Nadat we het dorp Hooghalen hadden verlaten kwamen we terecht op een camping met vaste standplaatsgasten. Waar ook meteen bij mij begon te dagen dat ik daar ooit recreatie werk had gedaan. Maar dit terzijde. De tekenen dat we dichter bij het voormalige kamp kwamen bleek uit de bielzen met daarop een metalen bordje met een datum waarbij stond hoeveel mensen die dag waren vervoerd naar 1 van de concentratiekampen. ( er was eentje waarbij aan de zijkant een wit bordje was gemaakt met een naam van een jong meisje met de tekst om de mensen die vervoerd zijn een gezicht te geven.....) Je word er meer dan heel stil van. .
Dit pad bracht ons uiteindelijk bij het informatie centrum van het kamp Westerbork waar een museum was, die we ook bezocht hebben, al die namen die je hoort, maar ook de vele info waarbij je gezichten zag van de mensen en hun verhalen kon lezen, ook het prachtige glazen kunstwerk de bevroren traan maakte indruk op mij. Kamp Westerbork de link
Nadat we dit museum hadden gezien, Ankie een sanitaire stop had gehad gingen we op weg naar het kamp. We besloten om een andere route te lopen dan de route die je moest lopen, die namen we wel op de terug weg eerst wat lopen langs een andere route, wat onder de bomen maar ook lekker in de schaduw want het was best wel warm geworden inmiddels.
Uiteindelijk kwamen we aan bij het echte kamp, waarbij vooral de paarse Lupines veel indruk maakten , ze stonden er in grote hoeveelheden, alsof er nog heel veel mensen waren die naar je stonden te kijken met de hoop in de ogen,. ( in het museum werd daar steeds op gehamerd dat de mensen ondanks dat ze beter wisten bleven hopen) Indrukwekkend vond ik dit al wat de natuur daar liet zien.
Daarna ga je lopen en kom je langs het commandanten huis die nog heel lang bewoond is, maar nu inmiddels onder een glazen koepel staat om hem te beschermen tegen het verval. dit huis heeft zoveel gezien en is zo indrukwekkend dat je er bijna niet aan voorbij kan lopen zonder ook een soort van gevoel te krijgen dat iets of iemand je in de gaten houd.
Op het pad naar het kamp kom je ook langs betonnen barakken waarop de getallen staan van de hoeveelheid joden die zijn vermoord, maar ook voor de Zigeuners is er plek om dit te benoemen.
Als je verder op het terrein komt zie je ook een glazen monument voor de Molukse gemeenschap die na de oorlog ook hier nog een tijdje hebben gewoond.
Ook de wagon die er staat waarin de Joodse mensen zijn vervoerd maakt indruk, zeker als je weet dat het onderstel van uit de oorlog is, men heeft wel de opbouw opnieuw gemaakt.
Ook de restanten van een barak die er staat, is eigenlijk veel indrukwekkender dan als het er helemaal zou staan.. wat ik op zich al bijzonder vind
Maar toch is het meest indrukwekkend en dat kan haast ook niet anders het monument dat zo bekend is van de spoor lijn die omhoog loopt, als je aan komt lopen lijken de keien die achter het stootblok liggen schedels, maar je ziet ook dat het spoor steeds meer gehavend begint te worden zo ook de bielzen waarmee is uitgedrukt dat het het einde is.
Ook de aardappelkelder was bijzonder die er was. Toch hadden wij het geluk dat op een gegeven moment niemand meer bij het monument wat, je kon meteen daardoor foto's maken maar ook ervaren wat een leed er moet zijn geweest. Zeker toen de wind ook nog zijn aanwezigheid lied voelen.. bijna spiritueel.
Daarna nog naar de duizenden stenen torentjes met de joden ster erop, wat toch ook tot bezinning roept.
Nadat we alles met intense respect maar ook met een intens gevoel van dat mag nooit meer gebeuren het terrein verlieten, hebben we ergens eerst wat gegeten om daarna de tocht te lopen terug naar Hooghalen naar de bushalte. We hadden al bedacht dat we niet hetzelfde pad zouden gaan lopen, want dat is zo saai.\
Na een pittige wandeling van 23 km kwamen we aan bij de bushalte waar we zagen dat de bus precies over 1 minuut zou komen, dus dat was een mooi toeval. we konden zo instappen met de bus naar Beilen, om daar onze reis met de trein te voltrekken naar Alphen.
In Alphen Ankie afgezet bij haar huis, ik ben naar huis gereden, met het besef het pad is volbracht.. meteen wat voorstellingen geboekt in 2023 in het theater bij 3 verschillende theaters omdat de rest al vol was, om daarna een pizza te bestellen en lekker deze indrukwekkende dag af te sluiten met de voetjes op de bank en bank hangen met de tv aan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten