Laat ik maar eens in 2014 beginnen met een onderwerp wat me al jaren stoort.
Het valt me zo vaak op dat als mensen aan je vragen hoe het gaat, dat als je zegt
dat het goed gaat, dat dan vaak het gesprek dood valt, er is dan niets om over te praten lijkt het.
Als je echter zegt dat het slecht gaat, dan zie je eerst een wit vertrokken gezicht, en voorzichtig komt de vraag wat er aan de hand is. Als je dan verteld wat je dwars zit of waar je mee zit, of wat er aan de hand is, zie je meteen de raderen draaien en komt men met de de opmerking dat ken ik ook. of daar heb ik ook last van en noem maar op.. en tijdens het praten van die ander komt de hele familie langs met alle verhalen die soms totaal geen link hebben met daar waar jij over wilt hebben. Aan het einde van zon gesprek zegt de ander heel vaak dat hij/zij het zon fijn gesprek vond en dat we lekker hebben gepraat. Ik denk dan even na, zeg alleen maar okey tot een volgende keer, en vaak keer ik dan toch wat teleur gesteld terug naar waar ik mee bezig was. Het ging kennelijk niet om mij maar om het verhaal wat die ander kwijt wilde. Vind ik prima maar vraag dan niet hoe het met mij gaat, maar zeg gewoon kan ik even je wat vertellen. Nee ook niet kan ik met je praten want dat is het niet het is meer in de mededelingen sfeer. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen maar goed daar gaat het nu even niet om. Laatst was ik met een hele goede vriendin aan het shoppen, wat erg leuk en gezellig was, maar het ging vooral over haar en haar gedoetjes. Aan het einde van de dag, kwam de opmerking, goh nu weet ik niet eens hoe het met jou gaat... Ja lekker is dat, ik lach dan lief en zeg, een volgende keer dan maar, al weet ik dat een volgende keer ook niet komt. Dus ik mail haar later vaak hoe het met mij vergaat en hoe het gaat. Zo heb je ook mensen die altijd alleen maar van uit IK
praten, bij alles gaat het erom dat wat diegene vind. Ik heb dit zo gedaan, Ik vind dit, Ik vind het zus. Ik weet hoe etc.. en dan knik ik leuk en lief en denk daarbij, okey als jij het zo zeker weet, wie ben ik dan om daar tegen in te gaan, terwijl ik het mijne ervan denk en over denk en besef dat ik wijselijk zwijg. Jammer dat dit soort mensen het altijd zo leuk vinden dat ze met je praten.. en een goed gesprek hebben. Nogmaals een gesprek is geen eenrichtings verkeer, en altijd tussen mensen en niet over 1 persoon wat die gene allemaal doormaakt. Natuurlijk begrijp ik ook best wel dat als iemand iets heeft wat bij jou ook iets raakt, dat je dan daar op reageert, maar laten we proberen vanaf nu gewoon te zeggen, ik herken het, maar ga verder met je verhaal, ik denk dat we dan veel leukere gesprekken krijgen. Soms is het echt niet erg om iemand even te vragen hoe het gaat en diegene het te laten vertellen zonder met jouw verhalen te komen of met de verhalen van anderen. Het zij gezegd in 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten