Normaal gesproken zouden we vandaag met de 4 mannen op pad gaan naar het wilde Amsterdam om daar samen de bloemen buiten te zetten, musea af te lopen, etentje doen, gebakje bij de koffie/thee, en dan naar een filmpje of zo iets. Wegens de toestanden op Frans zijn werk, zijn we meteen met elkaar in beraad gegaan en hebben we besloten, dat we de mannendag gewoon even gaan veranderen in een mannenavond bij Frans thuis. Zoals goede vrienden dan doen, hebben Christian en ik besloten dat wij zouden koken. Rick moest overdag nog een cursus doen in Rotterdam, Frans moest nog zijn haren doen, dus deze schone taak namen wij op ons. Christian zou het voorgerecht maken, ik werd verantwoordelijk voor het hoofdgerecht. De woorden van Christian spookten door mijn hoofd.. "Kleine Porties Harry, Kleine porties" Daar zit het probleem, wat zijn kleine porties? Van huis uit ben ik gewend en is mij geleerd, dat je altijd moet zorgen dat er genoeg is voor iedereen, ook voor een onverwachte gast die ineens voor de deur kan staan, die je dan welkom heet en met open armen ontvangt en uitnodigt om aan tafel te komen en mee te eten. Kortom met de mantra, Kleine Porties, heb ik de inkopen gedaan, normaal mik ik wat in mijn kar, bedenk wat en fix het eten zonder probleem. Dit keer met de mantra in mijn hoofd heb ik alles 4 keer gelezen, goed bekeken, overwogen of het een klein, middelmatig of grote portie was, heb ik me tig keer afgevraagd of het wel of niet te veel zou zijn. Het was een zware verantwoordelijkheid die op mijn schouders rustte, het was afschuwelijk om zo in kopen te doen, het werd een ware beproeving, kortom het doen van boodschappen was afzien. Zelfs de keizerlijke zwarte rijst, heb ik tig keer afgewogen, normaal mik ik het in de pan, doe er genoeg water bij en klaar, maar nu nee, afgewogen, 75 gram per persoon, ik voelde me net een echte kok, maar dan onder een streng regiem.. (Kleine Porties). Tijdens het koken heb ik me tig keer afgevraagd wat zijn nou kleine porties, dus wel of niet dat blik met perziken erbij, of wel of niet twee blikjes tomatenblokjes, wel of niet twee paprika, kortom het was denken, ik plaats van koken. Het gekke is, dat dit een recept is van een ex van mij van heel heel lang geleden en ik dus echt geen idee heb voor hoeveel personen dit is, ik ga dan uit van een mens die normale porties eet. dus dit is voor mensen die kleine porties eten.. gevolg.. de helft van de helft.. en dat ziet er dan zo weinig uit.. dat ik toch maar uit pure ellende besloten heb om dan maar over de rand te gaan en toch wat meer in de bak te gooien om mee te nemen, zodat ik zelf niet nog 3 dagen pilav eet, het is ook lekker voor Frans, die kan dan gewoon lekker drie dagen smullen van de pilav. Om 16.30, na het nog moeten regelen van de bagage voor Madrid, zat ik in mijn auto, iets later dan gepland kwam ik aan, waar Christian en Rick inmiddels al bij vriend Frans waren. Natuurlijk eerst heerlijk bijpraten, waarna Christian en ik ons in de keuken terug trokken om aan de slag te gaan met het eten. We hadden nog een kleine verrassing voor Frans, hij word binnenkort 50, en we hadden al besloten dat we met elkaar hem een museum jaarkaart zouden geven, zodat we, als we naar een museum gaan, we alle 4 gratis naar binnen kunnen. We gaan namelijk al vaker naar het museum en dan moet Frans altijd betalen en nu dus niet meer. We hadden afgesproken dat we een kaartje zouden neerleggen op het toilet waar dan Christian en Rick nog snel wat op moesten zetten. Via allerlei omwegen is dat gelukt. Na het eten, net voor het toetje, dat door Frans was bedacht, hebben we met elkaar hem dit kado gegeven. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien, omdat hij nu naar vele musea kan voor niets. Het eten was met elkaar een feestje, wat praten, wat klieren en vooral ook genieten van elkaars gezelschap. Na het eten, de afwas gedaan, daarna heerlijk met boeren tapas, zitten te kijken naar de opgenomen voorstelling Adele een legende met o.a Paul Groot, wat een vak man is dat geworden, ik ken hem nog als Stan uit GTST, maar hij is een bijzonder getalenteerd vakman geworden. Daarna nog even naar Richard Groenendijk zijn voor laatste show gekeken. Heerlijk ook weer. De Bijenkorf scene is uniek en bijzonder, ik lig slap. Daarna lekker weer naar huis om na te genieten van de bijzondere mensen die ik ken.
voorbereidingen van het eten in Alphen
Het eten in Capelle
Voorgerecht door Christian, Geitenkaas met honing, walnoten, brood en salade met appel
Pilav met zwarte rijst van mij
een bordje met zoete liefdeshapjes
van Frans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten