Zo etappe vier gaat nu al beginnen, ik schiet op, de eerste deel bestaat uit 12 etappes en dan ben ik al in Den Bosch, besef me ook dat dit waarschijnlijk de laatste wandeling is voor een lange tijd, veel zaterdagen zijn nu gevuld met leuke dingen met vrienden, dus dat is ook weer leuk.. maar toch ik moet het wandelen wel bijhouden, moet maar even zien hoe dit op te lossen.
Maar goed nadat ik de route goed bekeken had, besloot ik vanuit huis naar Aarlanderveen te lopen, is tenslotte maar 4 km, dus dat is niet ver, al sla ik dan wel een stukje over van de route, de molenviergang maar die heb ik al zo vaak gelopen dat ik verwacht dat ik daar niet zoveel aan mis, okey ik mag door de weilanden lopen... en zoals men al weet vind ik dat heerlijk, maar niet altijd als er van die grote gevlekte on niet gevlekte dieren in staan. .die met wol kan ik prima handelen. moet gewoon even leren om daar mee om te kunnen gaan...
De tocht ben ik vanuit huis gestart, het was in het begin even wennen om vanuit huis meteen te gaan lopen. Maar zo pikte ik mooi ff 4 km mee en scheelde dat tijd, gedoe en geld uit met het openbaar vervoer. Terwijl ik het eerste stuk van de route liep besefte ik dat dit hele stuk vanaf de molenviergang tot aan bijna Reeuwijk dus dezelfde route is als de limes. Dat kan haast ook niet anders Nederland is klein, dus je hebt overlappingen, gelukkig had ik dit in een andere tijd van het jaar gelopen zodat het toch anders leek. Wel was het weer heel asfalt die pelgrims hadden het maar gemakkelijk, geen kerk te zien en makkelijk lopen over asfalt, wat ik afschuwelijk vind.
Uiteindelijk mocht ik dan los op een stuk weiland. Heerlijk lopen, geen koe te bekennen dus helemaal fijn. Totdat ik de hoek om ging, na het hek stonden daar een stuk of 8 pinken.. dus ik dacht die kan ik hebben. Dus ik over het hek, dit met mijn zwarte regencape om, langs dit groepje, bij de laatste pink keek ik nog even en Dacht wat een rare navel.. waarop ik me realiseerde dat het dus jonge stiertjes waren.
Nu begreep ik altijd dat je je geen zorgen hoeft te maken over koeien, die zijn alleen maar nieuwsgierig, maar over stieren, weet niet of daar jonge stiertjes onder vallen, moet je uitkijken.. maar ja er was geen terug ik had er al 7 gepasseerd, dus ik dacht doorlopen en maar hopen dat ze vreedzaam door blijven grazen... je kan het hopen, maar zo werkt de realiteit dus niet..ik keek even achterom en zag dat al een paar richting mijn kant keken. ik dacht nog die regencape, gelukkig in het zwart kan hoop ik geen kwaad, het wappert wel in de wind. maar dus stug door het natte hoge gras door blijven lopen.. niks aan de hand..
totdat ik ineens toch een soort van tromgeroffel hoor op de grond, en ja hoor de hele kudde jongen stieren kwam naar mij toegerend. dus ik scheet bagger, dacht alleen maar en dan te bedenken dat er mensen zijn in spanje die vrijwillig meewerken en rennen door de straten met volwassen stieren... ik dacht alleen maar, als dit maar goed gaat, maar gelukkig ze renden me voorbij, en bleven daar weer staan, dus ik moest ze weer passeren.. en daar kwam weer het tromgeroffel van stampende hoefijzers op de grond.. die kudde jongen stieren hadden er duidelijk lol in , ze renden me weer voorbij en dus moest ik er weer langs.. dit bleef de hele tijd zo doorgaan, en ik dacht alleen maar, zolang het zo gaat komt het wel goed.. gelukkig kon ik het klaphek al zien waar ik doorheen moest zodat ik deze arena kon verlaten. maar ik rekende me te snel rijk. ze besloten massaal aan mij voor bij te rennen en juist met z'n alleen voor dat hek te gaan staan.. en toen was ik het zat. dus ik riep een paar keer heu. heu waarom ik dat deed geen idee, het had dan ook totaal geen effect.. maar gelukkig was 1 stier wel onder de indruk en die ging op zij zodat ik door het hek kon.... ik dacht meteen. okey dit kunnen we dus ook.. maar liever niet nog een keer. ben toch niet zo van dit soort taferelen , gelukkig waren het maar kleine stiertjes... achteraf bedacht ik me ook, een boer weet dat er wandelaars door het weiland lopen dus ze zullen er echt geen dieren neerzetten die niet te vertrouwen zijn, dus ik moet me niet zo aanstellen.
Daarna bleef de limes zich herhalen... totdat ik ineens niet links maar rechtsaf moest, richting Reeuwijk,. dus daar ging het anders worden.. een heel lang stuk over een dijk totdat ik eindelijk over een grasdijk kon, waar geen dier te bekennen was. wat wel even prettig was.. uiteindelijk weer over veel asfalt om Reeuwijk te halen, de route was bijzonder maar helaas veel asfalt.. hoop dat de volgende etappes toch wat minder asfalt en meer onverhard is.. dat loopt veel prettiger.
Gelukkig had ik mazzel met de bus, ik kwam aan en hoefde naar 3 minuten te wachten kon dus meteen mee, wat ik wel heel prettig vind, op het station Bodegraven hetzelfde verhaal, ik kwam aan en kon meteen de trein bijna in met als gevolg dat ik vergeten ben in te checken.. dus ik heb zwart gereden naar Alphen, kon de trein namelijk niet meer uit om in te checken, had nog een minuut toen ik me dat realiseerde..
De bus naar huis stond er ook al dus het ging snel. ik was heerlijk op tijd thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten