The girl in the spidersweb (film)

 

  Al kijkend besefte ik me dat ik deze film in het filmhuis had gezien, het was 1 van de vier delen van de Milenium reeks maar oh wat weer een mooie film is dit. wat heb ik weer genoten hiervan

een absolute aanrader blijft deze film 

recensie van de film:

Regie: Fede Alvarez | Cast: Claire Foy (Lisbeth Salander), Sylvia Hoeks (Camilla Salander), Sverrir Gudnason (Mikael Blomkvist), Lakeith Stanfield (Edwin Needham), Vicky Krieps (Erika Berger), Stephen Merchant (Frans Balder), Christopher Convery (August Balder), e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2018

De hernieuwde kennismaking met Lisbeth Salander is even wennen. Het hoofdpersonage uit de mateloos populaire Millennium-boekenreeks van Stieg Larsson en David Lagercrantz wordt in The Girl in the Spider's Web opgeblazen tot haast mythische proporties. Staande voor een groot beeld, oogt ze als een heuse wraakengel - met vleugels die uit haar rug lijken te groeien. Haar gezicht gaat schuil onder de rand van haar zwarte capuchon, terwijl ze nonchalant een sigaretje opsteekt. De missie: mannen die vrouwen (seksueel) misbruiken keihard afstraffen. Om haar wrekersimago kracht bij te zetten, heeft ze ook nog wat witte verf rondom haar ogen aangebracht, als een soort geïmproviseerd superheldenmasker. Maakt dat Lisbeth Salander tot de gedroomde voorvechter van de #metoo-beweging? Je zou het bijna gaan geloven.

De titel lijkt te verwijzen naar een netwerk van roofdieren (lees: pedofielen, verkrachters en andere vrouwenhaters), maar eigenlijk gaat het daar in The Girl in the Spider's Web verrassend weinig over. De film is gebaseerd op het vierde deel uit de Millennium-reeks, dat niet werd geschreven door de Zweedse auteur Stieg Larsson, maar door diens opvolger, de journalist David Lagercrantz. Om heel eerlijk te zijn is het merkbaar dat de materie door andere handen is gegaan, want hoofdpersonage Lisbeth Salander raakt gaandeweg een beetje losgezongen van haar oorspronkelijke besognes.

De 'Spider's' blijken leden van een misdaadsyndicaat - geleid door een kwaadwillende vrouw - dat uit is op heel andere zaken dan seksuele mishandeling. Ze gaan nietsontziend te werk om de codes van een online kernwapenprogramma te bemachtigen, maar cyberpunker én meesterhacker Lisbeth Salander probeert daar natuurlijk een stokje voor te steken. In die hoedanigheid heeft ze iets weg van een vrouwelijke James Bond, die op een dertien-in-een-dozijnmissie achter het geboefte aan wordt gestuurd om hun werelddominantie te verhinderen.

Dat levert een cyberthriller op die bol staat van de absurde wendingen, maar vanwege het hoge tempo en de fraai gechoreografeerde actie wil je nog best wat door de vingers zien. De in Uruguay geboren filmmaker Fede Alvarez (bekend van de Evil Dead-remake en het beklemmende Don't Breathe) showt andermaal zijn talent voor het maken van stijlvolle scènes. Zie bijvoorbeeld hoe Salander over een bevroren meer scheurt, terwijl het ijs achter de wielen van haar motor barst, kraakt en breekt. Wat je ook mag aanmerken op de inhoud van Alvarez' werk: op visueel vlak steken zijn films altijd boven de middenmoot uit.

Een ander voorbeeld is de manier waarop de filmmaker met contrasten speelt. Zo vormt zus Camilla zowel qua karakter als aankleding een exacte tegenhanger van Lisbeth Salander. Een potje schaak in hun jeugdjaren doet zelfs denken aan het naderende onheil dat ook tussen dondergod Thor en zijn broeder Loki ontstond - met het verschil dat blonde haren niet per se staan voor 'goed' en zwarte voor 'kwaad'. Het Nederlands tintje van The Girl in the Spider's Web is om trots op te zijn: Sylvia Hoeks speelt op heerlijk psychopathische wijze de rol van Camilla. Al is het misschien beter om te spreken van een hevig getraumatiseerd personage.

Een nare familiegeschiedenis maakt de drijfveren van zowel Lisbeth als Camilla inzichtelijk, hoewel beiden verschillende wegen zijn ingeslagen. Daarmee voorziet deze Millennium-verfilming in de broodnodige karakterverdieping, al krijgt niet elk personage de aandacht die het verdient. Vijfde wiel aan de wagen is onderzoeksjournalist Michael Blomkvist, die een prominentere plaats in het verhaal had verdiend, maar genoegen moet nemen met de rol van opzichtig plotwerktuig.

Gelukkig weet actrice Claire Foy alle aandacht naar zich toe te zuigen. En ze heeft 'big shoes to fill', zoals de Amerikanen dat zo mooi kunnen zeggen: ze neemt het stokje over van Noomi Rapace en Rooney Mara, die de rol van Lisbeth Salander eerder speelden in respectievelijk de Zweedse en Amerikaanse verfilmingen van de oorspronkelijke Millennium-trilogie. Dat doet ze met verve, want in The Girl in the Spider's Web komt haar veelzijdigheid als actrice bovendrijven. Het is bijna niet te geloven dat dit dezelfde persoon is die ook een gezicht heeft gegeven aan koningin Elizabeth in de Netflix-serie The Crown en aan de vrouw van Neil Armstrong in First Man. De gemene deler: alle drie zijn het krachtige vrouwen die zich niet door mannen de mond laten snoeren. Laat Hollywood daar lering uit trekken.

 

 

 

 

De Nachtegaal....

 

Aangezien onze school een extra schooltje op het plein krijgt, we zijn de noodlokalen kwijt, voor de afdeling ISK, omdat deze de laatste jaren enorm groeit.. zijn ze op het plein druk aan het werk.

In het gebouw komen veel lokalen, geen drama lokaal, die blijft in het hoofdgebouw, wel een extra kunstlokaal, wat ideaal is voor de collega's kunst.

Er komt ook een spreekkamer en aangezien al onze spreekkamers een vogel naam hebben was er een wedstrijd uitgeschreven om een vogelnaam te bedenken voor deze kamer.. Het moest wel iets uitheems zijn want dat zijn onze leerlingen ook.

Daar hoefde ik niet lang over na te denken.. ik dacht meteen aan de nachtegaal., een klein vogeltje dat vooral bekend is om zijn zangkunst... 

 Mijn gedachten waren:

" Dit omdat we onze leerlingen weer laten zingen in hun hart omdat we ze zien, ze waarderen en een gevoel van thuis geven.

Daarom kom ik op deze naam ( nacht,daarbij denk ik ook aan de leerlingen die in de nacht onderweg zijn naar een veilige plek, de shadowgames)

 

Dus nadat de namen afgelopen vrijdag bekend werden gemaakt waren twee vogelnamen erg in trek.. namelijk de Hop en de Koekoek...

Echter door intern overleg vond men dat deze namen niet konden, Koekoek kreeg toch een bijzonder bijsmaak door de gedachten die men kreeg. Waar ik verder niet over ga uitweiden, dit gold ook voor de hop die ik een geweldige leuke vogel vind., maar ja te onbekend en roept kennelijk ook andere gedachten op.

Overbleven nog genoeg keuzes, maar uiteindelijk bleven er 2 over

de duif ( brengt overal vrede, en natuurlijk ook heel bijbels)

en juist de nachtegaal

De pool was de duif 5, de nachtegaal 9.. dus nu hoop ik dat de nachtegaal gekozen gaat worden, mede omdat het een uitheemse vogelsoort is, maar ook omdat ik het erg leuk zou vinden als er, als ik ooit met pensioen ga, er iets van mij blijft bestaan, omdat ik op dit moment de docent ben die de meeste ervaring heeft met de isk, vanaf de dag dat ik begon op deze school heb ik altijd de isk les gegeven dus ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk wat ervaring heb met kinderen uit andere landen.

De uitslag is uiteindelijk geworden.. dat de spreekkamer inderdaad  De nachtegaal gaat heten. en daar ben ik erg blij om..

mooie foto's 500a

 

na een plaknacht....

 

Oef als je om 7 uur wakker bent kan je het niet maken om niet te gaan sporten om half 10.. maar hoe dan ook het is en blijft vroeg op de zondagmorgen.. maar goed ik heb het gered en het is gelukt.. ik was er

Mijn trainingsmaatje was er niet helaas maar ik kon met Esther sporten wat ook erg leuk was.

De warming up bestond uit:

een lang touw waar we allemaal langs moesten staan, er bleven 3 over die gingen de wallball doen, de rest ging 10 squats maken met het touw boven je hoofd.. en het moest dus gelijk geen wave, al had me dat ook een leuke uitdaging geleken.

Dit deden we 3x

Oefening twee was lunges links en rechts totaal 10x wederom met het touw boven je hoofd, Gelukkig waren Krista en Ingrid heel goed om het te begeleiden dus die zeiden links en rechts met de lunges.

Oefening 3 was sit up met elkaar met dat touw boven je hoofd, nou dat bleek chaos te zijn. want ten eerste was het niet duidelijk het touw wel of niet boven je hoofd en moest het touw wel of niet in de lucht blijven etc. kortom dat was hilarisch met elkaar.

De tweede warming up waren buikspier oefeningen met de kb.

kb links en dan op je linker been staan en je rechter kniehef omhoog doen . rustig, dus balans en tevens alles aanspannen, natuurlijk ook het andere been kwam aan de orde dit in totaal 2 x

Kb voor je borst en dan knie hef afwisselend met links en rechts.. 

daarna deze oefeningen nog een keer.

kb twist. kb eerst naar rechts en je heupen stil laten staan , van het midden naar rechts, ronde twee naar links ook 2x

Herhaling van de eerste twee oefeningen.

Op onze knieën op het matje, de kb van onder links naar rechts bewegen in een schuine beweging naar boven, diagonaal, en natuurlijk daarna anders om naar links omhoog vanuit rechts 2x

en we waren warm, al was het door de temperatuur in de zaal en buiten, maar de eerste wod kon komen

Zoals ik al zei, ging ik samen met Esther.

de oefeningen waren

100 push ups

5 burpees

100 mountainclimbers

5 burpees

100 squats

5 burpees

100 healtouches

5 burpees

100 jump squats

5 burpees

100 lunges naar achteren

dus eigenlijk deed iedereen maar 50 van alles en uiteindelijk 15 burpees

dus dat viel best mee maar in een warme zaal is het best nog wel heftig

wod 2

was in twee tallen

20 naar 2

3 oefeningen

wallballs

sit up

boxjump

dus het ging in twee tallen dus eigenlijk de helft

20-18-16 en zo naar 2

voor mij was het dus 10-9-8 en zo naar 1

toetje met de bar was

10 rondes

3x clean

3x front squat

3 x push press

Uiteindelijk kwam er aan deze les ook een eind en konden we opruimen en ons opmaken voor het rekken en strekken en daarna in de nieuwe stoelen ( waarbij je meteen een diepe squat maakt, wat niet lekker is na een intensieve training) aan de thee. 

 

Reis Porto naar Lissabon dag 4

 

Wat een nacht was dit.. nadat ik de foto’s had uitgezocht, de blog had geschreven en geplaatst in de Polarsteps code van Coppens had bekeken.. wat een heerlijk programma lach me suf  om die twee mannetjes. .

Maar goed deze nacht iets minder geslapen, wel wakker om iets over 6, last van mijn keel maar ook dat gaat over. Denk te veel frisse lucht gekregen en het klimmen was ook een aanslag op je longen.. maar we doen het dapper we gaan door de verzuring van de benen heen en beseffen ons met elke stap.. als je naar beneden gaat moet je hoe dan ook omhoog de keus is alleen ga je met de trap ( lijkt korter maar vreet energie…) of ga je stijgend omhoog ( kost ook veel energie en is langer klimmen) en je kan ook de combinatie treffen.. gevolg het is een soort van interval training en de beenspieren zijn grote spieren en die verbruiken veel energie.. als je dat iets minder eet, zoals vrienden zeggen kleine porties… waarvan gisteravond een. School voorbeeld was.. 3 snippers aubergine met 3 stukjes knoflook .. en het toetje een brownie met zonnebloempitten en een vast soort grijze pulp en een dotje slagroom  was genoeg als je de hele dag op kantoor zit.. alleen wij hadden een dag achter de rug waar we dus veel hadden gelopen, veel de hoogte verschillen hadden getrotseerd dus een maag die zei FOOD..!!! Dus misschien was dat de reden dat de nacht minder geslaagd was. 

 

Maar  goed op het balkon met een heerlijk bak thee genieten van de ontwakende stad heeft ook zijn charme. 

Het ontbijt in een eetzaal zonder andere gasten heeft ook voordelen .. eenvoudige doch voedzaam. 

We hebben wat muffins meegenomen uit de eetzaal want vandaag gaan we naar Lissabon. Inpakken iets minder georganiseerd dus een te volle koffer met daarbij toch nog de jas op de heupen.. maar het is gelukt 6 kerststalletjes . - tegeltje en 1 prachtige foto als herinnering aan Porto.

De Uber kwam mooi op tijd, een aardig man die lief lacht maar geen woord Engels spreekt.. ik weet. Aki ( geen idee wat het betekent) en si dat is ja. Hij bracht ons wel keurig bij het station van de trein.. we hebben hem 2 euro gegeven meteen. Niet via de Uber want daar moet hij iets van afdragen. 

Bij het station was het even zoeken naar het juiste perron maar die stond er niet. Dus dan maar de restaurantje in. Aan de thee en koffie en ja eindelijk weer een pasta da nata iets minder lekker maar we hebben onze zoetigheid binnen. 

Er was even een vraag wat de 1 en 2 op de wagons betekende maar dat kon ik goed uitleggen .. eerste en tweede  klasse.  We hadden genoeg gezeten en dus was het tijd om naar de trein te gaan, even wat verwarring. Maar ik bedacht me ineens je moet het zien als de trein vanuit Rotterdam naar Amsterdam en je wilt naar Leiden.. dus leve het trein wezen wat in alle landen hetzelfde blijkt  te zijn. 

Wagon 5 zo  gevonden. En dus daarin gegaan in vergelijking met de bus wat een paradijs.. heerlijk ruim dus alles meteen uitgestapt.. de appel, de twee gejatte mini muffins, het water en de I pad, 

De trein ging geweldig lekker.  Het is zitten en genieten heerlijk. Achterstallig opgenomen materiaal bekeken, en verder spelletjes gespeeld.

Bij aankomst was er even twijfel of we wel het goede station hadden maar ook dat ging goed. We konden zo de trein uit, sanitaire stop en door naar het metro station, kaartjes kopen was ook geen gedoe  ging prima. De rit in de metro is altijd leuk zeker als het systeem zo eenvoudig is. 

Bij aankomst kwamen we aan bij het grote monumentale “ park” een groot grasveld dus. 

Het hotel prima, ik kreeg een kamer op de zesde etage ( jonge god) Ankie een kamer op de eerste etage.. geen idee waarom. Maar ik kan nu dagelijks 6 trappen op en af lopen… dat gaat wennen worden. De eerste steen is al gevonden dus die zit al in de koffer op naar steen 2 etc uit Lissabon .

De kamer is niet echt bijzonder, hij is klein warm en heeft twee ramen. Maar ach het is maar 4 nachten en er is wel een trappenhuis maar die mag je alleen gebruiken als er nood is.. dus dat is liften deze dagen..

We zijn de stad ingelopen naar een wijk waar we dachten nog niet geweest te zijn.. nou wel dus, maar gelukkig is het zo dat streetart in beweging is en we dus toch nieuw werk zien.. voor we het wisten zaten we al traplopend en helling bestijgend hoog in Lissabon bij een beroemde kerk die we ook al een keer bezocht hebben. 

Nadat we de kerk bekeken hadden zijn we ergens thee gaan drinken met wat lekkers erbij.

Daarna zijn we terug richting hotel gelopen waar we onderweg wat water hebben gehaald bij een supermarkt. Al lopend richting hotel zijn we in alle rust en kalmte naar de op de heenweg naar het hotel gaan eten bij een Indisch restaurantje, wat wederom heerlijk was. Na een kop thee nog een ijsje gegeten bij de pizzaboer onder ons.. maar het werd een ijsje uit een bak in een bakje maar ach 2 ijsjes 4 bolletjes voor 5 euro ik doe het ervoor. 

We wilden nog wat weten over de bussen in Lissabon en ontdekten dat dat net zo werkt als in Nederland. Dus dat kunnen we ook goed regelen . 

The Island ( film)

 

Ach wat een heerlijke film is, dit, ik had totaal geen weet van dat deze film bestond, maar zo mooi gemaakt en vooral omdat je ineens op het verkeerde been word gezet... je gelooft eerst wat je ziet totdat je ineens ontdekt dat het heel anders zit dan je dacht.

Een absolute aanrader deze film. 

recensie van de film:

 Regie: Michael Bay | Cast: Ewan McGregor (Lincoln Six Echo/Tom Lincoln), Scarlett Johansson (Jordan Two Delta/Sarah Jordan), Sean Bean (Merrick), Djimon Hounsou (Albert Laurent), Steve Buscemi (McCord) e.a. | Speelduur: 136 min.

The Island (de film, niet het eiland) is de ultieme bestemming voor degenen die Minority Report te ingewikkeld vonden, Code 46 te afstandelijk of The Village te verrassend. The Island (het eiland, niet de film) is de ultieme bestemming voor Lincoln-6-Echo, Jordan-2-Delta en de paar honderd anderen die zijn ontsnapt aan een pandemie en zijn ondergebracht in een smetvrije, ondergrondse faciliteit. Het leven daar wordt strak gecontroleerd: camera's, sensoren, digitale polsbandjes en gewapende toezichthouders houden iedereen in de gaten. Toiletten testen de urine en wie te vet eet, wordt automatisch gerantsoeneerd. Desondanks gedraagt men zich voorbeeldig, want iedereen hoopt op een vertrek naar Het Eiland, de laatste vrijstaat, de laatste zuivere plek op aarde. Via een loterij wordt men daarvoor uitgekozen, maar het lijkt alsof de besten voorrang krijgen. Die gedachte houdt iedereen in toom. Iedereen? Nee. Lincoln-6-Echo is anders dan de rest. Hij heeft nachtmerries, ziet beelden die hij niet kan plaatsen en begint zich dingen af te vragen. Waarom draagt iedereen dezelfde witte outfits? Waarom wordt intiem contact afgekeurd? Waarom is er niet méér?

Dezelfde vraag zouden we aan regisseur Michael Bay (Armageddon, Bad Boys, Pearl Harbor) kunnen stellen. Waarom is er niet méér? Zijn producties bieden veel, maar nooit méér. Veel actie, veel snelheid, maar altijd recht en simpel. Waarom een sleutel gebruiken als je de deur uit zijn voegen kan trappen? Het siert Michael Bay dat hij nooit doekjes windt om zijn gebrek aan pretenties. Hij doet geen enkele moeite meer om zich te verdedigen tegen al die meesmuilende recensenten die in alles een Space Odyssey willen zien. Toch komt Michael Bay dit keer met méér dan alleen maar buitenkant. Bay denkt nog steeds groot, maar de angst dat het publiek afhaakt zodra er niet iets met veel vaart en bombarie door het beeld vliegt, is voor een groot deel overwonnen. De eerste helft van de film - waarin zowaar niks stuk gaat - is veelbelovend. Steriel, beklemmend en paranoïde zijn nieuwe begrippen in het vocabulaire van Michael Bay. Hij schroomt zelfs niet om een aantal utopistische en eugenetische vraagstukken op te werpen. 1984, Brave New World en in één adem door naar The Island: kan het nog gekker? Misschien, want aan de oppervlakte is ook een vergelijking met A.I. of THX1138 op zijn plaats. Net als zijn voorgangers biedt de film een fraai vormgegeven toekomstvisie waarin de grens tussen mens en product is vervaagd.

Lincoln-6-Echo is zo'n product. De hamvraag is echter: wat voor product en wat is men met hem van plan? Met een beetje puzzelen is dit wel af te leiden uit de trailer, maar gelukkig steunt de film niet alleen op die ontknoping. Die laat zich halverwege al wel raden, wanneer Michael Bay zijn geduld inmiddels heeft verloren en de subtiliteit laat varen. Hij gooit de remmen los nadat McGregor en Johansson (dat klinkt beter dan die codenamen) uit het ondergrondse universum zijn ontsnapt. Met een krankzinnige achtervolging die meer schade aanricht dan een tsunami, verspeelt Bay in een paar minuten bijna al zijn opgebouwde krediet, maar zelfs over die onwaarschijnlijke actiesequentie is nog iets positiefs te zeggen. Werden in Bad Boys 2 nog heel smakeloos lijken op de snelweg gegooid, in The Island zijn het kolossale treinwielen, die verwoestender zijn en spectaculairdere plaatjes opleveren. Bay is nog geen fijnproever, maar hij leert van zijn fouten en zijn stijl blijft aantrekkelijk. Een camera die voortdurend beweegt maar zorgvuldig registreert, acteurs in heldhaftige close-ups, een vlotte afwikkeling van het plot, kleuren die je ogen op tilt doen slaan en godzijdank geen duiven zoals bij John Woo. In de tweede helft van de film is geen tijd voor gedrentel.

Ewan McGregor en Scarlett Johansson vormen een fraai koppel, maar vrouwvriendelijkheid is op dit moment nog een stap te ver voor Michael Bay. Hij weet Johansson weliswaar zeldzaam mooi in beeld te brengen (bijvoorbeeld in de dromerige openingsscène), maar ze is passief in haar hele doen en laten. Ze speelt het blondje dat achter de held aanhobbelt. Haar enige functie binnen het verhaal is dat ze de kunstmatig onderdrukte seksuele driften van McGregor mag aanjagen. Een ondankbare taak voor deze talentvolle actrice. McGregor mag zich daarentegen verkneukelen tijdens een verbijsterende confrontatie met zichzelf. In een aantal hilarische scènes speelt hij zichzelf volledig van het doek; opnieuw een blijk van zijn veelzijdigheid.

The Island is de 'guilty pleasure' die we deze zomer eigenlijk nog nodig hadden. Batman Begins en War of the Worlds waren nogal duister en serieus, Charlie and the Chocolate Factory was sprookjesachtig maar erg braaf, en aan Mr. & Mrs. Smith wil ik geen woorden meer vuil maken. We misten nog wat bravoure, wat visuele überkitsch. The Island laat die wens in vervulling gaan. Het is een branieschoppende film waarin een redelijk doordacht sciencefictionverhaal de basis, maar niet het excuus vormt voor over de top actie en mooifilmerij. En je krijgt nog twee voor de prijs van één ook. Een claustrofobisch sciencefictiondrama en een klopjachtfilm waarin alle stoppen doorslaan.

 

En zo zijn we groots in het kleine

 

Soms kom je iets tegen op het wereldwijde web en dan moet je glimlachen en besef je weer, dat hoe klein je je actie ook doet... hoe mooi dat kan uitpakken..  en hoe strijdvaardig dit is. al zijn het maar kleine dingen die er gebeuren

Waarschijnlijk logeert Mr T. in een hotel in Noordwijk en daar verschijnen ineens overal stickers met Mr T erop als drag.. en met een geweldige tekst..

Ik moet daar enorm om glimlachen, tot schaterlachen toe.. en denk dan.. wat zijn we toch groots door met zo iets kleins iets te laten zien.. elk klein zaadje kan uitgroeien tot een boom.. en dit dus ook..

Hilarisch en mooi.... en nu hoop ik dat Mr T. dit ook echt ziet en dan vooral beseft dat we niet eens zijn met zijn beleid ten aanzien de Queer gemeenschap.. 

Wie weet raakt het iets.. al is het kant nog wal.. dan drijft het in ieder geval op het water en kan het zich nog beter over de wereld verspreiden..

Al mijn complimenten aan diegenen die dit bedacht, geplakt en gedaan hebben..  

Musicals gone mad 2025

 

 "Het theatrale hoogtepunt voor musicalfans is ook dit jaar weer in DeLaMar te beleven! Musicalacteurs Annefleur van den Berg (Shrek), Hilke Bierman (Opvliegers: Girls on Fire), Aron Bruisten (De Kleine Zeemeermin) en Richard Spijkers (Onze Jordaan) geven onder leiding van Mylène d’Anjou (Sister Act) een hilarische draai aan de musicals die momenteel te zien zijn. Musicals Gone Mad neemt het publiek bijna anderhalf uur lang mee op een reis langs onder meer een nachtclub in Parijs, een kathedraal in Philadelphia, een moeras in Duloc en een universiteit in Oz. Alle musicals worden bij elkaar gegooid en gekneed tot een vrolijke revue-voorstelling. Het is alleen wel de dertiende editie, dus er is geen garantie dat alles goed gaat…"

 

Vorig jaar was het ook in Amsterdam en Marco en ik gaan dit jaar voor de derde keer hier naar toe, en we zien er naar uit het is naast een geweldige leuke show en veel humor erin een leuke avond.

Daarnaast is het ook erg leuk om zo us time te hebben een keer, we zien elkaar veel, bij de cross xxl, die MArco natuurlijk geeft maar ook bij de KB, al is dat wat minder want Marco heeft veel afspraken op de kb avonden. maar ook dat komt weer goed.

Het was nog even spannend of het wel kon doorgaan in verband met de Navo top want ja de meeste wegen tussen den haag en Amsterdam zijn afgesloten omdat niemand er langs mag want je weet maar nooit wat er kan gebeuren tenslotte.

Gelukkig vond ik zondagavond een kaartje waarop aan gegeven stond welke wegen echt dicht zijn  en ook welke half dicht zijn of open zijn en gelukkig is de a4 het stuk dat wij moeten doen open dus dat was erg fijn voor ons.

Echter toen wij om 17.00 vertrokken bleek dat we via Ter Aar moesten rijden, dus zo gezegd zo gedaan, via allerlei achterweggetjes kwamen we uiteindelijk aan in Amsterdam, daar was het nog even zoeken hoe we konden rijden door de stad om bij de parkeergarage te komen waar we de auto zouden parkeren, dat was ook aan de hand toen we vorig jaar hier naar toe gingen. ,maar we vonden hem behoorlijk snel.

We moesten een klein stukje lopen naar het theater, en we hadden in de auto al besloten dat we zouden gaan eten bij de Pizzeria van vorig jaar... Dat beviel goed en was heerlijk eten.

Dus wij gingen wandelen vonden de pizzeria, bestelden ons drinken en broodje met olijven en twee pizza's om daarna naar de La Mar theater te gaan.

We moesten even wachten voordat we de zaal in konden, Gerry van de Klei was ook weer vertegenwoordigd, en nog wel meer mensen maar ja de helft van bekende Nederland is voor mij heel onbekend.. maar goed dat is wat het is.

We zaten prima, aan de zijkant van een rij, heerlijk zodat je als het afgelopen is kun je meteen weg en vermijd je alle gedoe etc. Dus we zaten net, kwamen een wat ouder stel aan gelopen, die voor ons langs moesten, dus wij uit de rij en de mensen begonnen te lopen maar die zagen het afstapje niet. de oude man lag bijna languit over de andere mensen.. .. kan gebeuren.

De show begon met een non, uit Sister act die de avond opende. en daarna ging het los., het is echt niet te beschrijven wat je allemaal ziet maar het is hilarisch.. de musicals Shreck kwam langs, zo ook Frozen, de show over Rob de Nijs, moulin rouge, saterday night fever etc. geniaal... en wat heb ik gelachen bij het lied wat is gemaakt bij ons in de Jordaan.. geweldig..  het was hilarisch weer, en ik denk dat velen met mij ook vreselijk hebben gelachen om deze show... na anderhalf uur was het afgelopen en het was echt omgevlogen.. 

We zijn daarna rustig naar de parkeer garage gelopen om daarna met de auto door Amsterdam te crossen wat wel erg druk is met de auto,mede omdat je dus gewoon aan alle kanten word ingehaald door fietsers etc. dus het is chaos, alle lof en complimenten voor Marco die dan, aan de buitenkant de rust zelve is.. 

Rond 23 was ik weer thuis met weer een prachtige avond in het theater in goed gezelschap..  en volgend jaar gaan we weer..   en zo sloot ik mijn theaterseizoen toch goed af dit keer.

 

kunst

 

zoals sommigen weten probeer ik altijd iets van kunst te kopen als ik ergens ben, gewoon om iets tastbaars te hebben, maar ook om jonge kunstenaars te helpen om hun werk te verkopen en zo hun baan te kunnen blijven uitvoeren.

 

De voor waarde voordat ik iets koop is dat het moet wel plat zijn, zwart wit en in de koffer passen.

Dit keer ben ik vrij snel voor een minimalistische tegeltje van Charlie Chaplin,  alleen als je het weet zie je het. Ooit lang geleden was ik behoorlijk verdrietig, mijn eerst grote liefdesverdriet zeg maar, gaande weg het leven wen je er aan en weet je het is een soort griep, je voelt je een poosje kloten maar het gaat over..  toen kreeg ik destijds van een vriendin van mij waarmee ik destijds op De Fruithof in Klijndijk een recreatie team vormde...  een poster van Charlie Chaplin om mij op te vrolijken en natuurlijk met een dikke reep chocolade. daar moest ik aan denken toen ik het tegeltje zag en aangezien het echt handwerk is,  de kunstenaar het zelf verkocht ben ik er juist extra blij mee.

 

 Terwijl we door de straten van Porto dwaalden

zag ik een man staan met zijn stand met allemaal foto's en dan niet de gewone toeristische foto's maar gewoon mooie foto's die ik  zelf zou kunnen hebben gemaakt.

Dus terwijl ik er stond te kijken viel mijn blik op een foto van een oude man die de metro inliep.. terwijl ik nog wat stond te dubben viel mijn oog op onderstaande foto.. hij gaat op reis. is mijn gedachten en gevoel. wie hij is is onbekend maar het raakt me precies op de plek waar hij me moest raken.. de reiziger in mijn hart wilde deze foto omdat het zo dicht bij mij ligt., al maak ik geen grote wereldreizen, ik vind het heerlijk om in Europa te zijn en daar citytrips te doen en zeker mijn steden Berlijn en Londen.. dus deze foto moest mee. die oude man heb ik maar achter gelaten in Porto.. omdat hij ook ging reizen maar een hele andere soort reis ging maken. 

Lunchen met Elias .

 

Nou we hadden het goed bedacht we. Zouden gaan wandelen en lunchen in Driebergen. Mede omdat we de vorige afspraak moesten afzeggen wegens familie omstandigheden..

Dus nadat ik mijn buis had gedweild, de was had gedaan . Tom stof had gezogen. Stapte ik in de auto op weg naar Driebergen. Het restaurant klein Zwitserland 

De N11 was vanaf Alphen dicht dus ik moest via Gouda naar de A12, een kleine omweg dus helaas. 

Als ik het goed heb gezien is de weg terug wel normaal en daar zie ik dan maar naar uit. Terwijl ik sta te wachten op Elias schrijft ik alvast deze blog. Vanavond ook nog uit eten bij Peter en Maroeska dus een heftig dagje zo. 

 Op het moment dat Elias aan kwam rijden was het droog en zijn we dus lekker gaan wandelen door de bossen met elkaar, waarbij ik toch prachtige dingen heb gezien wederom in de natuur waarbij ik denk wat wil ik weer gaan wandelen, maar de tijd is zo kort en ik zit zo vol met te veel dingen die ik wil doen. dus ik moet toch ergens tijd maken voor wandelingen. maar dat gaat wel komen..

Als ik een roodborstje zie ben ik altijd blij dat is altijd voor mij de belofte van een andere tijd die komen gaat, en voorspoed in mijn gedachten.. en deze had zowaar een worpje in zijn mond. .dus die heeft ergens een nestje dus dat is helemaal mooi

We hebben ongeveer een uurtje gelopen en Elias vertelde over zijn vakantie rondreis in  Azie. erg leuk weer en dan denk ik weer waarom doe ik dat niet.. en ik weet al waarom ik dat niet doe. ik bedenk me dat ik dat misschien toch maar eens moet gaan veranderen.

Daarna zijn we heerlijk op het terras gaan zitten onder de parasol omdat we ons beseften dat we toch wel niet teveel in de zon wilden. maar we waren even vergeten dat het ook kon gaan regenen, dus toen het begon te regenen zaten we lekker droog.

We hadden onze twaalfuurtje besteld, een schotel met 2 plakken brood, een gebakken ei met kaas, een ( groente) kroket en een klein kopje tomatensoep. heerlijk en zeer voedzaam vond ik.. natuurlijk hebben we heerlijk zitten praten samen over van alles en nog wat. 

Rond half 4 zijn we weer richting huis gegaan,  waar ik toen ik er bijna was, de N11 was gewoon open gelukkig, ik nog snel even wat boodschappen heb gedaan bij de Lidl om dat even snel thuis te brengen en dan door te gaan naar Peter en Marouska om daar samen te eten en te praten. Het eten was heerlijk, taco's en wraps met groente, sla, geraspte kaas,  ananas, macho chips, en natuurlijk knoflook saus, erg lekker allemaal en als toetje een macadomia cornetto,

Rond half 10 ben ik weer richting huis gegaan om na te genieten van weer een prachtige dag met mooie herinneringen. 

 

 

Beroepenmarkt

 

Vandaag was er de beroepenmarkt georganiseerd door de derdejaars van mijn schooltje. De derdejaars doen dit om de eerste- en tweedeklassers kennis te laten maken met welke beroepen er allemaal zijn en wat ze er voor nodig hebben.

Dit keer was het iets anders georganiseerd dan andere jaren, mede omdat het wat meer georganiseerd leek en beter verdeeld over de diverse plekken.

Er waren verschillende beroepen waarvan 1 erg opvallend namelijk schrijver. vond ik erg origineel bedacht, had ik nooit bedacht.

Daarnaast was 1 van mijn leerlingen die zulke originele dingen doet en maakte bij theater met een vaste groep maatjes. ze deden het erg goed. ik heb van deze groep heel veel filmpjes die ik als voorbeeld gebruik met toestemming.. Maar hij was ook erg origineel, hij had stage gelopen bij een auto strip en opknap bedrijf, en hij had de eigenaar zover gekregen dat er twee jongens kwamen met allebei met een auto, eentje erg mooi de ander ook mooi maar iets minder mooi.. en hij ging ze dus zgn verkopen ik heb er met aandacht naar geluisterd en alleen maar gedacht wat is hij toch een kanjer.... hoe hij dit heeft verzonnen met zijn maatjes, en dat ze het ook doen. . en daardoor weer zo opvallen en zo bijzonder zijn,... geniaal.. 

Daarnaast was er in de keuken een  meisje die dus het beroep kok moest laten zien, ze had van thuis een witte knuffel rat meegenomen, en had er zelf een koksmutsje opgemaakt en terwijl ze zelf stond te koken stond de film van ratatouille aan  , en dus was haar verhaal dat ze samen met de rat aan het koken was. 

Ik hou erg van dit soort verborgen grapjes en zo gedurfd je beroep, of daar waar je stage hebt gelopen te laten zien.. erg bijzonder en ik vond mede daardoor het wederom een waar genoegen om er te mogen lopen en te kunnen kijken.

Elk jaar ben ik weer verbaasd hoe goed onze leerlingen zichzelf dan kunnen verkopen en hoe ze het aanpakken heerlijk en dit jaar vooral door de grapjes en de bijzondere beroepen die ze toonden vond ik het wederom zeer geslaagd

Alle complimenten aan mijn collega's die dit hebben georganiseerd.. prachtig weer. 

 

Nobody (film)

 

Bij de film zag ik een voorfilmpje van Nobody 2, en ik moest er vreselijk om lachen en vond het vrij vermakelijk wat ik zag. dus besloot ik om maar eens nobody 1 te bekijken zodat ik de film, als ik hem ga kijken in ieder geval begrijp en een beetje een idee heb waarover de film gaat en ik ga zeker deel 2 ook kijken

Recensie van de film 

Regie: Ilya Naishuller | Scenario: Derek Kolstad | Cast: Bob Odenkirk (Hutch Mansell), Aleksey Serebryakov (Yulian Kuznetsov), Connie Nielsen (Becca Mansell), Christopher Lloyd (David Mansell), Michael Ironside (Eddie Williams), e.a.| Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2021

In het twee jaar geleden uitgekomen Long Shot speelt Bob Odenkirk een voormalige televisiester die het heeft geschopt tot president van de Verenigde Staten. Maar in plaats van zich verkiesbaar te stellen voor een tweede termijn, besluit hij te gaan voor een hoger ambt: filmster. Hij beschouwt dat als een grote uitdaging aangezien er in zijn beleving slechts twee mensen in zijn geslaagd op succesvolle wijze de overgang van televisie naar film te maken. Dit komische tafereel lijkt bijna autobiografisch voor Odenkirk, wiens carrière al een paar keer leek te hebben gepiekt om vervolgens toch weer een nieuw hoogtepunt te vinden. Begonnen als komedieschrijver en doorgegroeid tot gewaardeerd bijrolacteur, wist hij zijn smakelijke verschijning in Breaking Bad uit te bouwen tot een hoofdrol in de zeer gewaardeerde televisieserie Better Call Saul. Met Nobody lijkt hij zowaar de status van filmster te hebben bereikt.

 
Odenkirks hoofdrol in Nobody is vooral opvallend omdat dit een actiefilm betreft die nauwelijks zijn komische talenten aanboort. Nou was het ooit ook opvallend dat Nicolas Cage en Matt Damon werden gecast voor actiefilms, maar zij waren destijds net de dertig gepasseerd terwijl Odenkirk alweer tegen de zestig loopt en niet per se oogt als iemand die gevaarlijk uit de hoek kan komen. Toch blijkt dat juist precies waarom het werkt. Hij is volkomen overtuigend als de uitgebluste familieman Hutch, wiens leven bijzonder weinig spanning bevat. Maar dan wordt op een nacht bij hem ingebroken en ziet hij kans een van de inbrekers te overmeesteren. Eenieder die vertrouwd is met dit type film, kan de rest met zijn ogen dicht uittekenen: Hutch slaat van zich af en krijgt de smaak te pakken, waarna hij als vechtersbaas 'het tuig' te lijf gaat en zijn zelfrespect terugwint.

In plaats daarvan loopt de situatie met een sisser af en moet Hutch vervolgens van iedere man aanhoren dat hij zich in zijn plaats natuurlijk wél van zijn gewelddadigste kant zou hebben laten zien. Wat ze allemaal ontgaat, is dat Hutch de situatie volkomen meester was. Hij koos niet de weg van de minste weerstand, maar simpelweg degene met de meest gunstige uitkomst voor alle partijen. Zijn tienerzoon mag dan nog stoer tegen de inbrekers roepen dat ze het verkeerde huis hebben gekozen (een typische macho-opmerking die je in een mindere film van de hoofdpersoon verwacht), maar Hutch is slim genoeg om zich te onthouden van dergelijke onnodige provocaties. Maar hoe goed hij de situatie ook heeft weten te de-escaleren, de ervaring doet iets met hem. En dus verandert hij toch in de macho-wraakengel die hij voorheen nog zo goed in toom wist te houden. 

Mocht je door het bovenstaande de indruk hebben dat Nobody een diepgravende deconstructie is van de Amerikaanse obsessie met gewelddadige helden à la A History of Violence: wees gerust, dit nog steeds gewoon een strakke actiefilm die geen denkwerk vereist. Maar in de details is wel te merken dat de makers net iets meer over de materie hebben nagedacht dan gebruikelijk is bij dit soort films. Intrigerend genoeg vertaalt dat zich niet in een onnodig serieuze film, maar juist een die vol zit met kwinkslagen en actiescènes die lekker vlot en kort zijn. Best een verrassing eigenlijk met Ilya Naishuller aan het roer, die met zijn regiedebuut Hardcore Henry nog behoorlijk overdadig uitgepakte. 

Maar de sterkste troefkaart blijft toch wel de casting van Odenkirk. Een project als dit krijgt normaal gesproken enkel het groene licht wanneer Bruce Willis of Liam Neeson ervoor is vastgelegd, maar met Odenkirk hebben we zowaar eens iemand die ook echt oogt als een normale burgerman in plaats van een geboren actieheld die de eerste akte tegen zijn imago in moet acteren. En wanneer de ware aard van Hutch komt bovendrijven, zien we hem minstens zoveel klappen incasseren als uitdelen. Het resultaat is een personage voor wie met recht mag worden gevreesd dat hij het onderspit zal delven. De les is niet dat Odenkirk vanaf nu elke actierol moet krijgen, maar dat meer rollen zoals deze een verrijking van het actiegenre zouden zijn.

en alsof ik nooit gesport heb... cross xxl

 

het is zondag en het is dus cross xxl dag.... en oh wat was mijn bed lekker maar toch vond ik dat ik moest gaan sporten want ja... het lijf behoeft toch wat onderhoud en aangezien ik 2x niet kan kettle bellen de komende week, is het wel even van belang om toch even mijn lichaam weer tarten en laten weten dat het leven niet altijd een pretje is..  

Gelukkig deed de airco het dit keer heel erg goed en dat was wel nodig. En een ander geluk, mijn maatje was er ook weer,  Kevin, dus we konden weer behoorlijk aan de slag samen.

De warming up is eentje van mijn favorieten..

mep en pak spel

 

 er was een grote cirkel in de zaal, waar platte schijven lagen, die we moesten pakken  en hoedjes die moesten blijven liggen om de cirkel in stand te houden. In het midden van de kring gingen drie personen staan en de anderen moesten de platte schijven pakken, als ze getikt werden met een zachte buis dan moesten ze 3 squats doen. daarna gingen we weer verder.. dit hebben we 3 rondes gedaan en ik had het geluk dat ik ook een keer in het midden mocht staan, en dat ging goed. ik had in het begin wel wat verlies maar daarna maar 2 schijven en 4 tegenspelers en dan komt toch mijn onderwijs skills van pas. ik zie dan toch veel gebeuren vanuit mijn ooghoeken. gevolg dat ik dus ze goed op afstand kon houden.

Daarna gingen we aan de slag met weer  de ellendige triceps, schouders biceps etc. 

Bumbel biceps

 

10 x overhead  

10 x raisers opzij 

10 x chest press op de grond en je heupen omhoog

10x tricept extanciens

10 x borst over row  

10 x hammer curls.

en dit alles 2 x

en daarna alles nog 1 x 

 Daarna kwam de duo wod.

buy in:

10x heen en weer rennen in de zaal

daarna kwam de amrap

5 kb swing overhead

10 wall balls

15 trusters

20 lunges

25 sit ups

30 kb swing

en dit kon je verdelen tussen elkaar. Ik was met Kevin en we hebben het behoorlijk goed gedaan

toen de tijd voor de amrap over was kwam de buy out

10 x heen en weer rennen

Als slot kregen we de: het grote jungle Bootcampspel

 wederom in 2 tallen maar dan tegelijk.

Dit was een erg leuke afsluiting, maar als je er bijna bent dan weer op die ellende slang komt is de lol er wel gauw af bleek. maar toch we hebben behoorlijk veel lol gehad met dit spel en hij was weer even iets anders dan we gewend zijn.

Als afsluiting natuurlijk rekken en strekken en spullen afruimen om daarna weer met elkaar aan de thee te gaan wat ook erg leuk is en gezellig.