een tijdje geleden zag ik ineens een oud leerling van mij ergens op een sociale media site. Ik dacht meteen die ga ik eens aanschrijven, mede omdat het een leerling die ik heb gecounseld en ik ben altijd heel nieuwsgierig om te weten hoe ze het vergaat. Met een aantal heb ik nog altijd contact via dit medium soms life, maar ze verdwijnen soms zomaar, kan ik ze niet meer vinden en zijn ze weg. Maar uit mijn hart gaan ze nooit, dat is verankerd. Deze jongen die ik begeleide omdat hij toen behoorlijk klem zat met zichzelf, was een onzeker ventje, die nog zo veel had te ontdekken in de wereld en die ik in mijn hart sloot omdat hij zo bijzonder was. Het gekke is dat ik hem dus na jaren ineens weer zomaar met een foto zag staan, na een korte aarzeling ben ik impulsief als ik ben hem gaan schrijven met de vraag hoe het met hem ging. Het grappige is dat hij ook meteen vol enthousiasme terug reageerde en voor ik het wist ontstond en een leuke uitwisseling met elkaar. In een nog impulsievere bui heb ik hem dan ook uitgenodigd om langs te komen voor een kop koffie of thee, en dat deed hij dus ook. Afgelopen zondag middag kwam hij dus langs. Keurig een uur te laat zoals het hoort bij iemand die de wereld kent. Het grappig is hij kwam binnen en ineens was dat beeld van dat kleine onzeker jochie weg, hij was ineens een volwassen man geworden, met zijn verhalen en zijn verleden, We begonnen te praten, er was geen moment een onwennig gevoel het ging gewoon zoals het moet gaan, ontspannen met veel praten over heel veel dingen, samen af en toe slap van het lachen om de grollen en grappen van het leven en het was heerlijk. De tijd vloog, dus het gevolg was dat we uiteindelijk maar samen uit eten zijn gegaan, om nog meer te praten en om uiteindelijk weer bij mij thuis te belanden om nog meer te praten over van alles en nog wat. Er was nog zoveel te vertellen maar ook te horen en te zien. Kortom na een heerlijke dag vol plezier en diepzinnige gesprekken met hem was het echt tijd dat hij naar huis moest. Ik moest tenslotte ook naar bed want de volgende dag komt ook het klokje van gehoorzaamheid om de hoek kijken. We hebben meteen weer een afspraak gepland omdat er nog zoveel te vertellen is en bij te praten, en ik moet zeggen ik vind het zo leuk dat hij een eigen bedrijf start, dat hij zo goed en zelfverzekerd in het leven staat en dat hij zo geniet van het leven. heerlijk om dit te zien en mee te mogen maken.
Ik zie nu al uit naar de volgende afspraak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten