De beslissing is genomen besloten om na een heerlijke nacht in een stukje jeugdsentiment een piep klein kamertje met een klaptafeltje een eenpersoons bed, een tv hoog aan de muur, alsof ik terug was in mijn eerste kamertje ooit in Emmen waar ik op kamers woonde.
Het ontbijt was eenvoudig maar prima. Droge croissantjes, maar het vult. Toch stiekem wat extra brood gemaakt om Als lunch mee te nemen tenslotte heb ik geen tijd om te shoppen.
In de nacht besloten om de route weer om te gooien. Vandaag dus de etappe van lichtmis maar meppel via Staphorst. Dit is handiger omdat op zondag daar geen bussen rijden en ik al vaker ergens heb gestaan om in de midden in een Godvergeten dorp en dan toch nog een heel stuk verder moest lopen. Dus vandaag deze met Pinksteren de etappes 24 en 25 dat kan met de trein dan.
Dus vroeg op om te gaan wandelen met de trein naar lichtmis om daar de route te starten. De voetjes weten nog niet wat hun te wachten staat ik wel
Toch bijzonder in de bus heeft men daar een plek boven de wielen waardoor je wat hoger zit, je kijkt dan de bus in naar achteren. Nu zit er naast mij, over het gangpad een meisje. Net als ik tegenover zo’n stoel. Komt er een jongen binnen tegenover dat meisje met zijn kruis op ooghoogte van het meisje. Dat kind weet niet waar te kijken, mede omdat die jongen, jaar of 20, daar wijdbeens zit.... Daar is duidelijk niet over na gedacht toen men deze bussen ontwierp .
Aangekomen bij lichtmis begon mijn tocht naar Staphorst. Na de bushalte had ik met mijn Komoot al snel de route te pakken wat ook wel een keer fijn is. De tocht verliep heel afwisselend soms over asfalt dan over zand, dan over gras etc kortom een prachtige tocht eigenlijk om te wandelen. Het hoogte punt was natuurlijk voormalig kamp het Wiede gat. Dat was een stuk bos waar veel mensen hadden gewerkt voordat ze werden doorgevoerd naar een vernietiging kamp., je moest er omheen lopen en tot mijn stomme verbazing was er om dit stukje bos een honden speelplek gemaakt waar alle honden konden loslopen. De route ging door dit gebied maar ja je kon niet verder omdat het gebied omheind was dus ben ik maar verder gelopen op de Komoot om zo uiteindelijk om het gebied te lopen en zo weer op het goede pad te komen, krijg ergens de indruk dat ik het ga begrijpen. Nadat ik de rest van het pad had vervolgd kwam ik uiteindelijk aan in Staphorst. Een aandoenlijk plaatsje maar wel jammer dat ik steeds net buiten het stadje liep. Gelukkig, nadat ik een paar keer bijna was aangereden door een snotjoch op een soort van fiets brommer, belde
Susan. Gierend van de lach liep ik zo over de wal in Staphorst om
uiteindelijk op een tafeltennistafel te gaan zitten lunchen en bij te
praten met Susan waar we meteen nieuwe wandelplannen hebben bedacht voor
de eerste week van de vakantie de alternatieve we willen het Pieterpad
weer oppakken en hopen ver te komen op dit pad. Daarna moest ik nog
een klein stukje om bij het eindpunt van deze route aan te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten