In memoriam Sonja van Vliet

 

1961-2014

 

Anouk met birds

 (start eerst  het lied van Anouk)

 

 

 

Het leven heeft het niet begrepen

 

 Het leven heeft het niet begrepen

dat soms de dood

over ons waakt

dat soms ineens

de liefde kan verdrogen

dat soms ineen

de lach vergaat

het leven heeft het niet begrepen

dat het soms anders moet

soms te ranke schouders

die te veel moeten dragen

het leven heeft het niet begrepen

het leven is blijven stil staan

zonder dat we het beseffen

dat het leven soms

niet meer

verder kan gaan.
 

(vrij naar  de flard "Het leven heeft het niet begrepen"
uit de bundel  'Doe jij het licht uit? " www.flarden.nl )
 

 

Het nieuws kwam totaal onverwachts, net als een slag bij heldere hemel, zomaar ineens is Sonja niet meer om mee te praten.

Herinneringen genoeg, samen in de sneeuw aan het dollen, omdat we toch niet konden skieeën, daarnaast vele gesprekken over het leven , over de dood, over van alles. Altijd weer met een lach, daarnaast samen praten over hoe je met leerlingen om moest gaan, wat beter werkte en hoe het ging. Het is totaal een klap voor, niet alleen de school waar Sonja werkte, maar een heel dorp dat in onbegrip achterblijft,  familie, vrienden en  veel meer mensen zullen moeten leren leven met de gedachten dat ze niet meer is,  en nooit meer zullen we haar nog horen lachen, of zingen.

Ik huil in stilte om haar gaan en leef intens mee met haar man en haar zoon. Ik wens ze alle sterkte toe die ze nodig hebben. De warme mantel van de liefde hoop ik dat ze die weer vinden in het leven, al zal voor deze twee mensen het leven nooit meer hetzelfde zijn na het verlies van Sonja.

 

 

 het lied dat voor mij toch door de titel kenmerkend was voor mijn contact met Sonja
Het lachen dat we samen deden
(Willeke Alberti)