Het duurde even voordat ik dit pad ging lopen, maar omdat het nu wel kon, geen overstromingen, ik graag ook deze vakantie met Susan wilde lopen besloten we om het Pieterpad van Braamt tot aan Groesbeek te lopen, maar dat in 4 etappes, dit om de voeten van Susan wat te sparen, ik weet dat ze met gemak meer aankan maar ze gelooft het zelf nog niet helemaal. Wat ook meespeelt is dat ze snel blaren krijgt, dus is het beter om niet 4 dagen meer dan 20 km te lopen. dus dit is een mooie oplossing voor en met elkaar.
Zondagavond vertrok ik naar Zutphen om daar de eerste nacht door te brengen met veel, heel veel tassen, want als je ook nog gaat wandelen dan heb je extra veel spullen nodig. Om half 9 was ik bij Susan, nadat mijn auto geparkeerd stond, ik mijn spullen bij me had liepen we naar haar huis. Samen met haar man aan de grote tafel aan de thee en bij praten over het leven. Wat vliegt zo’n avond toch altijd. Nog even gekeken naar de route zodat we zeker wisten dat we goed zouden rijden, gingen we rond half twaalf naar bed.
Een ander bed is altijd even wennen, maar uiteindelijk viel ik in slaap. De volgende ochtend was het wakker worden met spierpijn van de work out van de dag ervoor, was ff balen mede omdat ik dus ga lopen. Het schijnt dat je het eruit loopt. Ik vraag me dat af.de heenreis liep wat chaotisch, we hadden wat moeite om in elten te komen, maar dat lukte uiteindelijk prima. Daarna naar Braamt waar de route ging beginnen. We zaten al meteen goed en konden de route meteen oppakken. We liepen voor we het wisten al in de bossen wat erg verfrissend was, maar gingen ook meteen al stijgen, en dat was waarom deze etappe als zwaar werd aangemerkt wegens het vele dalen en stijgen. Dit was wel erg mooi, zeker als je bij de uitkijktoren aankomt, waar tot mijn verbazing ineens mensen waren, heel bijzonder, we hadden steeds het gevoel dat we alleen door het bos liepen. Nadat we hadden geluncht zijn we de 104 treden beklommen van de toren die 26 meter hoog was, wat een mooi uitzicht geb je daar beven.
Nadat we dit voltooid hadden gingen we naar beneden om steeds dichter bij Elten te geraken waar de auto stond. De laatste paar kilometers gingen over een stukje blotevoetenpad. Ook erg leuk en voor we het wisten waren we in Elten om daarna nog te genieten van het uitzicht over het Rijndal, tevens rond de kerk gelopen, we wilden heel graag de bron zien in elten, helaas was die gesloten op de door de weekse dagen. Dus we zijn terug gereden naar Braamt om daarna naar Zutphen te rijden en lekker rustig b8j te komen van deze dag. Morgen lopen we de tweede etappe van deze tocht.
Tijdens een spelletje Catan kwamen we tot de ontdekking dat we heel dom hadden denken met ons plan over Millingen dus we besloten om de boel te om te gooien, samen naar Millingen, ik stap over bij Susan in de auto en dan rijden we naar Elten, korter en efficiënter.
Dit ging heel voorspoedig alleen we hadden een gigantische opstopping voor het spoor, maar dat loste zich op zodat we op tijd konden starten. Toen we begonnen te lopen was het prachtig door het bos, stijgen en dalen, onderweg zagen we aan een hek hangen dat er armbandjes waren geknoopt die mocht je meenemen, wij als Nederlanders namen natuurlijk eentje mee. De toch ging langzaam over naar meer asfalt, zeg maar heel veel asfalt. En heel veel zon, de zon was wat achter de wolken dus het was wel warm maar niet branderig. Dus het ging erg lekker. We hadden bedacht om in het bos nog te lunchen maar we waren slechts 2 km onderweg toen het bos dus verdween. Dus de lunch werd uitgesteld tot bij tolkamer. De wandeling ging door het plaatsje Spijk een voormalig dorpje waar veel fabrieksarbeiders woonden die in de steenfabriek hadden gewerkt. Mooie kleine huisjes. Maar hoe je het ook bekeek je kwam steeds weer terug op de DIJK.. en de dijk is een terugkomende thema in het Pieterpad, in elke reactie over dit gedeelte is de DIJK een soort frustratie voor iedereen. We hebben het afgezien. We hebben wel bedacht dat als je dit in 1 x moest lopen vanaf Braamt is dat wel een hele opgave. Dan is het loodzwaar. Maar wij hadden het gelukkig anders bedacht. We hebben uiteindelijk bij tolkamer gezeten onder een boom in de schaduw. Tolkamer is een allerliefst dorpje waar je niet wilt wonen. We hebben er wel gratis geplast bij de kroeg daarna keerden we terug naar de Dik, maar gelukkig mochten we van de Dijk af en gingen we de uiterwaarden op. Mooi gebied om te lopen. Uiteindelijk mochten we weer naar de dijk. Kwamen we uit bij een mini kerkhof waar mensen lagen die zijn gestorven in de oorlog. Mooi integer en aandoenlijk. Zeker omdat elke grafsteen een steentje had met dank je wel voor onze vrijheid. Daarna vervolgden we de route langs een groot meer. Susan had hele hete voeten. En erg warm. Dus ik stelde voor even met haar voetjes in het water van het meer te gaan. Ze had er zin in maar ergens wilde ze mij niet tot last zijn. Maar nadat ik vertelde dat we best ff tijd hadden omdat we anders moesten wachten bij de pond. Ging ze om. Ze knapte zichtbaar op. Daarna hebben het laatste stuk fluitend gelopen. Het geluk lachte ons toe we kwamen bij het pondje aan en konden zo opstappen en mee gaan. Aan de overkant van de tocht zijn we op het terras gaan zitten en wat gedronken. Daarna met de auto naar het hotel. Onderweg nog even wat gehaald bij de Kruidvat en door naar het hotel. Het was weer een fijne dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten