Deze week heb ik iets gedaan wat ik eigenlijk nooit doe, twee keer naar dezelfde film of voorstelling. Mijn gedachte is altijd een boek lees je nooit zo onbevangen als de eerste keer dat je hem leest. Dit is natuurlijk ook voor films en Theater. Toch deze week het wel gedaan. Het begon met de film Pride, ik zag hem staan en wist die wil ik nog een keer zien, ( stiekem wil ik hem nog een keer zien, en daarna waarschijnlijk nog een keer). Dus vriend Patrick gevraagd of hij mee wilde en dat wilde hij wel. Dus geboekt en geweest. Wederom diep geraakt door deze film, er zit zoveel in, zoveel dingen die je raken, mooie momenten maar ook trieste momenten. Humor maar ook situaties waar je boos om word dat dat nog steeds speelt, ook anno 2015.. het is eigenlijk schofterig maar goed, deze film is dus nog meer dan eerst een aanrader, omdat het ook iets weer geeft van kracht en van geloof in elkaar er het met elkaar voor gaan, de twee handen in elkaar die elkaar steunen hoe dan ook, De tweede en acht het was een reprise van de voorstelling Roedel, van Lenette van Dongen, wat gaaf deze voorstelling zo genieten weer, hij was sinds de eerste keer dat ik hem zag, bijgeschaafd, er zaten nieuwe dingen in, er waren wat scenes uitgediept en het was wederom hilarisch. Wat heb ik weer zitten te lachen samen met vriendin Lisette. Een voorstelling die je, als je kan, echt nog moet gaan zien. Het is een vakvrouw, en ze weet haarfijn de situaties uit te leggen die je tegenkomt in het leven en die je steeds weer aan het denken brengen. Geniaal.
Vooral ook leuk dat ik, helaas te laat, vrienden Marijke en John zag in het theater zodat we geen tijd hadden om te praten met elkaar. Jammer. maar ik heb ze gezien en zij mij dus dat is ook goed.
kortom de week van de herhaling is bijzonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten