dag..

 

ach, helaas kan ik er niet bij zijn als mijn leidinggevende afscheid neemt van ons.

Hij heeft een andere baan als directeur op een andere school en dat gun ik hem oprecht maar toch.. ik vind het jammer dat hij gaat...  ik had aan hem een hele goede man die tenminste mij begreep en ook mij kon laten groeien maar ook de humor zag van mij met als hij op lesbezoek kwam.

 Het was een beetje een bizar afscheid, want ja ik had natuurlijk de woensdag dat hij afscheid ging nemen vrij omdat een vriend van mij ging afstuderen..  dus ik was er niet. Nu bleek dat deze woensdag ook zijn laatste dag was op school, en daar was zijn afscheid gepland. Dus ik had op mijn werkdag maandag, dinsdag is mijn leidinggevende altijd vrij, bedacht ik ga aan het einde van de dag even naar hem toe en hem dan het afscheidscadeautje geven.

Maar tot mijn stomme verbazing kwam hij al in de grote pauze het lokaal binnen om afscheid te nemen, hij schijnt al op maandagmiddag op de andere school te werken, dat is mij totaal ontgaan. 

Dus ik moest ineens schakelen dus ik snel naar mijn lokaal en snel het cadeautje dat ik voor hem had gemaakt gepakt.

Het was een bundel van mezelf met de titel Nu de herfst mijn zomer aanraakt. waarin ik een flard voor hem had uitgezocht, daarnaast kreeg hij van mij een prachtige zwarte steen in een zipzakje.

Daarbij had ik het verhaal van de Soepsteen gezet ( volg de link voor het geval je het verhaal nog niet gelezen hebt in mijn blog)

Ook moesten we met elkaar iets aanleveren zodat hij kon ontspannen, dus ik dacht meteen Wierrook.., waarom weet ik ook niet maar dat vond ik vroeger erg ontspannend.. 

Dus ik had een humoristisch gedicht gemaakt voor hem met daarbij een zakje wierrook.. en dat had ik in mijn kast gelegd op school en ik moet zeggen wat stonk deze wierrook. mijn hele kast rook ernaar. dus ik dacht dit is leuk. die geef ik aan de afdelingleidster die het boek maakt zodat haar kamer helemaal in de wierrook zit. leek me lachen en ook dat bij mijn vertrekkende afdelingsleider deze geur in zijn huis hangt of kamer heerlijk zo ben ik ook wat minder goed te vergeten...

Maar goed ik was er dus niet bij maar heb wel gezorgd dat ik goed afscheid heb genomen van hem wat erg goed is geweest voor mij en hem..  en wie weet komen we elkaar wel weer een keer tegen ergens ooit.

hieronder dan het gedicht dat ik had gemaakt en dat ik in het roze had geplakt. 

wierook is geen ontbijt

ik stak een stokje aan uit spirituele nood
de geur heette ‘zonsopgang op de Nepalese boot’
maar wat ik rook was eerder ‘verbrand karton met zweet’
toch zei ik zen te zijn – ik had een imago te verdedigen, weet je niet

ik zat in kleermakerszit op een te klein tapijt
adem in, adem uit, oh god… ik ben het kwijt
de kat begon te niezen, m’n plant werd wat vaag
zelfs de goudvis keek me aan met een boeddhistische vraag

m’n buurvrouw belde aan, zei: ‘gaat het daar wel goed?’
‘ik dacht dat je huis afbrandde, ik rook het tot in m’n hoed’
ik zei: ‘nee joh, ik zuiver m’n aura en de keuken erbij’
zij zei: ‘dan zuiver ik de brandweer, ik doe wél aan veiligheid’

toch blijf ik stoken, al snap ik er niks van
de ene geur heet ‘mystieke regen’, ruikt naar bedorven flan
de andere ‘innerlijke rust’, maar dan in capslock met geweld
alsof m’n chakra’s worden afgeranseld met een stokje uit de hel

maar ach – het is gezellig, en ik voel me wel belicht
al ruikt m’n huis nu permanent naar middeleeuws verplicht
dus steek ik nog een stokje aan, in ware yogastijl
en hoest m’n longen uit… maar hé, ’t is voor de levensstijl