Alsof een lang geleden uit het oog verloren vriendengroep ineens weer je leven binnenkomt denderen, en voor je het weet zit je weer met elkaar in het zelfde schuitje, leef je mee met elkaar en ben je weer deelgenoot van hun leven.. Dat is voor mij seizoen 3 van deze geweldige serie. Ik bedacht zaterdagavond in bed om 1 aflevering te zien het werden er drie, wat een prachtige serie maar ook wat intens verdrietig.. ik heb zitten huilen bij aflevering 2 en 3 en om het nog erger te maken ik heb bij alle afleveringen zo meegeleefd en ingeleefd dat ik geen aflevering zonder vochtig ogen of met tranen over mijn wangen heb bekeken.. Het is zo mooi, de worsteling van beide jongens maar ook van de andere spelers.. zo intens goed gespeeld en neergezet.. ..zo mooi en zo ontroerend weer. en ach wat houden deze jongens van elkaar... maar ook de onzekerheid of je wel dingen kan zeggen.. of het niet te vroeg is.. het stiekem elkaar kussen, zo herkenbaar soms en zo vertederend. ik heb het als een soort film zitten bekijken... heb er maar een film met kleine pauzes van gemaakt.. werkt ook heel goed.. want ik kon niet stoppen en nu ben ik verdrietig omdat het afgelopen is en ik moet wachten op het vervolg als die komt..... en natuurlijk hoop ik dat heel snel seizoen 4 etc komt tot 100 of zo.
Review van de serie:
ergens halverwege het derde seizoen van ‘Heartstopper’ wordt Elle Argent uitgenodigd in een radiostudio. De tiener heeft in de weken daarvoor enkele van haar schilderijen op sociale media gedeeld en zo een grote schare volgers verzameld: ze gaat er dus van uit dat ze in het programma over haar kunst mag komen praten. Maar de presentatrice is eigenlijk enkel geïnteresseerd in haar bestaan als trans persoon en in haar mening over alle ruzies die er rond dat thema gaande zijn. Na nog maar eens een vraag over genderneutrale toiletten houdt Elle het voor bekeken en stapt ze op, nadat ze haar gevoelens in één zin heeft samengevat: ‘Trans personen zijn geen discussie, we zijn mensen’.
In die paar minuten zit ook de boodschap van ‘Heartstopper’ vervat. De populaire tienerreeks naar de strip van Alice Oseman wordt sinds 2022 alom bejubeld omdat ze queer personages centraal zet, en het valt niet te ontkennen dat ze op dat vlak goed werk verricht: zeker in tijden waarin de echte leeftijdsgenoten van Elle, Nick en Charlie weer minder tolerant tegenover trans personen of homoseksualiteit zijn dan vroeger. Maar eigenlijk gaat ‘Heartstopper’ niet over jongens en meisjes die queer zijn, maar over enkele tieners die hun weg zoeken in het leven, voor het eerst kussen en naar bed gaan, nadenken en twijfelen over wat ze willen doen als ze afstuderen. Geaardheid is gewoon één van de dingen die hen maken tot wie ze zijn, en zeker onder elkaar is het zelden een thema: pas als de buitenwereld inbreekt, bijvoorbeeld in de vorm van een radiopresentatrice, beseffen ze tot hun verrassing dat anderen er wel een probleem van maken. ‘Heartstopper’ is geen reeks over de discussie, maar over de mensen: net daarom is ze al drie seizoenen zo verfrissend.
De prille relatie tussen Charlie en Nick vormt nog altijd het hart van de serie en krijgt in de tweede helft van dit seizoen een fysiekere invulling, in een paar afleveringen waarin het koppel op zoek gaat naar een rustige plek om hun eerste keer te beleven. De eerste helft draait dan weer rond de psychische problemen van Charlie en zijn lastige relatie met eten, een gevoelig thema dat Nick nu pas echt durft aan te kaarten. ‘Heartstopper’ gaat hier de donkere kant op met verhalen over zelfverminking en een opname in een speciale kliniek, maar slaagt er wel in om alles hoopvol en behapbaar te houden, zeker voor het jongere publiek, dat in groten getale naar de serie kijkt. Je zou ook kunnen zeggen dat het soms allemaal wat te makkelijk gaat en te didactisch lijkt: zo komt het wel érg gelegen dat Nick bij de start van het seizoen een paar weken op vakantie gaat met zijn tante, die tevens psychologe is en hem dus helder kan uitleggen hoe hij moet omgaan met de eetstoornis van zijn vriendje. Maar dan nog is haar advies dat Charlie in de eerste plaats professionele hulp moet zoeken, want ‘liefde geneest geen psychische aandoening’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten