Afgelopen week, zat ik met een collega te praten over dat je stage moest lopen op een school, zeker in mijn tijd op de PA, de huidige PABO, we moesten het eerste jaar 2x een half jaar op een basisschool stage lopen, dat 1x in de maand een week, op 1 school, het tweede half jaar bij een andere school.
We zaten met een groepje van 4 personen op een school waarbij er een warme vriendschap ontstond tussen mij en Susan die nog altijd mijn beste vriendin is, die ik in al die jaren nooit uit het oog ben verloren en zij mij ook niet.. kostbaar iets wat over gebleven is van deze perioden stage lopen, we hebben dat twee jaar gedaan.
De eerste school , was meteen de vuurdoop, ik moest er een muziekles geven, en dat is iets waar ik zo slecht in ben, maar goed, ik deed mijn best en ja hoor ik kreeg bezoek van de muziek docent, dus ik leerde de leerlingen een liedje aan, met een opmaat. me suf geoefend met de anderen in de diverse pauzes, en ik dacht dat ik het behoorlijk onder controle had, totdat ik daadwerkelijk voor de klas stond.. en ik dus vol overtuiging het lied inzette, de leerlingen mee lied zingen.. en opgelucht dat ik was, dat ik het gered had, ik zag mijn mede stagelopers met ogen zo groot als schoteltjes kijken, dacht nog even dat het uit bewondering was dat ik het gered had, totdat een leerling zijn vinger opstak en vroeg meester, moeten we zo snel zingen als u met uw hand slaat of gewoon met u meezingen en niets met die hand doen.. ik weet niet wat ik toen heb gezegd heb weet wel dat ik even wilde dat ik onder de grond verdween, daarmee is meteen mijn muziekcarrière in de grond geboord.. het was zelfs zo erg dat bij het blokfluiten in de klas op de PA, ik dapper mijn best deed, en dan nog vrolijk door aan het fluiten was terwijl ineens stil was.. of dat ik soms al klaar was terwijl de hele klas nog door floot. kortom ik was er niet zo heel goed in.. en dan, je houd het niet voor mogelijk, aan het einde van klas 2, moest ik weer iets doen met muziek, wat ik dapper deed, waarop mijn docent muziek zei, als je me beloofd dat je nooit meer muziek gaat geven, en nooit meer blokfuiten gaat dan ben geef ik je een voldoende zodat je over kan naar klas 3, kortom daar lag dus duidelijk niet mijn carrière.
Op de andere school kreeg ik te horen dat ik eens moest gaan nadenken of ik wel het christelijke onderwijs in wilde omdat ze niet overtuigd was dat ik dat wilde, kon zij weten dat ik op dat moment echt niet het basis onderwijs in wilde, ik vond die leerlingen in de leeftijdsgroep totaal niet leuk. doe mij maar de pubers van de eerste klas van de middelbare school.
In klas twee ging het eindelijk beter dacht ik, maar nee dus.. we gingen met ons clubje naar een school in Emmen, waar we vanaf het eerste moment kregen te horen dat we gasten waren en dat we dus een eigen plek kregen aan de grote tafel in de pauze.. en juist de pikorde was duidelijk , aan het hoofd zat het hoofd van de school, de iron lady, daarnaast zat aan haar rechter hand de docent van groep 7, dan groep 6 dan groep 5 en aan haar linker hand, de hoofdjuf van de kleuters, dan de juf van klas 2, dan de juf van klas 1 en dan de kleuterjuf.. ze hadden ook allemaal hun eigen stoel.. van zeer luxe tot steeds minder luxe, en daar kwam onze plek, we kregen een 4 tal krukjes waar we op mochten zitten, maar die waren zo laag dat we net met onze hoofden boven de tafel uit konden komen... vreselijk gewoon.
daar hebben we een jaar gelopen, en het was zelfs zo dat als je op per ongeluk op een stoel was gaan zitten omdat je even iets voor jezelf ging doen werd daar melding van gemaakt.. en kreeg je te horen dat dat niet wenselijk was
De laatste dag dat we er waren hebben we het hele team getrakteerd op taart, de hele school op koeken, die tegenwoordig Zoenen heten.. en in de grote pauze kregen we nog een keer te horen dat we dus stagelopers waren en dat we dus gasten waren en dat we als gasten onze plek moesten weten..
Heel bijzonder maar het ergste was wel, al hebben we daar vreselijk om gelachen, we zeiden steeds hier wil je niet bijhoren, dit moet je niet willen, je zou wel gek zijn als je hier gaat werken, en wat kreeg Susan als feedback dat ze als ze klaar was met de opleiding dat ze meer dan welkom was ze past perfect in het team.. we hebben er vreselijk om gelachen en met elkaar alleen maar gezegd dat nooit meer.
Kortom sommige stages blijven je altijd bij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten