lunchen met Elias

 

Het was weer zover lunchen met Elias, iets waar ik elke keer weer naar uitzie omdat het zo leuk is maar ook omdat we over van alles praten.

Dit keer mocht ik een tentje uitzoeken en ik had al bedacht dat ik naar de nieuwe Italiaanse lunchrestaurant wilde maar aangezien Elias een gebroken hand had deed hij het voorstel om naar De Vlist te gaan een restaurantje dat hij kende en vlak bij hem in de buurt was, ik zou dan langs zijn huis komen. dus ik begreep al meteen de hint. Eigenlijk stond er Zou je me dan kunnen ophalen en mee willen nemen wat auto rijden gaat niet zo geweldig met een gebroken hand. dus Tja dat doe ik dan wel geen punt.

De weg naar Polsbroek was vol verrassingen ik herkende de weg niet, dus halverwege ben ik nog even gestopt om te kijken of ik wel de goede route had.. maar het klopte volgens Google maps. dus dan maar door rijden en ja het klopte dus inderdaad.. 

Dus net iets voor 13.00 stond ik voor zijn deur. en gaf ik het signaal dat ik er was, dus we konden meteen door naar het restaurant. Ik ben altijd verbaasd over hoe kleine weggetjes er zijn waar je kan rijden bij de dorpen in de polder. zo bijzonder altijd.. dat ik me wel eens afvraag waarom wonen hier mensen in de middle of nowhere.. en zijn er ook nog gelukkig.. al heb ik zelf jaren in een heel klein dorp gewoond. maar ik moet wel zeggen dat ik heel blij ben dat ik inmiddels in het westen van het land woon, okey dan wel niet in een wereldstad maar ik kan wel overal heel snel zijn. nog geen 20 minuten van Schiphol  dus ik kan de wereld heel snel bezoeken..