden, of dat hij per 1 oktober ontslagen zou zijn. Het is natuurlijk niet niks als je dit boven het hoofd hangt, zeker als het iets is wat je al maanden boven het hoofd hangt. Gevolg is natuurlijk dat je in spanning leeft, al moet ik zeggen hier voelde ik niets van. Hij was hierin heel nuchter en had iets van, ik zie het wel, het kan alle kanten opgaan, maar je weet het nooit. Ik maak me nog niet zo druk. Heel knap vind ik dit, ik denk dat ik dinsdag de plaats vervangende spanning heb gevoeld.
De hele dag heb ik om het uur op mijn telefoon gekeken of er al nieuws was, maar er kwam niets, dus het zou kunnen dat het of heel erg slecht nieuws was of misschien nog geen nieuws, of goed nieuws.
Alles was mogelijk, kortom, de spanning ging steeds meer stijgen, omdat het niet duidelijk was wat er aan de hand was. De hele dag had ik toch een beetje het gevoel dat het zwaard van Damocles ook boven mijn hoofd hing. Weet niet waarom, maar kennelijk hield het me erg bezig. Tenslotte wil je niet graag één van je beste vrienden ongelukkig zien. Okey het hoort bij het leven maar toch, het is niet iets wat je iemand gunt.
Uiteindelijk om 18.00 heb ik maar eens een andere vriend geappt of hij al iets wist, gelukkig is hij wat doortastender hierin, en hij appte meteen naar mij dat hij het hem ging vragen.. Dus wederom kwamen er spannende minuten, zeker toen ik als antwoord kreeg dat de betreffende vriend aan het schrijven was... Het tienvingersysteem werkt niet zo goed op een telefoon, dus het waren zenuwslopende minuten.. want het kon vriezen of dooien..
Na een paar minuten, wat wel een uur leek, kwam het verlossende antwoord,... hij was niet ontslagen, wel 6 van zijn naaste collega's die hem na stonden moesten wel weg, maar hij niet, de mazzel, als je het zo kan zien, was het dat op zijn contract een andere benaming stond voor de functie die hij doet, gevolg hij mag blijven.
Natuurlijk is het zo dat het voor hem, en zeker de mensen die wel ontslagen zijn, die hem na aan het hart liggen, dat het heftig is dit soort gebeurtenissen. Natuurlijk ben ik heel blij voor hem dat hij zijn baan kan houden, maar voel ook mee met die mensen die hun baan daar zijn kwijt geraakt.
Het zwaard van Damocles hangt voor je het weet boven je hoofd.. en dan moet je maar hopen dat hij niet jou raakt.. of misschien juist wel.. dan is de spanning in ieder geval weg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten