het boze oog

wel mijn oog

 

Vorige week zondag was het er ineens.. een bloedinkje in mijn rechteroog. Naast dat ik rood niet echt mijn kleur vind, vind ik het vooral niet prettig omdat het mijn oog is. Dus na een week, en ik heb de rust genomen, bleek het niet over te zijn. Zaterdagavond begon het zelfs pijn te doen, een soort van branderig gevoel, na heel veel tobben en nadenken toch besloten om maar even de huisartsenpost te bellen voor advies. Nou dat kreeg ik, ik moest een uur lang om de zoveel minuten mijn oog in een oogbakje spoelen zodat mijn oog zou spoelen. Na een uur mocht ik terugbellen om te horen wat ik nog meer kon doen. Kortom, ik heb dit keurig gedaan en na een uur gebeld. Inderdaad het was niet minder geworden dus mocht ik langskomen. Bij aankomst was het ijzig rustig en stil, dus dat is wel een voordeel. Heel snel mocht ik naar de dienstdoende arts en op de vraag wat ik al zelf had gedaan, beantwoorde ik heel keurig, dat ik gespoeld had met lauwwarm water, waarop ik het antwoord kreeg, dat is niet goed voor uw oog, doe dat nooit meer. Ik heb daarop maar het antwoord gegeven dat dit het advies was van de assistente die ik aan de lijn had gehad en die dit perfect vond voor mij.. Kortom dit was dus fout heel fout. Maar gelukkig, mijn oog bleek verder niet het probleem, niks aan de hand alleen een droog oog, dus ik kreeg een flesje neptranen mee, alsof ik nog niet genoeg een huilebalk ben bij een uitzending met zielige kinderen.. ik bedoel maar. Ik jank om de meeste dingen tegenwoordig en dat is ook wel erg opluchtend. Kortom het weekeinde ging goed. Maandag echter vond ik dat er meer bloed was gekomen in mijn oog, dus dat het ging verslechteren. Door een opmerking van een collega ging ik toch maar even langs mijn huisarts om dit te laten controleren. Ik voelde me echt een stout kind omdat ik dus al belde terwijl je niet meer mocht bellen voor een afspraak, en dat ik dus toch een afspraak kreeg. Gelukkig kon ik er om 16.00 terecht en ik was blij, het is natuurlijk akelig als mensen steeds zeggen wat  is dat.. en dan vooral heel bezorgd kijken en de meest afschuwelijke senario's afspelen in hun hoofd, en wat ik dus ook zie in hun ogen. Gelukkig kon ik terecht bij een vervanger, een arts in opleiding, wat ik prima vind, daar viel het me op, wat ik al vaker had gezien. Men zit achter een scherm, je verteld je verhaal en dit typt men in, daarna kijkt men even, men opent internet, zoekt op aandoeningen en zo maakt men  de diagnose, met plaatjes van internet. Op deze site stonden prachtige fotos van ogen met bloed, werd er vermeld dat het 2 tot 3 weken kon duren voordat het over was, en dat een mogelijke oorzaak kon zijn een veel te hoge bloeddruk, suikerziekte etc. Nou mijn bloeddruk werd meteen gemeten, en die was voor mij goed, zoals hij altijd is. Suikerziekte heb ik zeker niet want dat had ik dan al geweten, kortom volgens het internet en mijn arts, de vervangster, geen reden tot paniek of bezorgdheid. Ik ben het daar mee eens omdat ik zelf ook wel voel nu dat het niks is, het moet gewoon genezen. Het bijzondere is wel dat leerlingen ineens vragen wat ik heb, en om toch een beetje stoer over te komen zeg ik dan maar dat ik gevochten heb met een leerling en heb gewonnen. Je ziet ze dan lachen en meteen denken die man is gek.. wat ook wel klopt maar goed dat is iets van mij. Af en toe zeg ik dan ook maar dat ik een boosoog heb, wat ook weer tot leuke acties brengt bij leerlingen. kortom ik heb wel lol met mijn oog als zou ik graag willen dat dat rood weg is, het staat me niet.

 

beiden niet mijn oog