maandag 18 maart 2024

the game is on...

 

Afgelopen zaterdag had ik weer een spelletjesavond met Jeroen en Femke, de oud buurtjes,. die inmiddels vrienden zijn geworden.. zo heerlijk om daar af en toe weer even te zijn om met elkaar spelletjes te spelen.

Natuurlijk speelden we het spel der spelen waarbij Jeroen altijd wint. terwijl Femke en ik altijd samenspannen elkaar adviseren maar uiteindelijk wint Jeroen.. en hoe hij dat doet geen idee.. maar ik merk wel dat ik dit spel niet beheers...  Monopoly, inmiddels heb ik ook een oude versie opgedoken bij de kringloop en probeer de spelregels in mijn hoofd te prenten, heb on line geoefend maar dat is toch wel anders dan dat je met elkaar in het echt speelt....

Natuurlijk had ik een zelfgebakken cake meegenomen, dat doe ik al sinds we een spelletjesavond hebben, het begon met brownies en zo gaat het steeds verder.. tegenwoordig is het cake.

Bij aankomst werd er ineens geen monopoly neergelegd maar een spel dat ik niet ken, namelijk grijp de totem.. wat een geweldig spel is dit, ik ben niet zo handig, maar het spelen vind ik vooral leuk, gaat me niet om winnen ik vind het heerlijk om te spelen.

Het vervelende van dat spel is, dat heel veel tekens op de kaarten op elkaar doen lijken, maar dit is dan net anders maar wel leuk.

Het spel deed me erg denken aan Dag boer. een spel met speelkaarten, waarbij de aas was dat je er op moest slaan, wie het laatst was kreeg dan de stapel kaarten, bij een vrouw moest je knikken, bij een koning moest je gaan staan, bij een boer moest je heel hard roepen DAG BOER, bij een joker moest je een gek gezicht trekken. en steeds diegene die te laat was moest de stapel pakken totdat iemand alles kwijt was.

Maar dit spel maakt je erg fanatiek, zo fanatiek zelfs dat je grijpt met 2 personen en dan blijken de kaarten niet te kloppen.. maar het lijkt vreselijk op elkaar. we hebben zo gelachen met elkaar, wat een heerlijk spel dit.

Rond 23.00 ben ik weer naar huis vertrokken,naar wederom een heerlijk avond met mijn oude buurtjes/ vrienden.

 


zondag 17 maart 2024

Naar Moeders


 Nou het werd ineens tijd om weer eens naar mijn moeder te gaan, dat was voor mijn gevoel veel te lang geleden, dus om half 3 stapte ik in de auto, had veel eerder willen gaan maar dat ging helaas niet, mede omdat ik nog een andere belangrijke afspraak had staan,. dus ik moest wat met mijn tijd doen.

De rit naar mijn moeder verliep goed, alleen wat file bij Utrecht wegens wegopbrekingen en sommige medeweggebruikers die zich aan de snelheid houden zodat je niet kan opschieten. heel jammer maar goed deze mensen zullen een reden hebben dat ze niet sneller rijden.. misschien wel om te voorkomen dat ze een boete krijgen of zo iets..

Maar goed meestal ben ik ze ook dankbaar dat ik dank deze rijders dus geen boete ontvang
De reis ging zoals ik al schreef lekker, ik deel het altijd in in etappes, zo van als ik maar om zo laat bij Utrecht ben, dan als ik maar zo laat bij Zwolle ben en dan het laatste stuk.. is meer afwisseling omdat je soms ineens zomaar moet afslaan naar een andere straat, dus dat is dan de afwisseling van die hele lange route die je rijd..

Bij aankomst bij mijn moeder nog snel even een paar appjes en mailtjes weggewerkt en naar haar toe, het is toch wel bijzonder of ik word langer of ze krimpt wat sneller, wat ook zou kunnen natuurlijk. maar hoe dan ook het is gewoon zoals het hoort te zijn, gewoon bij moeders binnenkomen de thee staat klaar, er is altijd genoeg zoet en lekkers om te eten. .maar ik ben heel gezond begonnen met een broodje met kaas, want dat was ook nodig. 
 
We hebben heel heerlijk zitten te praten, o.a. over hoe ze haar 90ste verjaardag wil gaan vieren, ik ben benieuwd hoe ze het bedenkt.. ze heeft wel ideeën maar of ze realiseerbaar zijn is de vraag, al zal ik er alles aan doen om het zoveel mogelijk te organiseren zoals zij het wil, maar er zitten een paar behoorlijke haken en ogen aan. Samen naar 2 voor 12 gekeken en ik ben toch wel verbaasd over hoeveel ze nog weet.
Rond 23.00 naar bed om de volgende ochtend om 9 uur op te staan en dan aan het ontbijt en weer veel praten.. erg gezellig samen.
 
Rond 12.00 ben ik weer vertrokken naar mijn huis omdat ik nog veel had te doen en moest regelen.  De rit naar mijn huis duurt altijd korter dan als ik heen ga, heel bijzonder maar goed..  ik ben veilig aangekomen. en heb er vreselijk van genoten om weer bij haar te zijn.. in April nog weer een keertje..

zaterdag 16 maart 2024

Movie Star (Harpo)

 

Het was in Berlijn, waar ik toen was met een toenmalige vriend, die daar ineens verklaarde dat hij verliefd op mij was, ik was al maanden verliefd op hem, deze vakantie was voor mij ook iets van om te onderzoeken of we wel echt bij elkaar pasten.
Het was op een avond op een groot feest waar we samen waren, en ineens vroeg hij mij of ik zijn vriendje wilde zijn. toen was het ineens heel serieus.
Deze relatie hield bijna 10 jaar stand, al blijkt achteraf dat we elkaar ergens onderweg verloren hebben en dit niet hebben gezien of gemerkt omdat we gewoon in de sleur waren beland van onze levens zonder elkaar..
Toch dierbare herinneringen aan dit nummer...

   Movie Star

You feel like Steve McQueenWhen you're driving in your carAnd you think you look like James BondWhen you're smoking your cigarIt's so bizarre, you think you areA new kind of James DeanBut the only thing I've ever seen of youWas a commercial spot on the screen
Movie star, movie starYou think you are a movieMovie star, movie starYou think you are a movie star
You should belong to the jet setFly your own private Lear jetBut you worked in a grocery storeEvery day until you could afford to get awaySo you went to Sweden to meet Ingmar BergmanHe wasn't there or he just didn't careI think it's time for you, my friendTo stop pretending that you are a
Movie star, movie starYou think you are a movie starMovie star, movie starYou think you are a movieStar, ah-ah
The frozen hero!Your words are zeroWhen your dreams had vanished into darkAlong the go that you don't want to know
Movie star, movie star, oh-ooh-ohYou think you are a movieMovie Star, movie star, oh-ooh-ohYou think you are a movie
Movie star, movie star, oh-ooh-ohYou think you are a movie starMovie star, movie star, oh-oh-oh
Movie star, movie star, oh-ooh-ohMovie star, movie star, oh-ooh-oh
 

 

vrijdag 15 maart 2024

Io Capitano ( film)

 

Ik zag het voorfilmpje van deze film en bedacht me meteen die wil ik zien, mede omdat het gaat over de vlucht van twee Senegalese jongens en ik verwacht dat het wel linkt aan de verhalen van veel andere vluchtelingen die ik les geef. De jongens uit Syrië bijvoorbeeld, die de shadow games spelen om in Europa te komen. Deze kinderen zeggen ook echt ik heb een wedstrijd gespeeld en gewonnen.

Deze film doet niet onder voor de documentaire Shadow games, deze is aangrijpend en zeker raakt het je heel diep, een film die je lang bij je houd.. afschuwelijke beelden zitten er zeker in maar het is wel wat we ook horen van leerlingen die naar Europa zijn gekomen. Deze film is een absolute aanrader voor mensen die met leerlingen, mensen werken die uit hun land zijn gevlucht, het is half fictie half echt maar het geeft heel duidelijk het beeld weer wat er gebeurt tijdens een vlucht.. het zijn alleen maar zakken met geld en meer niet.. een mensenleven stelt niets voor voor de mensen die ze helpen om te vluchten.

Wel is het einde van de film wat onbevredigend.. mede omdat je niet weet hoe het verder afloopt....  dat is wat jammer

Recensie van de film :

Regie: Matteo Garrone | Scenario: Matteo Garrone | Cast:
Seydou Sarr (Seydou), Moustapha Fall (Moussa), Issaka Sawadogo (Martin), Hichem Yacoubi (Ahmed), Charlatan (Doodou Sagna), e.a. | Speelduur: 122 minuten | Jaar: 2023

Na het wisselend ontvangen familiesprookje Pinnochio is de Italiaanse sterregisseur Matteo Garrone (Gomorra) terug met Io Capitano ('Ik ben de kapitein'), een aangrijpende, Homerische vertelling over twee Senegalese jongens die de levensgevaarlijke reis naar Europa wagen .

De zestienjarige neven Seydou en Moussa wonen in een sloppenwijk van Dakar en dromen van een muziekcarrière in Europa. Ze horen de verhalen van landgenoten die het hebben gemaakt in het beloofde continent en sparen al maandenlang heimelijk om de tocht te maken. Als ze gaan informeren bij een lokale handelaar wat zo'n tocht precies kost, krijgen ze in eerste instantie lik op stuk. Europa is beslist niet het walhalla dat ze zich voorstellen. Het is er koud, de daklozen kruipen er over straat. Om over de reis ernaartoe nog maar te zwijgen: de woestijn en de zeebodem liggen bezaaid met dode jongens met dezelfde dromen.

Tegen beter weten in vertrekken ze toch. Wat volgt is een aangrijpende Odyssee die de jongens langs corrupte douanebeambten, onbetrouwbare gidsen, mensensmokkelaars en meedogenloze slavenhandelaars voert. Als we iets leren, dan is het dat langs deze route een mensenleven betekenisloos is. In een gruwelijke scène waarin een migrant midden in de woestijn van een stuiterende Jeep valt, wordt dat pijnlijk duidelijk. Stoppen ho maar, er is duidelijk gezegd dat iedereen zich goed vast moest houden. 

Als de jongens op een zeker moment van elkaar gescheiden raken, wordt Io Capitano allengs melodramatischer van toon, maar erg is dat niet. Garrone wil iets aankaarten, maar tegelijkertijd ook gewoon de kijker op het puntje van de stoel krijgen. We volgen dan alleen nog Seydou, die ondanks de ontberingen stug overeind blijft, aangespoord door het sprankje hoop dat hij zijn neef misschien nog terugziet.

Io Capitano is, zoals Garrones beste werk, rauw en bijna documentair van toon, maar tegelijkertijd schuwt hij het lyrische niet. De woestijnscènes, in schitterend breedbeeld gevangen door cameraman Paolo Carnera, zijn adembenemend. Er is bovendien ook ruimte voor spaarzaam magisch-realisme. Het shot waarin Seydou een gestorven medereiziger als een vlieger achter zich aan sleept door de Sahara, is van een grote schoonheid. 

Welke ideeën over migratie je er ook op nahoudt, tijdens het kijken van Io Capitano kun je niet anders dan meeleven met deze jongens en bewondering hebben voor hun vastberadenheid. Een film als deze laat je ook nadenken over de term gelukszoeker: of Europa de grote aantallen migranten aankan kun je je afvragen, maar iedere immigrant blijft een individu dat simpelweg op zoek is naar een beter leven - een menselijke oerdrift die je niemand kunt ontnemen. Of dat leven werkelijk aan onze kant van de Middellandse Zee te vinden is, en of de mensonterende reis die daar aan voorafgaat het wel waard is, blijft de vraag..



donderdag 14 maart 2024

uit eten met Niels

 

Eindelijk was er weer eens tijd om samen uit eten te gaan. Beiden zagen we er echt naar uit om eens goed bij te praten over van alles en nog wat. 

We waren het er meteen over eens dat we gingen eten bij onze favoriete sushirestaurant twee uur heerlijk eten en kunnen bij praten wat wil je nog meer. 

Zoals te verwachten gingen we keurig op tijd, en bestelden we natuurlijk onze vaste gerechten. Niels altijd aan de zalm en aan de bieflapjes.. ik begon met mijn soepje, en een salade en natuurlijk wat sushi om er in te komen.

Daarna hebben we gepraat over de dingen die ons bezig hielden, over ons sporten, natuurlijk kregen we het over mijn les die ging over pesten die ik nu geef aan de eerste klassen en een paar tweede klassen.. wat altijd indruk maakt, maar daar komt nog een blogje over.

Het is altijd een bijzonder moment als ik dan toch weer een oud leerling tegenkom, erg leuk ook en even bijpraten, dit heb ik wel even gedaan na het eten. en kreeg te horen dat een jongen levenslang in de gevangenis zit in Spanje wegens het doodschieten van iemand.. heel heftig vind ik dit..  maar besef ook dat ik dat niet kan voorkomen, je geeft leerlingen mee wat je ze wil geven en dan is het aan hun wat ze er mee doen.

We waren al ver voor de tijd vol en besloten daarom om maar eens aan de toetjes te gaan beginnen. dat is altijd een feest.. het ijs, sesamijs maar dit keer ook een nieuwe smaak was weer perfect, het is alleen erg jammer dat het zo moeilijk schept. Niels pieste zowat in zijn broek om mij hoe ik aan het hakken was in het ijs.

Rond half 10 zijn we het restaurant uitgegaan en zijn we naar huis gegaan,... nagenietend van een heerlijke  en vooral gezellige avond. ben ik zeer lekker in slaap gevallen. Na genietende van een bijzondere vriendschap

 

woensdag 13 maart 2024

Indicious uit eten..

 

 Al voordat de voorstelling begon schreef Marco al zullen we uit eten gaan samen na de voorstelling.. dus dat was een gouden idee, dus we besloten te gaan eten..

In mijn hoofd zat om te gaan eten in Leiden maar Marco bedacht om te gaan eten in Alphen bij de beste Indisch restaurant die ik ken, er komen dan ook heel veel Indische mensen eten dus dan moet het goed zijn volgens mij.

We hadden gereserveerd, maar die was daar nog niet binnengekomen, maar gelukkig mochten we binnen en konden we een tafeltje krijgen om te eten.

We besloten meteen al om allebei het gerecht te nemen dat bestond uit veel verschillende kleine gerechtjes, beginnend met een gevulde paprika met aardappel en een broodje wat je moest weken in een soort saus..  heel bijzonder, daarna was er een soep, om daarna met rijst diverse curry's te eten, om af te sluiten met een  soort pap van ik weet niet wat allemaal maar waar je dan karnemelk met munt en nog een kruid overheen goot.. het werd dan een soort watergruwel maar dan zoet. was goed te eten.

De menu kaart staat hieronder. Wel viel me op dat de bediening dit keer het erg druk had, ook vond ik het jammer dat mijn waterglas niet schoon was maar dat er iets van eten in te zien was. dus ze hebben het kennelijk te druk en daardoor verliezen ze het overzicht en de andere dingen die ze anders zien.

Het eten wat zoals altijd heerlijk en wat geweldig goed weer, ook de verrassing van de gerechten die we kregen..  de uitleg erbij was goed, maar ook hoe het gepresenteerd word.. heerlijk

Dit is ook echt een restaurant om weer eens te bezoeken omdat het gewoon heerlijk en eerlijk eten is

dinsdag 12 maart 2024

Bepekt houdbaar ( Andries Tunru en Stephan hendrix)

 

Na de eerste keer ze te hebben gezien in Alphen besloten Marco en ik om ook naar Leiden te gaan om een voorstelling te bekijken van deze twee top cabaret makers..

Het is een improvisatie stuk waarbij de spelers en de muzikant niet weten wat er gaat gebeuren, en ik was ook wel benieuwd hoe het zou zijn als je het een tweede keer ging bekijken en of dat veel verschil was met de eerste voorstelling.

Het is improvisatie theater met 2 acteurs en 1 muzikant...  en het is prachtig hoe die mannen op elkaar zijn ingespeeld maar ook hoe ze elkaar uitdagen in het spel.

De 4 verhalen die werden gekozen waren een rechter op oproep, dit naar aanleiding van een bef die op de tekening stond, een man die een angstdroom had dat hij onder een auto kwam,  een situatie van een meisje dat een ongeluk had meegemaakt toen een auto spontaan achteruit reed en daarbij haar fiets kapot reed en als laatste dat iemand in Las Vegas op advies van de buurvrouw koos voor rood 16 en daar behoorlijk volgens haar een enorm bedrag won bleek uiteindelijk 100 dollar te zijn.. maar toch ze zijn luxe uit eten gegaan en naar een voorstelling gegaan. 

Dat waren de situaties die ze gingen spelen en dan zorgen dat die vier lijnen elkaar raken.

Dit keer was het anders dan de vorige keer, ze gingen eerste situaties spelen en ze begonnen met een oude rechter die half seniel was.. prachtig spel en mooi gespeeld het is teveel gedoe om de hele voorstelling te herhalen maar zoals altijd weer vreselijk gelachen om deze twee. zo mooi en hilarisch...

ik vind dit echt een aanrader voor een ieder.. ze spelen binnenkort in maart in Gouda en vast ook in de buurt waar de lezer woont

zie link hieronder

https://www.wijzijnbeperkthoudbaar.nl/