Het werd tijd, Lulu had ik een dik half jaar niet gezien wegens zijn trip naar Dubai, daarna was hij ziek, daarna was het Ramadan.. en dan is het ook niet echt gezellig om met elkaar te eten. Dus dit keer was het extra leuk elkaar weer te zien.
Ik had bedacht dat ik mosterdsoep zou doen met broodjes en dip, daarna de couscousschotel van de eten met gemak pakket van de jumbo.., met een bak salade erbij, daarna bedacht ik me om ook nog een toetje te doen van ijs met chocolade of de keus vanille met karamel.
Het was even spannend, ik had alles op tijd klaar staan, de tafel gedekt, het eten al zoveel mogelijk voorbereid omdat ik weet hoe druk Lulu zijn agenda is wegens zijn eigen bedrijf wat hij goed doet.
Dus toen om 18.00 nog geen lulu voor de deur stond, dacht ik alleen maar hij heeft het druk hij komt zo.. maar toen rond half 7 hij er nog niet was, dacht ik hij zou het toch niet vergeten. om kwart voor 7 besloot ik toch maar om toch een appje te sturen om te vragen of hij het was vergeten.
Meteen kwam er een reactie zijn agenda was niet afgegaan, hij had de hele nacht doorgewerkt en was eigenlijk net 2 uurtjes op... maar hij kwam er aan. en binnen de kortste keren stond hij voor de deur.
Het is altijd een feestje om Lulu te zien, vanaf dat hij binnenkomt lachen we al meteen om de capriolen van het leven en met name om de capriolen die we zelf uithalen of die ons overkomen. heerlijk
Natuurlijk hebben we het nog even over school en de docenten die er nog werken maar ook de oudgedienden die er waren.. sommigen geven nu op een hemelse plek les, de anderen dobberen nog rond in deze wereld, waarvan een enkele toch ook in een andere wereld leven waar ze nog steeds les geven..kortom we prijzen ons gelukkig dat we het nog zo goed hebben
Lulu had het wel druk maar dat weet ik, dus na de soep deden we meteen het hoofdgerecht.. niks geen pauze ertussen... maar het leuke is wel dat Lulu als 1 van de weinigen bij mij in de keuken mag staan als ik kook, want hij is onderhoudend, en roert af en toe wat in een pan en hij wil graag leren hoe te koken, want ooit zal hij toch op zichzelf gaan wonen. dat kan niet anders.. dat gaat gebeuren, Waar en hoe is de vraag.. kan zowel Iran als Dubai zijn, maar ik heb al gezegd als je in Dubai woont dan kom ik je echt opzoeken, want dat staat nog wel op mijn lijstje om daar eens heen te gaan. al weet ik dat het een vreselijk duur land is om naar toe te gaan...
Na het hoofdgerecht en de salade zijn we over gegaan op het toetje. waar ik leerde dat als Koerdische mensen fruit op de tafel zetten dat het dan tijd is om op te staan en te vertrekken... Bij sommigen is het de koffie die je krijgt.. grappig dus ik zette rond half 9 een bak aardbeien op tafel... Tevens hebben we het gehad over het verschil tussen de islamitische begrafenissen waarvan ik ooit een keer getuigen mocht zijn, wat niet zo leuke aanleiding was, ik schrijf alleen maar het drama in de Ridderhof, de Katholieke en Protestantse begrafenissen zoals ik altijd zeg we schuwen geen onderwerp
Nadat we een nieuwe datum hadden gepland ging Lulu weer naar zijn werk en ben ik de boel gaan opruimen en afwassen in de machine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten