Je zou er bijna zelf een trauma van oplopen, ik had me voor deze cursus ingeschreven met goedkeuring van mijn leidinggevende, dus ik was zeer blij.
Echter kreeg ik een vraag van een collega over of ik het boek had wat hierboven staat, nou nee dus, die had ik dus niet.. maar zo slim als ik ben heb ik niet eens verder gedacht.. totdat ik ineens van dezelfde collega de vraag kreeg of ik de opdrachten al had gemaakt. ik vroeg alleen welke opdrachten.. dus toen stuurde ze me een linkje naar een site en daar schrok ik me een hoedje, er stond me een partij werk, waar ik dus geen tijd meer voor had om te gaan doen.. dus ik heb meteen contact gezocht met de organisatie die me vertelde dat ik niet stond ingeschreven... dat ze dit moesten nazoeken, ze hadden wat problemen gehad met de website, dus ik wachtte geduldig af, waarop ineens het bericht kwam dat het vol zat en dat ze dus geen aanmelding van mij terug konden vinden.. er was iets misgegaan op de site maar het zat vol dus ik kon niet meedoen.. ik balen. mede omdat ik erg veel zin had in deze cursus.
Gelukkig bleek een collega die zich had opgegeven niet te kunnen, dus ik had mazzel ik kon alsnog dus ik dat gemeld, was prima kon in plaats van en toen moest ik nog het boek bestellen, die kwam pas zaterdag en ik moest minstens meer dan helft van het boek lezen en ik weet niet hoeveel opdrachten maken, terwijl ik dus niet vrij was. zondag had ik verplichtingen, maandag en dinsdag werken en woensdag was al de cursusdag 1.. dus ik heb maar contact gezocht met de organisatie en uitgelegd wat er aan de hand was, gelukkig hoefde ik in dit geval alleen maar de eerste 4 hoofdstukken van het boek te lezen in totaal 110 blz, en saaie stof.. en dat is voor iemand met dyslexie toch wel een dingetje
Maar goed, keurig op tijd zat ik in de trein, om mijn collega te ontmoeten in Bodegraven waar ze op de trein zou stappen, ik had al gezegd dat ik in het voorste treinstel zou gaan zitten zodat ze me gemakkelijk kon vinden, dat ging prima.
We hadden beiden een gezonde spanning over wat er zou gaan komen.. en toen we in Utrecht aankwamen moesten we nog even zoeken waar we moesten zijn, maar dat ging ook goed, we vonden het waar we moesten zijn, het was een eng trapje om naar boven te gaan, heel stijl en smalle treden. maar goed we kwamen boven.
We kwamen aan in een zaaltje en kozen meteen de beste plek, lekker achterin en gezicht op het scherm.. terwijl de zaal volliep besefte ik me ineens dat ik dus in een hok zat opgesloten met 23 vrouwen.. wat een schock, dat geen man hier verder aan meedeed.
Maar goed de training begon en het was voor mij totaal niet nieuws, ik had met bloed, zweet en tranen het boek doorgenomen maar wat er gebeurde maakte dat ik geschokt was, het boek werd gewoon weer doorlopen met een powerpoint, waarop ik me afvroeg waarom ik het boek had gelezen, het was geen aanvulling deze training het was gewoon het boek nog een keer bespreken, naast me zag ik mijn collega al zitten te wippen op haar stoel.. dus dat was al bijzonder, ik zag de irritatie bij haar ook al ontstaan, mede omdat ook veel cursisten overal hun plasje over moesten doen.... waardoor het niet opschoot, maar ook omdat de cursusleiding nog steeds dingen moest aanpassen in de presentatie.. het was eigenlijk ergens gewoon te gênant dat we hiervoor hebben betaald, maar de lunch was goed dat kan ik niet ontkennen..
Ik vond het wel aandoenlijk dat 1 van de dames en ik zie dat voor me, die dan een pot witte verf heeft getekend en keurig uitgeknipt heeft, en dan ook nog heel veel rode druppels heeft getekend en geknipt en dat ze die dan gaat uitdelen en dat we allemaal een rode druppel moeten invullen zodat we de pot witte verf kunnen vullen zodat de verf roze gaat worden en daarmee de veerkracht kunnen vergroten van het kind.. aandoenlijk maar ik moest hierbij steeds denken aan het stukje van Brigitte Kaandorp over de vrouw die fotoboeken maakt voor haar kinderen.. ik zie het voor me.. dat ze helemaal blij is dat ze iets creatiefs heeft gedaan en mooi bedacht.. en heel blij is.. en ik dacht alleen maar .. mens had het niet gedaan..
onder het filmpje van Brigitte gaat het verder met dit verhaal
Maar goed we hebben het uitgezeten, we hebben een heerlijke lunch gehad en daarna nog even samen onze gram gespuugd buiten tijdens ons rondje, het is toch even aftasten of we op dezelfde lijn zaten, maar het was ook opvallend dat we dus vooral over het basisonderwijs hadden, en er was een groep die nieuwkomers heeft maar die waren zo vol van hoe goed ze het deden dat het behoorlijk begon te jeuken..
Maar goed we moeten nog 1 dag, het gezelschap is goed, de lunch lekker, de energie break, met vooral veel suiker dingen aardig bedoelt, maar zo ongezond .. ik krijg meer energie van een appel en van een buitenluchtje halen.. soms baal ik dat ik niet meer rook.
We hebben de dag volbracht en konden gelukkig eerder weg.. wat een verademing is..
nog 1 dag dan is het volbracht... en dan hebben we een certificaat.. dus ik hoop dat de tweede dag wat meer inhoudelijk is, en minder het boek volgen, dus ik ploeter me nog even door het boek heen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten