thank you

 

Woensdag was een gewaardeerde collega voor het laatst op school. Ze had een baan gekregen in Rotterdam, waar ze graag wilde werken, omdat ze daar waarschijnlijk meer haar ei kwijt kan dan bij ons op school. Deze week heeft ze het verteld aan de klassen die ze heeft. Haar eigen coachklas had ze getrakteerd op en lolly met een leuke tekst. De leerlingen reageerden niet echt enthousiast en bij het verlaten van haar lokaal op maandag, gaven ze geen hand, gingen ze weg en zeiden niets. Dit vertelde de scheidende collega mij, en ik was verbaasd, mede omdat deze klas juist heel sociaal is. Natuurlijk begrijp ik het ook wel, ze zijn boos, een vertrouwd iemand gaat weg, laat ze in de steek, en daar kunnen ze op deze leeftijd nog niet echt goed mee overweg. Dus reageren ze onverschillig en boos. Gelukkig had ik ze dinsdag het tweede uur. In alle rust heb ik deze klas dan ook verteld wat ik er van vond dat ze zo deden. Heb ze verteld dat deze juf voor ze het vuur uit haar sloffen heeft gelopen, dat ze op teamvergaderingen voor ze ging staan alsof het haar eigen kinderen waren. Dat ze met hart en ziel voor deze leerlingen hun best hadden gedaan en dat ik vond dat ze dit niet zo konden laten passeren dat de juf weg ging. Ze keken wat beteuterd en wisten even niet wat te zeggen, Gelukkig wist ik het wel.. Ik heb het voorstel gelanceerd dat één van de leerlingen even naar de baronie ging om daar een mooie kaart te halen en dat iedere leerling daar even iets leuks of liefs op zet. Dat gebeurde, ik heb ze wat geld meegegeven en ze zijn snel een kaart gaan halen. De leerlingen hebben tijdens mijn les allemaal iets liefs neergezet op de kaart en daarna heb ik er nog snel even een pen in de vorm van een bloem op geplakt en ze naar de juf gestuurd, 5 minuten voor afloop van de lessen, om even van de juf echt afscheid te nemen, even een handje te geven en de kaart te geven. Gelukkig kon ik om het hoekje kijken via mijn raam en het was geweldig om te zien hoe deze collega straalde toen dit gebeurd, hoe de leerlingen allemaal stuk voor stuk afscheid namen van de juf. Er moest een groepsfoto gemaakt worden met de juf in het midden en het was goed. Het was rechtgezet voor de juf en de leerlingen. Helaas kwam de juf er achter dat het via mij was gegaan, maar ze was erg blij hiermee, ze vond het goud. Ze had zich al afgevraagd waarom dit gebeurde, en een blik in het rooster leerde haar dat het via mij kwam. Geen punt ook, dat mag ze weten. Zeker omdat ik haar ook een warm hart toedraag en ik vind dat dit soort dingen moeten en dat je dit kinderen ook moet leren zo om te gaan met elkaar en met de anderen, maar ook met het nemen van afscheid.  Daarna kreeg ik prachtige woorden van deze docent die ik in mijn hart ga koesteren. Het is goud en ik ben er blij mee.