Zoals vriend Frans zo mooi zei, dat we nu in de leeftijdsgroep zitten dat we praten over onze moeders, dus daarom, ondanks dat het geen Moederdag is een blogje over mijn moeder. Zoals jullie weten komt ze regelmatig langs in mijn blogjes en nu dus ook weer eentje. Twee dagen in mijn dorp waar ik opgegroeid ben, is veel en kost vreselijk veel energie altijd. Het is zo achterhaald dit dorp maar toch, het is niet anders ik zal het er mee moeten doen
vrijdagochtend heel vroeg ben ik in de auto gestapt om bij moeders dan maar te komen helpen, met opruimen en inpakken. Ze had besloten dat ze toch nu zo snel mogelijk naar haar nieuwe woning wilde en wel op 21 maart, de dag van de lente. Ik vind dit een mooi gekozen dag en helemaal gaaf dat ze dit gaat doen. Ze is er klaar voor. Bij aankomst bleek dat een vriendin van haar er ook was die haar ook zo bij heeft gestaan bij het overlijden van mijn vader, en die kwam nu even helpen met het afwassen en in pakken van het serviesgoed, dus toen ik aankwam was dat al gedaan. Samen met elkaar naar de woning om even te kijken hoe het eruit ziet en ik moet zeggen ik vind het prachtig. Het is een ideale plek om overnieuw te beginnen en volgens mij zit ze er perfect zo vlak bij een verzorgingstehuis en ze kan overal langs binnendoor, naar de soos en naar de kerk naar de bieb, kortom het is bijzonder wat ze heeft gekozen en ik vind het gaaf om eerlijk te zijn. Mijn moeder is 80 jaar en dus vreselijk actief, ze heeft al veel dingen gedaan in het huis, zoals schoonmaken en de boel aanpakken, ik moet er vreselijk om lachen en vind het heerlijk. Daarnaast is ze dus ook gewoon doortastend en laat zich niet het kaas van het brood eten. Het huisje dat ze heeft uitgekozen is geweldig leuk en mooi, en heeft bij de entree een leuk tafeltje voor de oudjes, zoals mijn moeder dat zegt, om even te zitten, en natuurlijk is het goed bedoelt maar het is natuurlijk eigenlijk niks ha ha .
Het huisje heeft inderdaad een hal met heel veel deuren waarop ik meteen een flard kreeg. Zei later als tegen mijn broer, als ze nou dement word zeggen we dat achter 1 van de deuren een knikker ligt die ze moet zoeken, maar we leggen hem er niet neer, met als gevolg dat ze wel blijft zoeken. dus houden we haar van de straat. samen met die vriendin en mijn moeder in het huisje de spullen uitgepakt en alvast op hun plek gezet, daarna terug naar het ouderlijk huis, daar weer verder de boven verdieping uitzoeken en weg doen, het was even aanpakken met elkaar, maar we hadden het zo klaar. Ik merk dat mijn moeder moe is dus we zijn lekker op tijd gestopt maar de bovenverdieping was klaar. Daarna zijn we met elkaar lekker uit eten gegaan en zijn we de vriendin van mijn moeder weg wezen brengen naar haar huis. Lekker nog even op de bank gezeten en gekeken naar 2 voor twaalf en daarna maar in bed. heerlijk. Het grappig is dat ik dus nu veel eerder wakker was dan mijn moeder. Nadat ze even was opgestaan, was ik even boodschappen gaan doen bij de plaatselijke super maar dat is een belevenis op zich, ze zijn geen echte mensen gewend. Daarna ben ik wat gaan rondrijden en de boodschappen voor mijn huis gaan halen en wat rond gereden zodat mijn moeder haar rust kon pakken en even lekker kon uitslapen want dat had ze nodig dat bleek wel. Toen ik na een uurtje terug kwam was ze helemaal blij en zijn we eerst wat spullen weer weg gaan brengen naar de schuur en daarna weer naar huis. Mijn broer kwam ook toen we bezig waren met de kast in de kamer en toen zijn we als een razende begonnen de herinneringen door te spitten en op te ruimen en in te pakken, heerlijk. met z'n drieën waren we binnen 2 uur klaar met de spullen beneden, dat we dingen in hebben gepakt die ze misschien nog nodig heeft is jammer, daar red ze zich maar mee. Kortom wij waren blij en het was goed. Daarna zijn we met elkaar nog wat gaan zitten drinken, donderdagavond ga ik terug om nog de laatste dingen te doen, dan ook nog wat inpakken wat mee moet naar alphen, en dan vrijdag is de grote dag, dan gaat ze over naar haar nieuwe toekomst, ik wil nog wel even met haar langs de plek waar mijn vader is uitgestrooid, om daar ook even afscheid te nemen. Het is goed dat ze gaat al zal ze veel achterlaten in Mussel, een heel stuk geschiedenis, en waarschijnlijk is dit haar laatste verhuizing met haar 80 jaar, maar ze doet het en ze doet het goed.
Onderstaande fotos zijn heel veel deuren, maar dit zijn de deuren die moeders in een hal heeft, kortom het verhaal over dement raken is nog niet zo gek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten