Inmiddels begin ik ook te genieten van Netlix, de series die ik vroeger kocht hoef ik niet meer te kopen, ze zijn er gewoon, het leuke vind ik ook dat ik gewoon kan kijken of ik het wat vind en vind ik het niets dan gaat het weg. Zo ben ik begonnen met Please like me.. een geweldige grappige serie, je moet er even inkomen maar als je er eenmaal inzit en de humor er van gaat inzien is het een geweldige serie een absolute aanrader
resencie van het de serie
Ineens verschenen drie seizoenen van het zeer aanstekelijke
Please like me in de Netflix-catalogus. Een serie met lekker veel vaart –
soms teveel vaart, als personages wel héél grote sprongen maken.
Please like me is de show rond de Australische comedian Josh
Thomas, die de serie schreef en het hoofdpersonage Josh speelt. Het
verhaal begint wanneer z’n vriendin het uitmaakt (geen klik meer, uit
elkaar gegroeid, ‘en bovendien ben je gay’). Josh, gay? Nee toch? Enfin,
dezelfde avond ligt hij met een mannelijke collega van z’n beste vriend
in bed en ja, z’n ex zou toch wel gelijk kunnen krijgen.
Josh blijft even in de kast (‘uit de kast komen is zó jaren 90’) maar, zoals met alles in de serie, duurt dat niet lang. Z’n gescheiden ouders, z’n vrienden, iedereen is er relaxed onder en het leven gaat door. En dat gebeurt in lekker snel tempo; relaties komen en gaan zonder al te veel drama. Maar in die snelheid wringt ook een beetje de schoen: personages komen wel héél snel tot nieuwe inzichten. Zo is de de christelijke tante van Josh is aanvankelijk bang dat z’n neefje in de hel belandt, maar staat niet veel later op in de kerk als de pastoor hel en verdoemenis over homo’s uitspreekt. Dat ging wel héél snel.
Josh blijft even in de kast (‘uit de kast komen is zó jaren 90’) maar, zoals met alles in de serie, duurt dat niet lang. Z’n gescheiden ouders, z’n vrienden, iedereen is er relaxed onder en het leven gaat door. En dat gebeurt in lekker snel tempo; relaties komen en gaan zonder al te veel drama. Maar in die snelheid wringt ook een beetje de schoen: personages komen wel héél snel tot nieuwe inzichten. Zo is de de christelijke tante van Josh is aanvankelijk bang dat z’n neefje in de hel belandt, maar staat niet veel later op in de kerk als de pastoor hel en verdoemenis over homo’s uitspreekt. Dat ging wel héél snel.
En toch is Please like me uitermate, ja likeable.
Josh is een uitstekend uitgewerkt personage die aan typische
twintigersproblemen lijdt en daar nogal rationeel mee omgaat, of alles
met een intelligente (vaak erg goede) grap wegwuift. De Australische Girls, die omschrijving heeft de serie aan z’n kont hangen, en dat is een vrij rake typering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten