the lunchbox (film)

Gisteravond met vriendin Els en vriendin Heleen naar de feel good movie The Lunchbox geweest. Ik had afgelopen al een voorfilmpje gezien bij de vorige film en dat nodigde uit voor deze film. Naast de goede reacties die ik al had gehoord van vrienden leek me dit een film die je niet zou moeten missen. Ik ben nooit zo happig op een film met een open einde en dat jezelf verder moet invullen wat je denkt dat er gaat gebeuren. Maar de tekst over de begrafenis van de ene speler maakte veel goed. "in de metro moet ik altijd staan, en toen ik een graf wilde regelen voor als ik ga overlijden, kon ik alleen maar kiezen voor een horizontaal graf, met als gevolg dat ik mijn hele leven in de metro heb gestaan kan ik ook nog gaan staan als ik overleden ben..."Prachtig vind ik deze zin en zo waren er  meer prachtige one liners.  Deze film is wel een aanrader dat zeker, maar hij pakte me net niet zo veel als a long day, dat had meer impact op mij en boeide me meer

 

 

Regie: Ritesh Batra | Cast: Irrfan Khan (Saajan Fernandes), Nimrat Kaur (Ila), Nawazuddin Siddiqui (Shaikh), e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2013

In India begint een nieuwe generatie filmmakers op te staan die het anders aanpakt dan hun oudere collega’s. De traditionele Bollywood-stijl zoals we die kennen, veelal met felle kleuren en volgestopt met zang en dans, blijkt de afgelopen jaren niet meer het enige te zijn dat er in het land wordt gemaakt. Zo verscheen eerder dit jaar het ruim vijf uur durende, gewelddadige gangsterepos Gangs of Wasseypur, dat ver weg bleef van de uitbundige films die India zo lang kenmerkten. Regisseur Anurag Kashyap produceerde niet veel later het intieme drama The Lunchbox, dat nu ook in onze bioscopen verschijnt.

Dat het niet zomaar weer een film uit India is werd eerder dit jaar al bewezen. Het speelfilmdebuut van Ritesh Batra schopte het tot de Semaine de la Critique, de competitie voor opkomende regietalenten tijdens het filmfestival van Cannes, waar cineasten als Bertolucci en Audiard groot werden. Of Batra het net zo ver gaat schoppen is nog moeilijk in te schatten, want een echt stempel lijkt hij nog niet op zijn film te drukken. Wel laat hij zien dat hij diepe emoties op een treffende manier weet neer te zetten, zonder het onder de neus te wrijven.

In The Lunchbox volgen we twee personages die een lichtpuntje in hun grauwe bestaan vinden wanneer ze per toeval met elkaar in contact komen. Echt contact kun je het eigenlijk niet eens noemen. Ila slooft zich dagelijks uit in de keuken om indruk op haar afstandelijke echtgenoot te maken, maar de hoogstaande lunches die ze de koerier meegeeft worden telkens bij de verkeerde bezorgd. Dat is Saajan, een norse weduwnaar die weer lijkt te ontwaken uit zijn rouwroes wanneer hij merkt dat het middageten dat hij dagelijks bestelt bij een afhaalcentrum, opeens veel beter smaakt.

Saajan en Ila hebben aanvankelijk nog niet in de gaten dat er sprake is van een misverstand, totdat ze ook briefjes mee in de lunchtrommel beginnen te sturen. Zonder elkaar te ontmoeten beginnen de twee langzaam levenservaringen te delen en groeien ze steeds dichter naar elkaar toe. Hij begint te merken dat hij eenzaam is, zij ziet in dat haar huwelijk niet goed loopt. Intussen is Saajan met zijn aanstaande pensioen bezig om een groentje, dat ook een kwetsbare jongen blijkt te zijn, op te leiden om zijn plaats over te nemen.

Het drama van The Lunchbox wordt daarmee groter dan alleen de hints naar een mogelijk opbloeiende romance. Het is ook een mooi beheerst drama over beschadigde mensen die zich aan elkaar vastklampen om er weer bovenop te komen. Overtuigend ingetogen geacteerd en gespeend van vals sentiment. Als de nieuwe Indiase cinema van dit kaliber blijft, dan staat ons nog veel moois te wachten.