inspectie....

 

Vandaag was het toch wel even slikken en nadenken, dit was de dag van de Inspectie die bij ons op school zouden komen.

Ik vind dit nooit fijn, mede omdat ik weet dat ik altijd de klos ben, ze komen altijd bij drama kijken, dit vinden ze zo leuk. Ze hebben echter niet door dat juist hun aanwezigheid voor de kinderen min of meer een bedreiging is, hun veiligheid is doorbroken.

Maar goed, na het  gedoe van gisteren, ben ik deze ochtend, ondanks dat ik het eerste uur vrij was, veel eerder naar school gegaan, om toch nog snel even mijn lokaal op te ruimen, de spullen die zo gigantisch over mijn kast waren neer gegooid, en de kledingstukken die zo waren op gehangen dat ik ze bijna niet meer kon vinden, heb nog steeds twee lege hangertjes en de hoop dat ik de kledingstukken die daar bij horen nog ga vinden.  Ik wil zo wie zo dat voor de leerlingen mijn lokaal er goed uit ziet, maar ook als de inspectie langskomt en dit ziet dat mijn lokaal goed en ordelijk eruit ziet. Natuurlijk is een drama lokaal altijd wat rommelig en chaotisch en dat mag ook maar het is dan wel wat zo mag zijn omdat ik het toesta en niet omdat een stel barbaren de dagen ervoor er huis hebben gehouden.

Kortom, ondanks dat ik me er meestal niet zo druk over maak, omdat ik inmiddels wel mijn kwaliteiten ken en weet wat mijn zwakke plekken zijn, was ik toch wat gespannen, mede doordat ik van te voren toch snel even mijn lokaal op orde wilde maken.

Het gekke is je weet dat die mensen door de school lopen, je weet dat ze bij je binnen kunnen lopen om te kijken hoe jij het doet, je weet ook dat ze je vragen kunnen stellen en noem maar op. Kortom het is toch elke keer weer spannend of je wel of niet aan de beurt bent. 

Bij aankomst, dacht ik al ik doe mijn deur dicht, omdat men meestal mijn lokaal niet kan vinden omdat hij helemaal weg is door de posters in de gang, en ik zet de muziek zacht zodat het niet te horen is op de gang, wie weet gaan ze toch mijn lokaal voorbij.

Helaas, na twee uur, ging ineens halverwege de deur open en ja hoor, daar kwam een mannetje binnen met veel papier werk en met een blik van, laat ik hier eens kijken.   Toen hij wilde zitten, heb ik hem uitgenodigd om plaats te nemen op een stoel naast een leerling omdat hij anders aan de zijkant zou zitten en dus niets kon zien.  Weet niet wie zich het meest opgelaten voelde de leerling of die meneer. 

Ik was net bezig met een les rol inleving aan de binnenkant, een redelijke saaie les, maar wel erg mooi om te doen. Ik loop de klas door en stel bij foto's vragen die de leerlingen moeten beantwoorden zodat ze leren om snel een rol te kunnen maken. Dit is altijd erg leuk mede omdat ze dan creatief bezig zijn. Mijn derde foto is altijd een foto van een hele oude vrouw, die in een ontwikkelingsland woont, maar je kan er alle kanten mee op Natuurlijk gaan de leerlingen lachen en komt er allerlei bagger los, ze is arm, ze woont in een krot, een doos, eet uit de prullenbak, kan niet lezen, heeft luizen etc. (Het grappige is dat dit al 20 jaar zo is, bij elke klas weer, steeds dat negatieve, daarin kom ik er achter dat er kennelijk in 20 jaar nog niet veel veranderd is.)

Als ze uitgelachen zijn en de rust er is, dan komt het verhaal van mij over dat deze vrouw heel rijk (multi mulit miljonair)  is en dat ze in Afghanistan woont, dat ze heel veel kinderen helpt die geen tehuis meer hebben, omdat hun ouders of gevlucht zijn of overleden zijn, dat ze daarom overal tehuizen heeft laten bouwen om deze kinderen een toekomst en ook een dak boven het hoofd te geven...) De kinderen zijn dan muis stil, en daarna vertel ik dat ze moeten leren om niet meteen de buitenkant te veroordelen zonder dat ze de binnenkant van iemand kennen.

Het mooie was dat een leerling, die daar kennelijk heel erg mee bezig is, die begon over de vluchtelingen, vond ik wel mooi, de opmerking meteen, dat hij zich afvroeg hoe het nu zat, hoe het ging omdat ze wel veel kleren hebben en dus wel veel geld moeten hebben. Ik heb hem verteld dat ik weet van de isk leerlingen, dat ze vaak ieder een setje kleren kopen wat in is, en dat ze dat of dag in dag uit dragen en in het weekeinde wassen om op maandag dit weer te kunnen dragen of dat ze soms kleding uitwisselen met elkaar. De ene draag maandag dit, dan als hij thuis komt, was hij het en geeft het aan een vriend die weer aan hem zijn kleding geeft zodat ze toch steeds iets anders aan hebben.

Dit was voor hun ook erg schokkend, en wederom bewust worden van dat ze dus vaak iets veroordelen wat heel anders blijkt te zijn. Natuurlijk komt de opmerking, dat ze wel heel stevig zijn, dus niet echt honger hebben. Ik vertel ze dan ook, dat de rijke mensen weg kunnen ,maar dat ze heel veel geld moeten betalen.. om bijvoorbeeld 5 kilometer te mogen lopen moeten ze 500 euro betalen, om aan boord te gaan van een schip per persoon 3500 euro, dus alleen de rijke mensen kunnen weg, de arme mensen zijn gedoemd om daar achter te blijven en te hopen dat ze niet door de oorlog worden gedood. 

Dit alles heb ik dus ook beantwoord waar die man  van de inspectie bij zat, ik was hem totaal vergeten.. totdat ik besloot om opa Jopie te spelen.

Ik had het gezegd omdat ik de leerlingen wil leren om op een goede manier vragen te stellen aan een rol, dus ik kleed me snel om als opa jopie, een hoed, een sigaar, een bril en een wandelstok, ik ga wat krom staan, haal ff adem en kom al hoestend en rochelend op, ik spuug wat etc.. kortom ik zet een opa neer die echt oud is... gevolg is dat ik me ineens bewust was van okey.. ik moet ff de lieve opa spelen.. Opa Jopie heeft namelijk de neiging om de kinderen uit te schelden, met woorden als Bitcht, trut, snotjoch, klungel, lummel etc kortom de kinderen liggen altijd helemaal in een deuk als ik dit doe, maar nu bedacht ik me dat het niet kon..

Dus ik ben heel netjes gebleven. Natuurlijk daarna uitgelegd dat ik dit alleen kan doen, deze rol door de buitenkant, wat ze vorige keer hebben gehad en de binnenkant te combineren... etc..

Ik was klaar met mijn uitleg, en de meneer van de inspectie vertrok... de deur ging dicht, en ik zei echt vanuit het diepst van mijn hart.. Gelukkig die is weg.. waarop de kinderen zeiden zeg dat wel  wat vervelend dit, het is lastig.. ze voelen zich bekeken. kortom ze waren nogal opgelucht dat hij weg ging..Tot iemand zei misschien staat hij nog met zijn oor tegen de muur te luisteren.. Ik heb daarop even een leerling zgn naar de wc gestuurd.. En hij was al weg..

Heerlijk gelachen ook hierom met ze.

Aan het einde van de dag kregen we het rapport over onze school en we kregen een groots compliment van de inspectie dat we het heel goed doen, dat we een betrokken team hebben, die open staat voor de kinderen en dat we een goede sturende team zijn..

Kortom we zijn er heel goed uitgekomen..

Dat stemt me weer helemaal blij, mede omdat ik weet dat we een prima school hebben en dat blijkt wel weer... we doen het goed met ze.