de pasion

Lang naar uitgezien en gisteren was het weer zover, eindelijk weer een keer de Pasion, en dit keer voor mij een hele bijzondere, hij werd opgenomen in mijn stad. De stad waar ik mijn jonge wilde jaren heb doorgebracht, waar ik jaren heb gewoond, waar ik mijn wilde haren dacht te verliezen, maar nog steeds heb. Daar waar ik jaren in het centrum woonde van de stad, midden in de uitgangsbuurt. Daar waar ik in de ochtend door mijn moeder werd gebeld omdat er een schot was geweest in de Peperstraat en dat had ik nooit gehoord, zo vast sliep ik toen ook al. De stad waar ik mijn eerste liefdesverdriet had, ik heb nooit geweten dat dat zo diep zat toen, dat het je zo onzeker kan maken en je zo stuk kan maken, daar waar ik een vriendje had die me zo diep raakte dat het geen kans van overleven had omdat ik zo tegen hem op keek en volslagen machteloos was tegen alles wat er kwam en was. De stad waar ik mijn grote liefde dacht te hebben ontmoet waar ik 9,5 jaar bij ben gebleven, niet samengewoond, maar gewoon samen mee ben geweest, met allerlei dingen die er gebeurden, rond om ons, waar we niets aan konden doen of konden veranderen. De stad waar ik met Passie heb gefeest, waar ik heb geleefd, waar ik nachten doorging, waar ik de liefde voor de mannen helemaal ontdekt heb, waar ik me helemaal uitgeleefd heb. De stad die ik ontvluchte toen mijn relatie te intens werd, dat ik te veel werd opgeslokt door de liefde die er toen was, maar die ik ook niet kon laten gaan omdat we zo verbonden waren. Ergens altijd geweten dat het niet was wat het moest zijn, de passie was al weg, de sleur bleef. Daar waar ik een jongen leerde kennen die me zo diep raakte maar die net als ik niet kon omgaan met wat er gebeurde tussen ons, en dus we sloten beiden de deur, al was en is het nooit echt afgesloten. Wie weet krijg ik die kans ooit nog om dit op een goede plek te leggen en vaarwel te zeggen. De stad waar nu dus de pasion is, waar ik naar heb gekeken, Zoveel dingen heb herkend van de stad waar ik heb gelopen, waar ik ben geweest, de parkeergarage was voor mij onbekend de rest kende ik door en door. Ik liep als het ware met het kruis mee door de stad. Het gekke is dat ik zoveel oog had voor de stad dat ik de pasion niet helemaal heb gevolgd, maar ik had ook de indruk dat het deze keer minder intens was dan de andere keren. Het ligt er toch aan of je iets met diegene die Jezus speelt en Maria, en ik vond Jan van de 3 j's net echt een goede en boeiende Jezus, hij pakte mij niet met zijn zang en spel, ik moest helaas steeds denken aan het songfestival... en zijn afgang daar. Het is bijzonder dat je zelfs de zang van Simone niet helemaal kon volgen, ze is een vak vrouw maar dit moet ze maar niet meer doen denk ik, dit haalt ze niet Haar stem kon me nu niet betoveren. Wat ik wel mooi vond de scene met het brood dat je dan ineens Jacq dacona en Hennie huisman ziet staan, en dat Beau daar even om moet lachen. heerlijk vind ik dat, dit was kennelijk ook voor hem onverwachts, en dat maakt het weer speels. Ik vind het jammer dat ondanks dat het mijn stad is waar het werd gefilmd, dat het niet overkwam wat er gezegd moest worden, ik heb geen idee wat dit was en waarom maar kan ook aan mijn gevoel hebben gelegen. Laten we hopen dat de Pasion volgend jaar beter is met in ieder geval een betere Jezus.. ik ben daar voor.

 Bedenk me nu net dat het ook te maken kan hebben met de cabaret die we op school hadden.Een geweldige leuke belg met een mooi programma, waarin hij het paasverhaal zo mooi subtiel wist te brengen, zijn interactie met het publiek was geweldig, en hij deed het met onze gasten heel goed.. wat een geweldige show was dit. Ik vind dit een aanrader voor de scholen om hem in te huren met zijn shows.