Führer und Verführer (film)

 

Vriend Jeroen is erg geïnteresseerd in de tweede wereldoorlog, aangezien ik in Berlijn vaak toch ook even wat opzoek wat te maken heeft met deze oorlog, en de gevolgen ervan, zoals ook de plek waar de bunker van Hitler heeft gestaan, maar ook afgelopen zomer in een bunker ben geweest waar de hele levensgeschiedenis van Hitler te zien was, leek me deze film loei interessant voor ons allebei. Dus we gingen samen naar deze film afgelopen woensdag.Tot mijn verbazing was deze film behoorlijk druk bezocht en ik begrijp ook waarom.

Het is een bijzondere opzet van deze film over de invloed en manipulatie door propaganda door Goebbels. Een hele invalshoek dan we gewend zijn, Hitler werd nu een keer niet alleen maar afgebeeld als schreeuwende man, wat hij natuurlijk ook was maar ook meer als mens, al blijft het akelig om deze man te zien. De manipulatie is wat je nu ook ziet. In de film werd duidelijk dat een joodse jongen van 17 iemand in een hoge rang had neergeschoten. Dat werd meteen verbouwd tot Een Jood heeft iemand in een hoge rang doodgeschoten.. gevolg de haat voor de joden werd daarmee gevoed.. |(| Ach misschien wel herkenbaar zoals de PVV nu bezig is, de haat tegen de asielzoekers te voeden..., tot dusver hebben ze nog geen poot aan de grond lijkt het maar je weet nooit hoe het gaat lopen,.. ik hou nog steeds mijn hart vast)

De acteurs weten prachtig de personen neer te zetten, zonder te overdrijven en ze spelen zo goed dat ik oprecht een hekel kreeg aan de acteur de Goebbels speelt.. kortom het is knap stukje werk, waarin ook nooit getoonde beelden te zien zijn maar wat behoorlijk veel indruk achterlaat... een absolute aanrader om te gaan zien, zeker in deze tijd.

recensie van de film:

Regie: Joachim Lang | Scenario: Joachim Lang | Cast: Robert Stadlober (Joseph Goebbels), Fritz Karl (Adolf Hitler), Franziska Weisz (Magda Goebbels), e.a. | Speelduur: 135 minuten | Jaar: 2024

Politiek en media, vooral sociale media, zijn vandaag de dag onlosmakelijk met elkaar verbonden. De media kunnen potentiële kiezers beïnvloeden en dat is gevaarlijk wanneer ze gekleurd te werk gaat. Politieke partijen en presidentskandidaten proberen met man en macht de media te beheersen, want daarmee halen ze stemmen binnen. De zaken lagen compleet anders toen de politiek het moest doen met wat kranten en misschien een bioscoopjournaal. Voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog was er echter één man die de media maximaal wist in te zetten.

In het vermaarde Der Untergang zagen we hoe Joseph Goebbels, minister van Volksvoorlichting en Propaganda, vlak voordat hij en zijn vrouw Magda zich van het leven beroofden ook hun zes kinderen ombracht. Goebbels speelde hier nog een bijrol, terwijl hij toch hoofdverantwoordelijk was voor het bevorderen en verspreiden van de nazi-ideologie onder de bevolking en het hooghouden van het moreel tijdens de oorlog. Na het zien van Leni Riefenstahls Olympia over de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn werd Goebbels zich bewust van de immense kracht van het beeld.

De tweede speelfilm van filmmaker Joachim Lang luistert naar de titel Führer und Verführer en slaat met deze titel de spijker op zijn kop. Want deze biopic handelt niet alleen om het aanvoeren - al dan niet onder zeer bedenkelijke motieven - maar vooral om het verleiden van het Duitse volk. Toch krijgen we ook veel van de mens Goebbels te zien en dan vooral zijn privéleven. Het huwelijk met Magda is een sleur en Joseph vindt dan ook zijn heil buiten de deur, bij maîtresse Lída Baarová.

Tussendoor zien we de plannen van Adolf Hitler om alles wat er misgaat in de samenleving in de schoenen van het Joodse volk te schuiven. Lang bouwt op naar de laatste dagen van de oorlog, nadat de nazi's bakzeil haalden in Stalingrad maar desondanks de steun van het volk probeerden vast te houden. In zijn scenario stelt Lang de zaken soms wel wat simplistisch voor. Vooral de dialogen doen regelmatig de wenkbrauwen fronsen.

Scenaristen die historische gebeurtenissen moeten zien te verbeelden, hebben er wel vaker een handje van om de dialogen zo voor de hand liggend te schrijven, dat geen mens zich kan voorstellen dat de betrokkenen daadwerkelijk zo over die belangrijke gebeurtenissen spraken. Of omdat de impact en context van de gebeurtenis op dat moment nog helemaal niet helder was, of omdat ze de nuances missen door enkel te focussen op wat het grote publiek over de gebeurtenis weet.

De Nederlandse scenarist en schrijver Tomas Ross maakte er bij zijn series over de Oranjes haast zijn handelskenmerk van en Lang doet hier hetzelfde met Joseph Goebbels. Want het is niet echt geloofwaardig dat de propagandaminister op een feestje zijn veelal naïeve, enigszins beschonken gesprekspartners even helder uit de doeken doet met welke trucjes hij het Duitse volk in probeert te palmen. Nee, de werkelijkheid moest veel subtieler en vooral geraffineerder zijn geweest dan het op tafel leggen van de propagandastrategie van de nazi's.

Lang raakt meer bij het verbeelden van de relatie tussen Goebbels en Hitler. De rijkskanselier kwam bij de familie over de vloer en pareerde kritiek van de kinderen met humor en relativeringsvermogen. Ook slaagt de filmmaker er vrij aardig in om de slinkse werkwijze van Goebbels in het salonfähig maken van verwerpelijk gedachtegoed neer te zetten. Toch is het regelmatig gemakzucht troef, alsof de persoon en handelen van Goebbels nog even flink aangezet moesten worden.