on golden pond

 

Vanavond met vriend Frans naar de voorstelling geweest On golden pond, de keus voor dit stuk was omdat natuurlijk ons geliefde Jenny Arean erin speelt. Wegens een val was het onzeker of zij deze rol zou spelen deze avond of dat Liz Snoijink de rol zou gaan spelen. We hielden onze vingers gekruist omdat een avond met Jenny altijd smullen is en met Liz weet je het nooit. Heb haar ooit gezien in een toneelstuk waarin ze de moeder speelde van een meisje, maar vond haar toen geen sterke speler. Zo een 1 in een dozijn vrouwen die iets leuks doen op het toneel. Natuurlijk heeft ze een enorme staat van dienst maar toch. ze is geen JENNY. Natuurlijk ging ik eerst even vriend Frans ophalen, in de angst van de file veel te vroeg vertrokken en hem opgehaald. Samen naar de Capelse brug om daar de metro te pakken en naar het oude Luxor. Eerst nog even in een cafe wat gedronken wat we altijd erg leuk vinden en gezellig, alleen het herentoilet bleek vol te zijn gehangen met allemaal naakte vrouwen uit de playboy, dus ik werd daar niet warm nog koud van, terwijl in ene blik ik al zag dat de dames toilet was voorzien van strips... ze zullen daar wel denken dat het een striptent is. Na ons bakje koffie en thee, in een verder prachtig orgineel ingerichte cafe, met oude kast onderdelen van de gym, en oude tafels en stoelen en stoeltjes uit een school, gingen we naar het theater. Het mooie was dat we toch een beetje gespannen waren of het nu Jenny of Liz zou zijn, en bij het begin bleef het nog even spannend totdat we haar stem hoorden het was Jenny, en dat maakte de avond meteen al goed Het stuk is prachtig om te zien en ik heb genoten van de timing van Jenny in het stuk, ze speelt het stuk met het vuur dat we van haar kennen, en Bram is een goede tegenspeler van haar. Het stuk dragen met 2 personen in een bepaalde gedeeltes van het toneelstuk, en dan nog kunnen laten boeien is erg knap en zeker een extra compliment waard. Ik heb genoten met Frans van dit stuk en vind het voor iedereen een mooi stuk om van te genieten en te gaan zien.

 

 

Recensie van het stuk:

Bram van der Vlugt schittert in ’On Golden Pond’

Een tikje verwilderd kijkt Norman (Bram van der Vlugt) in het rond: hoed op, jas aan, koffers in de hand.

Theater

Net aangekomen in het vakantiehuis, waar hij met zijn vrouw al tientallen jaren de zomer doorbrengt. Maar wie is dat ook alweer op die foto? En waar begint de weg naar het dorp ook alweer?
’On Golden Pond’ is een stuk van Ernest Thompson over ouder worden en de dreiging van dementie, maar ook over familiebanden en liefde.
De filmversie uit 1981 met Henry Fonda, Katherine Hepburn en Jane Fonda werd beroemd en won drie Oscars. Nu is het stuk uit de mottenballen gehaald, met in de hoofdrol Bram van der Vlugt die dit voorjaar 80 hoopt te worden, net als Norman. De rol van zijn vrouw Ethel wordt gespeeld door Liz Snoijink, die tijdelijk de geblesseerd geraakte Jenny Arean vervangt en dat prima doet. Het stuk speelt zich af in de grote woonkamer van het vakantiehuis, waarvan de serre-achtige deuren riant uitzicht bieden op het meer en de wolken.
Het eerste deel gaat vooral over Normans worsteling met zijn toenemende vergeetachtigheid. Hij is een ouwe brompot, met een grote mond en een klein hartje. Een heerlijke rol voor Bram van der Vlugt om lekker uit te pakken. Vanaf het begin heeft hij de lachers op zijn hand met zijn gemopper, zijn totale gebrek aan empathie en zijn gekoketteer met de dood. ’ Waar blijven ze nou? Ik word met de minuut ouder’, zegt hij kribbig tegen zijn vrouw, als het wachten hem te lang duurt. Ze verwachten hun enige kind, dochter Chelsea (Saskia Temmink), op een van haar sporadische bezoeken.
Als ze eindelijk aankomt, heeft ze haar nieuwe verloofde meegenomen en een stiefzoon van 13. De band tussen vader en dochter is altijd moeizaam geweest en al is ze inmiddels 42, ze voelt zich nog steeds verwaarloosd en vernederd door zijn cynisme en gebrek aan vaderliefde.
Eigenlijk, blijkt vooral in het tweede deel na de pauze, is het niet zo’n briljant stuk. De stiefzoon blijft logeren en krijgt wonderbaarlijk genoeg een goede band met opa die daardoor vanzelf weer zin krijgt in het leven. Er is zelfs sprake van een, zij het wat stroeve, toenadering tussen vader en dochter. Iedereen blij en gelukkig. Even dreigt Norman aan het eind te bezwijken onder een hartaanval, maar dat blijkt loos alarm. Het gebrek aan spanning en diepgang wreekt zich naar het einde toe steeds meer, maar gelukkig is er ook genoeg te genieten. Paul van Vliet heeft het stuk vertaald in modern klinkend Nederlands, al doet de vraag van de verloofde of hij wel met Chelsea in één bed mag slapen bepaald gedateerd aan. Aan het eind worden de lakens weer over het meubilair gelegd in het vakantiehuis: de zomer is voorbij. Bram van der Vlugt wordt toegejuicht na de vlot verlopen première, waarin hij alle facetten van de oude mopperpot Norman heeft laten zien: zijn onzekerheid, zijn cynisme maar ook en vooral zijn eigenzinnige karakter en zijn humor.

’On Golden Pond’. Tekst: Ernest Thompson. Vertaling: Paul van Vliet. Regie: Peter Tuinman. Spel: Bram van der Vlugt, Liz Snoijink, Saskia Temmink en Has Drijver.