Als ik eerlijk ben vind ik haar altijd vreselijk grappig in shows, ze heeft humor en neemt geen blad voor de mond, dus ik was heel benieuwd hoe deze show zou zijn. zeker omdat ik verder niets van haar ken.. Wel zat er een nadeel aan deze voorstelling, namelijk. .1 het parkeren is daar prut.. te weinig plek en zeker niet duidelijk welke zone waar hoort, daarnaast is deze voorstelling van de kleine zaal, wegens enorm succes verplaatst naar de grote zaal.. dus extra druk.. maar ach laten we het ondergaan voor het zelfde geld lig ik de hele avond in een deuk om haar grappen en grollen.
Nou het laatste is gelukt, wat was ze gaaf met deze voorstelling, ik vind het een absolute aanrader en ga zeker weer eens naar een voorstelling van haar.
recensie van Witte ruis:
Soundos hoeft zich niet 'zacht' op te stellen om kwetsbaar te zijn
Mensen zien Soundos vaak als een vrijgevochten vrouw, maar een vrijgevochten vrouw bestaat niet. Er bestaan alleen vechtende vrouwen, want als het ene gevecht voorbij is, begint het volgende gevecht weer. Gelukkig is Soundos altijd klaar om te vechten.
Stralend in een knalgroene tule jurk met Nike Air Max eronder en zowel nagels als drinkfles bedekt met glitters, is Soundos tijdens haar zesde show Witte ruis weer ongeremd zichzelf. Ze begint te vertellen over haar ‘toxic relatie’ en zet met de punchline meteen de toon: dit wordt anderhalf uur lachen.
Soundos heeft twee kinderen op de wereld gezet. Bij de eerste zwangerschap was ze 33 weken zwanger, bij de tweede 39 weken. De fabriek is nu gesloten. Bij haar dochtertje verliep de opvoeding vrij soepel, bij haar zoontje – terror-Jaap – gaat het iets stroever. Zag hij er eerst nog uit als een Marokkaantje, inmiddels is hij veranderd in een wit, blond kind. Zou dit karma zijn voor haar jarenlange haat jegens witte mannen, vraagt Soundos zich af.
Ze heeft een goede band met haar gynaecoloog dokter De Haan, ondanks het feit dat de dokter herhaaldelijk heeft gevraagd of ze wil stoppen met ‘kukeleku’ roepen als ze aan de beurt is. Dit kenmerkt waar Soundos goed in is: gedurende de gehele spanningsboog van een verhaal blijft ze kleine grapjes maken, waardoor het boeiend blijft en je niet alleen zit te wachten op de clou.
Er is een Arabisch gezegde: ‘Liever ruzie met een leger mannen dan met één vrouw’. Soundos is die vrouw. Ze ziet zichzelf niet zozeer als boos, eerder als rancuneus. Als je haar fysiek of mentaal pijn doet, heb je geen idee wat je te wachten staat. Met de combinatie van haar eerlijke wraakzucht en haar scherpe humor bouwt ze dit thema sterk op.
Soms lijkt ze een serieuzere kant op te gaan en snijdt ze onderwerpen aan als haar eigen miskraam of de ongewenst kinderloze arts in de hartkliniek. Maar ook daarmee houdt ze de aandacht vast door de juiste stiltes te laten vallen. Die serieuze toon is bijna nooit van lange duur; de harde grap die uiteindelijk altijd volgt, komt door haar timing alleen maar beter binnen.
Soundos heeft besloten dat ze zich meer moet openstellen voor kritiek en heeft daarom recensies van haar voorgaande voorstellingen gelezen. Hoewel ze het moeilijk vindt om advies of kritiek aan te nemen van mensen die niet op haar lijken, besluit ze er open in te gaan. Wat haar opvalt is dat recensenten het vaak fijn vinden als ze zich zacht en kwetsbaar opstelt, omdat dan haar ‘vrouwelijke’ kant wat meer naar boven komt. Maar is op een podium staan en je woede delen als vrouw niet al kwetsbaar genoeg?
Dat is het zeker. Een vrouw heeft zo veel redenen om boos te zijn: een vrouw voelt zich altijd onveilig en moet daarom niet kwetsbaar zijn, maar alert. En als een vrouw haar realiteit deelt, wordt deze altijd meteen in twijfel getrokken. Ze maakt zich dan ook zorgen om haar dochtertje, tegen wie ze het liefst zou zeggen dat de wereld een mooie, veilige plek is, maar tegen wie ze niet zo hard kan liegen.
Soundos hoeft zich helemaal niet ‘zacht’ op te stellen om een goede voorstelling neer te zetten: haar kwetsbaarheid zit juist in haar kracht om de dingen te benoemen zoals ze zijn.
.jpg)
