In Berlijn had ik al wat last van een behoorlijke verkoudheid. dus ik hoestte me de longen uit mijn lijf in de nacht, en af en toe kou en warm .. maar ja je bent in de stad van de steden, dus daar wil je dan ook genieten,. Met genoeg paracetamol en ook de nodige neussprays en noraspect, ben ik die week behoorlijk goed doorgekomen..
Terug naar huis uit Berlijn was een ander verhaal, ik stapte in het vliegtuig en wist dit gaat een hel worden want mijn oor zit dicht.. en dan is het bijna niet te klaren, maar toch je hebt geen keus je moet terug naar huis, de plicht roept.
Het stijgen ging prima, dus tot zover niets aan het handje, totdat, we al lichtelijk begonnen met het dalen, meestal raakt mijn oren dan wel wat verstopt, kan ik het vaak nog wel klaren, maar dit keer hoorde ik een paar harde knallen in mijn rechteroor. en dacht alleen maar, hoop maar dat dit snot is wat losbreekt..
Bij thuiskomst had ik nergens last van, ja wat dovig nog maar dat is normaal voor mij, dus ik dacht wat maakt het uit zakt wel weg..
Zaterdagochtend stond ik op met een knallende oorpijn maar mezelf kennende doe ik alsof er niets aan de hand is, want ik ging wel naar de escape room met de eet/spelgroep.
Natuurlijk liep ik wat half er aan mee te doen, hoorde de helft ook niet.
Dus ik besloot om maar zondag niet naar de cross te gaan, mede omdat ik dacht dat is niet goed, nu eerst je lijf de rust geven om te genezen en te zorgen dat je weer beter in je lichaam gaat zitten.
Daarnaast was het natuurlijk ook erg lekker om gewoon lekker in bed te liggen op een zondag.
Maandag bleef ik nog steeds doof aan mijn rechterkant, dus ik besloot om toch maar even naar de huisarts te gaan om me te laten onderzoeken..
Wilde even weten of het mijn oor was en of het geen prop was, maar ook of mijn longen schoon waren, dat was voor mij wel van belang omdat ik zo blijf hoesten in de nacht
Dus ik naar de dokter, terwijl ik in de wachtkamer zat, snoot ik mijn neus en knalde mijn oor helemaal open. kon ik ineens weer alles met twee oren horen.... dus toen mijn huisarts mij kwam halen, zei ik meten dat dit niet het plan was. maar dat ik het wel even belangrijk vond dat hij ging kijken. Nadat de huisarts mijn klachten aan had gehoord en vroeg wat hij voor mij kon doen, toen dacht ik die vraag ken i ik. dus ik zei stralend, het oplossen, waarop hij vreselijk begon te lachen .
Na een grondig onderzoek, zowel mijn longen als mijn oor, was de conclusie dat ik dus inderdaad een middenoorontsteking had, die snel zou overgaan. dus ik meteen wat is snel? want ik ben het zat, het zou hooguit ene week duren, en tevens mijn verkoudheid die moest er gewoon uit
Nadat ik dus 3 dagen in de wereld van de slechthorende had gezet kon ik eindelijk weer alles horen bij vlagen.. maar het was duidelijk... het is een lange weg als je deze verkoudheid hebt, het duurt lang voordat al het slijm etc er uit is... nog steeds hoest ik mij de longen uit mijn lijf in de nacht.. maar zoals alles ook dit gaat over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten