Ik noem het nog steeds een grote misser van Nederland bij de voorverkiezing van een lied voor het Eurovisie songfestival.
Ik zie nog op de app verschijnen toen dit lied in beeld kwam, van vriend Frans, dat wat ik ook dacht: "We hebben een winnaar" Vriend Frans is feilloos in het aanvoelen van nummers die winnen, hij voorspelt meestal de nummers al voordat ik ze gehoord heb wat gaat winnen. Bij die nummer was voor ons allebei duidelijk dit gaat winnen. Helaas, ondanks de positieve feedback van een internationaal geselecteerde groep mensen, die meteen zeiden dit nummer moeten jullie sturen, dit gaat winnen. Besloten mensen die er kennelijk verstand van hebben, om toch maar een indiaan te sturen met een schattig liedje, dat wel, maar zon 1000 in één geval waar er teveel van zijn, en die je zo weer vergeet.
Dit nummer wat zou moeten winnen, is door Nederland gewoon aan de kant gezet, okey ik geef toe, de kleedstijl was misschien wel iets te veel van het goede, dit nummer had dat niet nodig, maar het lied op zich, nog steeds gaat dit lied als ik het draai in de lessen, hoge ogen gooien. Nog steeds kan geen Trijntje, Anouk, een Ilse op tegen dit nummer. Alle leerlingen van de internationale schakelklas willen de titel en de uitvoerende artiest op een briefje om het nummer te downloaden, dit is al jaren zo, al jaren sinds ik het nummer draai, vraagt men om dit lied. Men danst er op, men zingt het mee, en steeds weer is het verzoek nummer 1. Maar goed Nederland besloot toen anders, en stuurde die indiaan, die inderdaad vals zong en het niet echt waar maakte wat we hoopten. Ze stuurden dit nummer weg maar ik blijf het zeggen, We hadden een winnaar maar stuurden een verliezer.
Luister nog maar een keer naar dit nummer en daarna naar het nummer van onze indiaan, en ik weet bijna zeker dat men het met mij eens is. Niet om de kleedstijl maar om het lied zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten