Wat een prachtige film is dit toch, oprecht genieten van deze film maar ook de herinnering aan de corona tijd.. wat je dat allemaal doet herbeleven, dat je 1.5 meter afstand moest houden, geen handen meer mocht geven etc.. heel erg bizar en toch... ach hoe konden wij weten op dat moment dat het niet zo gevaarlijk was als het leek te zijn... deze film laat je weer bewust beleven hoe het is als je in quarantaine zit, als je ontdekt dat je dus niet meer vrij kan bewegen, maar het heeft ook veel goeds gebracht voor mij althans, het wandelen, de verbeterde contact met mijn buren waarmee we nu een spelletjesgroep hebben, waardoor een ware vriendschap is ontstaan. Daarnaast natuurlijk ook de prachtige on line lessen die ik heb gegeven.. die ik voor geen goud had willen missen.. kortom het was naast dat het en bizarre tijd was, ook een mooie rijke tijd.. .
Deze film is voor een ieder die de Corona heeft meegemaakt een aanrader, al is het alleen maar om te ontdekken hoe het leven toen was om het hier en nu veel beter te waarderen.
recensie van de film:
Regie: Steven Soderbergh | Cast: Matt
Damon (Mitch Emhoff), Laurence Fishburne (Dr. Ellis Cheever), Jude Law
(Alan Krumwiede), Gwyneth Paltrow (Beth Emhoff), Marion Cotillard (Dr.
Leonora Orantes), Kate Winslet (Dr. Erin Mears), e.a. | Speelduur: 106 minuten | Jaar: 2011
Het is alweer tien jaar geleden dat Steven Soderbergh zijn Oscar won. Met Traffic
schetste hij een overtuigend beeld van de drugswereld; levendig en
dynamisch doordat alle lagen van de samenleving aan bod kwamen.
Soderbergh wisselde die verschillende perspectieven feilloos af en
maakte dankbaar gebruik van de uitstekende ensemblecast. Hoewel hij na Traffic genoeg degelijke films regisseerde, maakte hij niets meer dat er enigszins op leek. Met Contagion doet hij een goede poging.
Het
zijn nu niet de effecten van de drugshandel, maar agressieve
ziektekiemen die zich in de maatschappij nestelen. Soderbergh laat in de
eerste minuten effectief zien hoe gemakkelijk dat gaat. Op het eerste
oog lijkt er weinig te gebeuren in de openingsscène, waarin een vrouw
aan de bar op een vliegveld zit en met haar minnaar belt. Maar als ze
heeft afgerekend weet de kijker dat ze in die korte tijd de barman, de
eerstvolgende die een borrelnootje pakt en iedereen die met een pinpas
wil betalen, heeft besmet. Al snel verspreidt het zich naar drukke
metro’s en stadscentra.
De problemen barsten los als de vrouw
thuis is, in elkaar zakt en kort daarna in het ziekenhuis overlijdt.
Ontsteltenis bij haar man - helemaal als zijn zoontje niet veel later
ook bezwijkt -, radeloosheid bij de artsen en een groeiende paniek onder
burgers, terwijl het onbekende virus steeds verder om zich heen grijpt.
Contagion
volgt grofweg vijf, los door elkaar lopende verhaallijnen. Matt Damon
heeft een mooie hoofdrol als de angstige weduwnaar die er alles aan doet
om zijn (vooralsnog) gezonde dochter te beschermen. Zelf lijkt hij
immuun te zijn en wordt hij onderzocht door een epidemiologe die de
ziekte zo snel mogelijk de kop moet zien in te drukken (sterk spel van
Kate Winslet). Verder zien we Laurence Fishburne als hoofd van het
Amerikaanse instituut voor Volksgezondheid, Marion Cotillard als
gechanteerde arts van de Wereldgezondheidsorganisatie en Jude Law als
gehaaide journalist. Iedere verhaallijn overtuigt en intrigeert, niet in
de laatste plaats door de uitstekende cast.
De journalist geeft Contagion
een interessant scherp randje. Als hij een homeopathisch geneesmiddel
tegenkomt dat lijkt te werken, promoot hij dat direct via zijn blogs,
terwijl de overheid nog wil wachten met verstrekking op grotere schaal.
Speelt de regering stiekem onder een hoedje met de farmaceutische
industrie, of probeert de journalist zelf een slaatje uit de epidemie te
slaan? Het antwoord wordt aan de kijker overgelaten, maar de
prikkelende boodschap dat er in tijden van hysterie en verwarring ook
altijd mensen zijn die daar gebruik van maken, is duidelijk.
Zo goed als Traffic wordt Contagion
niet, daarvoor begeeft Soderbergh zich te veel binnen de gebaande
paden. Maar net als in 2000 weet hij een escalerende situatie knap te
vangen in verschillende perspectieven, om een veelzijdig, meeslepend en
bij vlagen beklemmend geheel te vormen.
