Sinds kort ben ik verslaafd aan deze geurkaarsen, en ik geef het toe ze zijn niet goedkoop, maar ze ruiken zo lekker dat ik ze toch koop... Soms kijk ik mijn buuf lief aan als ze op reis gaat of ze voor mij 1 of 2 wil meenemen omdat ze vaak in een ander land goedkoper zijn dan in Nederland...
Dus ik geniet elke dag van dit geurtje in mijn huis en het maakt me gelukkig, geur kan zoveel doen weet ik uit ervaring, je krijgt soms ineens nieuwe beelden of beelden van het verleden die je even raken. Heb al jaren het scheerapparaat van mijn vader ( met nog wat haarpulver) in mijn kast liggen, met daarbij zijn geliefde geur die hij altijd op wilde. dat vond hij lekker, zo lekker dat je hem soms, als hij een goede dag had.. al 6 huizen verder op aan rook komen.. een groot voordeel kon ik nog net even de dingen die hij niet moest zien kon verstoppen.
Maar terug naar deze heerlijke kaarsen..
Zoals altijd staan mijn kaarsen in de vensterbank te wachten op het moment dat ze mogen worden gebrand.. en dat is als de vorige op is..
Dus ook dit keer, prachtig in de vensterbank.. me niet realiserend dat kaarsen natuurlijk smelten in de zon... dat ze langzaam wegsmelten.
Dus toen ik zaterdag tijdens een vlaag van schoonmaakwoede, die dit keer niet overging, dus ik moest er wat mee, de kaars oppakte die ik nog had staan, bleek deze erg licht voor zijn doen, dus ik wierp een belangrijke blik in de kaarsen houder en zag meteen al dat het goed mis was de lontjes waren gekrompen en de wax van de kaars was inderdaad helemaal ingezakt.. met als gevolg dat ik dus waarschijnlijk als ik deze kaars aansteek ik meteen de hele buurt laat ruiken wat mijn geliefde geur is..
De lontjes waren al zwart, ik had hem al even aangehad op een late avond..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten