zaterdag 31 januari 2015

en elke dag weer prijs ik me gelukkig


Deze week heb ik weer zo vreselijk gelachen met mijn leerlingen, het blijft een gouden beroep wat ik heb, een beroep waarbij ik heel erg geniet en besef dat ik eigenlijk niet meer zonder die kids kan.  Deze week was met de tweede jaars de lessen gevoelsbeleving aan de beurt. Hierbij gebruik ik altijd foto's en vraag ze dan wat zij denken wat die gene op de foto voelt... of denkt etc. De start foto is altijd een foto van een kip die ontsnapt is uit een legbatterij en dus door de ruimte loopt terwijl honderden kippen in hun hok zitten en naar die kip kijken. De antwoorden van de leerlingen zijn heel divers, de ene zegt, hij voelt zich blij omdat hij vrij is, de ander zegt hij voelt zich verdrietig omdat hij alleen is, een ander zegt hij voelt zicht opgelaten omdat de anderen naar hem kijken. Ik corrigeer natuurlijk meteen een kip is een zij, maar dat valt bij deze leerlingen niet echt snel op hun plek. Een kip is een hij punt uit.  Een heel verrassend antwoord was dat een leerling zij dat deze kip zich gepest voelde omdat hij alleen tussen allemaal mensen moest lopen die hem uitschelden. Heel mooi omschreven die hoorde ik voor het eerst. Een andere opmerking was dat een leerling zei: "Deze kip weet dat hij geslacht word" Waarop ik natuurlijk meteen zei, maar wat voelt die kip.. de leerling antwoorde met de zin : 'De kip voelt zich geslacht" waarop ik zei dat dit geen gevoel is.. maar iets wat gebeurt. Waarop een jongen riep, "Mees ik voel me geslacht" Voor ik het wist floepte me en dat gebeurt wel vaker, er bij mij uit : "Haal dan je handen uit je broek"  Ik had het gezegd voor ik het doorhad gevolg was dat de hele klas in een deuk lag en ik ook natuurlijk . Heerlijk met elkaar zo lachen. Het grappige is dat het zo heerlijk blijft hangen, omdat als ik door de school loop, ik die leerlingen van die klas zie en dat ze dan meteen weer lachen en ik ook. Een soort van onderonsje met elkaar. Heerlijk.
Deze week kregen de eerste klassen de lessen schimmenspel. Ik begin altijd met het kleine doek, waarachter ik voorwerpen laat zien. dit doe ik om ze bewust te maken van het feit dat het om de vorm gaat en niet om het voorwerp zelf. Ze moeten dan raden. Uit een eerste klas stak een leerling een vinger op en stelde de vraag:  "Meneer zijn het gewone voorwerpen of zijn het Meester Wanders voorwerpen? "  Ik moest daar natuurlijk om lachen  en zei meteen dat het gewone voorwerpen waren.
Hierna begon ik met de les en begon met een thermoskan, die ik gesloopt heb, er zit geen bodem in, ik zet hem op zijn kop, de leerlingen gaan dan raden wat het is. Ze komen met heel veel verschillende dingen, maar doordat ik het handvat naar achter heb staan, denken ze dat een glas is , een vaas etc. Als ik dan het handvat laat zien, is het een maatbeker van een blender. dan laat ik nog even de kan anders zien zodat ze een gat zien.. meteen is het een megafoon.. totdat ik ze het echt laat zien wat het is.... Erg leuk en ook actief want ze moeten dus echt nadenken en goed kijken..  Dit ook bij deze klas gedaan... aan het einde van dit voorwerp, zuchtte dat joch... "Dus toch Meester Wanders voorwerpen" Ik heb vreselijk zitten te lachen,.... wat is het toch een heerlijk spul waar wij mee werken. Ik gun iedereen zon baan waar je zo kan lachen met de mensen waarmee je mag werken




Geen opmerkingen:

Een reactie posten