jubeldag

Vriend Frans heeft een blogje dat jubeljaar heet, ik doe het met een jubeldag. Hij doet het omdat hij met rasse schreden de 50 gaat halen, ik omdat ik vandaag 5 jaar geleden de sigaret heb afgezworen.

Het gekke is dat ik dat eigenlijk al was vergeten maar ineens kreeg ik een mail van pro-stop, een laserbehandeling die je helpt om te stoppen met roken en waardoor je niet dik gaat worden als je stopt. De afkickverschijnselen zouden minimaal zijn. Ik kreeg een mail met het verzoek om te laten weten of ik nog steeds gestopt was en wat ik van de behandeling vond toen. Ik kan er kort en bondig over zijn: "totale onzin".

 Maar goed, ik heb het gedaan omdat ik me toch een soort van stok achter de deur wilde geven dat ik ging stoppen en het ook wilde volhouden. Ik zie me nog bij dat bedrijf binnen komen in een achterbuurtje van Den Haag. Het was een kamertje bij een schoonheidsspecialiste die je dan ging behandelen. Eerst kreeg je een zogenaamd goed gesprek, dit gesprek begon met de opmerking dat ik mijn allerbeste vriend die mij in goede en slechte tijden bijstond, ging verliezen, en dat ik er vanaf nu alleen voor stond. (Hoezo meteen vriendloos in het leven, hoezo lekker opbeurend). Maar goed, ik slikte dit en wachtte totdat ze klaar zou zijn, dit gesprek duurde een uur, tel uit je winst, gelukkig was het all in. Daarna pakte ze een boekje, waar ze nog even de stof vanaf blies,  gaf ze me een doosje in de vorm van het bekende maloboro pakje, met stukjes zoethout erin. Dit scheen goed te zijn. Ik schoot toen al in de weerstand, mede omdat ik dit zo dom vond dat ze dit gaven, je wilt iemand van een verslaving afhelpen, en dat doe je niet door middel van een doosje te geven in de vorm van een bekend doosje met daarin een andere vorm van verslaving. Je moet juist de gewoonte doorbreken, juist er voor zorgen dat je die handeling uit je systeem krijgt. Dus ik zei dat ook, meteen was alle vriendelijkheid uit de kamer verdwenen en kwam er een vreselijke kille sfeer. Ze was van haar stoel als prediker van het goede geloof gevallen. Dus de behandeling zou ze starten. Ze zei meteen dat ze tijdens de behandeling niet zou praten. Kennelijk had ik het erg verknalt. Haar buik echter praatte des te meer en er onverstaanbaar. Na anderhalf uur, een uur een gesprek en een half uurtje laserpunten op mijn lichaam, kon ik vertrekken, 60 euro armer, maar gelukkig vergoede de verzekering dit. Toen ik de deur uitliep kwam er meteen een lijkwagen langs, en ik dacht meteen.. : Daar gaat mijn vriend, die ben ik nu dus echt kwijt".

Ik ga geen verhaal ophangen hoe moeilijk het was of hoe gemakkelijk het was om te stoppen. Ik weet wel dat ik de eerste dag compleet van slag was, dat het niet werkte voor mij, ik bleef er aan denken en was volledig aan de diaree. Ik heb een kralenketting gekocht en daar ben ik heel erg mee bezig geweest en heb potten kauwgom gegeten. ben ook 20 kilo aangekomen in een jaar, maar de sigaret nooit meer aangeraakt. Maar het klopt als je het eerste jaar door bent, red je het, bij mij hielp enorm de site waar je je ervaringen kon delen met andere stoppers, zodat je elkaar kon steunen. Het waren vaak verhalen waar je vreselijk om kon lachen en het waren ook bemoedigende woorden als het even niet ging. Niets werkt beter dan als je lichamelijk verschijnselen hebt dit te vragen en te horen dat iedereen dat heeft. Niets is leuker dan te lezen hoe men vecht tegen dit sigaret, en ook hoe men elkaar daar oppept om door te gaan. Ik moet zeggen dat werkte beter dan een dame met pratende buik, die je vriendje van je afpakt en je een doosje meegeeft in de vorm van een sigaretten doosje.. dat werkt dus echt niet.

Hoe dan ook, ik ben nu 5 jaar een niet roker, en het spijt me om te moeten zeggen, geloof me, ook de lieve rookvrienden die ik nog heb, het stinkt echt.. vergelijk het met knoflook, heb je het gegeten dan is er niets mee aan de hand, maar als je het niet hebt gegeten ruik je het.. voor roken geld dat ook. Vers rook is te doen maar oud rook wat al verschaald in je kleding zit, of zoals soms leerlingen mijn klas binnen komen en gewoon doorrookt ruiken omdat hun ouders roken.. geloof me het stinkt echt.. maar toch vind ik jullie ook heel lief.