als de herinnering maar blijft
ik streel haar haar
omdat ze niet meer
zal ontwaken
ik raak stil haar
lippen aan
streel haar hand
traag verschijnt een glimlach
om haar mond
ik zeg zacht
dat ik haar zal laten gaan
dat ze mag
dat ik haar
herinneringen
zal koesteren
als de mijne
ik ben even heel stil
dan hoor ik haar laatste adem
ze valt in slaap
om niet meer
te ontwaken
(Laten we de herinneringen vast houden van de mooie dingen, en die een goed plekje geven in ons hart en leven, zodat we terug kunnen kijken met een mooi gevoel naar dat wat is geweest en wat zo bijzonder was)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten