Justice league Ifilm)

 

Oh wat hou ik van deze films.. ik kan er zo van genieten, de humor de sfeer, het slappe verhaal maar zo heerlijk om naar te kijken..  genieten met volle teugen..

En het is ze gelukt ik heb weer beseft hoe mooi deze films zijn, dus dit vind ik ook een aanrader.

recensie van de film:

Regie: Zack Snyder | Scenario: Will Beall, Zack Snyder, Chris Terrio | Cast: Ben Affleck (Batman / Bruce Wayne), Gal Gadot (Wonder Woman / Diana Prince), Ezra Miller (The Flash / Barry), Ray Fisher (Cyborg / Victor Stone), Jason Momoa (Aquaman / Arthur Curry), Henry Cavill (Superman / Clark Kent), Amy Adams (Lois Lane), Jeremy Irons (Alfred Pennyworth), Joe Morton (Dr. Silas Stone), Ciarán Hinds (Steppenwolf), e.a. | Speelduur: 242 minuten | Jaar: 2021

Er was een stevige fancampagne en een nieuwe streamingdienst voor nodig, maar Justice League heeft dan toch zijn director's cut gekregen. Voor wie de soap van de afgelopen jaren heeft gemist: tijdens het postproductieproces van de film die de climax moest vormen van het DC-superheldenuniversum besloot regisseur Zack Snyder zich vanwege een familietragedie terug te trekken, waarna Avengers-regisseur Joss Whedon werd ingehuurd om de film te voltooien. Maar omdat Snyders voorgaande twee superheldenfilms al geen onverdeelde successen waren geweest en de studiohoofden niet bijster opgetogen waren met wat hij van Justice League had gebakken, kreeg Whedon in deze late fase de taak wat koerscorrecties uit te voeren. Een luchtigere toon en een speelduur van maximaal twee uur moesten de film geschikt maken voor een breed publiek. Het resultaat was een onevenwichtig mengelmoesje van stijlen dat het grote publiek onverschillig liet en verguisd werd door de Snyder-fans.

Omdat duidelijk was dat Whedons heropnamen veel van het eerder gefilmde Snyder-materiaal hadden verdrongen, klonk de roep om een zogenaamde Snyder Cut steeds luider. Toch is het verstandig even te realiseren dat Zack Snyder's Justice League niet de Snyder Cut is. Want los van het feit dat er nooit een volledig afgeronde Zack Snyder-versie van Justice League heeft bestaan (er was enkel een hoop ongebruikt beeldmateriaal), is deze nieuwe versie niet de film die Snyder destijds zou hebben uitgebracht. Immers, zelfs als Snyder nooit de productie had verlaten en de studio hem volop vrijheid had gegeven, dan had dat niet geresulteerd in een vier uur durende film in een 4:3-beeldformaat met genoeg geweld om te worden gekeurd voor een publiek vanaf zestien jaar. Niet wanneer het budget in de honderden miljoenen loopt. Zack Snyder's Justice League is in feite de director's cut van een film die nooit echt heeft bestaan.

En zoals wel vaker bij director's cuts is deze versie niet louter een geval van restauratie maar ook van renovatie. Deze versie poogt namelijk niet alleen Justice League terug te brengen naar de fase voordat de studiobemoeienis toesloeg, maar ook iets te doen met de kritiek die de uitgebrachte bioscoopversie te verduren kreeg. Aldus heeft het commentaar over het uiterlijk van de digitaal geanimeerde schurk Steppenwolf ervoor gezorgd dat hij een volledige make-over heeft gekregen. Daardoor ziet hij er een stuk geloofwaardiger en dreigender uit, al wordt het personage er zelf er niet veel interessanter van. Zijn motieven worden ditmaal weliswaar duidelijker geëtaleerd (hij wil de aarde veroveren om weer in de gunst te komen bij opperschurk Darkseid), maar in hun uitvoering zijn deze nieuwe scènes weinig indrukwekkend.

Voor een versie die twee keer zo lang duurt als het origineel en niet elke scène daaruit behoudt, is het opvallend dat Zack Snyder's Justice League voor ruim drie uur grotendeels dezelfde film is. Alle plotpunten worden op dezelfde manier opgevolgd en uitgespeeld, zonder dat de toevoegde scènes daar iets wezenlijks aan veranderen. Verwacht dus geen alternatieve routes zoals in de Richard Donner-versie van Superman II of de extra scènes en subplots in de director's cut van Kingdom of Heaven die allerlei plotpunten van nieuwe context voorzagen. Deze versie verbindt de puntjes net iets duidelijker dan de vorige, maar ook niet veel meer dan dat.

Zack Snyder's Justice League doet vooral precies wat je ervan kon verwachten: iets minder meligheid, net wat meer verhaalelementen en vooral heel wat minder rood in de climax. Maar wat deze versie met name is, is langer. En dat maakt hem niet per se beter of slechter. Vier uur is een flinke zit, maar dat valt in principe best te vergeven aangezien deze versie duidelijk is gemaakt voor de thuiskijker die beschikt over een afstandsbediening met pauzeknop. Neemt niet weg dat vooral in de eerste twee uur shots en scènes steeds net te lang duren. Een goede editor zou de film waarschijnlijk met een uur kunnen inkorten zonder hele scènes te hoeven schrappen. Gewoon iets sneller wegknippen en minder stukken in slowmotion laten spelen.

En als die editor dan toch bezig is, dan zou hij misschien wat structuur mogen aanbrengen in de wijze waarop de verschillende verhaallijnen elkaar afwisselen. Net als in voorganger Batman v Superman: Dawn of Justice wordt vooral in de eerste helft regelmatig van de hak op de tak gesprongen zonder enige cohesie. Wat evenmin helpt is dat de losse plotlijnen er allemaal een ander tempo op nahouden. Dus terwijl Batman en Wonder Woman al vrij snel in een serieuze modus schakelen, wordt The Flash pas na een ruim een uur opgevoerd in een tamelijk melige introductiescène. Die zou wellicht prima werken in de openingsfase, maar de film is op dat moment al veel verder op weg.

Het lijkt erop dat Snyder de enorme speelduur probeert te neutraliseren door de film in hoofdstukken op te delen. Maar aangezien alle scènes gewoon chronologisch achter elkaar zijn gezet, lijken de hoofdstukaanduidingen eerder een indicatie dat er weer een halfuur is verstreken (en het wellicht tijd is voor een plaspauze) dan dat ze een nieuwe fase in het verhaal markeren. Wellicht had hij de verhaallijnen wat meer moeten concentreren. De diffuse scènes over het leven en de ontstaansgeschiedenis van Cyborg hadden ook samengesmeed kunnen worden tot een mooi hoofdstuk.

Zack Snyder's Justice League is onder de streep een net iets betere versie dan de bioscoopfilm die in 2017 verscheen, al is het maar omdat dit een redelijk samenhangende productie is die aardig aansluit op Snyders voorgaande twee DC-films in plaats van een Frankensteinmonster van een film. Maar daar is het meeste ook wel mee gezegd. Alles wat niet beviel aan Justice League werd de afgelopen jaren steevast op het bordje van Whedon geveegd, maar deze versie laat zien dat veel mankementen (oninteressante schurk, gefaalde pogingen tot humor, gebrekkige karakterisering) toch vooral Snyder aan te rekenen zijn. Achteraf gezien dus best begrijpelijk dat de studiohoofden het destijds nodig achten wat bij te sturen.