Afgelopen zaterdag zijn Catelijne en ik samen vertrokken naar Amersfoort om kunsthal Kade te bezoeken. Daar was de prachtige tentoonstelling het schurend paradijs.
We hadden beiden al wat gezien op de tv bij Nu te zien, over deze tentoonstelling.
Catelijne stelde voor om om 9 uur te vertrekken, ik vond dat erg vroeg. ben van uitslapen op zaterdag, maar ja waarom ook niet, ik ken mezelf als de wekker gaat denk ik, dit doe ik nooit meer, maar als ik eenmaal op ben dan gaat de motor vanzelf aan en dan ben ik wel wakker en gaan met die banaan.
Nadat ik eerst nog wat boodschappen had gedaan, was tenslotte om 6 uur vanzelf wakker, had getankt ben ik Catelijne gaan halen bij haar thuis. We hadden er allebei vreselijk veel zin in om hierheen te gaan.
Onderweg hadden we genoeg te praten en de navigatie bracht ons door het prachtige Amersfoort waar ik meteen al dingen herkende van het Westerborkpad waar ik had gelopen, waardoor we aankwamen bij de parkeergarage in Amersfoort voor de kunsthal.
We gingen goed vonden we. Uit de parkeergarage gingen we met de navigatie lopen en wederom liet ik merken dat ik er dus geen verstand van heb, ik ging compleet de verkeerde kant op. Gelukkig vroeg Catelijne al vrij snel de weg en voor we het wisten zaten we in het kade cafe met een bakkie koffie en thee, om daarna de kunsthal te betreden, we werden allervriendelijkst ontvangen door de man achter de balie, die meteen duidelijk maakte dat de vriendenkaart van de vriendenloterij niet werkte, gelukkig heb ik ook een museum jaarkaart, dus ik kon er hoe dan ook gratis in, Catelijne kon er in met korting op haar cjp pas.
|Bij binnenkomst zaten er twee dames waarvan eentje het klassieke voorbeeld is van een enthousiaste vrijwilliger met het bekende pittige kapsel en creatieve bril en ontevreden smoelwerk.
We hebben ze aller aardigst begroet en het was wonderlijk de hele hal was bijna leeg, we hadden de zalen echt voor onszelf en konden daar dus heerlijk dwalen en kijken. Er waren prachtige stukken om te bekijken, maar ook waren er ervarings ruimtes en objecten. Een witte ruimte met een soort 3d animatie waar je niet echt blij van word, maar ook een gigantische wandkleed waar je op mocht lopen dat een landschap voorstelde, en zo waren er heel veel dingen om te zien en te bekijken. prachtig geen moment spijt dat we daar heen zijn gegaan.
Voor ons gevoel was de hal vrij klein, we waren er zo doorheen, maar door een gesprek met dat ontvreden smoelwerk, hoorden we dat er nog een heel stuk was wat we niet hadden gezien, en deze dame was erg goed in name dropping. waarop Catelijne zei bij een naam, dat zou kunnen ik ben heel slecht in namen. deze pittige kapsel maakte zo tussen neus en lippen door de opmerking, ik dacht dat je een kunstkenner was.. en besloot dat wij niet interessant genoeg meer waren. .dus wij dropen af en ik vroeg aan Catelijne kreeg je nou een sneer van deze vrouw. Waarop Catelijne het bevestigde, vreselijk om gelachen. omdat ze eens moest weten dat Catelijne tekendocent weet en examens afneemt op school op tekenen, en dat ik drama docent bent, dus ik heb en excuus dat ik geen namen ken..
We kwamen bij het stukje aan dat we niet hadden gezien, waarop ik meteen zei dit ken ik uit het Bonevanten museum in Maastricht, dit zijn die vrouwelijk geslachtsdelen die ik in Maastricht heb gezien, vond het geen mooie kunst.
Nadat we de museumwinkel hadden leeg gekocht gingen we op weg naar de kerk, die ook bij deze expositie hoorde, we dwaalden wat rond om uiteindelijk aan te komen bij de kerk. Deze kerk is door een schilder helemaal beschilderd met het paradijs. Ik begreep pas later dat de hele expositie was gebaseerd op Mondriaan die natuurlijk in Amersfoort is geboren en getogen, het is daar dan ook mondriaan jaar.
In de kerk werden we allervriendelijkst ontvangen door twee dames, die van alles vertelden, ze hadden pretlichtjes in hun ogen en deden hun werk met plezier niks geen pittige kapsels etc, maar gewoon down to earth en veel vertellen.
Het was een indrukwekkend geheel, mede omdat je de wereld zag maar ook de digitale wereld. prachtig.
In het midden stond een stellage met desks met daarop een box, die wel een soort van kledingstuk aan hadden of een pruik, die mensen voorstelden in een vergadering,. erg grappig was dit mede omdat je toch wel mensen in een vergadering herkend.
Wederom waren we er alleen en dat was genieten wederom, we konden alles in alle rust bekijken en zien.
Nadat we daar hadden genoten zijn we nog even Amersfoort ingedoken om daar wat te eten en wat te shoppen, is een erg dure stad, dat wel maar wel erg leuk.
Rond een uur of half 2 zijn we vertrokken naar huis, om daar aan te komen om half 3 en om daar afscheid te nemen, Ik moest nog even wat doen en wilde toch nog graag de laatste keer asperges eten dus ben ik ook meteen even doorgereden naar de Asperge boerderij om daar asperges te halen voor zaterdag avond.
Catelijne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten