Uit eten met de Dominihamama groep Indicious

 

Het werd weer tijd om met de spel eet groep een keer weer uit eten te gaan, eigenlijk zouden Niels en ik koken maar ik had toevallig met vrienden gegeten bij dit restaurant en wist dat Misjel en Dominique erg van Indisch eten houden, Marco en Niels houden van gezelligheid, dus dit leek me een geschikte plek om samen met elkaar te gaan eten.

Datumprikker eruit en klaar was het, de afspraak was geregeld, meteen na de eerste week dat de scholen weer waren begonnen op de vrijdagavond. Voordeel was dat het loon ook binnen was dus een extra reden om het te vieren.

We hadden besloten om om 19.00 te gaan eten in dit restaurant en ik had nog aangeboden, aangezien dit restaurant vlak bij mijn huis is, om eerst bij mij te verzamelen om wat te drinken of gewoon om even als verzamelpunt, geheel vrijblijvend was het, we konden elkaar ook treffen in het restaurant dus het was prima hoe het ook zou lopen.

Zoals zovaak gingen we dus niet bij mij beginnen met verzamelen maar meteen in het restaurant, helaas was Do ziek, die kon dus niet mee, daar baalden we wel even van.

Met de drie andere mannen heerlijk zitten eten, we besloten om samen de schotel te nemen, de vegetarische voor mij en de met vlees voor de anderen, zodat we eigenlijk het voorgerecht met meteen het toetje hadden, en dat voor maar 21 euro.

We zaten natuurlijk heerlijk bij te praten en hadden dikke lol, maar zoals het hoort waren we met z'n vieren klaar binnen een uur, dat is het nadeel als je zon schotel besteld, je hebt alles in 1, en normaal zou je dan overal tijd tussen hebben, maar ga met 4 mannen uit eten dan eet je en geniet je.. kortom om 20.00 waren we klaar, dus besloten we om bij mij thuis een afzakkertje te nemen.

Terwijl we naar mijn huis liepen probeerden we nog de Jumbo te betreden maar die was al dicht, omdat we cola zero wilden halen, voor de mannen die gek zijn op bacardie cola, ik dacht dat ik nog een behoorlijke fles had staan, maar dat bleek slechts een beetje, dus de mannen gingen eerst, na de koffie en thee aan de bier, ik bleef zoals altijd keurig aan de thee en water.

We hebben de avond doorgebracht met eerst kolonisten van Catan te spelen, wat tegenwoordig om een vage reden ineens Catan heet. waarbij, de kolonisten maagd Niels het spel ook heeft ontdekt. Ik mocht helaas als laatste mijn huisjes plaatsen en dan krijg je altijd wat voor de goddelozen overblijft. dus de lullige plekken, maar dit keer pakte het goed uit..

Ik was nog behoorlijk vaag in mijn hoofd, gewoon door de drukke week die ik had gehad, maar gelukkig was ik nog helder genoeg om het spel te winnen van de anderen.. kennelijk waren de overgebleven  plekken toch niet zo erg.

Daarna zijn we het spel de Lama gaan spelen, geweldig spel, het is snel en vreselijk veel humor, kreeg echt de slappe lach van dit spel.. genieten.. 

Rond een uur of 23.00 gingen de mannen terug naar huis en heb ik nog nagenietend gekeken naar de slimste mens.

 dit soort avondjes zijn de krenten uit de pap van het leven

Neem eens een andere ( Conny Stuart en Jenny Arean)

 

Helaas kon ik geen betere foto vinden van dit duo maar het lied is geweldig.. ik moet er vreselijk om lachen en ach er zijn zulke mooie herinneringen aan.. Ik herinner me dan mijn toenmalige lief en ik, we hadden toch dezelfde muziek smaak, maar ook dezelfde wrange humor soms.. zo besloten we op het huwelijk van een zeer goede vriendin, die ook erg houd van dit soort geintjes, dit lied ten gehore gebracht.. met als afsluiting dat het ook prima is om bij dezelfde man te blijven....

Ik weet niet of ze nog steeds bij dezelfde man is, maar we hebben vreselijk gelachen, de mensen die op de bruiloft waren ook, maar misschien was het ook wel omdat we zo vals zongen dat weet ik niet.

Een prachtige tekst van Annie... lees en luister vooral heel goed:

Neem eens een andere

Je kunt nog vijftig jaar getrouwd zijn met dezelfde man
Wat een spijt heb je dan, oh wat een spijt heb je dan
Met die ene langspeelplaat moet je heel je leven doen
Elke dag dezelfde deun, je wordt het moe
Een roman om te lezen met een happy end
Maar dat was op bladzij een al bekend
Een heel vat met witte vermout om je dorst te lessen
Maar je wil wel eens een keer rode bessen
Staar je niet blind op die ene
Tien aan elke hand
Etaleer niet alle waar voor die ene klant

Je kunt nog veranderen
D'r zijn zoveel anderen
D'r zijn zoveel leukere
Kleinere of grotere
D'r zijn zoveel aardige
Waarmee het best wil boteren
Niet altijd dezelfde
Niet elke dag weer
Neem een instant-vriendje
Neem een oplos-vriendje
Neem een weggooivriendje voor een keer

Koop geen zestig kilo boter ook al krijg je de kans
Neem geen man voor heel het leven, dat wordt rans
Koop geen honderd kilo peren, ook al zijn ze voordelig
Neem geen man voor heel het leven, dat wordt melig
Een heel varken in je diepvries en het is je eigen schuld
Elke dag van je leven zure zult
Staar je niet blind op die ene
Als er zoveel anderen zijn
En verschiet niet al je kruid aan een tam konijn

Je kunt nog veranderen
Neem ook eens een andere
D'r zijn zoveel leukere
Oudere of jongere
Je hoeft in een bakkerswinkel
Niet te verhongeren
Niet altijd 't zelfde
Niet elke dag cake
Neem een instant-vriendje
Neem een oplos-vriendje
Neem een weggooivriendje voor een week

Je kunt nog vijftig jaar getrouwd zijn met dezelfde vent
Totdat je er beu van bent, zat van bent, kots van bent
Je kunt nog veranderen
Neem ook eens een andere
D'r zijn zoveel flinkere
Zwartere of blonde
Waarmee het aardig is
Zich even af te zonderen
Maar niet voor het leven
Want dan wordt ie zuur
Neem een instant-vriendje
Neem een oplos-vriendje
Neem een weggooivriendje voor een uur

Nou een uur....
Een uur en tien minuten

Bron: https://muzikum.eu/nl/en-nu-naar-bed-1971/neem-eens-een-andere-songtekst

 

 

Uit eten met Niels

 

Af en toe besluiten vriend Niels en ik om samen uit eten te gaan, we zien elkaar vee op de sportschool, maar echt tot gesprekken komen we dan niet helaas, dus vinden we het extra gezellig en leuk om zo samen eens in de zoveel tijd af te spreken en samen lekker te praten over van alles en nog wat...

