kanjer

Gisteren met collega Saskia naar de bijscholing geweest van de kanjertraining. We moeten nog 1 keer dan zijn we volleerd en zijn we helemaal up tot date. De reis naar Almere ging wonderlijk snel, ik was verbaasd ik had verwacht dat ik veel file's zou tegenkomen maar het was eigenlijk gewoon maar doorrijden en blijven ademen. Heerlijk en ik was blij om eerlijk te zijn. 

Bij aankomst was Saskia er al, die was ook vroeg vertrokken en had dus ook al geen last van de file's. Samen zijn we naar binnen gegaan waar we al een ander cursist zagen van de vorige keer. Erg leuk natuurlijk om diegene weer te zien. Deze  vrouw bleek zich helemaal in de kanjertraining te hebben gestort, ze was er vol van en had al een hele training opgezet en was er heel actief mee bezig. Ik keek Saskia aan en bedacht me, ik heb er een aantal lesjes uitgedaan die ik goed vond, maar meer niet.. ben ik nu geen goede docent? Gelukkig stroomde het lokaal vol met in totaal 10 personen en kreeg ik als buurvrouw een dame die meteen vertelde dat ze ADHD had met medicatie..  waarbij mijn haren niet alleen omhoog rezen maar acuut daarna in een slap bosje touw  veranderden en dat wil wat zeggen dat is lastig. 

Maar goed het is uit te houden, je kan soms gemakkelijk mensen wat blokken en dat heb ik wel geleerd het afgelopen jaar, gewoon mensen wat blokken, of als men wat zegt wat mij stoort in mijn concentratie dan blok ik dat en hoor ik niets. Dat werkt heel goed.

De trainingsdag begint natuurlijk altijd met het voorstelrondje, daarna moesten we vertellen in 2 tallen wat we allemaal al hebben gedaan met de kanjertraining, nou niet veel dus, eigenlijk niets, op die ene mevrouw na dan, die had alles al gedaan, dus we konden mooi op haar verhalen teren.

Tijdens de cursus was mijn buurvrouw, ADHD met medicatie, behoorlijk vaak aan het woord, ze had overal een reactie op, kon slecht luisteren en nam in de pauze duidelijk zichtbaar voor iedereen haar medicatie in, zodat we wisten dat ze inderdaad gediagnosticeerd was voor ADHD met medicatie. Al kan het ook een paracetamol zijn geweest dat weet ik niet, maar het werkte tenminste niet echt lekker.

In de lunchpauze zijn Saskia en ik heel keurig aan een tafel gaan zitten, maar het gekke was iedereen liet ons links liggen, ik denk dat we of vreemd over zijn gekomen of we stonken, ik weet het niet. Het was in ieder geval niet erg,. mijn buurvrouw, met ADHD met medicatie, sloot meteen bij de mevrouw aan die al heel veel had gedaan en ging daar in gesprek met haar kraakstem, erg onderhoudend ergens geloof ik.

In de pauze een heerlijke korte wandeling gemaakt in de regen door een stukje Almere om daarna weer het vervolg van de cursus te volgen. het pettenkwadrand.. erg leuk ,maar ook erg veel van kijk mij eens geweldig wezen, wat ben ik toch een kanjer.. 

Om half 5 kregen we onze certificaat dat we waren geweest en kregen we te horen dat we nog maar 1 keer hoefden dan waren we volleerd. Ik heb de vraag gesteld hoe dat dan zit omdat ik dat gek vind. Men zegt in 3 jaar steeds nieuwe dingen te ontwikkelen daarna kennelijk niet meer of zo.. of zou het zo kunnen zijn dat ze dan genoeg geld hebben gevangen voor de training..

Ik heb daar mijn bedenkingen bij maar het was een geweldige leuke dag met mijn collega Saskia die ik toch al weinig zie en spreek, en dit soort dagen zijn erg leuk om zo toch wat beter contact te krijgen.

Spreuken (2015-24)

Begrafenisverzekering: de
enige verzekering waar je zelf
gegarandeerd nooit een cent
van terugziet
(Fons Jansen)

Wanneer een diplomaat zegt:
'ik ben het in principe met u eens
betekent dat een beleefde
weigering
(Bismarck)

Sommige mensen zijn zó
uitgeslapen dat ze er 's nachts
gewoon wakker van liggen
(Kadé Bruin)

Het geweten is een stem die je
zegt wat je niet mag doen,
nadat je het gedaan hebt
(Spaanse uitdrukking)

je kunt niet naar een slapende kat kijken
en gespannen blijven
(J. Pauley)

Als één hond vecht om een been
dan is hij schizofreen.

Wie geen slecht geweten heeeft
heeft geen geweten
(Nietsche)

Om een evenwichtige kijk te
hebben op de dingen moet
degene die een hond heeft om
hem te aanbidden ook een kat
hebben om hem te negeren,
(Peter Darbo)

Ik geloof niet omdat ik dus niet
gelovig ben, maar ik denk wel dat
er iets anders is, maar
daardoor geloof ik datgene
wat ik dus denk dat
er is
(Johan Cruijff)

Jarenlang heb ik barkeeper
willen worden, want je kunt
gepast meedrinken en op
ogenblikken van berouw
denken: 't is me vak.
(Simon Carmiggelt)

twee dingen zijn oneindig: het universum
en de menselijke domheid.
Maar van het universum ben ik
nog niet heel
zeker.
(Einstein)

6 dagen zwart wit

Frans Heemskerk nodigde mij uit om mee te doen aan een foto avontuur: 7 dagen lang elke dag een zwart-wit foto uit mijn dagelijks leven, zonder toelichting en zonder mijn gezicht en andere mensen in beeld. 

Nadat ik wat aarzelend begon met twee beelden die ik had gezien, de ene op zondag bij het museum Beelden aan Zee, en later met een beeld van een mevrouw in een kar voor mijn deur met afval. Bedacht ik me dat ik Mister Strong zou gebruiken in mijn zwart wit foto's die laat zien wat ik zo de hele dag doe om zo er net iets meer van te maken. Ik geloof dat ik de 7 dagen niet haal maar dat het meer zijn geworden omdat ik het ook wel erg leuk vond.. Het is weer een keer wat anders dan de voet tenslotte... 

 dinsdag

woensdag

 

donderdag

 vrijdag

zaterdag

zondag

WTF

Je besteld iets en je krijgt het nog niet binnen. Wel krijg je meteen een verzoek tot een beoordeling..prima dat is geen punt, maar aangezien je niet meteen reageert, want je kan nog niets beoordelen omdat je nog niets hebt ontvangen, wacht je nog even. Gevolg elke dag krijg je een mail met de vraag of je de service en hun product wilt beoordelen. Dat gaat niet want je hebt nog niets ontvangen.

Dus besloot ik vandaag maar om hun een feedback te geven met daarin de opmerking dat ik hun product nog niet ontvangen hebt en dat ik dus nog niet kan  beoordelen maar dat ik hun aantal mails die ze sturen wel heel erg irritant vind en dat ik daar van baal om ze te beoordelen.

reactie van het bedrijf:

"
Bedankt voor uw beoordeling, wel jammer dat u ons met maar 3 sterren hebt beoordeeld.

Zojuist hebben wij u proberen te bereiken, maar helaas krijgen wij u niet te pakken

In uw beoordeling geeft u aan dat u, uw bestelling nog niet hebt ontvangen.

Wij zien dat u op 22-11 een order hebt geplaatst na 18:00 uur.
Uw bestelling hebben wij op 23-11 in behandeling genomen een ook verstuurd.

Echter zou dit op de eerstvolgende werkdag bij u worden aangeleverd.
Volgens de Track & Trace zien wij op 24-11 dat de zending wel is aangeleverd maar niet is aangenomen omdat er niemand aanwezig was. Er is hierbij een "Niet thuis" bericht achtergelaten.
Vervolgens heeft u met het GLS pakkettendienst afspraak gemaakt voor levering op 27-11 bij een pakketshop in de buurt om deze op te halen.

Wij vinden het wel netjes om al onze klanten in te lichten en op de hoogte te houden van de geplaatste order en de status ervan.
Vervolgens heeft u een automatisch gegenereerd bericht ontvangen waarbij u een beoordeling kan plaatsen over ons.

Echter heeft uw beoordeling geen verwijzing naar een slechte service of afhandeling van ons. Wij vinden uw beoordeling in dit geval ook onterecht.

Wij verzoeken u hierbij uw beoordeling te heroverwegen.



Graag zien wij u in de toekomst weer terug op onze website.

Met vriendelijke groet,""

Een normaal en solide bedrijf zou zeggen, okey het is jammer deze beoordeling is niet zo geweldig maar okey we accepteren dit. Dit bedrijf dus niet. Ik ben gebeld en kreeg een bericht onder mijn menig omdat ze er niet mee eens zijn.. Kortom het is erg vreemd Als je niet om kan gaan met iets wat niet zo positief is, en geloof ik was erg aardig in mijn opmerkingen, dan moet je niet vragen om een beoordeling. Als je het er niet mee eens bent kan je dat vinden maar vraag dan niet om een mening. Heel vervelend en niet erg volwassen dit gedrag van dit bedrijf. maar gelukkig kon ik mijn beoordeling alsnog bewerken en heb ik dat gedaan met vermelding dat ik de reactie niet vond passen.

Canion Shijirbat

Ineens dook deze man op in mijn leven, ik zag hem voorbij schuiven op internet op facebook, ik keek en was verkocht. Dit filmpje was prachtig en mooi ik vond hoe hij zijn techniek gebruikt maar ook zijn show geweldig.

Dit was voor mij de aanleiding om dit filmpje te gebruiken als inleiding voor de dansles voor de ISK klassen, ze keken waren verbaasd en kregen de opdracht om zelf een muziekje met een soort van verhaaltje uit te zoeken om zo een dans te maken.

Ze mochten gebruik maken van fluor lappen en kledingstukken en natuurlijk ging het black light aan, de leerlingen zijn altijd ineens in een andere wereld omdat ze alles ineens anders zien. De show die ze maken is ook bijzonder omdat mijn lokaal helemaal stik donker is en dus dat we alleen de oplichtende gedeeltes zien wat ze ze doen. We zien contouren maar wie het is zien we niet.
Gevolg de leerlingen bewegen veel vrijer en laten iets prachtigs zien.
Wederom ben ik dan geraakt en vind ik het zo mooi hoe je met simpele dingen tot iets kan komen wat dan weer extra mooi is en waarin ze weer een stukje vrijer worden.

Hieronder het filmpje waardoor ik zo geraakt werd echt de moeite waard om te bekijken.

Elvis en Nixon (film)

Vanavond met de filmclub naar de film geweest, het was een beetje het liedje van 10 kleine gekleurde mensen zaten op een hekje.. en toen waren er nog maar 3, met de kans op 4, maar gelukkig ging dat goed gingen we toch met een 3 tal naar de film. Altijd leuk een filmpje pakken in het filmhuis, mede omdat je voor 7 euro een film kan zien waar je anders veel meer voor betaald en nu dus maar 7 euro. Daarnaast is het leuke dat als de film tegenvalt, je dat niet zo erg vind maar meestal zijn de films in het filmhuis geweldig leuk.  Deze film was voor de pauze niet zo geweldig maar na de pauze vond ik hem wel aangenaam. De manipulatie van Elvis, die dus als een soort ik kan alles maken de president eigenlijk manipuleert dat is bijzonder om te zien. Kortom geen topper maar wel de moeite waard.

Voor de recensie van de film hier de originele foto die toen gemaakt is

recensie van de film:

Regie: Liza Johnson | Cast: Michael Shannon (Elvis Presley), Kevin Spacey (Richard Nixon), Johnny Knoxville (Sonny), Colin Hanks (Krogh), e.a.| Speelduur: 86 minuten | Jaar: 2017

De meest opgevraagde foto uit het Amerikaanse Nationale Archief is er eentje met twee heel verschillende iconen: Elvis Presley en president Richard Nixon. De foto vormt het bewijs van een bijzondere en bizarre ontmoeting tussen deze twee grootheden.

Het was december 1970 toen Elvis ineens onaangekondigd bij president Nixon op de stoep stond. Hij had een vraag: of hij undercover bij de FBI mocht werken. Elvis maakte zich zorgen over de on-Amerikaanse sentimenten onder jongeren en het drugsgebruik in de entertainmentindustrie. Als undercoveragent zou hij een oogje in het zeil kunnen houden. Bizar natuurlijk, gezien zijn eigen verslaving.

Het is aan Michael Shannon en Kevin Spacey om deze fameuze personen te vertolken. Beiden gaan voor een heel andere aanpak. Spacey kiest ervoor om de bekende maniertjes van Nixon zich eigen te maken. Hij weet de houding en manier van praten goed te imiteren en heeft qua make-up een en ander aan zijn gezicht laten doen om hem meer op Tricky Dick te doen lijken. Shannon heeft er kennelijk voor gekozen om Elvis op zijn eigen manier neer te zetten door alle herkenbare elementen weg te laten. Hij doet zelfs geen poging om het bekende zangerige accent van de zanger in zijn stem te verwerken. Het meest opvallende is dat Shannon op geen enkele manier op de King lijkt. Nu moet gezegd worden dat Elvis ook wel eens periodes had dat hij er minder goed uitzag, maar een jeugdige charme had hij altijd. Het was een van de redenen dat hij gezien werd als een sekssymbool. De interpretatie van Shannon bevat niks van dit alles. Ik ben altijd een groot liefhebber van het werk van Shannon (zijn aanwezigheid is altijd reden voor mij om de desbetreffende film te kijken) maar in deze rol slaat hij voor het eerst de plank goed mis.

Als je die teleurstelling even loslaat, is het deel over de ontmoeting best aardig. Vooral omdat het zo bizar is dat die dingen echt zijn gebeurd. Genoeg stof voor een film levert het echter niet op. Daarom zijn er subplots toegevoegd om de film wat meer substantie te geven. Hierin zien we hoe een trouwe werknemer van de King er alles aan doet om op tijd bij zijn vriendin te komen. Het is een nogal saaie verhaallijn, die de focus van het verhaal alleen maar vertroebelt. Het voelt alsof het verlengen van de speelduur de enige motivatie achter dit subplot is.

Het is echt jammer dat de film niet meer body heeft. Uiteindelijk leer je eigenlijk niks nieuws over Elvis of Nixon. Voor twee intrigerende personen die beiden zo'n enorme impact op de Amerikaanse cultuur en politiek hebben gehad, is dat een gemiste kans.

Pieter Derks Spot

Na wederom een heerlijke dag werken en genieten van mijn leerlingen trok om 19.00 naar het altijd niet sprankelende Capelle  ( okey wegens de uitbundige kerstverlichtingen in allerlei variaties op het thema veel kleur en vooral veel knipperen sprankelt Capelle meer dan ooit) om met vriend Frans naar de voorstelling van Pieter Derks te gaan.  Bij aankomst bij vriend Frans heb ik mijn auto over twee vakken geparkeerd, omdat de vakken in Capelle altijd kleiner zijn dan de meeste vakken die ik ken  en dus er voor zorgen dat ik wel groots moet parkeren met mijn kleine auto.

Terwijl ik bij Frans binnenkom zat Frans nog even te kijken naar de Wereld draait door, het ging over een documentaire over Steven Spielburg, erg interessant en boeiend dat wel. Nadat we dit hadden bekeken zijn we naar het centrum gereden voor de voorstelling. Onderweg verteld Frans mij dat het black Friday is in Capelle en dat de winkels extra open zijn, tevens dat er een rapper komt.. Brace.. ik legde later pas de link.. Capelle.. Black Friday en Brace.. hmmm kennelijk zaten ze erg met de B in hun maag dat ze dachten laten we het dan maar bij de B houden van Bovember of zo.

Maar goed zoals te verwachten viel was het tjokje druk, dus eindelijk had ik een plekje, maar helaas stond ik wat onhandig ervoor dus ik moest een paar keer in en uit steken voordat ik er in kon. Het was een plekje wat je van twee kanten kon benaderen, dus een soort van doorrij parkeerplek. Dus ik stond net goed, wilde vol gas achteruit en tot mijn stomme verbazing staat er een mevrouw half in de plek waar ik zo mijn best voor aan het doen was,.. Ik nog even doorrijden naar achteren in de hoop dat het kwartje zou vallen  maar nee deze dame bleef gewoon zitten alsof het de gewoonste zaak van de wereld was,  dus omdat we haast hadden heb ik maar opgeven en ben ik maar weg gereden uit deze plek maar kon het even niet laten om even mijn middelvinger op te steken. Ik geef toe ik ben er niet trots op maar het lucht wel op. Gelukkig konden we vrij snel een goede plek vinden, dus dat leed was geleden.

We konden in het theater meteen naar binnenlopen, dus dat was wel handig, het decor van Pieter zag er prachtig uit, mooi vorm gegeven, al heb ik me later na de voorstelling wel afgevraagd wat de functie van het decor was, wat was het doel en wat had het met de voorstelling te maken. Maar misschien is dat wel de regisseur in mij die zich afvraag waarom dit decor.
De voorstelling was aangenaam om te zien, een paar goede grappen ,maar ik vond het wat minder scherp dan de laatste voorstelling van hem die ik gezien heb. Ik heb wel een paar keer moeten lachen, vond het verhaal over de glutenvrije vrouw erg hilarisch, ook de twee liedjes de ene over dat hij zijn zoontje verteld over de harde werkelijkheid in de wereld, omdat ieder ander hem wel een sprookjes zal vertellen,  het liedje dat hij heeft gezongen op prinsjesdag erg gaaf.  Tevens ontroerend.

Het is geweldig om hem te zien spelen en zijn verhalen zijn goed. wel merkte ik dat ik voordurend werd afgeleid door dat zijn bloes wat te kort was dus telkens als hij zijn armen iets te hoog deed zag je zijn buik en de rand van zijn boxer.. en gelukkig zag ik dat bij hem ook het randje niet mooi strak zit maar dat het ook omgebogen is...  Nu ik dit zo schrijf is dit stukje wel de recensie van het stuk..
Het is te kort en net niet vaak genoeg worden de dingen bloot gelegd waar het om gaat, en als het aan het licht komt is het omgebogen zodat het net niet raakt


recensie

Derks' Spot is niet meer dan vriendelijk, vluchtig vermaak

Aan alles kun je zien dat Pieter Derks een (zacht)aardige man is. Hij zal in interviews nooit hard uithalen, op de flyer tekent hij een snorretje op zijn eigen gezicht en in zijn programma's blijft hij netjes binnen de lijntjes. Je weet zeker dat hij de plantjes van de buren water zal geven als zij een weekje weg zijn, en hij zal nooit rommelen met zijn belastingaangifte.

Spot

Door: Pieter Derks
Regie: Jessica Bors

Deze harmonieuze man maakt, zoals hij het zelf noemt, grapjes. Lieflijke speldenprikjes. Dat is een paar programma's goed gegaan, omdat zijn mildheid je wel aan het denken zette. In gedachten kon het publiek verder gaan waar Derks ophield en dat leverde toch nog genoeg spanning op.

Die spanning is in Spot helemaal weg. De huiselijkheid, inclusief een obligaat liedje voor zijn pasgeboren zoon, druipt er aan alle kanten vanaf. De grapjes zijn er nog wel, en die leveren soms een glimlach op. Bijvoorbeeld over de nare arrogantie van verzekeraar Promovendum en de datingsite e-Matching, die zich op hoger opgeleiden richten. Ook zitten er wel wat mooie vleugjes ongemakkelijkheid in de terugkerende gesprekken met een Turkse snackbareigenaar. Maar meer dan wat vriendelijk en vooral vluchtig vermaak is Spot niet

Een interessante cabaretier moet toch een onruststoker zijn

Halverwege zegt Derks dat hij geen man wil worden die zijn woede heilig verklaart. Daar heeft hij groot gelijk in, want dat leidt alleen maar tot zinloos gebeuk. Maar met het slotlied, waarin hij zichzelf een man van de witte vlag noemt, degradeert hij zichzelf tot een mak schaap. Als je je zo opstelt, maak je het de nare elementen in de samenleving wel heel erg makkelijk. Een interessante cabaretier moet toch een onruststoker zijn. We gaan niet naar het theater voor een cabaretier die zichzelf in slaap heeft gesust.

Hunted

Vorig jaar was ik al in de ban van dit programma, ik was toen al verbaasd over wat men allemaal over je te weten kan komen  maar vooral hoe gemakkelijk men je kan vinden als je op de vlucht bent

Dit jaar was ik helemaal blij dat ik zag dat het een tweede seizoen kreeg en wederom zit ik aan de buis vast geklonken. Het zijn ten eerste geweldige mensen die hier aan mee doen, dat is op zeker. Zeker omdat ze alles proberen om de hunters te slim af te zijn wat helaas niet altijd lukt. Vorig jaar werden ze bijna allemaal gepakt op 1 na, die was zo slim, die had alles veranderd aan zichzelf en daagde op een gegeven moment de hunters uit door de locatie waar hij het land zou verlaten te omschrijven, hij verdween van vliegveld Almere/ lelystad en de hunters hadden het nakijken.

Dit jaar zitten er weer prachtige mensen in, eentje was erg onhandig en had teveel aanwijzingen achter gelaten met als gevolg dat ze al in uitzending 1 gepakt was. Ze dacht slim te zijn maar helaas het lukte haar niet. Twee jongens die vrienden zijn, zijn inmiddels ook gepakt, ze gingen bij de oma van de ene zitten met als gevolg dat ze dus heel snel waren gevonden, ze hadden nog wel een snelle escape, maar eentje werd al snel gepakt en de andere werd in een andere stad opgepakt.

Het is bijzonder wat men tegenwoordig allemaal kan, met plaatst op afstand iets op je telefoon en daarmee zend je signalen uit waarmee de politie of wie dan ook, kan volgen waar je bent, ze vinden je.. hoe dan ook, een stukje menselijke logica en pats ze hebben de voortvluchtigen te pakken. Men gaat ergens heen, verstopt zich en gaat dan met de telefoon van een vriend bellen, en ja hoor, deze staat onder de tap, met als gevolg dat ze dit gesprek opvangen en weten waar ze zitten. Zo is het ook met het lopen daar steden, men ziet overal camera's en dus is men overal te zien. 

Als men je nummerbord weet van je auto, kunnen ze naast dat ze het zo kunnen traceren waar je rijd zelfs in je auto kijken wat of wie in je auto zit, zonder dat je het door hebt. Op afstand weet men dit te zien en aan te pakken. Heel bijzonder

Als ik dit programma zo zie vraag ik me soms af hoe het toch kan dat er nog steeds mensen in Nederland op de vlucht kunnen zijn, ze kunnen zo gevonden worden lijkt het.

Okey nu zit er een jongen die zich verschuilt in de bossen, een ex marinier, die zich nu heeft opgesloten in een soort van tunnel, een andere jongen is alles kwijt en die heeft hulp van een prive detective die hem dus tips heeft gegeven, hij dwaalt ook zonder plan door Nederland, ik heb het vermoeden dat hij nog wel eens ver kan komen.

Kortom het is een programma waarbij ik op het puntje van mijn bank zit met af en toe samengeknepen billen van de spanning.. zo gaaf dit, een aanrader op de maandagavond.

te lang van je blijven houden (flard)

te lang van je blijven houden

afscheid na jaren

beiden wisten we het 

we waren klaar

met de tijd

die ons was gegeven

om samen te proberen

samen te blijven

tranen die stroomden

bij ons allebei

bij het afscheid 

voor altijd

terwijl het leven 

verder ging

besefte ik te laat

dat ik te lang

van je ben blijven

houden

voordat mijn hart

echt voor jou

dicht ging

tja

Eens in de zoveel tijd komt Lulu, een oud leerling en inmiddels vriend, bij mij mij eten. Hij draagt zorg voor mijn website, www.flarden.nl, die hij ontworpen heeft en dus vind ik dat ik hem gewoon af en toe een 3-gangen menu moet voorschotelen.

De voorbereidingen waren eenvoudig, zeker omdat je alle groente heel dik en grof moet snijden, dus niks niet klein gedoe maar erg grof, dat is toch wel iets wat ik graag doe en ik erg fan van ben. Niet teveel gedoe maar grote halen snel thuis.

De tajine die ik heb was naar mijn idee groot genoeg maar toen ik begon met de groente er in te stoppen bleek hij toch kleiner dan ik dacht, met angst en beven heb ik gehoopt dat alles er in zou passen, en natuurlijk dat alles zou smaken maar dat weet je pas als je de tajine opendoet en het echt kan proeven... De kruiden uit Marokko, de tajine kruiden doen het altijd erg goed, ze zijn gemakkelijk te gebruiken, en geven overal smaak aan.

Eindelijk na een lange tijd hadden we beiden weer eens tijd om samen te komen en te genieten van het samen zijn. Voor hem koken is altijd een uitdaging, mede omdat hij nogal een fijnproever is. Ik had bedacht om te beginnen met een aspergesoep, daarna een vegetarische schotel uit de Tajine, als toetje iets van een ijsje.

Het eten was wonderwel gelukt, al vind ik een groot nadeel van koken in de Ttajine dat meteen je hele gastfornuis vol ligt met vocht wat uit de tajine komt en een prachtige gekleurde vochtlaag op je fornuis legt en om je gaspit een prachtige bruine vlek achterlaat, maar het mag de pret niet drukken.

Het eten was perfect en goed, de  aspergesoep met soepstengels vooraf, daarna de groente tajine met couscous ( volgens Lulu had er wat zout doorheen gemoeten voor de smaak), was heerlijk, het ijsje met frambozen en perzik was ook perfect.

Naast dat we heerlijk hebben gegeten en we ontzettend hebben bijgepraat over het leven over onszelf, over hoe paden in het leven lopen, over zijn persoonlijke ontwikkeling en hoe hij veranderd van een klein verlegen jongetje na een volwassen vent met zulke mooie gedachten om uit te wisselen, wat mij ook weer scherp maakt en mij ook dingen laat inzien. prachtig. Heeft Lulu ook nog even mijn site veranderd op het gedeelte van de bundels, het is nog niet af maar wel een stuk in, ik heb nu de regulier bundels en de thema bundels apart gemaakt zodat het wat overzichtelijker is,

Het was wederom een prachtige avond met een goed gezelschap en wederom kan ik genieten van de diamanten die zo een schoolloopbaan met zich meebrengt.

Een vos verliest....

...wel zijn haren maar niet zijn streken....

In dit geval is de vos een vrouwtje en ik noem haar zolang ik haar ken mijn moeder.

Mijn moeder is een bijzondere vrouw, dat heb ik al vaker geschreven en gezegd en ze is zo geweldig leuk bezig, ze verzint steeds weer iets om voor te vechten of om de boel weer eens in de nodige verwarring te brengen. Mijn moeder is zeker geen opvallende verschijning, ze is grijs, ze komt heel gewoon over, je denkt dat ze een gemakkelijke prooi is.. maar daarin vergis je je behoorlijk. Ik vergelijk haar vaak met het de boeken van Gilman waarin er geschreven word over de spionne met het hoedje. Zij draagt geen hoedje, geen bokkenpruik maar ik denk dat ze als spion heel goed haar boontjes weet te doppen en zelfs nog meer.

Ze vertelde me deze week dat ze bezig was met prijsjes voor de Bingo die ze wil organiseren, ze heeft dit opgezet omdat ze de Bingo goed vind maar in de aanleunflat waar ze woont is dit niet georganiseerd dus mijn moeder bedacht alvast dat ze dat dan maar even moest gaan opzetten op haar 83ste levensjaar. Ze is wat gaan informeren, heeft inmiddels een helper in het kwaad, en ze heeft het voor elkaar, de bingo is rond, ze heeft een  zalen verhuurder zover gekregen dat hij de zaal gratis ter beschikking stelt en ze heeft prijzen uitgezocht. Ze gaat langs allerlei bedrijven en vraagt of ze iets hebben om te sponsoren, ze sleept de ene na de ander tegoedbon binnen en ze geniet. 

Daarnaast is ze pist over omroep Max, als je geen lid bent krijg je niets, en moet je de volle mep betalen dus ze heeft maar eens gebeld naar Max. Ze begon met de vraag wanneer haar abonnement op hield, dat bleek in januari te zijn. Dus mijn moeder zei heel mooi dat ze er over nadenkt om het op te zeggen. De andere kant vroeg natuurlijk waarom. Mijn moeder, goed voorbereid zei doodleuk, ja ik ben al jaren lid van jullie en ik krijg nooit iets, moet altijd de volle mep betalen en nu hebben jullie ene geweldige leuke agenda van Janneke Brinkman en die wil ik ook. Nou dat konden ze niet regelen die agenda maar ze wilden mijn moeder wel aanbieden dat ze een jaar lang voor de helft van de prijs lid kon blijven en dan kon ze zelf die agenda wel bij de boekhandel kopen. Mijn moeder, sluw als ze is. zei heel mooi, nou daar moet ik even over nadenken.. Na een week heeft ze gebeld en medegedeeld dat ze het goed vond.. Kortom ze heeft het voor elkaar , ze krijgt een jaar lang het lidmaatschap incluis de gids goedkoper, en die agenda hoeft ze toch niet.

Nadat ze mij dit verhaal had verteld zei ze meteen.. nou ik ga dit vanaf nu vaker doen.. ik moet er om lachen. ze is dan wel 83 maar haar streken is ze nog lang niet kwijt. ... en ik geniet hier enorm van, ik moet er om lachen hoe ze, ondanks dat ze mijn vader mist, ze het leven omarmt en uitzoekt hoe ze het leven een beetje leuker kan maken voor zichzelf en zeker voor anderen.

Den haag Gemeente museum en Beelden aan Zee

Nadat mijn wekker mij om 8.15 uit de slaap der rechtvaardigen haalde, maar ik me besefte dat ik eigenlijk veel te weinig had geslapen, als je om half 3 gaat slapen en dan toch ook nog wil sporten, besloot ik om maar de slaap der Goddelozen te gaan doen, en lekker te blijven liggen tot 10.30.

Niets lekkerder dan gestolen slaap uurtjes om eerlijk te zijn en dan je niet schuldig voelen omdat je niet bent gaan sporten, maar even koos voor het genot van een warm en heerlijk bed. 

Het  rare is dat de wekker dan nog een keer gaat en je eigenlijk nog wilt blijven liggen maar ja dat kan niet omdat je naar Den Haag gaat met vriendin Kitty. 

Dat is al een feestje op zich, het samen weg gaan.

Dus toch maar snel uit bed, snel onder de douche, een bord muesli met magere yoghurt naar binnen gestopt en klaar was ik, ik kon gaan , gelukkig had vriendin Kitty perfect uitgelegd hoe ik moest rijden om bij de afgesproken plek te komen,  dus in de auto en gaan. Keurig op het afgesproken tijdstip was ik er en konden we dus los gaan,. De lieverd had voor mij 2 dozen paracetamol uit Spanje meegenomen en een paar prachtige stenen. Daarnaast een vingerpopje en op verzoek speciale spray bij verkrampje of pijnlijke spieren, dat schijnt giga te werken volgens kenners. Dus ik kan voorlopig weer vooruit.

We hebben natuurlijk onderweg vreselijk leuk  zitten te praten over het leven, de dagelijkse dingen en beslommeringen en natuurlijk de uitdaging die ik via vriend Fans in mijn maag gesplitst kreeg.. over elke dag, 7 dagen lang, een zwart wit foto plaatsen uit mijn dagelijks leven. en in dat leven gebeurt zoveel dat ik niet weet wat ik moet kiezen,  daarnaast ontbreekt me soms de tijd om een blog te schijven zodat ik over moet gaan op iets anders, maar het komt goed, het loopt zoals het loopt. 

Dus een extra uitdaging erbij om wat te ondernemen. Gelukkig kan je voorlopig nog gratis parkeren en inmiddels ben ik weer helemaal op de hoogte van het voordeel van de Yellow Brick zeker in samenwerking met de ANWB.

De tentoonstelling over Art Deco was erg mooi in het museum, ik heb dan wat minder met het servies etc maar de kleding zo prachtig vorm gegeven en mooi, ook de meubeltjes die er stonden waren prachtig. Daarnaast zijn we even over de tentoonstelling van Anthon Heyboer gelopen, ik vond het geen mooie kunst, kan me er wel iets bij voorstellen dat mensen dit bijzonder vinden, door zijn manier van leven. De kleding van Stelman was gewoon erg mooi, zeker als je kledingstukken ziet die gedragen zijn door prinses Irene en door prinses Anita tijdens haar huwelijk.  Mooie lijnen in de kleding.

Nadat we ons aan een heerlijk kop thee hadden gelaafd besloten we om maar eens naar Beelden aan Zee te gaan, niet wetende wat de tentoonstelling zou zijn, maar toch, museum jaarkaart, en tijd dus waarom niet. Wij er dus maar heen. De tentoonstelling in de zaal was bijzonder te noemen, gebruik gemaakt van veel afvalproducten zijn er stellages gemaakt dat je soms doet afvragen waar de kunst is.. of zoal Kitty al zo mooi zei: "Wat een hoop rommel, je kan in principe je kelder openzetten met je zooi en dan heb je kunst "Dit zei ze iets te hard waarop een medewerker begon te lachen.. Hij was het wel met haar eens geloof ik.

We hebben er heerlijk rond gelopen en gekeken naar de beelden die er ook zijn. Geloof dat ik eindelijk een mooie foto heb voor op mijn kaft van mijn nieuwe bundel met de titel "Landschap van mijn herinnering"  ik kon daar een mooie foto maken, nu hoop ik dat hij goed genoeg is.

Nadat we nog even langs het strand waren gelopen en hebben genoten van de beelden van die grappige kleine mannetjes die hier boven staan, hebben we nog snel even gegeten bij de Mac om daarna allebei weer naar huis te gaan. het was zoals altijd een ontspannen dag en het was genieten samen.

VAMOS

Nadat ik nog snel even op school de grime had gedaan voor de spooktocht die georganiseerd werd voor collega's, ben ik snel naar Capelle vertrokken om daar de voorstelling met vriend Frans te bezoeken  waarin oa Lenette van Dongen speelt. Vamos. ik had al wat voorstukjes gezien en was daardoor erg verrast, ik ging er dan ook heen met hoge verwachtingen.

Het grimeren liep perfect snel ook dank zij de medewerking van mijn collega’s die er vroeg waren zodat ik op tijd weg kon om op tijd in  Capelle te zijn. Onderweg mijn moeder gebeld en daarna

Mijn broodjes gegeten zodat ik niet net een knorrende maag daar zou zitten. Gelukkig was ik  vroeg genoeg bij vriend Fran om daar een kop thee te drinken bij mijn snoeptomaatjes.
Nadat we hadden bij gepraat, ik de kerstversiering die al ruim in Capelle schittert van lelijkheid heb bekeken en er af en toe wat bij heb afgezucht, zijn we naar het theater gegaan.

De voorstelling is druk bezocht en terecht. Het is een feelgood stuk waarin  Lenette, Lenette speelt in kleding die bij haar past, ik ken haar alleen maar in dit soort kleding, een beetje flower power als ze in een toneelstuk speelt. Zo speelde ze ook in Doe Maar, met dezelfde kleedstijl etc, maar dat doet niets af aan het stuk. Haar spel en zang is goed, en in combinatie met de andere twee, is het een prachtig stuk met mooie liedjes.

Daarnaast spelen er wat ander acteurs mee in diverse rollen, de dansers zijn naast danser ook zanger en acteur. Het nadeel is, en dit zal een regie ding zijn dat heel vaak de kleine rollen te erg zijn overdreven zodat er een soort van karikatuur ontstaat, goed voor de lach van veel mensen, omdat men dit grappig vind. De soms wat platvloerse grappen doen het ook goed bij velen, terwijl mij vooral het liedje puzzel raakte, ook het verhaal van het niet los kunnen laten van je overleden vriend, het zo jezelf verliezen in je bestaan van rijkdom en  geld, dat je niet meer weet wie je bent totdat je ontdekt dat je die nog in je hebt.

Het gedeelte voor de pauze is prachtig, en mooi, ondanks de karikaturen die gespeeld worden, het gedeelte na de pauze, en dat zie ik toch van uit mijn regisseurs oog is afgeraffeld, is te snel, in 45 minuten moet de ontknoping er zijn en die is er dan ook maar het is niet meer geloof waardig, het word een beetje te snel door de strot van het publiek gepropt, wat ik jammer vind.


Toch is een voorstelling die gezien mag en moet worden, omdat het zulke mooie dingen in zitten, die soms net de kern van het bestaan aanraken.
 

Groene hart GX the last one

Het is aangebroken helaas, de allerlaatste GX op mijn school. Na 12 jaar volop actief te zijn geweest, de afdeling ICT zich in het zweet heeft gewerkt om alles goed te krijgen. Leuke themas hebben bedacht en noem maar op, helemaal geweldig gewoon. Het was echt altijd een feestje om er bij te mogen zijn en te mogen zien hoe ze zich hebben ingezet op school. Klasse.

Vannacht dus echt de allerlaatste waarmee er dus weer een stukje van wat onze school zo bijzonder maakt verloren gaat, zo ging de run-bike-run, de skivakantie, en nog wel meer dingen verdwijnen, konden deze dingen niet meer gedaan worden omdat de mensen die het organiseerden het in hun vrije tijd dezen, er geen vergoeding voor kregen, zelf dus alles betaalden om toch met de leerlingen leuke dingen te doen en zo de school extra leuk te maken voor de leerlingen. 

Het gekozen moment is prima, we gaan verbouwen, we gaan afbreken, we krijgen nieuwbouw en dat alles is wat er na de meivakantie gaat gebeuren.. dus ze kunnen niet anders dan stoppen omdat simpel weg de aula weg is. In de toekomst is er denk ik ook geen schoolfeest meer omdat we geen aula hebben.. Kortom het zullen saaie jaren worden vrees ik.

Deze avond mocht ik echter weer meehelpen en mocht ik de spoken grimeren, heerlijk werk, gewoon heerlijk om te doen en vooral om van te genieten. Ik vind het een feestje om zo betrokken te zijn bij deze groep mensen. Ik moest vooral veel spookfiguren grimeren, daarnaast help ik ook altijd mee met het binnenhalen van de gasten, deel ik tasjes uit etc. kortom ik help waar ik kan. Dit keer wilde ik ook zeker de tocht lopen omdat het de laatste is, dus het moest wel voor mij.

Zoals te verwachten viel was het weer een toporganisatie, de gillende kinderen, de docenten en alle vrienden die er waren om te helpen het was weer geniaal, zo mooi en zo doordacht weer.

Om 19.00 begon ik het het grimeren van de eerste mensen en langzamerhand heb ik steeds meer mensen voorzien van grime. Het ging snel. Veel enge gezichten gemaakt en ook ergens nog een kakkerlak in geplakt. 

Ik mocht de tocht ook lopen en dat heb ik dus ook gedaan, ik ben met een groep leerlingen meegelopen die in klas 3 zaten, onderweg zag ik nog een collega als clown maar zonder schoenen. Gelukkig heb ik in mijn lokaal ook clownsschoenen dus die heb ik tijdens de tocht snel even opgehaald en bij hem afgegeven. De leerlingen gilden de hele tijd, ze waren erg bang en vonden het eng. ik heb me slap gelachen. het was echt geniaal bedacht vond ik.

Kortom het was weer een topavond en wat baal ik nu al dat dit het laatste jaar is,. ook baalde ik even dat een pupil van mij die zou komen er niet was, zo jammer vond ik dat.. ik had hem graag even gesproken om te weten hoe het met hem ging en om hem weer eens te zien. 

Maar hoe dan ook het was een succesvolle avond met leerlingen die genieten, die zitten te gamen, die met elkaar iets beleven...

Helaas het is de laatste... en wat ga ik het missen.

 

Expeditie Robbinson

Sinds een paar weken volg ik expeditie Robinson. Ik hoorde veel vrienden van mij die hier naar keken en die vinden het geweldig. In mijn kast ligt hert spel van de expeditie, nog nooit gespeeld omdat ik niet zo goed kan inschatten wat ik er van vind, en wat ik er mee moet.

Nu ik het voor het eerst volg moet ik bekennen, dat ik best wel zonder kan leven, maar het is wel gigantisch leuk. Je ziet het spel van de bekende Nederlanders, en dit keer is er ook een eiland van de onbekenden.

Het zijn twee kampen, zuid en noord en die strijden tegen elkaar. Ze moeten in opdrachten elkaar uitdagen en er word dan gekeken wie gaat winnen. Als je wint als team dan kun je met de totem naar jouw eigen eiland terug, maar als je verliest dan ga je dus  naar de eilandenraad en dan gaan je teamgenoten door middel van stemmen bepalen wie er weg gaat. Het leuke is dat er dus allerlei complotjes gemaakt worden, bondjes gesloten en als puntje bij paaltje komt, dan ineens is het weg houd niemand zich er aan, en ineens kan de stemming een totaal andere kant op gaan.

Zoals in elke groep zitten er zwakke en sterke deelnemers in de groepen, dat maakt het ook erg spannend. Die keer dat men Soenos wilde wegstemmen, was iets goeds, omdat zij toch probeert door middel van manipulatie de boel te saboteren, dat is haar doel in het spel.. Dus ze probeert het. Helaas ze hadden haar weggestemd, maar helaas was er een deelnemer die zijn been had gebroken dus mocht ze blijven. dat was heftig in het team en voor de groep,  omdat ze niet wisten hoe ze om moesten gaan met haar. Ze zit inmiddels in de samensmelting en speelt het spel met verve. ze weet bij iedereen de extra stemmen te laten gebruiken maar zij houd ze lekker voor zich zodat ze aan het einde waarschijnlijk het voor elkaar krijgt dat zijn nog alle stemmen heeft en zij dus kan blijven.. of zelfs kan winnen.


Het spel is giga om te zien en te proberen te doorzien, ik begrijp helemaal waarom dit zo geweldig leuk is om te zien en te volgen.Vanaf nu blijf ik het kijken. Nu nog een keer het spel gaan spelen en uitzoeken hoe het werkt.

even terug naar dat moment (flard)

even terug naar dat moment 

even terug

naar toen

jij en ik 

nog samen waren

altijd als de sneeuwklokjes

bloeiden 

keken we elkaar aan 

zeiden dan

de belofte van de lente

is er

de belofte van dat we nog

steeds samen zijn

beiden wisten we

dat dat niet voor altijd

zou zijn

omdat we wisten 

dat jij niet lang bij mij mocht blijven

nu ik loop te dwalen

over het veld waar jij

je laatste plek kreeg

zie ik de duizenden sneeuwklokjes

die me zeggen

dat jij me laat weten

de belofte van een nieuwe lente

van dat jij 

er in gedachten

altijd bent

Spreuken (2015-23)

 

Oppassen zei de sinaasappel, er 

is hier persvrijheid.

( Fons Jansen)

Zijn geweten was zuiver. Hij 

gebruikte het nooit.

(Stanislas Jerzy Lec)

Er bestaan cafés met zo'n trage 

service dat het onmogelijk is er 

dronken te worden.

(Simon Carmiggelt)

om innerlijke rust te vinden

moet je afmaken waaraan je

bent begonnen.

 (Boeddha)

 De kwestie is niet  dat ik een

gegeven paard in de bek zal

kijken. Maar wie doet mij ooit

een paard cadeau?

(Fons Jansen)

Als er geen liefde of haat

meespeelt, speelt de vrouw 

middelmatig

(Friedrich Nietzsche)

Ontwikkeling verschijnt daar waar eenvoud verblijft

De ware liefde: met elkaar

overhoop liggen

(Johan Anthierens)

Banken verdienen aan iedere overschrijving 

één dag rente, Omdat de klant dat nauwelijks merkt

gaan ze iets extra's in 

rekening brengen 

(Fons Jansen)

Vriendschap is liefde

op het eerste woord

(Harry Mulisch)

raar mannetje

Even een zelf kick stukje

Afgelopen week kwam eerst al een collega naar mij toe met de opmerking dat een leerling Drama zo leuk vind omdat ik het geef. Dat geeft me al een behoorlijke kick altijd, ik vind dat een mooi en groots compliment. dus ik ontvang dit cadeautje en sla het op in mijn hart.

Later deze week kwam een collega/ vriendin naar mij toe en zei ik moet even wat kwijt. Ik heb afgelopen week huisbezoeken gedaan en het is geniaal. De ouders raakten niet uitgepraat over jou. Hun kind vonden je in het begin een raar mannetje, zo ook de ouders op de open dag. Maar de leerlingen waren thuis gekomen en waren enthousiast en vertelden verhalen over het vak en over mij, waardoor de ouders tegen deze collega zeiden, hij heeft ze behoorlijk onder de duim, wel op zijn eigen manier met humor maar hij heeft het wel goed voor elkaar. De kinderen zijn wild van hem.

Dit vind ik natuurlijk de krenten uit de pap, je krijgt zo vaak niet te horen, zo vaak is het zo dat je dus je werk doet en je weet ergens wel dat jet het goed doet maar toch.. je hoort het eigenlijk nooit. Het is niet erg ben zo wie zo nooit zo van op de voorgrond staan, ik ben vaak op de achtergrond actief, ik rommel bij feesten wat in de keuken, ik hou wat dingen in de gaten, praat wat met leerlingen die alleen zitten, ik sta niet op de dansvloer, ik sta niet mee te zingen. ik ben de stille kracht op de achtergrond zeg ik altijd.

Dat is waarschijnlijk ook mijn kracht. ik zal ook niet gauw in de personeelskamer dingen vertellen over mijn vak, over de leerlingen, niet dat ik niet vind dat ik niets te vertellen heb maar meer omdat je soms met luisteren meer ziet en krijgt dan met veel vertellen. 

Het is wel iets wat me vaak opvalt, en ik weet niet of  het aan mij ligt maar soms zeg je iets en dan gaat iemand ( sorry dames maar het zijn vooral vrouwen) die dan door je heen gaan praten, die meteen jouw standpunt of wat je wilt zeggen, willen afbreken terwijl ze nog niet weten wat je wilt zeggen. Tegenwoordig, soms zeg ik alleen maar, ik was nog niet uitgepraat. of ik kijk ze aan, zeg niets en als ze klaar zijn ga ik gewoon verder met wat ik wilde vertellen, of ik kijk ze aan, zeg niets en haal mijn schouders op en schud even met mijn hoofd.. dat is het..

Kortom dat ik een raar mannetjes ben weet ik inmiddels wel, maar dat dit rare mannetje zijn streken niet heeft afgeleerd maar dat hij ook gewoon doet waar hij zin in heeft... ach misschien ook wel van belang voor een aantal andere mensen die niet raar zijn maar saai...

voeltasjes

Deze week stond de les voor de leerlingen van de ISK in kader van voelen, van bedenken en spelen.

Ik had in van die onmogelijke tasjes voorwerpen gestopt en de leerlingen mochten via alleen maar voelen in een eerste ronde alleen maar een voorwerp uitbeelden, zonder het te vertellen. De leerlingen deden dat met verve en plezier. Ik heb vreselijk gelachen, zeker toen ze poep moesten uitbeelden, je ziet aan hun gezichten, eerst het idee wat zou het kunnen zijn, daarna ineens zie je dat ze het weten en dan de vraag hoe beeld ik dit uit. Een scala van uitdrukkingen en gevoelens, prachtig.

Nadat iedere leerling een voorwerp of dier had uitgebeeld had ik twee andere tasjes. De ene tas zat een slang, een stukje nepgras, een paar handboeien en een pistool. Eentje van de groep mocht voelen, en moest dan aan de anderen van zijn of haar groep vertellen in het Nederlands wat er in die tas zat. Ze moesten dan samen een  toneelstukje maken waarin deze voorwerpen duidelijk werden gemaakt. Erg grappig was dit, mede omdat ze dus soms de plank finaal mis sloegen. Het pistool was vrij snel duidelijk, zo ook de handboeien maar de slang en het stukje nep gras was moeilijker. Toch was er een groepje die dit door hadden, die gingen voetbal spelen.

Het andere tasje was gevuld met een paprika, een krokodil, een schoen en een pruik. Hiermee konden ze wat moeilijker uit de voeten, met name de krokodil was lastig, toch maken ze prachtige stukjes en zie ik ze stralen en genieten.

De afspraak met al mijn isk groepen is dat ik altijd 1 uur echt drama geef, dat de laatste les van de week doen we spelletjes. dus ik heb een aantal spellen die ze erg leuk vinden, zoals krantenmeppertjes, stoelendans, alternatieve stoelendans, ballon trappen etc. Dus ik wissel dat wat af en soms in eens bedenk ik een nieuw spel dat ze kunnen spelen. Het is erg gaaf om dit te zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe ze genieten van de lessen drama. Ik straal bij deze klassen mede omdat zij zo stralen.

Kan schokkende beelden bevatten

Afgelopen week heb ik de eerste klassen voorbereid op de komende voorstelling Klappen voor Bart, deze voorstelling is hier voor het 5de jaar en dat is zo gaaf, hij en zijn maatje David doen het goed en de voorstelling is perfect leuk voor de kids. Er zit humor in, het is vol met zelfspot maar ook is het zo dat hij op een ludieke manier het pesten aan pakt.

Hij stuurt me altijd een boekje met lessen die ik moet geven als voorbereiding, aangezien ik heel veel weet van en over pesten, dat ik weet dat de leerlingen allemaal veel weten van pesten en over pesten is het een les waarbij ik geniet. Als klinkt dat gek, maar het is wel zo dat ik geniet omdat ik tegen kinderen kan zeggen die gepest zijn dat het niet aan hen ligt, dat het niet is omdat ze zwak  waren of zijn, maar juist omdat ze anders waren, speciaal waren en dat daardoor de pester en zijn meelopers hem of haar uitkozen. Je ziet de leerlingen groeien, ze zien zichzelf ineens anders niet meer als slachtoffer maar als winnaar. Natuurlijk is en blijft het zwaar k*t dat het je overkomt maar het is wel iets wat hun sterkt als je het zo aan ze uitlegt.

Ook leg ik altijd uit over de balans, de weegschaal die door is geslagen. Dit doe ik altijd nog met mijn handen maar ben nu op zoek naar een balansweegschaal om dit nog beter en duidelijker uit te leggen aan de leerlingen. 

De lessen van Bart beginnen met een filmpje over een jongen die wraak neemt

Als dit filmpje is vertoond vraag ik altijd wie volgens de leerlingen de pester is. 

Het is bijzonder dat voor velen de wat steviger jongen de pester is. maar het is juist andersom. Natuurlijk zeg ik dat ik zijn handelen begrijp maar dat ik het niet goed keur, mede omdat ik denk dat je hiermee het niet oplost als is het wel duidelijk dat afgelopen moet zijn.

Natuurlijk vertel ik dan ook een stukje van mijn eigen verhaal, dat ik ooit op de basisschool, mede omdat  ik toch anders was dan de gemiddelde dorpsbewoner van agrarische afkomst, erg christelijk elke zondag naar de kerk, Mijn vader was de dorps politieagent en we gingen niet naar de kerk, dus ja zondaars natuurlijk. Een jongen was mij aan het uitdagen, en ik bedacht me niet, ik greep hem bij zijn pony, door mij is de kuifjes haar mode ontstaan, en trok zijn hoofd naar beneden en in die tijd droeg je je horloge omgekeerd dus het glas naar beneden, echt glas, en ik hem hem op zijn hoofd geslagen met mijn horloge.. weken later kwamen er nog stukjes glas uit zijn hoofd, een week later vonden ze nog de kleine wijzer, mijn seconde wijzer is nooit gevonden. wie weet ooit als hij een keer iets geks voelt in zijn voet of zo.. je weet het niet.

Maar goed dit verhaal vertel ik omdat ik wil dat ze weten dat ik niet praat uit het niets, dat ik ook begrijp dat ze handelen maar dat ik het geweld niet goed keur.

Daarnaast vertel ik natuurlijk over cyberpesten de gevolgen er van. Tevens vertel ik dan over dat het in mijn tijd zo was, dat als een kind gepest werd je naar huis kon gaan, maar nu ben je nooit meer veilig, 24/7 kunnen ze je pesten en aanpakken, via het internet. 

Natuurlijk is er ook aandacht voor Sexthing, het hot item van deze tijd, het sturen van een naaktfoto van jezelf naar een vriendje of vriendinnetje, maar die deze dan door stuurt. Dus ik maak ze altijd duidelijk dat dit strafbaar is, dat de politie via ip adressen ze kan achterhalen wie wat heeft gestuurd en dat ze dus strafbaar zijn wegens het verspreiden van kinderporno.. Je ziet kinderen schrikken, en nee ze sturen niks rond. toch vertel ik ze erbij dat ze het waarschijnlijk wel doen omdat ze in een soort grappige situatie zitten en elkaar uitdagen, dus dat het niet gek is dat ze het doen maar dat het niet mag. 

Kortom de les als voorbereiding op Bart was weer erg spectaculair en leuk. Ik heb genoten hiervan

zeker hoe de leerlingen reageren.

Thor: Ragnarok (film)

 

Vanavond met de mannen eerst uit eten geweest ( Rick en Chris) in een  ander pizza restaurant dat we meestal gaan. Het was een heerlijke pizza en natuurlijk was het heerlijk om bij te kletsen. Over mijn route er naar toe kan ik kort zijn.. om 16.00 vertrokken om 18.15 aanwezig in het restaurant.. kortom het was een soort van hel...  maar het is gelukt, en dat samen zijn, dat kletsen, de aandacht voor elkaar, het grapjes maken etc maakt alles goed, het is thuiskomen bij vrienden waarbij je je thuis voelt. Na het eten zijn we samen naar het café gelopen waar  we Frans zouden treffen, helaas bleek dit cafe dicht te zijn, dus zijn we uitgeweken naar de Stadsbrasserie, een bijzondere ervaringen die niet echt naar meer  smaakt. Na twee keer naar een verkeerde persoon te hebben gezwaaid, in de veronderstelling dat dit Frans was, kwam Frans uiteindelijk ook aan in de  brasserie. Met elkaar nog snel een kop thee en koffie gedronken en daarna naar de film.

We hadden prachtige plekken, helemaal bovenin in het midden. Het was een imax film dus ik moest nog snel een bril kopen omdat mijn bril zo goor was geworden in de auto. dat ik er niet meer door kon zien. zelfs de afwasmachine kreeg deze niet schoon, dus ik heb voor een euro een nieuwe gekocht. De film was prachtig en mooi, ik heb er echt van genoten, dacht eerst dit is niets voor mij maar ik moet mijn mening herzien wat een heerlijke film, je zit er in, er gebeurt heel veel, er is spanning en sensatie en daarnaast is het ook zo dat er prachtige effecten in zitten, zeker in 3 d.

Kortom een heerlijke avond met mensen die me dierbaar zijn en met wie ik heerlijk heb genoten

recensie van de film:

Regie: Taika Waititi | Cast: Chris Hemsworth (Thor), Mark Ruffalo (Bruce Banner/Hulk), Tom Hiddleston (Loki), Cate Blanchett (Hela), Tessa Thompson (Valkyrie), Jeff Goldblum (Grandmaster), Idris Elba (Heimdall), e.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2017

Vernieuwen en variëren wordt steeds moeilijker binnen het superheldengenre. In de afgelopen tien jaar heeft productiehuis Marvel zeventien superheldenfilms uitgespuugd, die allemaal schuilgaan onder de vlag van het Marvel Cinematic Universe (een filmuniversum dat de avonturen van onder andere Iron Man, Captain America en de Hulk onderling met elkaar verbindt). Doordat de verhalen van de personages steeds meer in elkaar zijn gaan overlopen, dreigt het gevaar dat de films hun eigen smoel verliezen en inwisselbaar worden. Gelukkig heeft Marvel op tijd ingezien dat ze het over een heel andere boeg moeten gooien.

Thor: Ragnarok mag met recht het waagstuk van Marvel worden genoemd. Wat zich hier ontvouwt is een ongekend komische trip door de kosmos, waarbij een compleet nieuwe koers is uitgestippeld voor de god van de donder. En die koerswijziging is zeer welkom voor het personage, want op dezelfde voet verdergaan als het oersaaie Thor: The Dark World is simpelweg geen optie. Dan zouden we voor de zoveelste keer getuige zijn van het feit dat de naïeve Thor in de streken van zijn onbetrouwbare broer Loki trapt. En dat terwijl hun relatie eigenlijk al was uitgespeeld aan het einde van de eerste Avengers-film. Ditmaal zijn de redetwisten tussen de twee godenbroers gelukkig tot een minimum beperkt. In een kleine, maar prettige scène rekenen de makers af met het verleden door de kwestie te benoemen en Thor zijn gespierde schouders op te laten halen.

Die nonchalante houding is exemplarisch voor de hele stijl van de film. Alle elementen die ook maar enigszins een bedreiging vormen voor de luchtigheid van het verhaal worden geschrapt of op zijn minst gereduceerd tot bijzaken. Zo is het jammerende excuusvrouwtje Jane Foster (sorry, Natalie Portman) ditmaal niet aanwezig om met wetenschappelijke theorieën rond te strooien of een liefdesvuur aan te wakkeren. Op zich is zo'n dame in nood ook helemaal niet verdienstelijk voor een verhaal waarin Ragnarok, het 'einde der tijden', in aantocht is. Het enige wat je nodig hebt is een schurk die van plan is om de hele wereld te verwoesten, in dit geval het koninkrijk Asgard. Maar het is opvallend dat ook de antagonisten tijdens deze knotsgekke rit een plaats op de achterbank krijgen toebedeeld. Zelfs Cate Blanchett, die de godin des doods Hela met een constant sardonische glimlach op haar gezicht speelt, heeft maar weinig schermtijd.

Van ernst is dus nauwelijks sprake. Thor: Ragnarok is niet zozeer een actiefilm met komische noten, als wel een volbloed komedie met wat vleugjes actie. Wellicht is die ommezwaai ook te verklaren door degene die aan het roer van deze productie staat. De Nieuw-Zeelandse regisseur Taika Waititi (die eerder Boy en Hunt for the Wilderpeople maakte) staat erom bekend dat hij zijn typerende gevoel voor humor etaleert middels zijn werk. Voor deze derde Thor-film heeft hij een heel arsenaal aan grappen - van slapstick tot relativerende humor - tot zijn beschikking die de kijker een verdomd plezierige tijd in de bioscoop zullen bezorgen. Soms schiet de flauwheidsmeter even in het rood (de enige ontsnappingsroute op een buitenaardse planeet heet 'The Devil's Anus'), maar gelukkig is dat slechts van korte duur.

Memorabel is vooral de ontmoeting in de gladiatorenarena tussen Thor en de Hulk. De groene kolos heeft aangenaam veel schermtijd en bovendien meer tekst te verstouwen dan hij in alle Marvel-films bij elkaar heeft gehad. Leuk is ook dat we eens een andere kant van hem te zien krijgen, die minder kwaadwillend is en eerder grenst aan een soort kinderlijk enthousiasme. Daar staat tegenover dat de grootste verandering van Thor betrekking heeft op zijn uiterlijk: voortaan moet hij door het leven met kort haar en zonder de hulp van zijn magische hamer Mjölnir.

Grootste pluspunt is dat er weer wat kleur in de wereld van de dondergod is gekomen, zowel letterlijk als figuurlijk. Het grauwe Londen (dat in de tweede film deels dienstdeed als decor) is verruild voor de snoepjeskleurige omgeving van de vuilnisplaneet Sakaar. Verder trekt er een bonte stoet aan personages langs, inclusief de vuurdemon Surtur en de mythologische wolf Fenrir. Het door regisseur Taika Waititi ingesproken CGI-personage Korg verdient eveneens een vermelding. Het commentaar van deze stenen gladiator is gortdroog en heerlijk verfijnd door het Nieuw-Zeelandse accent dat totaal niet bij zijn uiterlijk past.

Hopelijk verschijnen in het kielzog van Thor: Ragnarok meer producties van Marvel die het aandurven om hun zelfbedachte universum en de daarin wonende personages te ridiculiseren. Wellicht dat het succes van de twee Guardians of the Galaxy-films heeft bijgedragen aan de peper die de god met de hamer in zijn donder heeft gekregen. Want zeg nou zelf: wat is cooler dan Thor (die onder begeleiding van Led Zeppelins 'Immigrant Song) in Mortal Kombat-modus overschakelt om een legertje zombies over de kling te jagen?