Mexico.. eters in het huis

 

Peter en Marouska en de kids kwamen eten.. ondanks wat kwakkel verhalen, en wat gedoe in beide huishoudens waren we helemaal klaar hiervoor..

Ik verheugde me erop dat ze kwamen, de planning was wat minder goed, ik had mijn weekeinde te vol gepland, zeker als je ook nog moet inpakken voor je vakantie die voor de deur staat...  kortom het was even wat heen en weer een zgn hak op de tak weekeinde met van het ene in het andere springen. tafel klaar zetten, maar ondertussen ook de was doen,. maar ook de koffer inpakken, het eten voorbereiden, de laatste dingen schoonmaken kortom om zoals ik al zei chaos. maar daarin functioneer ik het beste om eerlijk te zijn.. geniet ik het meeste.

Dus ik was laat op, gevolg ik was wat aan het rommelen, de meeste dingen had ik al gedaan maar het toilet, de bank moesten nog gedaan worden, zo ook het bed verschonen en de wassen draaien.

Terwijl ik nog heerlijk aan het rommelen was stond ineens Pick nick voor de deur. gevolg haast. snel de boodschappen uitgepakt en opgeruimd, daarna  nog wat boodschappen gedaan die ik moest doen, om daarna te beginnen met het voorbereiden van het eten.... Ik moest volgens het wereld gerecht ook spitskool bestellen dus dat heb ik gedaan, dit bleek voor een salade. nou dat vond ik nou niet het lekkerste van het geheel dus ik besloot om maar meteen er wat mandarijnen en wat rozijnen door heen te doen zodat er ook een zoet tintje zat aan de salade.

Rons 17.00 waren ze er en het was meteen alweer gezellig, de kids hadden trek dus ik heb vrij snel het eten gemaakt

We begonnen met stokbrood met smeersels en een tomatensoep met ballen, daarna kwam de Mexicaanse schotel,  bestaande uit vegetarische gehakt, tortilla chips, geraspte kaas, paprika en ui.  ook dat viel goed in de smaak gelukkig, de kids waren vooral gek op de chips maar dat was ik zelf ook.

Als toetje had ik een bladerdegen schelp, met daarin banketbakkersroom met fruit, incluis vegan ijs en slagroom wat ook een feestje was, daarna natuurlijk koffie thee.

Na het eten hebben we heerlijk zitten natafelen waar ik erg van hou omdat het zo leuk en gezellig is altijd. rond een uur of half 9 vertrokken ze naar huis, waarna ik meteen de afwasmachine heb aangezet, een begin heb gemaakt met het inpakken en natuurlijk meteen heb zitten kijken naar de mol...  wat weer spannend is en ik blijf toch op Stijn zitten al denk ik af en toe dat het ook wel eens Maaike kan zijn.

We zullen zien. 

Midas man (film)

 

Wat traag kwam deze film voor mij op gang. voor Heleen was ze meteen in de tijd dat ze 16 was. ze kende de opkomst van de Beatles dus dat was helemaal geweldig voor haar..

Maar wat een mooie film, de manier van filmen  was ook prachtig gedaan en wat een tragisch leven had Brian eigenlijk.. zon talentvolle man die alles kan en dan.. toch zo ongelukkig en ongemakkelijk in de liefde omdat hij niet mocht laten zien dat hij op mannen viel.. heel tragisch.. en zo intens verdrietig.. daarnaast zijn verslaving aan de pillen die hem op de been moesten houden of die hem lieten slapen..  ik besef met steeds meer dat mijn jongensdroom van ooit beroemd willen zijn..  niet is uitgekomen want wat zijn de meeste mensen die beroemd zijn toch verslavingsgevoelig en wat zijn ze eenzaam..  en wat leer ik te kijken met andere ogen  naar mensen die beroemd zijn. die de hele wereld rond toeren..  ik vraag me nu al niet meer af hoe ze het vol houden maar eerder hoe lang het zal duren voordat ze volledig uit die wereld verdwijnen op wat voor manier dan ook.

een aanrader voor een ieder die van de Beatles houd maar ook die denkt wat is het beroemd zijn toch prachtig... 

recensie van de film:

 Regie: Joe Stephenson | Scenario: Brigit Grant, Jonathan Wakeham | Cast: Jacob Fortune-Lloyd (Brian Epstein), Emily Watson (Queenie), Eddie Marsan (Harry Epstein), Blake Richardson (Paul McCartney), Jonah Lees (John Lennon), Leo Harvey-Elledge (George Harrison), Ed Speleers (John Ellington), Jay Leno (Ed Sullivan), Campbell Wallace (Ringo Starr), e.a.| Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2024

De veel te vroeg gestorven Brian Epstein wordt wel eens het vijfde bandlid van The Beatles genoemd. Hij was een dynamisch personage dat meteen wist dat hij een goudader aansneed. Zo iemand verdient een biopic. Om de een of andere reden kende de productie een aantal problemen, maar dat is niet te merken. Midas Man oogt als een vlotte film zoals alleen de Britten die kunnen maken: een uitstekende cast, klassiek geregisseerd en met genoeg humor en drama om je twee uur zoet te houden.

Dat er nooit een film werd gemaakt over Brian Epstein, is enigszins vreemd. Het leven van Brian was immers doordrongen van drama en glorie. Hij was homoseksueel en Joods. Begin jaren zestig bracht dat zo zijn moeilijkheden mee. Brian moest zich als brave zoon van Joodse ouders heel voorbeeldig gedragen én in de voetsporen van papa treden. Erger was het gesteld met de acceptatie door de maatschappij van zijn homoseksualiteit. Begin jaren zestig stond op 'cruising' nog gevangenisstraf. Dat heeft Epstein zeker flink wat stress en psychische pijn bezorgd.

Brian had als zoon van de eigenaar van twee platenwinkels ook een enorm voordeel. Hij kende de muziekbusiness als geen ander en wist welke popliedjes hits konden worden. Toen hij The Beatles hoorde, wist hij het meteen. Zonder hem was er geen sprake van de Fab Four. Hij was het die Pete Best, op verzoek van producer George Martin, uit de band gooide en verving door Ringo Starr. Epstein was ook de man die The Beatles meer polijstte. De vier gedroegen zich immers als schorem uit Liverpool. Met Epstein aan het roer gingen ze maatpakken dragen.

De vrijwel onbekende Britse regisseur Joe Stephenson vond het evident om de film te stileren volgens baanbrekende klassiekers uit de jaren zestig. Zoals Michael Caine in Alfie mag Epstein de vierde muur doorbreken en de toeschouwers rechtstreeks aanspreken en inlichten op wat er op de achtergrond speelt en wat er gebeurt. Die aanpak biedt een amusante schets van het toenmalige Londen en de rituelen van die tijd. Dus in zekere zin functioneert deze biopic ook als een tijdmachine.

Uiteraard krijgen we The Beatles te zien. Maar het casten van de vier vormt altijd een probleem. Ze zijn immers veel te bekend. Wanneer McCartney voor het eerst opduikt, moet hij zeggen dat hij Macca is, anders zouden we ons wel eens kunnen vergissen. Hetzelfde geldt voor de andere bandleden. De acteur die Ringo vertolkt, lijkt vooral uit de verte op de man die geboren werd als Richard Starkey. Wel verrassend gecast is Jay Leno als Ed Sullivan, nog zo'n bekende figuur, tenminste voor oudere generaties. Leno functioneert als de surprise act van een show vol humor, drama en vooral veel muziek.

Maar verwacht niet zoveel muziek van The Beatles. Je krijgt een paar oude songs te horen, maar naar de superhits kan je fluiten. De rechten zijn immers enorm duur. De producers zullen gedacht hebben: "Deze film gaat over Brian Epstein en niet over de muziek." Maar ergens verwacht je toch de dikke hits van de band. Mogelijk was dat de belangrijkste reden voor de problematische productiegeschiedenis. Voor Stephenson aan de slag ging, waren er nog twee kandidaat-regisseurs die uiteindelijk afhaakten.

Midas Man is op zijn best een vlot, amusant, professioneel ingeblikt en uiteindelijk zeer bekijkbare film, met een meer dan uitstekende Jacob Fortune-Lloyd in de hoofdrol. Hij werpt een beetje meer licht op het leven van een man die een cruciale rol heeft gespeeld in de popindustrie, maar niet lang genoeg leefde om er optimaal van te genieten. Het best te bekijken in een double bill met Alfie.

Waterballet.....

 

En dan heb je haast, je maakt snel je kruik klaar, je legt hem in bed en geniet de hele avond van een prettig gezelschap... om rond een uur of 12 naar bed te gaan en dan te ontdekken dat alles nat is.. je matras, je stopper je molton je laken alles nat, en natuurlijk ook de onderkant van het dekbed. dus tja wat dan.

.Ik bedacht me heel eenvoudig, ik draai het dekbed om en dan een paar handdoeken in bed en klaar maar zo eenvoudig was het niet..  dus terwijl ik al bijna in slaap viel bedacht ik me het is veel handiger om het matras om te draaien, dan kan het drogen . tevens kan dan de stopper, de laken en molton drogen in de woonkamer.. en onder een omgekeerd dekbed slapen is geen probleem dat komt wel goed.

Dus midden in de nacht toch nog een grote verbouwing gedaan, want ja dat moest wel natuurlijk, en daarna toch wat onrustig geslapen want hoe kon dat nou gebeuren.

Mijn kruik had ik waarschijnlijk niet echt goed dichtgedaan met als gevolg dat hij dus was gaan leeglopen. want ik zag nergens een scheur of gat in de kruik dus het moest wel gewoon zo zijn dat ik de dop niet goed dicht had gedaan.. 

Maar de volgende dag kon de stopper de molton alweer op het bed, de hoes van de kruik niet en ook nog niet de onderlaken. en de bovenkant van het dekbed moest ook nog even drogen..

Kortom bij de eerste dagen van mooi weer geeft mijn kruik aan dat hij van me wil scheiden, met hete tranen. dus ik gun hem vanaf nu maar de zomerstop... en warm ik mijn bedje weer zelfstandig op.. ook wel zo lekker.

Yes een soort van uitslapen....

 

Soms zomaar krijg je een klein cadeautje in je schoot geworpen.. ineens besef je dat je bij de cross zomaar een half uurtje later mag beginnen.. wat heerlijk is.. want juist.. je kan dan lekker gewoon rustig wakker worden, al is het wel zo dat ik daardoor ook later naar bed ga.. wat natuurlijk stom is. maar deze dag vooral bijzonder zal maken is dat ik twee keer ga sporten, eerst de cross xxl en daarna juist een opbouw wandeling van 7,5 km of iets in die richting. om de knie weer wennen aan veel lopen en mijn lijf en voeten ook., die zuchten nu al.

 Maar goed eerst maar de cross overleven, ik was er mooi op tijd om te kunnen zien hoe de anderen al zich in het zweet stonden te werken bij de steps.. wat echt niet aan mij besteed is..

Maar goed om 10 uur mocht ik naar binnen we hadden maar een stang nodig met gewicht en een kb. dus dat was snel gehaald. 

De warming up bestond uit

knie hef

squats

push up 30 sec

lunge met rechterbeen hold en dan linkerknie steeds naar beneden

daarna  met de linkerbeen hold naar voren en dan rechterknie naar beneden

en nog wat oefeningen maar die ben ik vergeten ze zullen we zinvol zijn geweest voor wat we zouden gaan doen.

wod 1

Duo Row

P1 Row en hold 1x

P2 row en hold 1x

P1 row en hold 2 x 

P2 row en hold 2x

etc tot 10 x

en dan terug naar 0 in dezelfde opstelling

en geloof me je schouders zijn al gesloopt

Wod 2

daar begon de echte hel

zelfde principe als hierboven

maar dan met shoulder press.. 

dus 

P1 shoulderpress 1x en hold ( boven je hoofd)

P2 shoulderpress 1x en hold ( boven je hoofd)

P1 shoulderpress 2x en hold ( boven je hoofd)

P2 shoulderpressn 2x en hold ( boven je hoofd)

en zo door tot 10x en dan weer terug naar 0

Daarna wod 3

 EMOM 10 minuten

3 push ups

6 sit ups

9 squats

12 jumping jacks

 daarna wod 4

100 bar press

Bar lager dan de schouder dan

1ste keer =1 burpee

2de keer = 2 burpees

3de keer = 3 burpees

4de keer = 4 burpees

5de keer = 8 burpees

6de keer = 10 burpees

en daarna iedere keer 10 burpees..

dus dat heb ik voorkomen door heel slim de bar net boven mijn schouders te houden dus ik heb de 100x gedaan zonder een burpee behalve toen ik de 100 had gehaald heb ik 1 burpee gedaan.

hierna kwam de afsluiting.

buikspieren en meer..

nou dat hebben we geweten

50 sec werken

eerst kb swing

daarna kb in rechter hand en dan naar rechts buigen zonder je bekken te bewegen

halverwege wissel

 kb swing overhead

jumping jacks

hoge plank

lage plank

sit ups met kb boven je hoofd

linkerbeen omhoog en rechter arm  

daarna dus rechterbeen omhoog linkerarm omhoog

en dan wel met je lichaam

daarna mochten we opruimen gelukkig...

en daarna rekken en strekken om af te sluiten met een kop thee.

cafë Chantant ( Muziek van Ramses Shaffy en Liesbeth list)

 

Door deze aankondiging dacht ik meteen die wil ik zien, ben gek van de muziek van Ramses en Liesbeth, ben zelfs hun graf wezen bezoeken om toch even heel dicht bij deze voor mij wel heel bijzondere maar ook markante personen te zijn:

"Café Chantant | Muziek van Ramses Shaffy & Liesbeth List

Café Chantant brengt vol overgave de muziek van Ramses Shaffy en Liesbeth List. Met dit prachtige muzikale ensemble waant u zich in andere tijden. Het publiek wordt ondergedompeld in een warm bad van de kleinkunstmuziek van Ramses en Liesbeth, en ook de muziek van andere artiesten zoals Robert Long en Rob de Nijs hebben een plek in het programma. Café Chantant brengt een show met een lach en een traan, en zorgt voor een feest van herkenning bij vele toeschouwers ! Denk dan bijvoorbeeld aan nummers als ‘Laat me‘, ‘Pastorale‘, ‘We zullen doorgaan‘ en ‘Jan Klaassen‘. 
Dus kom kijken en luisteren!

Credits
Janneke van Heeswijk, zang, percussie en blokfluit
Arjan Bruinsma, zang, toetsen en accordeon
Marjolein Kempen, dwarsfluit, zang"

 Mijn ervaring tot aan de pauze...

Heb het gevoel dat ik bij een  slechte try out zit. Er is nog veel kleine foutjes die zeer storend zijn. De mannelijke lid van te groep probeert steeds de clown te zijn en dat stoort enorm bij deze show vind ik.

Hij zingt te vals maakt overal zijn eigen draai aan, zegt foute dingen, mensen vallen op het verkeerde moment in met een muziekinstrument, 

Het lijkt erop dat er in de groep onenigheid is waardoor het niet vlekkeloos loopt. Ook een opmerking we spelen dit in g mineur waarop de ander zegt bij mij staat mol 3, gevolg dat degene die het zei zegt nou succes op een akelige toon.. heel jammer omdat de klassiekers daardoor hun glans en kracht verliezen helaas. 

Na de pauze werd het alleen maar slechter.. de man Arjan probeerde grappig te doen. deed van alles om vooral  leuk te zijn, je zag de zangeressen  kijken met een blik van nee he, en maar lief lachen, hij moest ook nog zo nodig een eigen geschreven liedje zingen alsof hij Ramses zelf was. en niemand gaf na afloop van zijn liedje een applaus. dus dat was denk ik wel tekenend voor de show. Ik heb aan het einde ook geweigerd om te gaan staan, mede omdat ik de voorstelling dus niet het niveau vond halen voor de prijs die je betaald  voor deze pruts voorstelling. Muziek klopte niet, hij had de verkeerde toonsoorten soms.  de zangeres Janneke deed haar best om dan maar toch de hoge noten te halen. maar al met al wat het een rommelige voorstelling en werd ik er niet warm nog koud van. ik zou zeggen niet gaan.. als een leuke avond wil hebben.. kies dan een andere show uit.

opbouwen deel 2

 

Terwijl de bananencake met rozijnen en walnoten in de oven staat, de lasagne klaar is om in de oven te gaan voor vanavond.... de bieten staan te koken.. heb ik snel even een blog geschreven over de cross van deze ochtend. Terwijl mijn schouders aan het bijkomen zijn van de heftige training zegt mijn hoofd kom ga wandelen opbouwen heet dat, dus is nu een belangrijk dat je weer gaat lopen.  in mijn hoofd heb ik een eenvoudige route die ik niet altijd even gezellig vind maar wat ik wel lekker vind om te gaan doen. .dus ik doe een rondje door de ridderbuurt om dan zo door te steken naar Woubrugge en dan weer naar huis, maar wel pas als ik de 7,5 km vol heb gemaakt of meer.

 Dus ik had bedacht ik doe gewoon een rondje Woubrugge maar mijn voeten dwongen me een ander pad te nemen dus ik besloot toen maar om ze hun zin te geven, en ben ik richting het windepad gelopen..  heerlijk dwalen en ik was niet de enige die het prachtig wandelweer vond kennelijk want het was druk.. en als je dan ineens druk op je blaas voelt dan weet je hoever het is. je  moet naar het toilet en dat is niet in de buurt en met al die mensen die er lopen is er weinig kans op privacy ergens en vooral niet gezien worden.

Maar goed gelukkig toen  ik richting de Ridderbuurt liep kon ik dus wel  even de wat meer besloten gebieden betreden waardoor ik dus wel door dikke bagger moest en dat met mijn oude Palediums aan.. was dat niet zo handig maar ik kon wel even de blaas zijn ruimte terug geven.

Daarna de weg op door de Ridderbuurt en terwijl ik al behoorlijk op weg, was, was al voorbij de kaasboerderij waar ik nog geaarzeld heb of ik wel of niet kaas zou gaan kopen, maar bedacht me meteen niet nodig  dus ben ik lekker door gelopen. Ineens stopt een vriend van mij voor me en vraagt of ik even met hem meega naar zijn nieuwe stulpje, dus waarom niet. bleek hij een volkstuintje te hebben die vol staat met van alles, dus daar heb ik staan kijken en heerlijk met hem bijgepraat, we hadden elkaar al heel lang niet meer gezien.  Dus nadat ik lang genoeg bij hem was geweest ben ik weer vertrokken en kon hij gaan rommelen in zijn tuintje en kon ik verder gaan om mijn 7,5 km te gaan lopen. 

Terwijl ik het complex verliet kwam ik twee oud leerlingen uit de isk tegen wat ik erg leuk vond, we hebben even lekker staan praten en wat was het leuk om te horen dat ze het goed doen op de nieuwe scholen ik ben dan alleen maar blij.

Uiteindelijk lekker door kunnen lopen, onderweg nog wel even een pitstop gedaan, en daarna naar huis om te zien dat ik  8.5 km had gelopen dus de volgende keer gaan we voor de 10 km en dan 12,5 en dan 15, 17,5 en dan 20 km en dan kunnen we weer de lange paden op gaan pakken waar ik echt heel veel zin in heb

 

 

En we doen weer dapper mee...

 

opstaan en dan weten het lijf van hierboven gaat hem niet meer worden maar ach wat maakt het uit het gaat om dat je fit en lekker in je vel zit

 Nou het was wonderlijk, kennelijk heeft mijn lijf er zin in want ik was voor de wekker wakker en niet eens het idee kom ik blijf liggen, misschien speelt wel mee dat ik volgende week een half uur later ga beginnen.. waardoor ik dus iets langer in bed kan blijven liggen.. ook een luxe, laten we eerlijk zijn.

De warming up was een variatie op een oude bekende namelijk dat je met een stok stond en dan links of rechts moest lopen en dan de stok van de buurman of buurvrouw moest pakken aan je  linker of rechter kant zonder dat hij zou vallen.. nou dit keer was het met een bal die je dus omhoog moest gooien  en voordat hij op de grond zou vallen dan moest de ander hem vangen.. viel hij op de grond dan moest je 5 squats maken.. dat was te doen. heerlijk spel om te spelen.

Daarna deden we een variatie op  Annamaria koekoek..  met een bal, 1 persoon stond er met een bal en die gooide je in de lucht daarbij moesten de anderen bewegen.. wat heel grappig is om dat er natuurlijk schijnbewegingen werden gemaakt heerlijk..

 

Daarna gingen we de eerst wod doen in 2 tallen

ik mocht weer met Kevin

samen moesten we 250 wallballs doen. en als je ging wisselen dan moest je eerst beiden 2x heen en weer door de zaal 60 meter hardlopen.

Daarna kwam de echte wod..

 Een duo wod in 3 rondes

P1 werkt

60 meter walking lunges

50 sit ups

40 jump squats

30 push ups

20 burpee breakjump

10 boxjumps

Terwijl je afsprak welke wat ging doen en hoe vaak, je kon wisselen met elkaar.. terwijl de ene dan bezig was had de ander een bar vast met gewicht boven zijn hoofd.

Het was een intensieve wod maar wel erg leuk om te doen en dit ging prima in 3 rondes was goed te doen vond ik, al weet ik iemand die daarover toch een andere mening heeft..

Daarna was het alweer tijd, en konden we stretchen wat ook erg lekker was en genieten..  om uiteindelijk aan de thee te gaan

Wat mij altijd opvalt als ik het opschrijf wat we hebben gedaan, denk ik, het is niet eens zoveel maar ondertussen je bent wel gesloopt.... dat is het wonderlijke

en dat kan de beste overkomen...

 

Het hele weekeinde al een beetje half.. eigenlijk al langere tijd, maar zoals het gaat in het onderwijs... je loopt wel door, het lukt nog wel, geen punt, vandaag maar 5 uurtjes.. etc zo hou je jezelf voor de gek omdat je niet weet wat je moet.

Afgelopen maandag was een dag wat met hangen en wurgen ging.. het was hangen en wurgen.. maandagavond nog wel even gesport..  maar dinsdagochtend, ik was het eerste uur vrij maar na het eten van mijn dagelijkse ontbijt was ik al wat misselijk. maar toch.. naar mijn werk, op de trap naar beneden merkte ik het al. dit gaat hem niet worden. en dan toch die eeuwige twijfel.. het stemmetje wat zegt het is maar 5 uur en je moet nog leerlingen spreken die je anders niet meer ziet voor de vakantie voor de counseling. kortom van alles door je hoofd.. toch weer naar boven en met opendoen van de deur net het toilet halen en dat alles eruit komt van boven en van onderen.. leve het fonteintje in het toilet..  het opruimen daarna is veel minder.. maar goed het was gered.

Dan nog twijfel of je wel of niet moet gaan werken. het gevecht bij de deur.. wel of niet. en dan toch maar besluiten om je ziek te melden het gaat hem niet worden.

De hele dag in bed.. weinig eten. als ik wat at dan zei mijn maag meteen niet doen. en gaf weer signalen van dat ik het echt niet moest doen.. .. dus die dag mijn rust genomen en veel geslapen.

De woensdag verliep al een stuk beter..  het ontbijt zorgde niet voor de nodige misselijke golven dus de hoop is er dat ik donderdag weer aan het werk kan en dat is ook niet zon lange dag. dus dat is goed te doen lijkt me. en dan de vrijdag ach dat is maar 4 uurtjes waarvan 1 uurtje vrij is dus ideaal

Hopelijk blijft het bij deze ene aanval van griep en kan ik maandag op vakantie naar Sevilla.

Hilarische stukjes cabaret (1a) Brigitte Kaandorp

 

Al jaren ben ik fan van verschillende cabaretiers  daarom dacht ik het is nooit verkeerd om een keer een leuke blog te maken met hoogtepunten van diverse  cabaretiers zodat we de laatste donkere dagen van de winter kunnen genieten en wat kunnen lachen 

 

Verjaardagsfeestjes uit mijn jeugd....

 

Ach terwijl ik een theelepeltje pakte schoot me ineens een spel  van vroeger te binnen die we speelden op kinderfeestjes, in gedachten was ik zo in het verleden. en ergens besef ik ook hoe eenvoudig het was om gewoon tevreden te zijn en gelukkig met hoe het ging

Er lagen dan 4 theelepeltjes op een tafel,  met daarop  bijv. suiker, sambal, zout en pindakaas, en soms in variatie en dan moest iemand de kamer binnenkomen die was geblinddoekt en  zei dan en getal tussen 1 en 4, en als dan lepeltje 4 pindakaas was dan kreeg je dat in je mond.. dat was de grap.. je wist niet wat je kreeg.. de Hygiëne was nou ook niet alles destijds, nadat iemand een hap had genomen van  zon lepel werd hij even in een glaasje water rond geroerd en klaar was kees en konden we door met de volgende.. en gek hé werden er niet eens ziek van. en terwijl ik daar zo over na zat te denken  besloot ik een blogje te schrijven over de verjaardagsfeestjes van mijn jeugd.. dus de kinderfeestjes. 

 Ach en zo waren er zoveel spelletjes die we deden...  ooit had mijn moeder een nieuw spel bedacht. dat ging als volgt ik zat onder een tafel onder een groot kleed en een bak met water en een bekertje, en dan moesten alle gasten moesten op de gang, en dan vroeg mijn moeder aan diegene die binnenkwam wat ze allemaal deden als ze uit bed kwamen. je kreeg een heel verhaal over de rituelen etc. maar ze vergaten allemaal steevast iets. dus dan stelde mijn moeder de vraag of ze echt niets vergeten waren.. nou nee dus. totdat mijn moeder zei, nou er is iets wat je wel vergeten bent...... en dat was voor mij het teken om mijn bekertjes met water heel langzaam in het water te laten stromen.. alsof je op het toilet aan het plassen was. hilarisch vonden we dat toen.. en we lagen allemaal slap van het lachen  op en onder de tafel en dat gebeurde steeds weer. geniaal. ( hoe simpel kan de humor soms zijn)

 Natuurlijk deden we ook het spel koek happen, dan hing aan een waslijn een plak koek en die moest je dan met je mond zoeken en opeten. lukte het je niet dan kwam de volgende.. en die deed dat met hetzelfde stuk koek.. totdat de koek op was en dan hingen we een nieuwe op..  ook hier werd er niet gedacht aan hygiëne maar meer aan het vermaak.

Snoepje happen was ook een favoriet. in een grote afwasteil gevuld met water werd een snoepje gelegd met een papiertje dat wel.. en dan moest je met je mond proberen het snoepje te pakken... met alleen je mond lukte dat dan mocht je hem opeten..  hilarisch ook en vooral of je nou een snotneus had, kwijlde etc het maakte niet uit...  je deed het gewoon en hup allemaal met ons gezicht in dezelfde bak.

Kortom mooie en dierbare herinneringen aan vroeger en dan ben ik toch benieuwd of de lezers van mijn blog zelf ook nog leuke spelen uit die tijd weten die op kinderfeestjes werden gespeeld..  

Ik vraag me nog wel eens af waarom ik zo zelden ziek ben, zou het te maken hebben met dat we vroeger veel minder aan hygiëne deden en niet eens nadachten of je iets kon oplopen van een ander.....

Danny boy ( Douwe Bob)

 

Dit lied raakt me altijd weer, ik vind de tekst zo mooi maar ook de uitvoering van dit lied, en toen zag ik de uitvoering van Douwe bob en dacht dit kan niet beter zo mooi en zo intens goed gezongen.. en het raakt me, diep in mijn hart.

 Danny Boy

Oh, Danny boy, the pipes, the pipes are calling
From glen to glen, and down the mountain side.
The summer's gone, and all the roses falling,
It's you, it's you must go and I must bide.

But come ye back when summer's in the meadow,
Or when the valley's hushed and white with snow,
It's I'll be here in sunshine or in shadow,
Oh, Danny boy, oh Danny boy, I love you so!

But when ye come, and all the flowers are dying,
If I am dead, as dead I well may be,
You'll come and find the place where I am lying,
And kneel and say an Ave there for me.
And I shall hear, though soft you tread above me,
And all my grave will warmer, sweeter be,
For you will bend and tell me that you love me,
And I shall sleep in peace until you come to me!

 

Hitser

 Afgelopen vrijdagavond werd ik uitgenodigd door de buuf om bij een andere buuf Hitser te gaan spelen.. nou dat spel kende ik niet dus het leek me wel erg leuk om dit te spelen dus ik zei ja. Maar moest eerst even de boodschappen afwachten totdat die waren aangekomen  en opgeruimd waren…

Rond 21.10 ging ik naar de buuf om daar het spel te gaan spelen, we werden verdeeld in 2 teams en wat een leuk spel als je veel van muziek weet, maar dat weet ik dus niet. ik zat er meer bij met een blik van blanco blik van geen verstand van muziek.. maar als het nou over het songfestival ging of over oude Nederlandse liedjes dan had ik vast mijn slag geslagen maar bij dit spel verloor ik alleen maar en voelde me plots klap been man meer van de wereld, voelde me alleen  maar dom en onwetend.. 

Toch was het wel een heerlijke avond om eens met een groep mensen dit spel te spelen en ik ben altijd gek op spelletjes avonden en dus dit was meer dan welkom

Toch ben ik redelijk vroeg naar huis gegaan omdat ik toch ook nog verplichtingen had voor de zaterdag, maar dit spel is echt de moeite waard alleen vraag ik me af of dit spel wel tijdloos blijft omdat het natuurlijk via een app werkt en dus is het mijn vraag of het wel zal blijven net als spel van Ik hou van Holland, is even leuk om te spelen maar ineens is het verouderd.. en dat is soms jammer.

 

Toch was het wel een spel om in de gaten te houden

TOO GOOD TO GO

 

Al maanden heb ik de app Too good to go maar nog nooit gedacht laat ik daar eens gebruik van maken om op die manier eens de verspilling tegen te gaan,. dus ik besloot twee veggi boxen te halen eentje met fruit en eentje met groente.. met in mijn gedachten, te veel aan groente kan altijd in een soep een teveel aan fruit  ( als er veel appels zijn kan ik er altijd appelmoes van maken) kan ik altijd ook invriezen dus waarom ook niet.. ook om te ontdekken of ik dit wat vind.

Heb al bij de Jumbo de bijna weggooi bak ontdekt waar ik regelmatig of een salade haal of een maaltijd pakket voor 2,50, ook bij de Liddle haal ik vaak vegetarisch vlees met 30% korting, niet omdat ik het niet kan betalen maar omdat ik steeds meer ga vinden dat je niet zoveel aan eten weg moet gooien... en het bevalt prima. Ik eet lekker en prima op die manier .

Dus ik had die twee boxen besteld en ja hoor. ik zag het adres, wel jammer dat ik 2 weken moest wachten maar ach ook dat komt goed denk ik dan altijd.. en had ineens op een zondag het idee om eens te gaan zoeken waar deze winkel dan zit. nou niet op het bestaande adres. daar vond ik hem niet. dus ik de kaart erbij gezocht in de wijk waar deze winkel of wat dan ook zou zitten en wat vond ik., juist  op een ander adres dan in de app stond dus dat is al opgelost voor mij.

Dus ik had mijn tassen gehaald en ik ben aangenaam verrast. er zit veel in ook veel verschillende dingen. dus ik had al besloten de druiven zijn voor na het eten, ik heb wat fruit met de buuf gedeeld mede omdat ik net 2 zakken mandarijnen had besteld en ook nog veel appels had liggen dacht ik beter delen dan het laten verrotten.

Daarna de groente goed bekeken, wel besloten om de boerenkool naar een collega te doen die kippen heeft omdat het net niet genoeg is voor een stamppotje en ik heb ook geen  aardappelen in huis.

Afgelopen zondag heb ik maar meteen een bananencake gebakken met rozijnen en walnoten,.  en een heerlijke saus voor in de lassagne.. met knolselderij, wortels, uien, courgette..  heerlijk.

De bieten gekookt en dit ga ik gebruiken voor een soep, met daarin nog de restant van de wortels, lente ui en dan nog heel veel puntpaprika etc wat ik zelf heb liggen en die gaat dan in de diepvries voor als ik een keer geen tijd heb om te gaan koken.

Kortom het is goed besteed en zeker heel goed aangekomen.

 

 

 

 

Beter man ( film)

 

Meteen toen ik iets las over deze film dacht ik, die wil ik zien., mede omdat ik het erg uniek vind dat er gekozen is voor een aap in de rol van Robbie Williams, waar vast een diepere betekenis achter zit, dat zal niet zomaar zijn..

Dus toen ik in de eetgroep van Paulien, Nico en Marjolein, deze film zette en of ze mee wilden , waren Nico en Paulien meteen voor. Marjolein moest helaas afzeggen wegens andere verplichtingen.. al denk ik dat ze gewoon niet met ons wil worden gezien in het openbaar als jonge blom van  30 jaar.

Paulien zei meteen kom je eten bij ons van te voren dat is wel zo leuk en dat vind ik dus ook. dus dat ging ik doen.

 Nadat ik een heerlijke maaltijd had gehad bij Paulien en Nico met daarbij een goed gesprek, mooie onderwerpen etc, gingen we naar de film Paulien met mij in de auto Nico met de benenwagen, deze keuze maakten we omdat het een hele lange film is en ik dan dus na de film meteen naar huis kon in verband met mijn werk in de ochtend.

De film begon en je moet even wennen dat Robbie gespeeld word door een aap, maar die aap lijkt wonderwel op Robbie.. en het raakt meer dan ik had verwacht. De film is prachtig en een eerlijk beeld van zijn leven als superstar.. en het gekke is dat ik ineens niet meer jaloers ben op mensen die beroemd zijn, ik ineens de club  van 27 begrijp en eigenlijk in alle films over beroemdheden zie je hoe eenzaam ze zijn, hoe hard ze moeten werken en vooral ook hoeveel ze gebruiken om het vol te kunnen houden het is dus niet glitter en glamour maar gewoon keihard werken en zo zwaar dat je voor je het weet beland in het gebruik van verkeerde middelen en totale eenzaamheid.

Een waar en mooi document waarbij het einde wel heel Amerikaans is maar wat mooi, en ja weer met tranen in mijn ogen zitten te kijken.. ik ben geraakt en deze film vind ik een absolute aanrader

recensie van de film:

Regie: Michael Gracey | Scenario: Simon Gleeson, Oliver Cole en Michael Gracey | Cast: Robbie Williams (zichzelf - stem), Jonno Davies (jonge Robbie Williams - stem), Steve Pemberton (Peter Williams), Kate Mulvaney (Janet Williams), Alison Steadman (Betty Williams), Damon Herriman (Nigel Martin-Smith), Raechelle Banno (Nicole Appleton), e.a. | Speelduur: 134 minuten | Jaar: 2024

Robbie Williams heeft zich naar eigen zeggen altijd minder ontwikkeld gevoeld dan anderen. Dit gevoel verklaart waarom hij in deze biopic wordt geportretteerd door een chimpansee. Zijn omgeving ziet hem niet als anders, maar het gevoel van onzekerheid en niet mee kunnen komen met zijn medemensen die slimmer, knapper en/of getalenteerder zijn, is altijd aan hem blijven knagen. Het uiterlijk van een aap lijkt een gekunsteld plotdevies, maar pakt wonderwel zeer effectief uit.

Al net zo knap is de prestatie om de periode van zo'n zes jaar waarin Williams deel uitmaakte van Take That te behandelen zonder een origineel nummer van de vijfmansformatie de revue te laten passeren (Relight My Fire was een cover). De inmiddels vijftigjarige zanger beschrijft de tijd in de band met nuance en liefde. Williams keek op tegen de looks en skills van zijn medebandleden. Gary Barlow omschrijft hij als een geweldige zanger maar een waardeloze danser.

Better Man komt over als een goudeerlijk portret waarbij Williams zichzelf en zijn achtergrond niet verloochent. Afkomstig uit een eenvoudig milieu is hij voortdurend op zoek naar erkenning. Niet alleen van zijn naar roem smachtende, schnabbelende vader, maar ook van zijn publiek. Take That, waarin hij de rol van bad boy vervulde, ontkiemde in de homo-uitgaanswereld, maar oprichter Nigel Martin-Smith breidde de fanbase al snel uit naar het pubermeisjescircuit.

Regisseur Michael Gracey is een veteraan in de muziekindustrie, getuige de vele videoclips die hij regisseerde, maar het grote publiek kent hem waarschijnlijk vooral van zijn speelfilmdebuut The Greatest Showman. Deze musicalfilm, die flirt met het werk van Baz Luhrman, stond bol van het spektakel. In zijn Robbie Williams-biopic houdt hij de flamboyante circustaferelen echter binnen de perken. Het spectaculairste moment in Better Man is echter een danssequentie in de drukke Regent Street in Londen.

Deze showstopper vormt het hoogtepunt van het Take That-tijdperk. Toen Williams eenmaal had geroken aan het succes leek de wereld aan zijn voeten te liggen. Hij begint een complexe relatie met All Saints-lid Nicole Appleton die kennis maakt met Williams' complexe natuur. Hierbij spaart hij zichzelf niet, wanneer verslavingen en zelfdestructie om de hoek komen kijken. De band met zijn vader blijft een terugkerend thema.

Gracey verbindt de levensfasen van Williams - de mens en de showman - door een musicalachtige setting waarbij de kracht en vooral de schoonheid van zijn liedjes nog eens extra worden benadrukt. De chimpansee kwam tot stand door middel van motion capture. Als uitgangspunt gebruikte Gracey een interview met Williams waarvan grote stukken integraal in de film zijn beland. De totstandkoming en het creatieproces mogen dan bijzonder zijn, dit filmportret van een popartiest die zichzelf voortdurend in de weg staat, komt vooral tot leven door de grote eerlijkheid die het uitstraalt.

De materie wordt uiteraard vanuit één gezichtspunt belicht, maar doordat Williams ook zichzelf door het slijk haalt, is de toon waarachtig. De scènes met Williams' vader ogen wat rommelig en fragmentarisch. Verbale explosies vol verwijten wisselen af met momenten die de oude man bijna op een voetstuk plaatsen. Zelfs als je niet een enorme fan bent van de zanger uit Stoke-on-Trent weet deze filmbiografie indruk te maken en zelfs te ontroeren.

Valentijnsdag....

 

Deze week stond in teken van Valentijn, de lessen bij de isk en de eerste klassen was ik druk met ze bezig over Valentijn. De les begon met een stukje film van Mister Bean Valentijn. wat op zich al hilarisch is, daarna kregen ze de opdracht om een  toneelstukje te maken  met de keuze uit verschillende titels..

Je krijgt een liefdesbrief van iemand die je niet kent

Je gaat een mooi cadeautje kopen voor je geliefde

Je vraagt iemand waar je verliefd op bent  om verkering en diegene zegt nee

Je krijgt een stom cadeautje voor Valentijn

Je ziet een onbekend iemand waar je meteen verliefd op bent

Ik heb afgelopen week gigantische mooie stukken gezien maar ook me tranen met tuiten gelachen omdat ze het zo geweldig spelen.. zulke mooie dingen die ze maken prachtig gewoon.

 

Daarnaast hadden we op school een prachtige actie namelijk de leerlingenraad had besloten om een leuk hoekje te maken waar ze dus briefjes hadden neergelegd en ook pennen.. waar de lln een leuke brief met een compliment konden schrijven voor een andere leerling of voor een docent. 

Het was zoals te verwachten was een spannende sfeer in de school, de leerlingen waren natuurlijk nieuwsgierig wie  wat zou krijgen maar ook of hun briefje met een compliment goed was ontvangen, een leuke spanning dus... 

Veel leerlingen liepen te stralen door de school omdat ze een briefje hadden gekregen, van collega's hoorde ik dus niet of ze iets ontvangen hadden. helaas ik ook niet dus.. maar in een postvak van een collega lag wel een pakje.. dus die is wel in de watten gelegd. en dan ben ik toch nieuwsgierig wie nu dat daar heeft neergelegd...   en waarom.. maar ja dat zullen we nooit weten want het is tenslotte valentijn..

opbouwen... opbouwen..

 

Eindelijk groen licht van de Fysio ik kan weer wandelen.. de blessures die ik had zijn in zoverre hersteld dat ik weer kan gaan opbouwen zodat ik hopelijk over 4 weken weer de echte tochten kan lopen die op mijn lijstje staan.. maar nu eerst rustig opbouwen. dus de eerste dag gaan we maar weer eens de eerste 5 km in de benen gooien en dan maar zien wanneer we weer verder opbouwen, het doel is om elke week in ieder geval 1 of 2 km erbij te doen zodat ik vrij snel weer op mijn gemiddelde van 24 km zit .

Had de buuf uitgenodigd om mee te lopen maar helaas dat ging niet, ze had het te druk met andere dingen.

Dus ik begon mijn wandeling door Alphen een beetje vaag in mijn hoofd, omdat ik nou niet echt een route had, ik wilde een rondje meer doen, maar bedacht me dan moet ik eerst met de auto dus dat gaan we niet doen, dus ik ben gewoon gaan dwalen door Alphen.

Het is een beetje het weerzien met oude bekenden, want je loopt langs plekken waar ik al heel lang bewust niet meer ben geweest omdat ik het eigenlijk gewoon saai vind om door Alphen te dwalen.

Toch is het voor mij goed om te lopen en mijn hoofd leeg te maken, al is de omgeving dan bekend, toch blijf ik  het oude kerkhofje bij de Oudhoornse kerk altijd weer aandoenlijk vinden, Zeker met de boom die waakt over de graven die er nog liggen..

Tot mijn verbazing lag er ook een graf die pas in 1974 is neergelegd voor een gewezen arts, Dat maakt toch ook wel indruk op mij.. zeker omdat de rest allemaal oude graven zijn die waarschijnlijk gekocht zijn en die daar blijven liggen tot in de eeuwigheid.. totdat niemand meer weet wie ze ooit waren.. Ooit hoorde ik een mooie zin in een film, je sterft 2x de dag dat je je laatste adem uitblaast.. en als je vergeten word..  waarop ik dacht.. uit het liedje van Jenny Arean.. als je sterft dan sterven de mensen op de foto's met je mee omdat sommigen geen idee hebben wie die mensen waren.... 

Maar goed na het kerkhofje langs de Rijn gelopen en zo langzaam naar het Weteringspark.. waar ik voor het eerst de skatebaan zag..  dus daar even bij staan kijken.. Tevens zag ik nog een paar prachtige herfst taferelen, de eerste sneeuwklokjes, de belofte van de lente.. en dan denk ik altijd, de herfst laat zijn sporen na.. in de winter en de lente maakt nieuwe sporen voor de belofte van dat het weer goed gaat komen. dat alles weer zal gaan kleuren.. bloeien en groeien.

Aan het einde van mijn bijna  5 km route kwam ik nog twee leerlingen tegen die ineens heel anders zijn op straat, maar toch even met ze staan praten, daarna door langs de bloemenstal voor een flinke bos tulpen in mijn nieuwe vaas die ik had gevonden bij de kringloop vrijdag.. en ik moet zeggen de tulpen staan er prachtig in.. 

thuis komen met toch mooi 5en een halve kilometer in de benen geeft toch wel het idee dat ik het goed heb gedaan en heerlijk aan de kwark en thee om de dag extra feestelijk te maken

 

het zijn kanjers waar ik alleen maar trots op kan zijn

 

En dan krijg je dit bericht toegestuurd, waarin mijn pupil en mijn oud leerling ineens nog meer aan de weg timmert. en ondanks dat zijn ster heel erg aan het rijzen is, is hij niet te beroerd om steeds terug te gaan naar waar hij vandaan komt. en dan lees je ineens in het artikel dat hij toch jou nog even noemt dat je het zaadje bent geweest voor zijn overstap naar de wereld van de film, het toneel en het theater...

Gelukkig spreken we elkaar nog regelmatig en praten we over veel dingen die zijn leven aanraken, de dingen waar hij over nadenkt en waar hij mee worstelt

Je kan volgens mij als docent van een oud leerling niet trotser zijn op je pupil die zo groeit en nog steeds het contact wil houden met mij.

Nog niet zo lang geleden was hij een avond bij mij om bij te praten, daar maakt hij ondanks zijn drukke schema toch tijd voor omdat hij en ik dat heel belangrijk vinden, het contact wat we hebben opgebouwd samen,

Zo zijn er meer oud leerlingen waarmee ik nog steeds contact heb, een andere oud leerling die mijn website heeft gemaakt en die regelmatig even langskomt om te eten en bij te praten over hoe en wat, die een hele mooie zakelijke carrière wil gaan maken in verre oorden, met als gevolg dat ik hem toch een keer ga opzoeken om te zien hoe hij daar leeft.

Een ander oud leerling die vlak bij woont, die ik ook regelmatig spreek en zie.. die mijn auto maakt omdat mijn auto  in onderhoud is waar hij dus werkt... maar ook spreken we thuis af om bij te praten heerlijk en gezellig.

Een andere oud leerling die dus mijn energieleverancier in de gaten houd of hij nog een goedkopere aanbieding zijn wat hij dan voor mij regelt.

Een andere oud leerling, die naast dat mij me iedere zondag enorm afbeult bij de cross xxl.. ook een vriend is geworden met wie ik in een eet spelletjes groep zit die elkaar regelmatig ontmoeten en dan hebben we vreselijk veel lol samen..

Zo kan ik nog wel even doorgaan over hoeveel leerlingen ik super trots op ben die nog steeds toch contact zoeken en me soms opzoeken thuis. waar ik echt van geniet en wat ik alleen maar leuk vind om te weten hoe ze het doen , wat ze  zoal bezig houd in hun leven.. ineens lezen of zien dat ze  vader of moeder zijn geworden.. zo gaaf en leuk.. en ik ben dan trots super trots op de oud leerlingen die mij toelaten in hun (cyber) leven.. omdat ze het leuk vinden om mij te volgen en dat ik hun volg.

Ik hoef niet terug te verwijzen naar de open dag op school waar zoveel oud leerlingen kwamen die nu ouder zijn en die dan speciaal toch even met mij herinneringen ophalen..  als docent, en dat vergeten we vaak, hoeveel indrukken je kan maken op leerlingen door gewoon jezelf te zijn en je gewoon je dingen doet vanuit je hart...  ik tel elke dag nog mijn zegeningen en wens deze prachtige ervaringen en gouden diamanten aan heel veel mensen die in het onderwijs werken, dat ze kijken naar de mens in het kind, en soms door het gedrag hun onmacht zien, hun worsteling met het hier en nu, dat ze leren te kijken naar het kind als kind.. en doorhebben dat ze maar 1 ding willen, ze willen gezien, gehoord en gekoesterd worden.. dan maken we parels en diamanten voor later.

kb by Lisette

 

 Frank was maandagavond verhinderd, had een andere afspraak, wat ik gek vind want wij zijn tenslotte de leukste groep die kb doet.. maar goed het is hem vergeven.

Dus mocht Lisette aantreden om de les te verzorgen. Haar lessen zijn altijd anders waardoor het ook wel weer erg leuk is omdat je andere dingen traint en aanpakt.

Maandag was dat dus ook aan de orde.. en wel zo... dat ik dacht Frank is een beul die ons tot het uiterste drijf tot het waanzinnige toe.   5 minuten burpees en ik verdenk hem ervan dat het er toch steeds meer worden..  maar dat kan ik niet hard maken.

Lisette haar lessen zijn op een andere manier uitdagend.. maar dit keer had ik het idee dat Frank had gezegd pak ze maar flink aan  dat verdienen ze.. want ik was na de eerst amrap al kapot. daar kwam geen eind aan. en ik vond de oefeningen behoorlijk pittig.

 

up

30 seconden werken 

10 seconden rust

kniehef

airsquat

lunges

hoge plank

squat jump

push up + 1 mountainclimber per been

jump lunges

 

8 minuten werken

amrap

5x two  hand overhead kb

  10 x high pull tot de kin ellebogen omhoog

15 swing

 

wod 2

10 burpees

1 rondje rennen

30 sumo squat met gewicht

10 burpees

1 rondje rennen

30 sit ups

10 burpees

1rondje rennen

30 push up

10 burpees

1 rondje rennen

30 lunges links en rechts is 2

10 burpees

1 rondje rennen

30 leg raisers

 

duo wod

met Richard

samen het zelfde tempo

20 situps

20 airsquats

20 walking lunges links en rechts is 1

20 plank KB puss through

 

first time ever i saw your face ( Roberta Flack)

 

first time ever i saw your face

 The first time ever I saw your face

I thought the sun rose in your eyes
And the moon and the stars were the gifts you gave
To the dark and the endless skies, my love
To the dark and the endless skies

And the first time ever I kissed your mouth
I felt the earth move in my hand
Like the trembling heart of a captive bird
That was there at my command, my love
That was there at my command, my love

And the first time ever I lay with you
I felt your heart so close to mine
And I knew our joy would fill the earth
And last 'til the end of time my love
And it would last 'til the end of time

The first time ever I saw your face
Your face, your face, your face

lunchen met Elias

 

Het was weer zover lunchen met Elias, iets waar ik elke keer weer naar uitzie omdat het zo leuk is maar ook omdat we over van alles praten.

Dit keer mocht ik een tentje uitzoeken en ik had al bedacht dat ik naar de nieuwe Italiaanse lunchrestaurant wilde maar aangezien Elias een gebroken hand had deed hij het voorstel om naar De Vlist te gaan een restaurantje dat hij kende en vlak bij hem in de buurt was, ik zou dan langs zijn huis komen. dus ik begreep al meteen de hint. Eigenlijk stond er Zou je me dan kunnen ophalen en mee willen nemen wat auto rijden gaat niet zo geweldig met een gebroken hand. dus Tja dat doe ik dan wel geen punt.

De weg naar Polsbroek was vol verrassingen ik herkende de weg niet, dus halverwege ben ik nog even gestopt om te kijken of ik wel de goede route had.. maar het klopte volgens Google maps. dus dan maar door rijden en ja het klopte dus inderdaad.. 

Dus net iets voor 13.00 stond ik voor zijn deur. en gaf ik het signaal dat ik er was, dus we konden meteen door naar het restaurant. Ik ben altijd verbaasd over hoe kleine weggetjes er zijn waar je kan rijden bij de dorpen in de polder. zo bijzonder altijd.. dat ik me wel eens afvraag waarom wonen hier mensen in de middle of nowhere.. en zijn er ook nog gelukkig.. al heb ik zelf jaren in een heel klein dorp gewoond. maar ik moet wel zeggen dat ik heel blij ben dat ik inmiddels in het westen van het land woon, okey dan wel niet in een wereldstad maar ik kan wel overal heel snel zijn. nog geen 20 minuten van Schiphol  dus ik kan de wereld heel snel bezoeken.. 

sing sing (film)

 

Tijdens het voorfilmpje zeiden Heleen en ik dat is een leuke film die willen we gaan zien. het is natuurlijk altijd nog de vraag of de trailer goed weergeeft waarover het gaat, dat was ook de ervaring bij een andere film, waarvan we dachten dat is een mooie film maar waarbij we bij de pauze en ook nog na de pauze, en ook na de film ons afvroegen wat ons had bezield om deze film te kiezen. maar goed je mag best af en toe een misser hebben tenslotte

Nou in het begin moest ik erg wennen aan de manier van filmen, het lijkt een documentaire, maar het is het niet.. het is een verhaal in een verhaal  met daarin persoonlijke verhalen van de gevangenen waardoor het weer extra intrigerend maakt .

Het gedeelte voor de pauze kwam langzaam op gang.. maar naar de pauze was het indrukwekkend, tranen in mijn ogen zo mooi gedaan en zo mooi gefilmd prachtig

Een film vol krachtige personages met  allemaal hun eigen verhaal, een aanrader om deze film te zien.. 

recensie van de film:

Regie: Greg Kwedar | Scenario: Clint Bentley, Greg Kwedar | Cast: Colman Domingo (Divine G), Sean San Jose (Mike Mike), Clarence Maclin (zichzelf), Paul Raci (Brent), David Giraudy (zichzelf), Sean Dino Johnson (zichzelf) | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2023

De Sing Sing-gevangenis is een van de bekendste en strengst bewaakte gevangenissen in de Verenigde Staten. Enkele grote criminelen zoals Frank Abbandando en Charles Becker zijn in het verleden in deze New Yorkse bajes geëxecuteerd. Harde types dus. Je zou daarom niet verwachten dat in die gevangenis theatertypes zitten. Niets is minder waar; in 1996 richtte een aantal gevangenen het theatergezelschap RTA (Rehabilitation Through the Arts) op.

Door middel van de theaterkunst proberen gedetineerden hun emoties kwijt te raken en zichzelf te (her)vinden. Waarvoor de hoofdrolspelers in Sing Sing zijn opgesloten, blijft ongewis, maar al snel wordt duidelijk dat ze in die gevangenis flink veranderd zijn. Dat doorbreekt het Amerikaanse stigma van gevangenen als stoere macho's: binnen deze muren bevinden zich ook gevoelige theatertypes.

Dit contrast met onze verwachtingen wekt meteen sympathie voor de hoofdpersonages. Er ontstaat een impliciet maar duidelijk onderscheid tussen wie deze mensen vóór hun gevangenschap waren en wie zij zijn geworden. Zo'n tegenstelling kan al gauw ongeloofwaardig overkomen, maar daar is hier nooit sprake van. Het helpt ook dat alle acteurs zichzelf spelen, met uitzondering van Colman Domingo en Paul Raci.

Ondanks hun minimale ervaring voor de camera, brengen de acteurs hun sterke persoonlijkheden prachtig en authentiek over. Er zit veel nuance in hun rollen, waardoor ze een breed spectrum aan gevoelens kunnen tonen. Daarbij versterken ze elkaar ook: de groepsdynamiek is zonder twijfel het sterkste aspect van de film. Uit de manier waarop de mannen met elkaar omgaan, blijkt direct de diepgaande connectie die ze delen.

Hoewel Colman Domingo schittert als hoofdpersoon John 'Divine G' Whitfield, steelt Clarence 'Divine Eye' Maclin absoluut de show. Zijn transformatie van stoere, emotieloze bajesklant naar gepassioneerde acteur is simpelweg briljant. Als aanvankelijke buitenstaander komt hij met ideeën waar de vaste leden niet eerder aan dachten. Dat legt de contrasten tussen de personages prachtig bloot.

Sing Sing is een publiekslieveling van de bovenste plank en zal begrijpelijkerwijs vaak vergeleken worden met de hoogst gewaardeerde film op IMDb. Sing Sing is zeker waardig om in één adem genoemd te worden met The Shawshank Redemption, al is de kans klein dat deze film net zo'n culturele impact zal maken. Shawshank draaide vooral om gerechtigheid, hoop en vriendschap, Sing Sing richt zich meer op de vraag wat mannelijkheid precies inhoudt.

Traditioneel worden mannen als 'mannelijk' beschouwd als ze stoere dingen doen met een stoïcijnse houding. Zonder emoties te tonen kunnen ze de zwaarste uitdagingen aan - een beeld dat veel klassieke actiehelden (Arnold Schwarzenegger, Sylvester Stallone, Bruce Willis, etc.) hebben geschapen. Sing Sing] breekt juist met dit stereotype: mannen kunnen kwetsbaar zijn en toch mannelijk blijven.

Het is moeilijk om zulke zware onderwerpen te verwerken in een film die je ook laat lachen, maar regisseur Greg Kwedar is erin geslaagd. De film voelt soms erg Amerikaans sentimenteel aan, maar dat is te vergeven door het ijzersterke acteerwerk en een uitstekend script. De Amerikaanse releasestrategie was opmerkelijk; studio A24 probeerde de film tussen oktober en december beperkt in bioscopen uit te brengen om een hype te creëren. Die bleef uit, wat mogelijk ook gevolgen heeft voor de Oscarnominaties die later vandaag bekend worden gemaakt. Toch verdient Sing Sing ze zonder enige twijfel.