Eindelijk groen licht van de Fysio ik kan weer wandelen.. de blessures die ik had zijn in zoverre hersteld dat ik weer kan gaan opbouwen zodat ik hopelijk over 4 weken weer de echte tochten kan lopen die op mijn lijstje staan.. maar nu eerst rustig opbouwen. dus de eerste dag gaan we maar weer eens de eerste 5 km in de benen gooien en dan maar zien wanneer we weer verder opbouwen, het doel is om elke week in ieder geval 1 of 2 km erbij te doen zodat ik vrij snel weer op mijn gemiddelde van 24 km zit .
Had de buuf uitgenodigd om mee te lopen maar helaas dat ging niet, ze had het te druk met andere dingen.
Dus ik begon mijn wandeling door Alphen een beetje vaag in mijn hoofd, omdat ik nou niet echt een route had, ik wilde een rondje meer doen, maar bedacht me dan moet ik eerst met de auto dus dat gaan we niet doen, dus ik ben gewoon gaan dwalen door Alphen.
Het is een beetje het weerzien met oude bekenden, want je loopt langs plekken waar ik al heel lang bewust niet meer ben geweest omdat ik het eigenlijk gewoon saai vind om door Alphen te dwalen.
Toch is het voor mij goed om te lopen en mijn hoofd leeg te maken, al is de omgeving dan bekend, toch blijf ik het oude kerkhofje bij de Oudhoornse kerk altijd weer aandoenlijk vinden, Zeker met de boom die waakt over de graven die er nog liggen..
Tot mijn verbazing lag er ook een graf die pas in 1974 is neergelegd voor een gewezen arts, Dat maakt toch ook wel indruk op mij.. zeker omdat de rest allemaal oude graven zijn die waarschijnlijk gekocht zijn en die daar blijven liggen tot in de eeuwigheid.. totdat niemand meer weet wie ze ooit waren.. Ooit hoorde ik een mooie zin in een film, je sterft 2x de dag dat je je laatste adem uitblaast.. en als je vergeten word.. waarop ik dacht.. uit het liedje van Jenny Arean.. als je sterft dan sterven de mensen op de foto's met je mee omdat sommigen geen idee hebben wie die mensen waren....
Maar goed na het kerkhofje langs de Rijn gelopen en zo langzaam naar het Weteringspark.. waar ik voor het eerst de skatebaan zag.. dus daar even bij staan kijken.. Tevens zag ik nog een paar prachtige herfst taferelen, de eerste sneeuwklokjes, de belofte van de lente.. en dan denk ik altijd, de herfst laat zijn sporen na.. in de winter en de lente maakt nieuwe sporen voor de belofte van dat het weer goed gaat komen. dat alles weer zal gaan kleuren.. bloeien en groeien.
Aan het einde van mijn bijna 5 km route kwam ik nog twee leerlingen tegen die ineens heel anders zijn op straat, maar toch even met ze staan praten, daarna door langs de bloemenstal voor een flinke bos tulpen in mijn nieuwe vaas die ik had gevonden bij de kringloop vrijdag.. en ik moet zeggen de tulpen staan er prachtig in..
thuis komen met toch mooi 5en een halve kilometer in de benen geeft toch wel het idee dat ik het goed heb gedaan en heerlijk aan de kwark en thee om de dag extra feestelijk te maken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten