Hij zou 80 zijn geworden

Vandaag zou het de dag zijn dat mijn vader 80 jaar zou zijn geworden.
Helaas heeft hij op 15 augustus 2011 zijn laatste adem uitgeblazen in een mooi samenzijn met elkaar.
Vandaag vertrok ik met een wat vreemd gevoel naar mijn ouderlijke woonplaats om mijn moeder te bezoeken. Het is niet niks na 56 jaar lief en leed te hebben gedeeld ineens voor het eerst zijn eerste verjaardag alleen te zijn.

Voor ik vertrok heb ik eerst maar eens gesport om zo energiek in de atuto te stappen voor 3 uur rijden.
Onderweg vloog de tijd, zoals zovaak als je ergens tegen opziet gaat de tijd zo snel....alsof de tijd je dwingt om het waar je tegen op ziet, onder ogen te moeten zien.

Bij aankomst bleek mijn moeder in alle rust een boek zat te lezen. Even had ze het vanochtend moeilijk gehad maar dat had ze opgelost door gewoon wat schoon te maken. Ze heeft zich ten doel gesteld dat ze best verdrietig mag zijn maar dat ze niet gaat zakken in zelfmedelijden. Dus op het moment dat het niet gaat, gaat ze of winkelen, schoonmaken, opruimen, voor de tigste keer de keuken schoonmaken om zo uit dat gevoel te komen en de leegte op te vullen.

Het werd een reuze gezellige boel met elkaar, mijn broer en vrouw en kinderen kwamen terug van hun vakantie en meteen langs.Met elkaar hebben we heerlijk zitten te praten over van alles en nog wat, om zo ook met elkaar te genieten van het samenzijn. Tevens de laatste tig kaarten bekeken met oprechte deelneming.( Wat zijn er toch veel verschillende soorten en maten, en verwonderlijk hoe sommige kaaarten naar de welbekende marja zeep ruiken....( volgens mijn nichtje naar oude vrouwen ) ). Wel ben ik verbaasd over hoeveel kaarten mijn moeder kreeg, na een giga stoet autos voor de creamatie, een volgeladen kerk, en al die kaarten, voor iemand die bijna 80 was, heeft een enorme inpact op mij. Nooit geweten dat mijn vader, moeder en wij zo geliefd zijn in het dorp en bij naasten vrienden en bekenden.

Rond 17.00  heb ik de 3 uur durende terugreis aangepakt en deze duurde eindeloos.... omdat ik gewoon thuis wilde zijn. (Onderweg moest ik erg nodig naar het toilet, en bij een bezinepomp gestopt, snel getankt met een blaas op knappen naar het toilet en op het moment dat ik de herentoilet in wilde stappen.. kwam de opmerking.... nee niet doen ik ben aan het schoonmaken en anders blijf ik aan de gang, ga maar naar de dames of de invalide toilet.... (  Heb eerst nog wel ff voor de zekerheid gekeken of ik misschien in de tussentijd was veranderd van man naar vrouw maar dat was niet het geval) Dus ik trek de deur op van de invalide toilet, staan daar 2 jongentjes van ongeveer 9 jaar hun behoefte te doen, voordat men ook maar iets kon denken deur dicht, en dus naar de dames maar dat duurde eindeloos lang want het was bezet... kortom na 10 minuten wachten, ben ik maar met een blaas die enorme afmeting had gekregen in de auto gaan zitten, om ergens als wildplasser maar te gaan staan.

Thuiskomen is en blijft altijd heerlijk vooral als je een thuis hebt wat echt een thuis is....