"Op een feest kust Nathan, 16 jaar, Louis, een jongen uit zijn klas. Maar hun kus wordt gezien door Laura, het vriendinnetje van Louis die een foto neemt en deze op internet publiceert. Dit heeft onmiddellijk een sneeuwbaleffect. De vader van Nathan ontdekt de homoseksualiteit van zijn zoon en weigert in eerste instantie met hem te praten. Louis, die op de foto onherkenbaar is, ontkent zijn homoseksualiteit en neemt zelfs deel aan de stigmatisering van Nathan..."
Eigenlijk kan ik alleen maar zeggen, dat deze film je onder je huid kruipt, een film die iedereen zou moeten zien. ik zag hem op Prime video'.
Er is helaas geen recensie van te vinden, maar wat ik alleen maar kan zeggen, wat een strijd, en wat een prachtig verhaal. Zo mooi neergezet, wow.. ik heb met tranen in mijn ogen zitten kijken, een onschuldige foto die voor zoveel ophef zorgt, die er voor zorgt dat gezinnen uit elkaar vallen, dat kinderen in elkaar getrapt worden, een school waar een docente een coming out heeft omdat ze vind dat ze moet gaan staan voor de leerlingen die anders geaard zijn. Ze kust in de auto voor de ogen van de erg bekrompen directeur haar vriendin, allemaal acties die ineens in beweging komen door een stuk angst van anderen.. De angst voor het houden van van iemand van hetzelfde geslacht.
Maar wat mooi vorm gegeven, ooit heb ik in Engeland in de Tate Modern een film gezien, die ging over een pride in een land waar homoseksualiteit niet werd geaccepteerd, hoe ze gingen diegenen die de tocht gingen lopen,.. wetende dat ze waarschijnlijk uitgescholden zouden worden.. sterker nog in elkaar zouden worden geslagen .. en dat gebeurde ook, maar wat ik zag was kracht, de houding van Wij zijn niet bang. doe maar wat je moet doen, wij zijn sterker dan jullie.. wij zijn niet bang...
Dat gebeurde in de film ook.. maar ook de andere kant het moeten wennen van ouders aan het idee dat ze van hun zoon geen nageslacht kunnen verwachten omdat hij met een man verder gaat, de omslag in hun hoofden, de droom die is ontstaan bij de geboorte want hij gaat trouwen en krijgt kinderen, onze kleinkinderen, en dat gebeurt dan niet ineens, hun droom stort in.. maar wow, wat is dat sterk in deze film weer gegeven. Herkenbaar, onbegrip, het wennen aan.. en inderdaad, aan het einde, waarbij één van de jongens naar zijn vader gaat, die niet kan accepteren dat hij op jongens valt, in de auto zit, hij hem vraagt of hij komt om te feesten want hij had gewonnen met boxen.. zijn vader de auto start en wegrijd. waarop hij roept Ben je dan niet trots op mij... en vader rijd door.. en dan is daar de vader van zijn vriendje die naar hem toeloopt even heel rustig zijn hand op zijn schouder legt en zegt.. Hij heeft nog tijd nodig... zo mooi zo eerlijk en zo waar..
Dat is wat we vaak vergeten, men heeft soms nog tijd nodig om te beseffen dat we inderdaad niet bang zijn en dat we er zijn.. en er zullen zijn en zullen blijven. hoe je het ook gaat bekijken.. Wij zijn trots op onszelf..
Deze film is een absolute aanrader...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten