After Berlijn

 

Nou de KLM is ook niet meer wat het geweest is. Moest mijn boarding pas halen bij de balie. 3 balies 1 voor iedereen 2 voor prioriteit.. gevolg 90 minuten in de rij gestaan omdat, ja waarom eigenlijk. Gelukkig was ik ruim op tijd. Dus dat was niet het probleem maar wel dat er mensen stonden die een vliegtuig moeten halen om half 5 en die dus gingen missen terwijl ze ruim op tijd waren. 

Maar goed toen ik eindelijk aan de beurt was.. juist zag ik vanuit mijn ooghoeken al een uur of langer een zwarte rugzak staan bij de afgifte plek voor de koffers. Dus nadat ik was ingecheckt heb ik dat even gezegd. Dacht eerst zorgen dat ik alles klaar heb., nou het werkte en we werden allemaal  naar hal 5 gestuurd..waar we door de douane moesten en ja ze hebben tegenwoordig  hetzelfde systeem als Schiphol.. ideaal.. alleen hebben ze nog niet het systeem en de handigheid er van door.  Gevolg je staat heel lang te staan.. en ik besef me ineens dat ik vandaag dus meer gewacht heb om te kunnen vliegen dan de duur van het vliegen zelf. Vreselijk, 

Natuurlijk was ik weer de gelukkige dat een douane man mij wilde betasten en mijn schoenen ook ging bevoelen etc..  niks aan de hand. en ja hoor dit keer was het de ook raak met mijn rugzak, mijn toilettas zat daarin en dat moest toch gecontroleerd worden.. terwijl ze zeggen laat dat vooral zitten. Al denk ik dat ze het systeem nog niet helemaal vertrouwen want er werden zoveel tassen etc eruit gehaald. 

Maar goed door de douane heen, het hotel voor volgend jaar al geboekt en betaald. En juist  aan de gezonde salade.. met feta asperges groen, zoete aardappelen en sojaboontjes en de oh zo verantwoorde quinoa wat zo heerlijk tussen je tanden blijft zitten . 

Daarna nog een laatste kop thee en nog hollen voor de gate.. want het zat helemaal achterin gevolg ik was te laat vertrokken,. Maar ook dat kwam goed gelukkig 

Ik had een prima plek, wel moest er nog niets veranderd worden want ik zat naast een man die graag bij zijn familie wilde zitten, dus kwam er een stoelwissel.

We moesten nog wel 10 minuten wachten voor we weg konden, De dame, Yvon, die alles omriep in de cabine sprak zo beroerd Engels dat ik er niets van verstaan heb.

Bij het uitleggen van de spullen uit de gele tas, bleef ze halverwege het verhaal hangen. kwam er niets meer uit.. de andere stewardessen, jonge meiden, die lagen slap  van het lachen, wat ik heel vermakelijk en ook zeer grappig vond, maar oh wat gênant. dat je niet weet wat je moet zeggen voor een vol vliegtuig.. 

Eindelijk konden we de lucht in. de vlucht zoals altijd prima. ging lekker, een glas water een een zakje chips dat maakt toch wel dat reizen met KLM erg prettig is. Aankomst op Schiphol was ook snel, wel een heel eind lopen naar de bagageband, maar ach ik had de tijd, want ja het moest toch uit het vliegtuig komen, en dat kost even tijd, anders sta je toch maar een beetje mooi te wezen bij de bagageband.

Koffer was denk ik als eerste op de band bij het inladen, dus het laatste uit het vliegtuig en dan als 1 van de eersten op de band om te pakken. en mazzel dat ik had., uit de hal naar de bushalte en ik kon precies de bus halen die ik graag wilde halen. Ik was mooi op tijd voor de bus en kwam om iets voor 10 aan in Alphen, naar mijn huis gelopen en daarna uitgepakt, kleding gewassen, om daarna nog even bij de buuf te zitten onze verhalen te vertellen en wat bij te praten..

Berlijn was weer geweldig, mezelf wederom behoorlijk tegen gekomen, maar dat is niet erg. dat hoort erbij en dat maakt ook dat Berlijn toch wel de leukste stad blijft voor mij om heen te gaan. 

Django unchained ( film)

 

Wow wat een boeiende film was deze.. ik heb deze film, die uitgezonden werd op televisie, met grote bewondering bekeken. Het verhaal is prachtig, maar je blijft geboeid tot aan het einde. Het is indrukwekkend hoe het in elkaar zit dit verhaal... zeker hoe de slavernij aan de kaak word gesteld... prachtig om deze film te zien. Een knap stukje acteerwerk, de juiste sfeer die er in zit een absolute aanrader deze film om te bekijken... 

Recensie van de film

Regie: Quentin Tarantino | Cast: Jamie Foxx (Django), Christoph Waltz (Dr. King Schultz), Leonardo DiCaprio (Calvin Candie), Kerry Washington (Broomhilda), Samuel L. Jackson (Stephen), e.a. | Speelduur: 165 minuten |Jaar: 2012

Dat Tarantino het westerngenre altijd al een warm hart heeft toegedragen, is geen groot geheim. In zijn eerdere werk waren hier en daar al wat invloeden te herkennen; van de Mexicaanse standoff in Reservoir Dogs tot de briljante openingscène uit Inglourious Basterds, die sterk aan Leones Once Upon a Time in the West deed denken. De regisseur speelde bovendien rolletjes in films als Desperado en Takashi Miikes Sukiyaki Western Django. Een western uit de handen van Tarantino heeft dus eigenlijk al jaren op de loer gelegen. Dit maakt de verwachtingen uiteraard hooggespannen. Is het Tarantino gelukt om opnieuw een meesterwerk af te leveren?

Om maar gelijk met het slechte nieuws te beginnen: nee, zo sterk als Inglourious Basterds is Django Unchained helaas niet. Daarvoor mist de film net dat sprankje genialiteit, het gevoel dat elke scène en elk stukje dialoog precies klopt zodat er een perfect geheel ontstaat. Vooral het verhaal van Django Unchained heeft minder om het lijf dan Inglourious Basterds. Hoewel Tarantino de periode van slavernij op een absurdistische manier weet te benaderen en het genre van de spaghettiwestern op een interessante wijze weet te mixen met een blaxploitationsausje, blijft het plot toch niet meer dan een dialoogrijk, maar mager wraakverhaal, dat minder sprankelt dan zijn voorganger. Ook de opbouw is dit keer wat rommeliger. Waar Inglourious Basterds effectief gebruik maakte van verschillende segmenten met een duidelijk begin- en eindpunt, volgt Django Unchained een minder duidelijke structuur, waardoor de boel soms wat onevenwichtiger en hier en daar onaf aanvoelt. Iets wat met een eventuele director’s cut in de dvd-release kan worden hersteld. Fans van Tarantino hoeven zich echter niet af te laten schrikken door deze kritische eerste alinea. Een tweede Inglourious Basterdsis Django Unchained] dan misschien niet, maar er blijft nog meer dan genoeg over om van te kunnen genieten.

In de eerste plaats zijn dat de fantastische vertolkingen. Degene die wederom het meest in het oog springt, is Christoph Waltz, die voor zijn rol opnieuw een Golden Globe won en wellicht ook de Oscar (de nominatie is al op zak). Hoewel zijn optreden op het eerste gezicht niet veel verschilt van die als SS-kolonel Hans Landa, met uitzondering van het feit dat je je als kijker deze keer met minder moeite achter zijn personage kunt scharen, is zijn optreden wederom subliem en krijgt hij al snel het publiek op de hand. In tegenstelling tot Waltz werd Foxx’ personage niet direct met hem op het oog geschreven, maar hij houdt zich prima staande. Als zwijgzame held past hij perfect in het westernplaatje. Naar de schurkenrol van DiCaprio werd eveneens reikhalzend uitgekeken. DiCaprio doet het niet onaardig als Calvin Candie en weet zeker indruk te maken, maar hij heeft de pech dat zijn spotlight op sommige momenten onverwachts gestolen wordt door Samuel L. Jackson, als Candies persoonlijke huisslaaf Stephen. Een bizar personage dat door Jackson zelf in een interview met Empire omschreven werd als “the most despicable negro in cinematic history”.

Ook stilistisch gezien is Django Unchained van een hoog niveau. De film oogt stijlvol, maar maakt tegelijkertijd ook gebruik van een aantal opmerkelijke cameratechnieken, zoals het gebruik van dramatische zooms en close-ups, wat bijdraagt aan een lekker campy en nostalgisch sfeertje. Tarantino heeft ook dit keer weer een hoop tijd gestoken in het samenstellen van de soundtrack. Het resultaat is een gevarieerd geheel geworden. Uiteraard mag het werk van Ennio Morricone niet ontbreken en komen ook countrynummers van Johnny Cash en Jim Croce voorbij, maar er is ook plaats voor moderne tracks van John Legend, hiphopproducer Rick Ross en een speciaal voor de film samengestelde mash-up van ‘Godfather of Soul’ James Brown en Tupac. Hoewel het gebruik van deze nummers waarschijnlijk niet bij iedereen in de smaak zal vallen, werken ze wel verfrissend en sterker nog, de moderne muziekkeuze voelt nergens misplaatst aan.

Al met al kan Django Unchained het best beschreven worden als pure entertainment. Na de sterke opening zakt de film halverwege een beetje in, maar hij eindigt in een explosieve orgie van geweld zoals we van Tarantino gewend zijn. Het zijn echter wel zijn eigen fans - en niet die van het genre - die bij zijn herziening van de spaghettiwestern het meest aan hun trekken zullen komen. Voel je je meer thuis in die eerste categorie, dan zul je aan Django Unchained de nodige plezier gaan beleven.

Taak 4

 

Ach wat een zooi verzamel je toch zo in je leven.. en geloof me, ik weet er alles van. maar ben nu dus weer aan het ontspullen..

Het bijzonder in de badkamer is, ik heb er al jaren plastic bakken staan waarin alles zit om te ontdekken dat het totaal niet overzichtelijk is. dat blijkt wel uit o.a ik weet niet hoeveel busjes deo, ik kan er volgens mij 5 jaar mee vooruit. daarnaast heb ik dus geen shampoo in huis.   badschuim en scheermesjes ook te over..  en dan mijn reis bak waarin allerlei handige dingen bewaar voor als ik op vakantie ga.. die ook maar eens uitgezocht, ooit leek het me handig om alles in bakjes te doen. gevolg dat ik het echt niet meer overzag,. dus dit keer heb ik alles maar in  zipzakjes gedaan, zodat alles bij elkaar is, zoals de mini deo bij de mini deo, de mini aftershaves bij de mini aftershaves etc en dat geeft toch een helderder beeld dan al die bakjes.. nu kan ik gewoon een zakje pakken en kijken of het aangevuld moet worden, tenslotte is het voor op reis. dus dan hoeft het niet zo mooi in bakjes... als ik maar weet of ik genoeg heb, dat is eigenlijk het enige wat telt.

Nadat ik alle overtollige spullen had weggedaan, keurig in de vuilniszak kon ik me buigen over het schoonmaken van de badkamer en dat is wel even wat om eerlijk te zijn, ik weet dat mijn tegeltjes kunnen spiegelen maar ja ik krijg dat niet voor elkaar maar ik heb gelukkig ooit een doek gekocht die ook ramen streeploos laat opdrogen dus . .kan ik daar ook de tegeltjes mee doen. dan is dat ook weer gebeurt..

kortom de vakantie is erg leuk zeker als je taakjes kan afstrepen. .

 

Berlijn 2025 terug naar huis....

En dan is het zover de dag die je wist die zou komen... de dag dat ik naar huis moet. De koffer ingepakt en ook meteen een koffer achtergelaten zodat ik volgend jaar terug ga.. of het hetzelfde hotel gaat worden weet ik nog niet daar moet ik over nadenken. Maar het zou me verbazen als ik er niet weer heen ga tenslotte heb ik niet voor niets al 6 jaar dit hotel als favoriet. Maar goed na de heerlijke ramen, ga het zelf ook maar vaker maken. Het vult en het is heerlijk en licht voedsel. Besloten om toch nog snel even de Milo te zoeken maar die was er dus niet , zou ook gek zijn als ik kijk naar de omgeving. Maar bijkomend voordeel ik vond er een geweldige ijszaak . met Dubai chocolade en veel meer bijzondere smaken.. heerlijk. Gelukkig pas de laatste avond ontdekt, anders had ik vaak naar Potsdamer hbf gemoeten. Daarna met de metro naar het hotel.

 

 En het kon het weer was lekker.. dus een kop thee gehaald en daarna op de trap gezeten en Berlijn zoals ik Berlijn. Het liefst zie.. bedrijvigheid , gemoedelijk en open, Na de thee nog even over het Afrikaanse markt gelopen en daarvan naar het hotel, de laatste keer de 12 trappen op naar mijn kamer. En hoe lekker mijn kamer was opgeruimd het bed opgemaakt, de vuilnis weg en als bonus geen 3 of 5 theezakjes nee er waren  er 7 hadden ze iets goed te maken? De koffert ingepakt, het gaat nog even spannend worden of alles gaat passen.. Morgen uitchecken en de koffer laten opslaan en dan even de stad in.

 

Vroeg naar het vliegveld krijg namelijk geen boarding kaart maar zit wel op 9 c.. lekker voorin. Ach gisteren liep ik in de synagoge en in de ruimte waar de akoestiek erg goed is. Niet over nagedacht en ik moest een wind laten en juist.. dit keer geen zachte dus ik dacht ik laat hem even luchten met als gevolg juist dat door de akoestiek deze luid en duidelijk te horen was.. De laatste nacht heerlijk geslapen, vanochtend rustig de laatste dingen in gepakt, nog even genoten van mijn kamer. 

 

De plannen voor vandaag nog eens goed overdacht en ook wat ik nu echt van het hotel vind. Soms moet je er even goed bij stil staan wat je van een hotel vind, de voordelen tegen de andere hotels de ligging is in ieder geval goed. Maar de luxe van het hebben van een hotel is toch wel dat ze je kamer schoonmaken, etc dat schijnt weg te vallen. Tevens dat men steeds meer overgaat op terminals waar je je kan inchecken en uitchecken.. vind ik geen vooruitgang.tevens het beleid dat ze je kamer niet meer schoonmaken en dat ze ineens de regels veranderen.. daarnaast de onbeschofte ontvangst .. twijfel ik enorm of de ligging wel een doorslaggevende reden moet zijn in deze. Iets om nog even goed over na te denken. 

 

 Na het uitchecken wat eigenlijk niet zo heel veel voorstelt, koffer in de opslag en naar het prachtige museum Hamburger Bahnhoff, dit keer een indrukwekkende installatie van een werk uit vlas, stro, prachtige geluiden en indrukwekkende sculpturen erin verwerkt. Daarnaast was er weer een tentoonstelling in de krochten van het gebouw waardoor je weer door de gangen van de oude metro gangen kon lopen..zo mooi om te zien en te ervaren. Waar indrukwekkende kunstwerken staan. En voor mijn gevoel kan het ook alleen hier en nergens anders. Dus als je ooit in Berlijn komt is dit museum een absolute aanrader 

 

Nadat ik ook de ruimte had bezocht met een grote berg modder dat waarschijnlijk een huizenblok voorstelde. Waar ik niks mee heb. Ben ik zaal 3 in gegaan. Prachtige tentoonstelling met als titel.. de inboorlingen zijn hier naakt . Heel bijzonder. Aangezien ik me de hele week onthouden heb van gebak besloot ik dat de laatste dag best een gebakje kon gebruiken. Laat ik nou net uit het hele assortiment juist het meest verantwoorde maar super droge gebakje nemen. Een vegan wortel taart.. een hap zaagsel zouden we onder vrienden zeggen. Dit gebakje was de zonde niet waard in elk geval. Daarna nog door het museum waar ik prachtig werk zag van een Afrikaanse vrouw, diep onder de indruk van dit werk. Nadat ik ook de vaste tentoonstelling heb gezien ben ik richting het hotel gaan lopen.

 

 Onderweg een lunch genomen. Een heerlijke salade met frambozen. Feta, walnoten. Veldsla en zeezout. Het hoofdgerecht was niet echt een staaltje van de betere kookkunst. Het bestond uit dikke rollen pasta met wat verstopte cherrytomaatjes en de eeuwige overschatte rucola salade en veel vocht.. Tijdens het eten besloten dat ik niet meer ga boeken bij het hotel. Prima hotel gevonden in Mitte, waar ik in het verre verleden ook al met vriendin Susan heb gelogeerd.  incluis ontbijt en dat is 150 euro goedkoper, dit worden geen ijsjes en thee meer op de trap en geen vrijvervoer meer in Berlijn. Maar ach denk  als ik elke dag een dagkaart moet kopen dat ik dan  niet eens de 150 euro haal en een ijsje met thee smaakt net zo lekker op een bankje in het park. 

 

 Het laatste ijsje op de trap. Daarna het hotel in, even wat opfrissen.. deo en aftershave. Daarna koffer gehaald en door naar het station.. bijna ging het nog mis maar het lukte net op tijd. Trein gehaald en daarna door naar het vliegveld.. natuurlijk laat ik weer een koffer achter alleen in een ander hotel.

 

 

Migration (film)

 

Vakantie betekend na lang uitslapen, eindeloos de tijd hebben, zeker nu ik 4 weken eigenlijk niet op vakantie ga.. wel leuke dagjes uit wil doen, omdat er een aantal musea zijn die ik wil bezoeken.. en wil wandelen..  heb ik ook tijd voor films op Netflix en ik zie uit naar de film die komen gaat  White Red and Royal bleu. die rond 7 augustus op Prime gaat verschijnen, maar nu dus gekeken naar deze film en ach wat weer een heerlijke film.. spannend, grappig, soms te voorspelbaar zo lekker om te kijken, een absolute aanrader deze film voor gewoon een kleine 2 uur genieten van gewoon vermaak.

recensie van de film:

 Regie: Benjamin Renner | Scenario: Mike White en Benjamin Renner | Cast (stemmen): Kumail Nanjiani (Mack), Elizabeth Banks (Pam), Danny DeVito (Uncle Dan), Carol Kane (Erin), Awkwafina (Chump), e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2023

Dat Minions als knuffel te winnen zijn op de kermis is een teken dat de kleine gele brabbelaars een begrip zijn geworden. Ze zijn echter zulke overdreven typetjes dat je helemaal weg van ze bent of ze niet kunt uitstaan. Producent Chris Meledandri is fan van hysterisch gedrag in de films die zijn animatiestudio Illumination verlaten. Dat is duidelijk terug te zien in het voorfilmpje van Migration (met Minions uiteraard), maar de hoofdfilm zelf leunt minder op heftige slapstick.

Eend Mack heeft er weinig vertrouwen in dat hij en zijn vrouw en twee kinderen zichzelf kunnen redden in de buitenwereld, dus ze blijven waar ze zijn in hun veilige vijver. Dan ontdekt hij dat zijn oom er ook altijd zo over dacht. Diens verwaarloosde leven is geen fraai toekomstbeeld. De hele familie slaat dus maar de vleugels uit om de winter door te brengen in Jamaica. De reis is niet zonder hindernissen en aan Mack de taak om op zichzelf en zijn gezin te vertrouwen.

Het scenario voor deze film is geschreven door Mike White, die groot succes boekte met zijn serie The White Lotus. Dat was verre van zijn debuut, White is al jaren werkzaam in Hollywood en heeft heel wat bekende titels op zijn naam staan zoals School of Rock. Dit is ook niet zijn eerste uitstapje naar animatie. Wat opvalt is dat zijn werk meestal goed scoort bij publiek en pers.

Voor Migration mag hij wederom een dikke voldoende noteren. De volwassen thema's waar White graag over schrijft in projecten waarin hij ook regisseur en producent is zijn nergens te bekennen, het is een vlotte familiefilm met een warm hart. Het duurt niet lang voordat het avontuur start en er kan makkelijk worden meegeleefd met Macks verandering van gedachte bij het zien van zijn verlepte oom (met de ruwe stem van Danny DeVito).

Het is al meteen spannend wanneer de eendenfamilie moet overnachten bij twee reigers, de vogels waarvan Mack heeft gezegd dat ze eenden eten. De jongste kijkers vinden het misschien net iets te eng, maar het duurt niet lang en algauw volgt opluchting. Donkerder dan dit wordt het ook niet.

De 'humor' uit het voorfilmpje waarin Vector, de slechterik uit de Despicable Me-films, onder andere twintig keer wordt overreden door een jeep, is nergens te bekennen. Er zitten oprecht goede grappen in. Dat komt ook vanuit een getalenteerde stemmencast bestaande uit ervaren komedieacteurs zoals Carol Kane, Keegan-Michael Key en Awkwafina.

Tegelijkertijd bezitten deze personages ook het warme hart dat White regelmatig in zijn werk stopt. Awkwafina speelt Chump, een duifje dat ogenschijnlijk een zwaar leven heeft. Het vogeltje is grofgebekt, maar besluit de familie alsnog te helpen en krijgt voordat ze van elkaar scheiden nog een compliment. "Ik hou van jullie!", roept Chump ze nog na. Een ander voorbeeld is Key die als opgesloten papegaai de familie vertelt hoe ze naar Jamaica moeten vliegen. Een van Macks kinderen zegt dat het niet oké is om hem achter te laten in zijn kooi, wat leidt tot een actiescène waarin ze hem proberen te bevrijden.

Mack is als eerste aan de beurt om zijn bekwaamheid te ontdekken. Hij vindt zijn kracht en is er trots op. Het enige dat dan nog overblijft is dat hij moet inzien dat zijn kinderen die ook bezitten, en dat het niet erkennen daarvan er alleen maar voor zorgt dat ze net zo'n laag zelfbeeld van zichzelf hebben als hij zijn hele leven heeft gehad. Dat is het moment voor de laatste akte waarin Mack geen andere keuze heeft. Tegelijkertijd is het een spannende actiescène.

De animatie ziet er goed uit en er is een aparte stijlkeuze gemaakt: alle dieren, mensen en natuur zijn erg kleurrijk en overduidelijk geanimeerd, terwijl alles wat door mensen gemaakt is er heel realistisch en levensecht uitziet. Misschien is dat om te laten zien dat de natuur de best passende omgeving is voor levende wezens.

Het blijft verder wel wat aan de lichte kant. Mike White is niet vies van wat maatschappelijke kritiek, maar gaat puur voor familievermaak. Er zit een kort emotioneel moment in dat leentjebuur speelt bij Toy Story 3. Het personage van oom Dan hangt er vanaf het begin van de migratie een beetje bij, terwijl het een lollige aanwezigheid had kunnen zijn.

Migration wordt geen film die kinderen onophoudelijk opzetten tot ouders er gek van worden, maar voor een keertje in de bioscoop is het een grappig en warm verhaal waar het hele gezin van kan genieten. En met een beetje geluk heeft Chris Meledandri geleerd dat personages niet murw geslagen hoeven te worden om het publiek aan het lachen te krijgen.

 

Toen verdween de wereld in de mist..... ( taak 5 ook volbracht)

 

Zoals ik al aangaf, ik ben al heel lang bezig met het maken van een bundel over dementie. ik wilde dat heel graag doen, mede omdat ik er in mijn privé leven mee werd geconfronteerd door de vele verhalen van mijn moeder, die een goede vriendin had en die steeds meer de grip op de werkelijkheid ging verliezen. dus ben ik me weer eens extra gaan focussen op dit onderwerp met als gevolg 168 prachtige flarden, soms met een lach, soms met een traan, soms ook de totale ontreddering die men voelen kan als familielid , partner, vrienden, kinderen etc.

Kortom het was een gigantisch ontdekkingstocht.. ondanks dat ik al eerder een bundel had gemaakt over dit onderwerp,  mede omdat ik er ook graag een aantal foto;s in wilde hebben, zodat als je de bundel met de flarden opent dat je meteen een foto ziet van een oudere meneer en aan het einde, als je aan het einde bent van de flarden zie je alleen nog de achterkant van een meneer.... het verhaal is verteld. .de woorden zijn ( niet echt op voor mij) maar voor nu wel even over dit onderwerp.

Natuurlijk zal dit onderwerp nog vaker terugkomen in mijn flarden, mede omdat ik het veel zie en merk in mijn wereldje waar ik leef en kom.. de verhalen hoor van mensen op straat, in de bus en noem maar op.. 

Nu is er tijd om me weer eens te concentreren op een nieuwe bundel met algemene flarden want hoe het ook is of gaat.. ik blijf schrijven het is een noodzaak.. het moet om mijn hoofd leeg te maken van alles wat ik zie en opvang van en bij mensen..  al ben ik de laatste tijd vooral bezig met bundels plaatsen op mijn site. n.a.v, de fotos die ik maak op vakantie, wandelingen of wat dan ook. kortom er is wel veel werk verschenen....  maar ach een echte tastbare bundel is ook wel weer een keer leuk.. 

De eerste bundel heet Totdat haar wereld in de mist verdween.. dat is al een hele oude uit 2004 ik zal de link naar de album hier even neerzetten

 Totdat haar wereld in de mist verdween

 Ik ben me er terdege van bewust dat ik 11 jaar later toch anders ben gaan schrijven.. en dat is ook te zien en te lezen...

mochten mensen  deze bundel willen bestellen dat kan via onderstaande link, waar je in de webshop komt waar al mijn 18 bundels staan 

Webshop
 

 

Rotterdam.1. ( Fenix)

 

Nou mijn lichaam zei.. kom op eruit om half 8.. je gaat naar Rotterdam, om in ieder geval 2 musea te bezoeken, namelijk De kunsthal en het nieuwe museum Fenix, die is gericht op migranten in Nederland, en vluchtelingen. mocht er nog tijd over zijn kan je misschien ook nog wel naar Brutus.. dus het plan lag goed.. Ik kon met de bus naar Schiphol en vandaar met de trein naar Rotterdam.. dus dat was voor mij iets nieuws maar ik sta daar voor open om te doen.

 Het was, ondanks dat ik vroeg op was toch nog wel even haasten.. heel bijzonder, omdat ik dacht het gaat met gemak, het is een eitje maar dat eitje was dus niet zomaar een eitje. het werd een soort van gepocheerd ei omdat je altijd nog wat moet doen terwijl je al eigenlijk weg had moeten zijn... zoals toilet.. de afwas in de machine etc. gedoe dingen die je niet meerekent in je tijdplanning.. maar goed het is gelukt we zijn onderweg naar Rotterdam..