Dit keer kozen we voor de sushi tent Shabu Shabu, een restaurant waar ik wel eens eerder ben wezen eten. We hadden om 18.45 afgesproken om daar te gaan eten. Keurig op tijd waren we er , we kwamen allebei op hetzelfde tijdstip aan, toen ik net uit mijn auto stapte stapte Niels van zijn fiets af, tegen de tijd dat hij zijn fiets aan de ketting had gelegd,was ik bij hem en konden we zo het restaurant in lopen.

Niels was zo slim om te reserveren, dus we kregen een prachtige plek om te gaan zitten en te gaan eten. we kozen naast all you can eat ook het all you can drink optie. met als gevolg dat we dus heerlijk gewoon vrij konden genieten van de luxe gewoon te kunnen eten en te kunnen drinken.

Gelukkig was de keuze in vegetarisch en veggie erg goed, voor Niels was er volop vlees en vis te kiezen.. dus we zaten goed.

We hadden ook iets te vieren, Niels had zijn diploma gehaald, waardoor het eten even extra  feestelijk werd samen.

We besloten om rustig te beginnen,maar zoals altijd in dit soort eetschuren, verzand je al gauw in en soort van hebzucht en vreet je de krampen in je kaken.

Je ogen zijn groter dan je maag, je vingers om iets aan te klikken zijn te snel om je te doen beseffen dat het eigenlijk wel genoeg is.. dus je eet behoorlijk door, en het was heerlijk, ruime keus en dan de prijs en kwaliteit verhouding heel mooi.

Terwijl we nog lekker zaten te eten zei Niels ineens, we moeten opschieten met de thee, want we hebben maximaal 2 uur gratis eten en drinken.. dus we bestelden meteen 4 koppen thee na al het water wat we hadden gedronken. De ober was wat verbaasd, want het bleek dat we ook nog na de tijd van 2 uur, gratis thee konden bestellen etc.

Maar ja we hadden het al besteld, daarna ging de tocht naar de toetjes afdeling.. en dat is een paradijs om daar iets uit te mogen kiezen vind ik, voor het eerst me eens gewaagd aan de zwarte sesam ijs, heerlijk, ook de groene thee ijs geprobeerd maar die vind ik wat muffig smaken.. niet zo mijn ding. maar het wat gewoon lekkere sorbet ijs.. ook de bij-toetjes waren erg in trek.. en daar is dan ook dankbaar gebruik van gemaakt zoals o.a. de spekkoek.

Rond half 10 hebben we opgebroken en nadat we afscheid hadden genomen om elk weer ons eigen weg te gaan, waar we bevestigden dat het weer een geweldige avond was geweest voor ons samen en dat we dat snel weer doen, en  met de wetenschap dat we vrijdag weer uit eten gaan maar dan met de  Dominihamama groep bij een geweldige tent in de Herenhof... het leven is gewoon 1 en al feest.

pollepel

 

Tja als je alleen woont en je moet ineens iets op je rug doen, waar je niet bij kan op de een of andere manier.... bijvoorbeeld een zalfje op iets smeren, is dat gedoe.

Je kan ook niet elke dag, of 2x per dag bij je buren aanbellen of sterker nog langs de dokter gaan om de assistente dit te laten doen.

Dus toen mijn moeder jaren geleden iets moest insmeren op haar rug, en daarom ben ik zo gek op mijn moeder, dat mensje van bijna 90, zit dan in haar hoofd te bedenken hoe ze dat nou het beste kan doen.. ze tobt wat, ze bekijkt het van alle kanten en ineens heeft ze de oplossing

Deze oplossing is te mooi om niet met jullie te delen en ik moet zeggen dat ik hem ook al regelmatig toepas, dus hij werkt echt

Je pakt een spatel, zon platte, je doet er een plastic zakje om, dit voor de hygiëne, en het is wel slim om die met iets vast te zetten, de eerste keer dat ik het deed bleef het zakje dus op mijn rug plakken.. is ff ingewikkeld om hem dan weer er af te krijgen. dan doe je wat je moet smeren op de plek waar je niet bij kan op de spatel en met de spatel smeer je gewoon dat plek je in, of je hele rug, alsof je een borstel gebruikt voor je rug te schrobben..

Natuurlijk vond ik dit geniaal, maar ja het raakte wat in de vergetelheid, totdat ik ineens zelf voor dit probleem stond.. en dan plop daar was het idee van mijn moeder.

Dus ik ook met de houten spatel in de weer en het werkt perfect.

Daarom dacht ik wil dit even delen met jullie zodat jullie,mocht je alleen wonen, of mensen kennen die daar tegen aanlopen, deze tip kunnen geven. Weet namelijk niet of men hier al in de wetenschap iets op heeft bedacht. maar dit is zeker veel goedkoper dan als je iets koopt wat men er voor heeft ontwikkeld.

Etentje....

 

Laatst waren vrienden Peter, Marouska en kids te eten bij mij. .

De hele dag sta ik dan in de keuken, naast het schoonmaken van mijn huisje om het eten te maken wat ik wil koken.

Dit keer koos ik voor het thema Chinees eten, en het is wel niet echt helemaal Chinees maar het heeft wel die intentie.

Het voorgerecht bestond uit Chinese tomatensoep

hoofd gerecht uit Nasi met vegetarische kipstukjes, en daarbij saté saus, kroepoek, en diverse strooisel voor over de nasi

het nagerecht , verse aardbeien, slagroom en slagroomijs.

Keurig op tijd kwam de familie aan, ik was erg blij dat ik de hele middag in de keuken had gestaan en dat ik me had verdiept in het eten.

Het was wel even doorpakken en aanpakken, maar dat is prima als je de tijd hebt. dan is het prima om te koken.

Keurig op tijd had ik alles klaar, en kon ik als ze er waren, nadat we even hadden gezeten, om wat bij te praten,  ben ik naar de keuken gegaan.

Mijn regel is op het moment als ik ga koken, niemand in de keuken, ik ga gewoon lekker aan de slag met van alles en nog wat en ik rommel wat

De kids zaten aan de cola, de ouders, de ene aan het bier de ander aan het water, dus het was vredig in de kamer.

De soep was natuurlijk zo warm, dat was niet zo heel veel werk, daarnaast ging het ook goed met de rest, dus dat ging volgens plan.

De soep moet je natuurlijk nooit zo heet eten als hij opgediend word dus ik heb het alvast wat laten afkoelen terwijl ik de nasi die al klaar was, alvast in de magnetron zette om het op te piepen.

Terwijl de soep in goede aarde viel, er werd zelfs een tweede keer opgeschept, ging de pieper al af bij de nasi, dus ik heb dat even laten gaan, om nadat ik alles had afgeruimd, de nasi en de saus op te warmen, en zo op tijd alles op tafel te krijgen zodat men heerlijk kon eten.

Het is altijd gezellig met elkaar, we praten en lachen veel, ook het toetje met slagroom ijs aardbeien en slagroom viel in goede aarde , dus ik was meer dan tevreden om eerlijk te zijn.

Natuurlijk hadden we koffie en thee na het eten, maar ja mijn apparaat voor van die cupjes was even de slag kwijt, had hem dus lang niet gebruikt dus hij was wat verstopt, na veel gedoe, waarbij ik tot twee keer toe de beker onder het apparaat te hebben gezet, hem van de houder sloeg met gevolg dat mijn hele keuken onder de zooi zat. maar ook dat is geen probleem, dat hoort er bij.. 

Na het eten gingen de boys naar het speeltuintje om daar met elkaar te spelen, of wat dan ook, en konden wij even in alle rust bijpraten met elkaar over van alles en nog wat, de tijd vloog op.

Nadat de boys terug was, nog even wat verder gepraat waarna ze naar huis vertrokken ik de afwas heb gedaan, okey de afwasmachine  om daarna tevreden op mijn bank te gaan zitten en te genieten van de rust en het opgeruimde huis.

Was dat nou alles ( jenny arean)

 

toen ik dit lied voor het eerst hoorde dacht ik alleen maar wat een uniek mens is Annie mg Schmidt dat ze dit zo mooi kan verwoorden. prachtige tekst en zo mooi gezongen ook.. Ik kon me er van alles bij voorstellen en dat is bijzonder.. De glimlach om mijn mond om de tekst die ze zingt in al haar onschuld maar ook de vreselijke overdreven reacties van de mensheid op de daad. geniaal

was dat nou alles?

Voor het eerst naar bed met een man
Het was heel anders dan ik dacht, ik weet niet wat ik had verwacht
Misschien de climax van geluk, misschien een groot spektakelstuk
Ik dacht let op nou wordt er een Apollo gelanceerd
Maar 't was niet zo, ik dacht verkeerd

Was dat nou alles, is dit de clou van het bestaan
Waar alle liedjes over gaan, is dat nou alles
Is dat nou alles, waar elke dichter over schrijft
Is dit de kurk waar de boel op drijft, is dat nou alles

Ik heb voorlichting gehad vanaf mijn tiende
Ik wist wat alles was en waar het voor diende
Wat al die boeken vanaf Genesis ook mogen schrijven
Je leert er niet van wat een penis is
Je voelt het pas wanneer het menens is aan den lijve

Was dat nou alles, ik weet het niet ik vraag het u
Is dit de hoofdgang van 't menu
En is de rest alleen maar jus was dat nou alles
Was dat nou alles, de grote meilpaal aan de grens
Het grote doelpunt van de mens
Het grote antwoord op mijn wens was dat nou alles

Is dit nou waarvoor de maan voor heeft staan schijnen
Sinds eeuwen en eeuwen en eeuwen
Is dit nou waar de vrouwen om zuchten en kwijnen
Sinds eeuwen en eeuwen en eeuwen
Is dit nou waar de rozen voor geuren sinds eeuwen
Waar moralisten om twisten en kerken tegen schreeuwen
Sinds eeuwen en eeuwen die ene daad waar alles om gaat

Is dit nou het neusje van de zalm, de krent in de pap
Het vet van de ketel, de grap van de grap
De pit en het merg, de top van de berg
Het doel van de trip, de vlag op het schip
Het grote geheim, het sacrament, de room in de koffie en het happy end

Is dat nou alles, het glanspunt van een repertoire
Ik weet het niet ik vraag het maar
Want zelf ben ik er niet mee klaar was dat nou alles
Tja, dat was alles, dit is de uitkomst van de som
Hier draait de hele wereld om, dit was dus alles

Intermittent fasting

 

"Al ben ik natuurlijk vreselijk leuk, van mij is er nooit genoeg "

zijn er altijd momenten dat ik foto's van mezelf zie en denk.. nou ietsje minder leuk is ook wel goed.

Zeker als je merkt dat je eigen lijf je tegen gaat staan als je in de spiegel kijkt.

Dus er moest weer eens drastisch worden ingegrepen.

De beproefde methode die ik al jaren volg werpt niet meer zijn vruchten af, dus een bepaald aantal calorieën eten, door 6 x per dag wat te eten, waardoor ik inderdaad destijds enorm ben afgevallen, waarbij ik me veel energieker en beter voelde, werkte dus niet meer.  ik hield me aan de regels, 500 cal minder per dag dat je mag hebben, bleef het keurig bijhouden in de app, om te ontdekken, dat ik op een gegeven moment, mede door het vele wandelen naar school het sporten het leek alsof ik niet genoeg had, ik wilde eten.. ik moest eten kon het niet omgooien..

Nadat ik veel goede verhalen hoorde over intermediair vasten, besloot ik het ook eens te gaan proberen, het is maar 4 weken om een redelijk resultaat te halen, daarna pak ik het oude schema op, maar het gaat mij er even om om mijn lichaam een flinke klapt te geven, zodat het wakker schrikt en denkt. maar dit is niet de bedoeling.. dit slaat nergens op ik ga maar eens zorgen dat ik met minder eten toe kan.. dus de hoop is dat ik weer wat gewicht ga verliezen van de isolatielaag die ik heb, zodat mijn kleding weer wat ruimer gaat zitten, om uiteindelijk als het resultaat er is me te gaan richten op het gezonde voedingspatroon dat ik had, om langzaam weer terug te keren naar de kleine hapjes  en maaltijden van 3 grote en  3 tussendoortjes en dan om de week twee dagen dit vasten te blijven doen, om zo toch in shape te blijven. 

Inmiddels als ik dit bericht aan het schrijven ben ben ik al 5 dagen onderweg, het gaat goed, de toegestane 8 uur eten gaat prima, ook daarna, al merk ik wel dat ik vaak in de nacht wakker word en dan toch trek heb, al is dat denk ik niet echt trek maar meer iets van... ik wil eten.. dus ik negeer het en het gaat goed.

Ook het eten in de 8 uur heb ik inmiddels onder controle, niet alles eten wat je maar eten kan maar er over nadenken en rustig eten. Er zijn smokkeldagen zoals ik ze noem voor mezelf, soms gaat het even niet anders als je de  hele dag in de weer bent of dat je eters krijgt dan lukt het niet altijd, maar dan pas ik mijn schema aan, dan vast ik eerst wat langer en verschuif ik hem een uur

Toch knaagt het gevoel dat het niet goed kan zijn, mede omdat je dan te weinig binnenkrijgt en dus dat je daardoor in de spaarstand gaat, dus het omgekeerde effect hebt. dus ik probeer het een tijdje en dan zie ik hoop ik resultaat en anders gaan we langzaam weer terug zoals ik al schreef naar dat wat me jaren geleden goed heeft geholpen en wat ik goed kon.

Na deze vijf dagen heb ik weer het eetpatroon opgepakt van heel lang gelden waardoor ik meer dan 20 kilo heb verloren, zodat ik dat nu kan volhouden, omdat ik mezelf kan zeggen dat ik weet dat ik het kan, zeker als ik na 8 uur eten 16 uur niet eet.., dit in combi met 2x per week een vastendag moet er toch iets gaan gebeuren lijkt me aan dit lichaam.. en zal ik toch hopelijk de 7 kilo die te veel zijn verliezen

 Inmiddels natuurlijk ook nog even na gevraagd bij mijn voeditiste en die adviseerde dit niet te lang te doen omdat je stofwisseling dan gaat vertragen, maar af en toe een dag of eens in de drie maanden een 4 tal dagen kan geen kwaad en kan alleen maar ten goede komen, dus dat gaan we maar eens proberen. om zo wel leuk te blijven maar iets minder ruimte in de maatschappij in te nemen

wijsheden 6

 

Soms is het tijd om eens weer wat nieuws uit te proberen in de blog site.

dus vandaar heb ik een aantal wijsheden of teksten die je tot nadenken kan brengen bij elkaar verzamelt.

en besloten ze hier af en toe ook te deponeren.. gewoon ter afwisseling van mijn verhalen over mijn wonderlijke wereld en soms die van anderen....

 

Beelden route zuid /stedelijk museum

 Nog is de vakantie niet voorbij, maar hij kruipt wel razend snel naar het einde.. het bijzondere is dat ik de eindstreep al zie, hem bijna kan ruiken.. maar het negeer. Dus nadat ik dinsdag heerlijk had gewandeld vandaag naar Amsterdam de beeldenroute in Zuid met vriendin Marlous. .

Aangekomen op Schiphol heb ik altijd de neiging richting het vliegveld te lopen en dan realiseer ik me dat ik geen koffer heb en geen ticket dus dan naar de trein .. elke keer weer een  lichte teleurstelling.. maar goed er staan alweer reisjes gepland naar Berlijn, zowel in de herfst als in de zomer.. vroeg boeken geeft dus vroegboekkorting, zit wel weer in het zelfde hotel in de zomer, was nu zo goedkoop en ik heb nu het bewijs dat ik een tweepersoons kamer heb, dus dat komt goed uit. Dus ik zorg nu dat ik in een kamer kom

Wat ik lekkerder vind. 

 

Marlous en ik kennen elkaar dus erg goed we waren allebei een half uur eerder dan wat we hadden afgesproken.. meteen gingen we naar Art zuid waar we met de metro naar toe gingen.. ik voelde meteen mijn Berlijn en London weer in mijn benen. wat heerlijk., zo diep onder de grond te gaan.. 

 

We kwamen aan op metro station Zuid en dan begint het al meteen, slappe lach omdat we de route weer eens niet begrepen. maar we kwamen er, nadat we de eerste beelden hadden bewonderd, kwamen we bij het paviljoen, waar we een kaart hebben gekocht van de route en de beelden. we hebben nog even getwijfeld of we gewoon alle kaartjes zouden bekijken zodat we gewoon verder konden met leuk de stad in. maar dat is nou net niet de bedoeling, het weer was trouwens ook fantastisch om te lopen.

Nadat we ons verbaasd hadden over de traagheid van de bediening, zeker als er een tosti moet worden gemaakt, we eindelijk onze thee en koffie kregen, gingen we zitten om alvast de route te bekijken maar ook om te kijken naar  waar we zouden gaan lunchen, Marlous had al een leuk tentje uitgezocht,  dus we hebben de kunstwerken bekeken op de weg naar dit lunchtentje. Op mij maakte een aantal beelden indruk, vooral het beeld van Frankie, een streetartartiest die ik al een tijdje volg die prachtige dingen doen in zuid. alleen zijn vaak zijn dingen die hij doet niet meer terug te vinden omdat men ze allemaal jat en meeneemt zo mooi vind men ze.

Zijn beeld Frank zie art zuid op zijn kop vond ik prachtig, leuk bedacht..

Nadat we het eerste gedeelte hadden gelopen  zijn we naar de lunch gelopen, was even zoeken, zeker met onze handigheid in dingen zoeken en hoe we moeten zoeken.. maar we kwamen er, we hadden het vermoeden dat er heel veel salades waren maar helaas was er maar eentje dus we kozen voor een kop pittige linzensoep, en daar is geen woord van gelogen wat was het pittig dat gerecht. maar goed dat  geeft alleen maar lol en humor. 

 

Daarna terug gelopen, Marlous zei volgens mij moeten we hier in, ik nee joh we moeten volgens mij nog verder.. gevolg we liepen totaal verkeerd, wederom mooie dingen gezien, maar ook meteen het etiket gekregen met de weg zoeken ben je dus duidelijk niet te vertrouwen, dat klopt maar dat neemt niet weg dat je dan wel hele mooie dingen gaat zien.

Wij terug de route op, en het laatste stuk was ook boeiend, al kreeg ik soms het idee dat we meer herhaling zagen van een aantal jaren terug.

Op het plein van het Rijks museum zat het laatste beeld prachtig poppetje op een bot. kortom dat was geweldig.

 

Daarna wilden we graag het rijks in, maar dat kon niet omdat het te vol was, veel gedoe om een kaartje te krijgen, dus we besloten het Stedelijk museum te gaan doen, en dat was geen foute keus.,  we hebben er genoten, gelukkig heeft Marlous het zelfde als mij, kijken, screenen, en wat je mooi vind bekijken, en daarna verder. niet uren voor een schilderij staan, en wel tegen elkaar zeggen dat vind ik mooi, of af en toe even een naam droppen van een kunstenaar en er finaal naast zitten maar dat is ook het charme.

Na het dwalen door het museum, besloten we om ook nog een hapje te eten in Amsterdam, vanuit het thuisfront van Marlous kon dat, dus ik wist nog een leuk tentje waar ik jaren geleden met Heleen had gegeten maar helaas die was inmiddels ook verdwenen.. balen. dus daarna moesten we verder zoeken, uiteindelijk kwamen we aan bij een pizza restaurant, wat prima was, heerlijke gegeten.. 

Na het eten nog giebelend onderweg naar de tram op het Leidscheplein om naar het centraal te gaan waar we afscheid hebben genomen na een prachtige dag in Amsterdam

 

Het gaat weer beginnen...

 

Heb het zolang mogelijk proberen te blokken, maar helaas dat gaat nu niet meer, ik mag maandag weer aan de bak, naar 6 weken de volledige vrijheid te hebben gehad, me te hebben gericht op de dingen die ik wil zien en doen, de veel reisjes die ik kon maken, maar ook het genieten van de tijd met dierbaren maar ook vooral met mezelf in mijn eentje dwalen door de steden  waar ik graag kom,  het voor je gevoel terug geworpen te zijn op jezelf, heerlijk, genieten, maar misschien geniet ik er juist zo van omdat ik weet dat het zo kort is.. en daardoor juist extra leuk.

Het omarmen van plekken waar je alleen te voet kan komen, het bijpraten met vrienden, het je weer koesteren in de warmte van de mensen die je te weinig hebt gezien en gesproken. Het jezelf terugvinden in situaties waar we het beter niet over kunt hebben, omdat het voor een aantal mensen slapeloze nachten zal geven.. kortom het is heerlijk, Zeker deze vakantie had naast de drie hoogtepunten, Berlijn, Zeeland, en Londen ook andere hoogtepunten, zoals het afronden van het Pieterpad, het afronden van het Floris de vijfde pad, maar ook het starten van een nieuw pad, Het Pelgrims pad nog niet helemaal een succes maar hopelijk gaat dat komen.

Verder natuurlijk heerlijk gesport, is elke keer weer fijn om de kb trainingen te doen, goede instructies van de instructeur en de lessen dagen steeds meer uit, in zowel tempo als in kracht. Daarnaast de humor die de trainer heeft maakt het extra leuk, ook de groep waar ik in train. 

De bezoekjes aan musea is dit jaar wat achter gebleven, tenminste de musea in Nederland, alleen het museum in Groningen en in Goes. de G zat kennelijk in de vakantie. Natuurlijk heb ik wel veel musea bezocht in Berlijn en Londen wat het weer goed in evenwicht brengt.

 kortom de vakantie was goed en prachtig en genoten en dan de laatste week..

...het  isweer gelukt, de hele vakantie heb ik een heerlijk ritme, ik heb ergens mijn schoolritme te pakken het gaat prima, lig achterlijk vroeg in bed etc,  sta redelijk op tijd op, kortom het gaat goed. .en dan komt die laatste week, het lijkt wel of mijn lichaam dan ineens in de contramine gaat, ik val niet in slaap, pas om 2 uur ga ik mijn bed in, sta nog later op, kortom het opgebouwde ritme is weg, compleet naar de knoppen. en daar sta ik dan de eerste week voor de klas, moe, niet uitgerust... terwijl al mijn collega's stralen en blij zijn dat ze weer les geven, de kinderen zien, en dat heb ik ook, zeker maar ergens de eerste week ben ik niet op mijn best.

Het heeft ook een voordeel dan ben je meteen heel duidelijk tegen de leerlingen en weten ze je grens, dus dat maakt ook dat het daardoor beter gaat  door het jaar heen.

We zullen maar hopen dat het goed komt dit jaar al slaap ik zo wie zo de nacht voor het begin niet zo geweldig, ben altijd bang dat ik het niet meer kan of de leerlingen niet meer begrijp..  maar dat is denk ik docent eigen.. weer een nieuwe jaar beginnen.

ik zal het schooljaar 2023/2024 omarmen mezelf kennende.. en we zullen zien wat dit jaar ons brengt

Pinocchio (Film)

ach deze film leek me zo leuk, ik hoorde er leuke verhalen over, gelukkig kon ik hem, wel tegen het luttele bedrag van 1,50 euro zien op prime video, dus ik was helemaal in de wolken dat ik hem kon zien. Helaas was het de Nederlandse versie, de Engelse versie was niet beschikbaar denk ik. dus die kon ik niet bekijken,  het akelige is dat als je de Nederlandse versie bekijkt, dat je ten eerste veel dezelfde stemmen hoort die in andere films die vertaald zijn hoort en dat je op een gegeven moment gaat nadenken over wie het nou is die spreekt, in plaats van dat je geniet van de film.. kortom de Nederlandse versie, is volgens mij dan geen succes.. en om heel eerlijk te zijn de film ook niet echt.. maar prima voor bijna twee uurtjes vermaak

recensie van de film:

 Regie: Guillermo del Toro, Mark Gustafson | Scenario: Guillermo del Toro, Patrick McHale, Matthew Robbins | Cast (stemmen): Gregory Mann (Pinokkio/Carlo), Ewan McGregor (Sebastian J. Cricket), David Bradley (Geppetto), Christoph Waltz (Count Volpe), Ron Perlman (Podesta), Cate Blanchett (Spazzatura), Tilda Swinton (Wood Sprite/Death), Finn Wolfhard (Candlewick), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2022

Bij het sprookje van Pinokkio denken de meeste mensen aan de vertederende Disneyfilm uit de jaren veertig. De houten jongen wiens neus groeit wanneer hij liegt zag echter in 1883 al het licht, en het originele verhaal van Carlo Collodi was een stuk grimmiger. Pinokkio was niet de geliefde deugniet maar een vervelende kwajongen en de personages van de vos en kat probeerden hem op allerhande gruwelijke wijze te vermoorden. Het Pinocchio van Guillermo del Toro is gelukkig niet zó duister, maar een donker randje heeft zijn stop-motionadaptatie zeker wel.

Del Toro's Pinocchio speelt zich af in Mussolini's fascistische Italië van de jaren dertig en vertelt het verhaal van een imperfecte vader met een imperfecte zoon. Houtsnijder Geppetto, die rouwt om de 'echte' zoon die hij verloor bij een bomaanslag, snijdt op een straalbezopen avond een houten pop om zijn leegte te vullen. Niet de geromantiseerde Disneyvariant, maar een Frankensteinachtig gedrocht waar de spijkers nog half uitsteken. Uit troost voor de oude man wekt een magisch wezen de pop tot leven en het moraliserende, met levenslessen gevulde avontuur dat volgt kennen we allemaal.

Alle elementen uit het Disneysprookje, van het reizende circus tot aan de reusachtige walvis, passeren in aangepaste vorm de revue. Het pleziereiland waar jongens in ezels veranderen is echter vervangen door een fascistisch jongerenkamp. De personages onderscheiden Del Toro's adaptatie van zijn voorgangers. Verteller Japie Krekel heet nu bijvoorbeeld Sebastian en is nogal pompeus. De blauwe fee is opgesplitst in twee duidelijk door Pan's Labyrinth geïnspireerde wezens terwijl circusbaas Stromboli juist met de vos is samengevoegd tot Count Vulpo. De legerofficier Podesta en Vulpo's voetveegaapje Spazzatura zijn nieuwe personages.

De film verschilt duidelijk van al zijn voorgangers in het moraliserende karakter van het verhaal. Eerdere versies predikten vooral gehoorzaamheid, waar Pinokkio's groeiende neus letterlijk de maatstaaf van is, maar in Del Toro's interpretatie gaat het juist over ongehoorzaam zijn. In een wereld waar iedereen als een pop danst naar de regels van het fascistische regime is juist de recalcitrante letterlijke pop het enige volwaardige individu. Pinocchio's welbekende wens om een echte en brave jongen te worden maakt opvallend plaats voor het door krekel Sebastian geformuleerde credo: "Wees jezelf en doe je best, dat is het beste wat je kan doen."

Ook al verwijst de titel enkel naar Guillermo del Toro, de regisseursstoel wordt gedeeld met stop-motionveteraan Mark Gustafson. Samen met een team van meer dan veertig animators zijn ze het immense stop-motionproject aangegaan en het resultaat mag er zijn. De sets zijn prachtig en groter dan groots en met name de belichting is fenomenaal. Elke omgeving heeft zijn eigen distinctieve kleurtint en dit creëert ontzettend veel sfeer. De betoverende, louter op houten instrumenten gespeelde muziek van Alexander Desplat geeft de film zijn ziel, maar de prachtig geanimeerde poppen brengen het sprookje echt tot leven.

Stop-motion blijkt bij uitstek geschikt voor een verhaal over een levende pop. De houterige charme, die inherent verbonden is aan de animatievorm, is Pinokkio op het houten lijf geschreven en de duidelijke toewijding van het animatieteam tilt de stopframetechniek naar een niet eerder vertoond niveau. Het geweldige stemwerk van grote namen zoals Ewan McGregor en Christoph Waltz brengt de personages verder tot leven. De dertienjarige Gregory Mann doet het subliem als Pinokkio, maar het hoogtepunt is toch echt de alom gerenommeerde Cate Blanchett die acte de présence geeft door slechts wat te grommen als het aapje Spazzatura.

De vraag of de stop-motioninsteek een zoveelste versie van het uitgekauwde sprookje rechtvaardigt is moeilijk te beantwoorden. Natuurlijk, Del Toro's adaptatie is een stuk grimmiger en wijkt op belangrijke elementen af, maar zijn typerende magische stempel ontbreekt. Fans van zijn oeuvre zullen de talloze verwijzingen naar o.a. Pan's Labyrinth en The Devil's Backbone kunnen waarderen, maar de hiermee samengaande aanpassingen aan het verhaal voegen niet zo veel toe aan het sprookje. De moraliserende boodschap is echter aanzienlijk meer van deze tijd en de film is alleen al hierom vele malen beter dan zijn twee wanstaltige voorgangers eerder dit jaar.

De film neemt je mee op Pinokkio's zoektocht naar zijn plekje in de wereld. De aanvankelijk gevreesde houten knul blijkt, typisch op zijn Del Toro's, een stuk humaner dan de zogenaamd 'echte' mensen die hem initieel verafschuwen. Del Toro leert ons dat we allemaal wel eens verder mogen kijken dan onze neus lang is, en dat we met compassie de deur kunnen openen naar liefde en acceptatie. Een donkere maar nog steeds hartverwarmende twist op het tijdloze sprookje. Heerlijk voor de feestdagen en perfect in zijn imperfectie. Net als Pinokkio.

Red white and royal bleu ( film)

 

Toen ik zag dat deze film te zien was, was ik meteen weer even heel erg fan van de app van Prime video, ik kijk er weinig, maar deze film is geweldig leuk om te zien, zeker de worsteling van de prins die eigenlijk niet voor zijn gevoelens mag uitkomen,. daar komt bij het is een mooie film die ontroert maar die je ook laat lachen, daarnaast is het ook een film die je tot na denken zet, waarom mensen niet gewoon mogen voelen wat ze voelen, al komen ze van koninklijke huize.. 

Deze film heb ik 2x gezien en wederom raakt hij me.. tranen. dus als je prime hebt ga deze film zeker bekijken hij is meer dan de moeite waard om te zien..

recensie van de film

Alex Claremont-Diaz (Taylor Zakhar Perez) is de zoon van de Amerikaanse president Ellen Claremont (Uma Thurman) en heeft een bloedhekel aan prins Henry (Nicholas Galitzine), de jongere broer van de Britse kroonprins Philip (Thomas Flynn). Tijdens de bruiloft van Philip loopt de situatie volledig uit de hand en zorgen de twee kemphanen voor een groot schandaal.

Een geheime affaire in Red, White & Royal Blue

Om de situatie te redden, moeten de mannen doen alsof ze beste vrienden zijn en dat gaat hen moeizaam af. Alex is een charmeur die doet waar hij zin in heeft, terwijl Henry een stijve hark is en zich vooral richt op zijn koninklijke taken. Maar dit is een romantische comedy en dan worden tegenpolen altijd verliefd op elkaar. De vonk springt over tussen de twee en om een groter schandaal te voorkomen, houden ze hun affaire geheim.

Taylor Zakhar Perez en Nicholas Galitzine hebben chemie

Een romcom valt of staat met de chemie van de hoofdrolspelers en dat zit wel goed bij Red, White & Royal Blue. Beide acteurs hebben al de nodige ervaring met romantische films. Taylor was de knappe verleider in The Kissing Booth 2 en Nicholas Galitzine liet harten sneller kloppen in Purple Hearts en Cinderella – de slechte versie met Camila Cabello. Alsnog is het verrassend om te zien wat een knallende chemie ze met elkaar hebben.

Van rivalen naar lovers

Dat is maar goed ook, want het verhaal overtuigt niet helemaal. De Prime Original is gebaseerd op het gelijknamige boek en het is duidelijk dat het verhaal is ingekort. Daardoor gaan de mannen heel snel van rivalen naar lovers. Door de klik tussen de acteurs valt dat amper op. Daarnaast hebben de twee ook nul problemen met de seksscènes en worden de gepassioneerde momenten op een stijlvolle manier in beeld gebracht.

Uma Thurman kan geen Texaans accent

De verschillen tussen Alex en Henry zorgen voor komische momenten, maar stafchef Zarah (Sarah Shahi) is met haar pittige one-liners het grappigste personage in de film. Zij had best wel een grotere rol mogen hebben e . Van Uma Thurman kan ik dat jammer genoeg niet zeggen. De muze van Quentin Tarantino maakt weinig indruk als president en haar ‘Texaanse’ accent doet pijn aan mijn oren.

Conclusie

Red, White & Royal Blue volgt braaf de regels van de romantische comedy, maar met twee knappe acteurs die elkaar de kleren van het lijf scheuren, weet de Prime Video Original alsnog te verrassen. De film duurt wel iets te lang en Uma Thurman mag nooit meer een Texaans accent doen, maar Taylor Zakhar Perez en Nicholas Galitzine spatten van het scherm af.

Lunch time...

 

terug uit Londen met een gevoel van een soort jet lag achtige verschijnselen, heb ik me vanochtend eerst ontzetten verslapen, ik wilde naar de Cross, Marco geeft hem dus ik had er zin in, maar op de een of andere manier heb ik dus de wekker gehoord, uitgezet en ben ik me gaan omdraaien. heel suf. . sterker nog heel jammer want wat had ik graag meegedaan met de cross xxl.. maar ja zoals ik zei , een soort van jet leg achtige verschijnselen, niet dat ik een nacht heb overgeslagen maar toch ergens voelt het wel zo... dus dat ik door ben geslapen was niet zo gek.. het was tenslotte ook een rare dag met de lange reis naar Heatrow. en de vele overstappen etc.. het wachten op het vliegveld etc, het is en was prima om te doen.

Dus nadat ik was opgestaan, ben ik even verder gegaan met de foto's uit te zoeken van Londen, had er al veel gedaan, maar was zo onhandig om de bewerkingen niet op te slaan in de map op internet waar ik ze dan vanaf kan halen, moet dat toch wat beter gaan ontwikkelen en ook daadwerkelijk doen, is niet eens zoveel werk maar het schiet er bij in, of door slechte wifi, of doordat ik met zoveel andere dingen bezig ben.

Dus om 13.00 had ik met Elias afgesproken om te lunchen, Elias zocht dit keer een restaurant uit, in eerste instantie las ik natuurlijk Wanders restaurant, maar dat was het dus niet.. dat bleek. het was gewoon  Anders... maar goed bijna mijn naam

De lunchkaart was wel heel erg gericht op  vlees en vis maar er was ook wat vegetarisch voor de lunch, dus ik besloot een omelet kaas te nemen,  achteraf had ik liever het twaalfuurtje gehad met de vraag of hij vegetarisch kon., volgens mij kan dat prima namelijk met wat extra kaas en een kaas of groente kroket maar ja.. nu heb ik het wel gezonder gedaan is ook heel wat waard

We zeiden beiden bij het begin, we kunnen maar tot 15.00 omdat in Bodegraven een blauwe zone is in het centrum.

Het eten was goed, de theevoorziening ingewikkeld, omdat ze dus een heel apparaat op je tafel zetten en je dus zelf de sterkte kan bepalen en welke thee je wil door te draaien aan het knopje van je keuze..  vond dat dat ding veel ruimte in nam wat niet echt nodig was.

Nadat we heerlijk hadden bijgepraat met elkaar zijn we, na het maken van een nieuwe afspraak, naar onze auto's gelopen, okey andere omschrijving, Elias wist waar zijn auto stond ik heb weer eens lopen dwalen door Bodegraven om mijn auto te vinden, zo achterlijk en zo stom dit. ik leer dat dus kennelijk ook nooit, hoeveel tijd ik kwijt ben met het zoeken naar mijn auto.. gelukkig is mijn auto wel opvallend dus ik vind hem tegenwoordig wel sneller dan eerst.

 

Mag ik jou iets vragen …

 

NEE!!!!!!!!!

Zo dat moest er even uit, inmiddels is er iets nieuws ontwikkeld, nadat je tig mailtjes krijg als je iets besteld hebt. Via het bedrijf met een melding dat ze je order in goede orde hebben ontvangen tot aan dat het verzonden is en dat je het hebt gekregen.. maar ook krijg je ze van het vervoersbedrijf.. na ongeveer 20 mailtjes is het naar je hoopt opgelost en klaar.. NEE dus, dan komt er nog een enquête achteraan waar ze je vragen naar je tevredenheid etc, dat niet alleen dan willen ze ook nog weten hoe oud je bent, je gezinssamenstelling etc. Kortom het is veel tijd die je kwijt bent met het invullen van zo’n vragenlijst.. en als je het niet doet krijg je nog tig mails  of je de vragenlijst wil invullen.. 

Als je het dan maar doet om van het gezeur af te zijn krijg je nog tig mailtjes met dank je wel en aanbiedingen waar je niet op zit te wachten. Tegenwoordig zet ik ze na het ontvangen pakket de afzenders op ongewenste mail, werkt uitstekend, ik ga het ook steeds meer als een soort virus zien. Een mailbox bom.. en ik word er gek van.. 

Inmiddels is dit ook toegeslagen bij mijn huisarts, na een bezoek komt er meteen een klanten tevredenheid onderzoek, en ik vraag me altijd af, wat doet men met deze gegevens, ik vul ze niet meer in..  tenzij ik ontevreden ben, dan vul ik  ze in, maar bij mijn huisarts ben ik dat nooit teleurgesteld tot dusver mijn eigen huisarts is een top kerel, en zijn mede artsen ook. dus ik klaag niet, ik ben erg tevreden dus ik hoef dat niet in te vullen.

Wat zou ik graag zien dat men, als men geen reactie krijgt men dan niet blijft doordrammen want zo voelt het inmiddels voor mij, men blijft doorzeuren als een klein kind die geen snoepje krijgt. het is drammen om een feedback, al vraag ik me af of men er naar kijkt, laat staan er iets mee doet met dat wat men schrijft.

Mochten ze er wel wat mee doen, dan kan ik me meteen helemaal voorstellen waarom men zegt dat men te weinig personeel heeft, men heeft natuurlijk ook mensen nodig die al die enquêtes te screenen, of tenminste de uitslagen ervan , dit weer in een rapport te verwerken,. deze dan weer te versturen en dan ook nog er over te praten..  kortom het is volgens mij iets wat meer ergernis oplevert dan plezier.

Dus mijn dringende vraag aan de vele bedrijven is.. of ze aub er mee willen stoppen om ten eerste zoveel mailtjes te sturen en ten tweede of ze willen stoppen met zoveel vragenlijsten te sturen en door te blijven drammen...  wat zou het leven dan een stuk aangenamer zijn

 

Zeeland dag 4

 

Om de reis toch nog net een dagje langer te laten duren heb ik besloten om de blog over Zeeland dag 4 toch maar te laten bestaan, tenslotte.. is het nog steeds vakantie..

Gisteren zijn we dan wel terug gekomen, en we zijn er nog steeds van overtuigd dat dit het beste besluit was wat we toen konden nemen... we moesten er echt niet langer blijven, zeker nadat we zo lang hebben moeten wachten op de hulp van de ANWB, en geloof me die mannen en vrouwen zijn hun gewicht in het dubbele goud waard. wat is het heerlijk dat dat bestaat en dat ze je komen helpen.. 

Bij thuiskomst zijn we met elkaar gaan eten bij Indicous, een indian restaurant bij mij op het plein, prachtig en heerlijk eten. ik heb er van genoten.. een tip voor vele Alphenaren om daar eens te gaan eten want het is meer dan lekker

Indicous

Terugkijkend kan ik alleen maar meer dan dankbaar zijn voor deze bijzondere afsluiting van onze provincietocht, ooit 14 jaar geleden in Limburg begonnen, als een soort van laten we kijken of het wat is en of het werkt, en het werkte perfect.We deden het goed, hadden veel lol en genoten oprecht..

Vandaar uit besloten om nog een keer in de zomer te gaan en kozen we een andere provincie. en zo langzamerhand ontstond het idee dat we een provincietocht gingen maken. dit mede omdat op een gegeven moment ons koningspaar dat ook deed, en we voelden ons koning, koningin en Prins ( = me) genoeg om dit maar eens te gaan doen..

We hebben indrukwekkende dingen gedaan, veel gedeeld, vele gesprekken in de late avond in de tent, veel lol, veel gezien, waar we nog steeds af en toe van na genieten, soms met een dikke lach, soms met een tederheid.. kortom ik kan iedere vriendengroep dit aanraden een provincietocht te doen en leuke dingen te gaan bekijken in de buurt van het plaatsje waar je bent..  het is ideaal.

Het maakt dat je echt geniet. je ziet af soms, maar ook de gesprekken tijdens de afwas die we hadden was erg leuk en genieten

Maar de kroon op onze toch was wel Zeeland, we hadden al een paar keer eerder geprobeerd om daar te gaan kamperen maar dat ging niet wegens het niet reserveren dus we konden daar nergens terecht, dus vandaar dat dit voor ons het ultieme moment was om naar Zeeland te gaan, het afsluiten van onze tocht door Nederland,  waar zoveel moois te zien is.. wat ik ook ontdek met mijn wandeltochten. maar ook met deze reis door Nederland, met 1x een uitstapje naar Parijs, wat ook prachtig was, tijdens ons 5 jarig lustrum, maar ook de keer dat het niet kon  omdat mijn vader toen op sterven lag.. momenten die dan toch weer even voorbij komen.. als afsluiting van deze 14 jarige reis door Nederland,.. 

