Musicals gone MAD

 

We  wisten natuurlijk niet wat ons te wachten stond, er waren veel nieuwe dingen in dit geheel, namelijk zo wie zo al dat we gingen parkeren bij iets heel nieuws..  maar daar zijn we ook uitgekomen, daarnaast naar Amsterdam naar de La Mar theater west, waar ik ook nog nooit geweest ben, dus het was best even schakelen. maar ook dat komt goed. 

Marco was keurig op tijd, dus we vertrokken op tijd met in onze achterhoofd dat we best nog wel even wat konden eten ergens. en dat lukte ook om eerlijk te zijn, we waren gelukkig op tijd, want alle mensen die na ons iets te eten wilden bestellen kregen te horen dat het heel lang ging duren..  een half uur omdat de kok het heel druk had.. dus tja, wij begonnen hem ook een beetje te knijpen want ja we gingen wel naar de show. Terwijl we op ons eten zaten te wachten, ik de vegetarische burger, en Marco de echte vlees burger, kwam de ons kent ons aan bij het tafeltje naast ons..  ik heb dat even aangezien en dacht alleen maar.. goh wat zien die mensen er in het echt lelijk uit..  grime doet toch veel op de tv.. zeker bij Hugo..

Nadat we hadden gegeten en een ijsje hadden gehaald zijn we dus naar het theater gaan lopen, het was vlak bij onze priveparkeerplek, dus we liepen door Amsterdam alsof we er woonden. Aangekomen bij het theater bleek dat de wifi heel slecht was dus we moesten even flink kijken hoe en wat met de kaartjes, dus Marco naar buiten en ja de wifi deed het daar goed dus snel naar binnen en gescand.

Wij konden meteen naar boven. een kop thee en toen mochten we de zaal in, het is een bijzonder theater, omdat hij heel hoog is. veel trappen het is een hoog opgezet theater.. vind ik wel heel bijzonder. maar ook uniek.

Nadat we binnen waren en zaten, was het alleen maar leuk, men heeft een leuk concept bedacht, het is een beetje een bonte avond show maar dan worden de musicals van het afgelopen jaar in een soort van parodie weer gegeven, hilarisch..

De show duurt een uurtje, niet erg lang maar het is een mooie show met 4 vak vrouwen die prachtig kunnen zingen, die ook hun sporen hebben verdient in de musical wereld.

Na afloop zijn we meteen naar huis gegaan, maar hadden wat problemen met het uit de parkeergarage komen, we moesten dus weer via de telefoon uitloggen, maar de wifi is slecht in Amsterdam blijkt dus we het niet eens zo slecht hebben in Alphen.

Gelukkig konden we bellen en konden we alsnog naar huis rijden.. wat was het weer een mooie onverwachtse avond.. genieten

 recensie van de show uit 2022

Waar komt die maffe titel ‘ONE de musical’ toch vandaan? Wisten de makers dat de recensenten er niet meer dan één ster voor over zouden hebben? Had het met het aantal te verwachten bezoekers te maken of slaat het op het aantal uren dat Edwin Jonker aan de voorstelling verbonden was? ONE de musical, één groot misverstand volgens de recensent van de Volkskrant, kreeg het zwaar te verduren in Musicals gone mad.

Niet iedereen heeft deze megalomane flop gezien, die om onduidelijke redenen ook nog twee nominaties voor een Musical Award kreeg. Maar het publiek van Musicals gone mad in het musicallaboratorium DeLaMar West moest hartelijk lachen om de opmerking over Edwin Jonker, die al voor de première zijn rol van farao Cheops had doorgeschoven naar Jeroen Phaff. Extra grappig natuurlijk, en met een fijn gevoel voor zelfspot, dat Phaff zelf een rol speelde in Musicals gone mad.

Phaff was zichzelf als presenator van de bonte musicalavond, maar hij bleek ook een behoorlijke Mark Rutte en Joop van den Ende in huis te hebben. De laatste zagen we in een zeer grappig ‘niet uitgezonden tv-fragment van Volle Zalen’ met Cornald Maas, waarin Van den Ende wel heel erg prat gaat op zijn rol in musicalland. Ja, zelfs de paus bleek in Musicals gone mad niet onschendbaar.

Negen jaar is de vrolijke terugblik op het musicalseizoen in Rotterdam te zien geweest onder de titel Forbidden Musicals, met Petra van der Eerden als de belangrijkste tekstleverancier. Een enorme krachtsinspanning met zeer beperkt rendement, want zo’n voorstelling met veel inside jokes is eigenlijk alleen maar geschikt voor het ons-kent-ons-musicalpubliek dat jaarlijks veel of misschien zelfs wel alle musicals afloopt en ook nog op de hoogte is van gebeurtenissen achter de schermen. Vijf jaar geleden kwam een eind aan die traditie, die nu weer is opgepikt door een groep musicalartiesten die hun vrije maandag wel wilden opgeven voor dit feestje en die in Bart Mijnster en Aron Bruisten waardige opvolgers van Petra van der Eerden hebben getroffen.

Elke behandelde musical werd op zijn zwakke plek vriendelijk, maar doeltreffend geattaqueerd: Aladdin is alleen decor en geen verhaal, in 14 de musical kan de hoofdpersoon Cruijff niet eens zingen, in Come from away spelen de acteurs zoveel verschillende rollen dat je er tureluurs van wordt, en de anderhalve meter regie bij Diana en zonen levert wel een heel statisch, bijna surrealistisch beeld op.

Een van de sterkste behandelingen kreeg Tina de musical. We zien Ike (Luuk Haaze) op de melodie van Private Dancer als een gefrustreerd mannetje, dat het liefst zelf danser wilde zijn. Maar ja, dat schreeuwende mens ging er steeds voor staan, en daardoor kreeg ze volkomen onbedoeld klappen en schoppen. In een vervolgscène zien we Tina (Cinthia de Neef) murw gebeukt op de grond liggen, maar ze moet zich niet zo aanstellen volgens prinses Diana (Maaike Widdershoven) en André Hazes ( Robbert van den Bergh), omdat zij in ieder geval blijft leven in de musical en niet als een malle geest over het podium hoeft te dwalen.

Er zaten bijna geen zwakke momenten in deze avond, maar deze recensent zal vooral Cinthia de Neef niet vergeten als onnozele artiest die (op de muziek van de Cell block tango uit Chicago) bij de coronatest voor het staafje twee andere gaten gereed houdt dan de GGD-medewerker in gedachten had. In datzelfde nummer kan Sven Ratzke het niet uitstaan dat hij bij de coronatest niet herkend wordt.

In het verleden is Forbidden Musicals een keer op tournee gegaan. Daarom moesten de grappen wat algemener worden gemaakt. De inside speldenprikken van Musicals gone mad zijn juist de kers op de taart van het feestje, maar het is wel zuur dat deze uitbundige parodie op de Nederlandse musicalwereld maar één avond te zien is geweest.

 

 

heb je net je auto schoon.. neem je Marco mee...