 De bus gehaald. De trein gehaald naar toch besloten om de terugweg via Gouda te gaan doen.. dit is een lange zit in de directe verbinding vanuit Schiphol. Voordeel is dat ik dan meteen terug kan lopen vanaf het station zodat ik mijn wandeling ook heb gehad 

 Nou in Rotterdam begon het gedoe.. eerst moest ik mijn ov kaart omzetten op de nieuwe kaart. Dus dat was even ingewikkeld maar is gelukt. Daarna met de metro naar Fenix.. het ligt behoorlijk uit de route viel me op.. aangekomen op station Rijnhaven was het nog ongeveer 14 minuten lopen.. maar ik ben de beroerdste niet , ik maak er meteen 20 van.. dit dank zij het navigatie systeem van mijn telefoon.. Weer niet zo goed wat er mis is met de kaarten maar moet altijd eerst behoorlijk dwalen voordat hij mij op de goede weg zet. 

Maar uiteindelijk gevonden. De foto expositie vond het ik indrukwekkend.. mede omdat er dus heel veel foto’s zijn van de  verschillende migranten. Prachtig.  Daarna de koffers een ruimte vol koffers waar je de verhalen kan horen van migranten.. indrukwekkende verhalen.. maar naar 3 verhalen had ik het wel gehoord.

Daarna aan de thee met Turks gebak met room. Even bijkomen voordat ik de ik de tornado ga bezoeken. 

Ik had het idee dat het alleen beneden was, dus ik vond het wat karig om eerlijk te zijn... en begreep dan ook niet waarom er zon grote tornado installatie op het dak zit, maar goed ik beklom de trap en kwam op de tweede etage waar twee hele grote zalen vol stonden met kunst.. prachtige dingen gezien, ook de opstelling vond ik erg gaaf, prachtige dingen gezien. en vooral geraakt door de mooie manieren waarop de kunstenaars zowel de migratie als discriminatie en uitsluiting vorm geven maar ook hun eigenheid, ik heb er genoten.. kon er niet lang genoeg naar kijken, sommigen waren wat minder indrukwekkend maar sommigen zoals het klappende hek was zeer indrukwekkend. Ook de twee mensen die op de stoep staan voor hun huis in hun ochtendjas.. prachtig en zo kan ik nog eindeloos door gaan.. De trap natuurlijk na die tijd opgegaan en genoten van het uitzicht over de stad. Nadat ik alles had gezien ben ik  rustig richting de Kunsthal gegaan, na het filmpje staan nog wat foto;s

nu te zien.. fenix 

 

Berlijn 2025 dag 4

 

Nou het ging mis liep een kerst winkel binnen en daar was het vogeltje der vogeltjes voor in de boom.. daarnaast een heel klein grappig kerst cadeautje voor collega’s.. kortom het was raak en ik heb het gekocht. Daarna nog wat rond gelopen en maar het theater gegaan, prima plek maar vraag me af of het een verstandige plek is.. we zullen zien . 

Nou het duurde even voordat de show begon, omdat heel veel mensen eten  gingen bestellen , ik dacht alleen maar bizar je eet en drinkt niet tijdens een theater voorstelling.. de show was veel acrobatiek en ooit heb ik dat ook gedaan. En ik moet zeggen wat zij doen dat kan ik niet.. ben ik niet goed in. Maar geweldig om te zien wat mensen zoal met hun lichaam kunnen. Prachtig  en diepe bewondering en respect voor de acrobaten.  Zeker omdat ze het met grapjes tussendoor heel toegankelijk en leuk maakten om te kijken .. en jaloers makend die lijven maar dat lijf had ik toen ook.. 

Nadat de show was afgelopen had ik nog een appeltje te schillen met het hotel wegens een aantal dingen. Dus terwijl ik stond te wachten op mijn beurt, een wat oudere man stond achter de receptie andere gasten te helpen wat uren duurde. Maar gelukkig kwam er een jongere jongen aan. Dus heb ik van te voren gezegd dat het niet om hem gaat maar dat ik me afvraag wat er mis is in dit hotel. Heb eerst het verhaal gedaan van de dame achter de receptie.. ook maar verteld wie het was. Dat gedoe over mijn naam en de gratis buskaart. Dat ze speelde met macht zelfs de opmerking maakte dat ik eigenlijk geen kamer heb. Heb er bij gezegd ik kom hier al 6 jaar, nooit problemen ook niet in andere hotels in de wereld, en dat ze gewoon grof was. Hij zou dat oppakken , daarna over dat mijn kamer niet schoongemaakt wordt dat het kamermeisje er 3 zakjes thee neerlegt en dan vertrekt.. heel bijzonder. Daarna over het teveel betaalde bedrag. Hij keek het na en heeft dat meteen opgelost .kreeg zelfs  extra korting (1 euro). En hij vroeg nog wat hij met de dame aan moest, heb gezegd dat als hij met haar een gesprek aangaat over haar gedrag dat het dan goed is . Verlaag me niet tot haar gedrag dat is me te laag bij de grond. 

Daarna lekker in mijn niet opgeruimde en schone kamer gezeten met 5 nieuwe theezakjes.. er is vooruitgang, denk dat als ik donderdagavond in mij kamer kom dat de kamer schoon is maar dat er geen theezakjes zijn .. we zullen zien. 

Nou het mysterie van het niet schoonmaken van de kamer is opgelost.: het is een nieuwe regel.. waar volgens mij zelfs het personeel niet van op de hoogte is.. ik vond ergens een lullig klein kaartje waarop stond dat ze de kamer niet meer schoonmaken en opruimen om zo water en energie, ( tussen regels door lees ik personeelskosten) te besparen. Maar dat kaartje is zo klein en onopvallend dat ik verbaasd ben dat ik het vond, voor mij is het juist fijn als mijn kamer opgeruimd word, de handdoeken vervangen omdat dat voor mij vakantie is. thuis moet ik dat zelf doen. dus wat is er nu lekkerder als het gewoon gedaan word voor mij.

Vandaag strakke planning eerst naar een sanatorium buiten de stad om daar een boomtoppen pad te lopen met uitzicht over het begroeide sanatorium. Daarna terug de stad in kijken of ik de Milo in Berlijn kan vinden de tweede. Een freetour door een gedeelte dat ik niet ken en wie weet nog even na de nieuwe synagoge . 

Volgens weer online een droge dag yes..

Nou het was chaos op het station , veel onduidelijkheid over waar en hoe etc over de trein die ik moest hebben. Maar die heb ik gehaald. De overstap in Wansee was ff zoeken voort de trein naar Beeliz.. als ik hem niet zou halen ging er over een uur .pas weer 1 en ik had 3 minuten .. gruwel, maar het ging goed  gelukkig ik haalde hem net. Dus de reis kon verder.. 

Maar goed aangekomen bij Beeliz was het zoeken naar een bushalte was ff lastig gaf bijna de moed op, toch maar de vraag gesteld aan de dame van het restaurant en die wees me perfect de weg , wat gedoe in de  bus je kan alleen cash betalen.. dat bestaat dus ook nog…. Dus ik zoeken naar mijn portemonnee, tien euro biljet eruit en betalen.. nou dat was erg lastig en duurde voor mijn  gevoel uren.. maar okey kaartje gekocht slechts 2 euro de treinreis kost slechts 6 euro.. kan Nederland nog wat van leren. 

Maar goed het geld moest je uit een bakje vissen wat ik bijna vergat.. maar goed is ook gelukt

En op naar het boomkroonpad en het oude Sanatorium terrein. Ik wilde er al eerder heen maar dan vooral  voor de Streetart die daar is. Deze is helaas niet meer te zien omdat alle gebouwen gesloten zijn. Met hekken  maar wat prachtig om er te lopen, heb wel wat met oude leegstaande vervallen gebouwen ( en daar wilde ik een opmerking maken maar dat kan niet )  de kassa was zo gevonden , betaald en naar binnen. Prachtig  gebied . Wat mooie dingen zijn er te zien genieten van top tot teen. Veel foto’s gemaakt het gebied is zeer fotogeniek. 

Nadat ik alles had gezien snel een lunch en op weg naar Berlijn er liggen nog wat losse eindjes. Ik wilde een freetour doen maar dat haalde ik niet helaas . 

Nadat ik wereldwijs bij de bushalte was gaan zitten.. het is heel eenvoudig  je gaat bij de bushalte zitten tegenover de bushalte waar je bent uitgestapt.. kind kan de was doen…

Dus toen mijn bus aankwam ik stap er zelf verzekerd in zeg war ik heen moet  blijk ik een totaal andere kant op te gaan dan wat ik vandaan kwam.: kan gebeuren dus snel oversteken naar  de overkant. .de bus kwam ik zeg waar ik heen moet  leg keurig 2 euro neer.. fout 4,60 de rit.. echt ik  ben dus 2 x achter elkaar door de mand gevallen, door het ijs gezakt of noem maar op.. stom stom stom. Maar ik zat in de bus en ging de goede kant op. Heb veel stukken van de omgeving van Berlijn gezien die ik niet had gemist en ook zeker nu ook niet ga missen  het had gemist kunnen worden . 

Op het station van Werder kaartje gekocht en dus in de goede trein  gaan zitten op naar de verstopte Milo. In Berlijn. 

Ach niets zo veranderlijk dan mijn gedachten..ik besloot op het laatste moment toch even naar de nieuwe synagoge te gaan, was open tot 18.00 dus dat was handig om nu eerst te gaan. Helaas mocht ik geen foto’s maken . Ook niet van de scherven van de ramen die gebroken zijn in de Kristallnacht. 

Maar goed die heb ik nog wel ergens. 

Terwijl ik onderweg was naar de oude Joodse begraafplaats kwam ik een tentje tegen waar ze Ramen verkochten.. al had ik de hele dag zin in pizza ik besloot toch de ramen voor lovers te nemen. Heerlijk moet het ook maar meer thuis gaan maken. 

 

Ziggo perikelen

 

Nou wat is een vakantie luxe soms.. zeker nu even. want ja hoor, de Ziggo mini doet weer eens moeilijk of het is de app.. maar goed...

Gisteren wil je iets bekijken wat je hebt opgenomen, en dan is het niet zichtbaar in de app. wel in de slaapkamer waar ik een Google dommel heb maar niet in de woonkamer..  dus tja om nu met je hele en hebben en houden in de slaapkamer te gaan zitten tv kijken vind ik ook wel enigszins enthousiast.  