Natuurlijk is er van elke provincie door mij een bundel gemaakt, met flarden waarin ik de momenten heb gevangen in foto's en daarnaast de gedachten en gevoelens heb verwoord.. van wat er toen speelde.. 

Terugkijkend op deze 14 jaar kan ik alleen maar intens genieten en gelukkig zijn dat we dit hebben gedaan met elkaar en onze vriendschap zo hebben verdiept

Voor de mensen die denk dat nu de reis ten einde is.. ook wegens het instorten van de tent die nu ergens een vredig leven heeft op een afvalt berg.. en wie weet kan dienen tot voedsel voor iets nieuws.. gaat er een nieuw tentje gekocht worden. en gaan we verder met deze unieke reizen ..

We gaan nu de Eilandentocht doen. we gaan dus zover het mogelijk is op de Nederlandse eilanden kamperen, of als het niet anders kan huren we een huisje... zodat we echt Nederland op zijn best hebben gezien  dus we kunnen er nog wat jaartjes tegen aan... 

pelgrimspad etappe 4 ( aarlanderveen naar Reewijk)

 

Zo etappe vier gaat nu al beginnen, ik schiet op, de eerste deel bestaat uit 12 etappes en dan ben ik al in Den Bosch, besef me ook dat dit waarschijnlijk de laatste wandeling is voor een lange tijd, veel zaterdagen zijn nu gevuld met leuke dingen met vrienden, dus dat is ook weer leuk.. maar toch ik moet het wandelen wel bijhouden, moet maar even zien hoe dit op te lossen.

Maar goed nadat ik de route goed bekeken had, besloot ik vanuit huis naar Aarlanderveen te lopen, is tenslotte maar 4 km, dus dat is niet ver, al sla ik dan wel een stukje over van de route, de molenviergang maar die heb ik al zo vaak gelopen dat ik verwacht dat ik daar niet zoveel aan mis, okey ik mag door de weilanden lopen... en zoals men al weet vind ik dat heerlijk, maar niet altijd als er van die grote gevlekte on niet gevlekte dieren in staan. .die met wol kan ik prima handelen. moet gewoon even leren om daar mee om te kunnen gaan...

De tocht ben ik vanuit huis gestart, het was in het begin even wennen om vanuit huis meteen te gaan lopen. Maar zo pikte ik mooi ff 4 km mee en scheelde dat tijd, gedoe en geld uit  met het openbaar vervoer. Terwijl ik het eerste stuk van de route liep besefte ik dat dit hele stuk vanaf de molenviergang tot aan bijna Reeuwijk dus dezelfde route is als de limes. Dat kan haast ook niet anders Nederland is klein, dus je hebt overlappingen, gelukkig had ik dit in een andere tijd van het jaar gelopen zodat het toch anders leek. Wel was het weer heel asfalt die pelgrims hadden het maar gemakkelijk, geen kerk te zien en makkelijk lopen over asfalt, wat ik afschuwelijk vind. 

Uiteindelijk mocht ik dan los op een stuk weiland. Heerlijk lopen, geen koe te bekennen dus helemaal fijn. Totdat ik de hoek om ging, na het hek stonden daar een stuk of 8 pinken.. dus ik dacht die kan ik hebben. Dus ik over het hek, dit met mijn zwarte regencape om, langs dit groepje, bij de laatste pink keek ik nog even en Dacht wat een rare navel.. waarop  ik me realiseerde dat het dus jonge stiertjes waren.

Nu begreep ik altijd dat je je geen zorgen hoeft te maken over koeien, die zijn alleen maar nieuwsgierig, maar over stieren, weet niet of daar jonge stiertjes onder vallen, moet je uitkijken.. maar ja er was geen terug ik had er al 7 gepasseerd, dus ik dacht doorlopen en maar hopen dat ze vreedzaam door blijven grazen... je kan het hopen, maar zo werkt de realiteit dus niet..ik keek even achterom en zag dat al een paar richting mijn kant keken. ik dacht nog die regencape, gelukkig in het zwart kan hoop ik geen kwaad, het wappert wel in de wind. maar dus stug door het natte hoge gras door blijven lopen.. niks aan de hand.. 

totdat ik ineens toch een soort van tromgeroffel hoor op de grond, en ja hoor de hele kudde jongen stieren kwam naar mij toegerend. dus ik scheet bagger, dacht alleen maar en dan te bedenken dat er mensen zijn in spanje die vrijwillig meewerken en rennen door de straten met volwassen stieren... ik dacht alleen maar, als dit maar goed gaat, maar gelukkig ze renden me voorbij, en bleven daar weer staan, dus ik moest ze weer passeren.. en daar kwam weer het tromgeroffel van stampende hoefijzers op de grond.. die kudde jongen stieren hadden er duidelijk lol in , ze renden me weer voorbij en dus moest ik er weer langs.. dit bleef de hele tijd zo doorgaan, en ik dacht alleen maar,  zolang het zo gaat komt het wel goed.. gelukkig kon ik het klaphek al zien waar ik doorheen moest zodat ik deze arena kon verlaten. maar ik rekende me te snel rijk. ze besloten massaal aan mij voor bij te rennen en juist met z'n alleen voor dat hek te gaan staan.. en toen was ik het zat. dus ik riep een paar keer heu. heu waarom ik dat deed geen idee, het had dan ook totaal geen effect.. maar gelukkig was 1 stier wel onder de indruk en die ging op zij zodat ik door het hek kon.... ik dacht meteen. okey dit kunnen we dus ook.. maar liever niet nog een keer. ben toch niet zo van dit soort taferelen , gelukkig waren het maar kleine stiertjes... achteraf bedacht ik me ook, een boer weet dat er wandelaars door het weiland lopen dus ze zullen er echt geen dieren neerzetten die niet te vertrouwen zijn, dus ik moet me niet zo aanstellen.

Daarna bleef de limes zich herhalen... totdat ik ineens niet links maar rechtsaf moest, richting Reeuwijk,. dus daar ging het anders worden.. een heel lang stuk over een dijk totdat ik eindelijk over een grasdijk kon, waar geen dier te bekennen was. wat wel even prettig was.. uiteindelijk weer over veel asfalt om Reeuwijk te halen, de route was bijzonder maar helaas veel asfalt.. hoop dat de volgende etappes toch wat minder asfalt en meer onverhard is.. dat loopt veel prettiger.

Gelukkig had ik mazzel met de bus, ik kwam aan en hoefde naar 3 minuten te wachten kon dus meteen mee, wat ik wel heel prettig vind, op het station Bodegraven hetzelfde verhaal, ik kwam aan en kon meteen de trein bijna in met als gevolg dat ik vergeten ben in te checken.. dus ik heb zwart gereden naar Alphen, kon de trein namelijk niet meer uit om in te checken, had nog een minuut toen ik me dat realiseerde.. 

De bus naar huis stond er ook al dus het ging snel. ik was heerlijk op tijd thuis.