Dus dan maar iets anders bekijken, wat ook zeker de moeite waard op Netflix, maar ik bedacht me ik betaal niet zoveel geld voor het niet kunnen gebruiken van de mogelijkheden. dus dan maar weer bellen.

Bij de eerste werd ik gewoon weggedrukt. dus ik had de pest nu dubbel in. want ja hoe durf je mij weg te duwen.. dus ik nog pissiger.. dus weer bellen, en nadat ik het verhaal had gedaan, dat het niet naar behoren werkt, want als ik iets ingepland heb om op te nemen, dan wordt het ineens niet opgenomen. balen. daarnaast als ik iets wil bekijken kan ik het niet zien op de tv in de woonkamer maar wel in de slaap kamer via een ander kanaal, dus volgens mij is er echt ergens iets mis.

Als het 1x is maar dat is dus niet het geval het gebeurt regelmatig. dat dingen die ik ingepland heb uitvallen of niet worden opgenomen.. 

Maar men stuurt een monteur dus ik ben benieuwd, als je het plaatje ziet komt er een goddelijke man langs maar inmiddels leert de ervaring dat die het echt niet is..

 Maar goed, zit je een film te kijken in de avond, je zet hem even op de pauze en poef, de verbinding is weg en je komt er niet meer in. dus via allerlei omwegen, via de dame van Ziggo, wachtwoord klopt niet etc. dus gedoe. heel veel gedoe, en opgelost nee dus..  het blijft hetzelfde geen contact met de media box.. dus die is volgens mij gewoon stuk, omdat hij het wel via mijn dommel doet.. we zullen het merken met de monteur... maar die zal wel alles langs willen gaan om te ontdekken dat het kastje dus niet goed meer is.. hopeloos

 Dus nu ik dit schrijf ben ik heel benieuwd hoe en wat hij gaat doen, als hij alles bij langs gaat dan is het eigenlijk zonde van zijn tijd. 

De monteur kwam, zoals ik al zei, niet de man van het plaatje, maar wel een vakkundige man en heel open en eerlijk.

Het blijkt dat ze er dus niets mee doen, omdat de app niet werk, en ja kan ook via je afstandsbediening kijken, dus is het niet te maken.. heel bijzonder. maar zoals hij steeds zei, ik ben er nu toch, dus hij ging mijn verbinding bekijken, die was perfect, maar ik moest mijn versterkers eruit gooien mede omdat hij zei, die werken niet, die zorgen juist voor storing,. mede omdat ze niet aangepast zijn aan de snelheid van het internet, ze doen bijvoorbeeld 4g en we hebben al 5g dus stoort het enorm.. 

Maar om het kort samen te vatten, de versterkers gaan terug.. dat is 1, en ik krijg daar geld voor terug. en daarnaast  moet het nu goed werken..  kortom het probleem is niet opgelost maar ik heb wel de zekerheid dat alles het goed doet..

en juist dat wat ik had ingepland.. was dus verdwenen. kon ik opnieuw inplannen. dus het probleem is nog niet opgelost. maar ik heb nu wel mijn mediabox zichtbaar voor zolang het duurt.. en zo tobben we door bij Ziggo... 

Taak 3 ook volbracht...

  

Ach het moest gebeuren, vandaag maar eens gewerkt aan de fotoflarderen ( een term die is bedacht door een oud-leerling, waarmee ik een bundel heb gemaakt die niet te vinden is on line, ook niet in de kb in Den Haag, toen ik naar aanleiding van zijn foto's flarden ging schrijven...) bundel  van Berlijn, en hij is af.

Het is altijd heerlijk werk, eerst al de foto's maken, ze daarna screenen en bijwerken. uiteindelijk een schifting maken van de foto's die ik wil gebruiken omdat ze me iets geven, ik iets zag of voelde bij het moment dat ik de foto maakte.

Het is voor mij net zo onvoorspelbaar als voor ieder andere, soms raken bepaalde foto's me zo diep dat ik er zelf bij zit te huilen als ik de flard schrijf... 

Hoe het werkt ik heb geen idee, het werkt voor mij zo in ieder geval.

Er ligt nog een behoorlijk project te wachten op mij om ook deze vakantie te doen namelijk, waarschijnlijk de laatste echte bundel die fysiek te koop is bij de uitgeverij.. de bundel waar ik al 5 jaar aan werk over dementie... hij is bijna af, er moet nog geredigeerd worden, en ook moeten er nog foto;s in geplaatst worden. kortom het is nog wel even wat gedaan moet worden, maar ik weet ook dat het zo werkt en dat het goed gaat komen.

Tenslotte heb ik nu tijd om er rustig aan te werken. dat is het voordeel van 6 weken vakantie en niet zo veel weg te gaan maar eens tijd te nemen om zowel je huis eens goed aan kant te maken, dingen uit te zoeken maar ook om uit te rusten..

voor de liefhebbers hieronder de link naar de bundel over Berlijn 25

met de prachtige titel:

en ik zal dansen 

(in de regen) 

 en ik zal dansen
(in de regen)
al stromen
de tranen over
mijn wangen

 
die zich vermengen
met de regen
al zie ik even
geen liefde meer
die mijn hart zal verwarmen
voel ik me eenzaam en verloren
tussen alle zoekende harten
dan zal ik dansen
tot dag mijn adem kust
tot de zon
mijn hart verwarmt
zo dat ik dans
op het ritme van mijn hart