positieve boost (14)

Wanneer je stopt met aandacht te besteden

aan de verkeerde dingen

geef je de goede dingen een kans om naar je toe te komen

Het grootste geschenk dat je iemand kan geven
is je tijd.
Want als je jouw tijd geeft, geef je iets wat je nooit
meer terugkrijgt

Het is beter om over de drempel heen te stappen en de gevolgen
ervan te ervaren dan je hele leven naar de drempel
te staren

In je kracht staan betekend dat wanneer iemand je pijn doet
je de ander probeert te begrijpen in plaats van het kwaad te vergelden

Alles draait om jouw denkpatroon
Verbeter je gedachten en je verbeterd je leven

Als je vandaag iemand zonder glimlach ziet
geef dan die van jou


Vriendschap is een uitnodiging om gewoon onszelf te zijn

Focus je ogen voorwaarts op wat je kunt doen
niet achterwaarts op wat je niet kan verwachten

Geniet vandaag, gisteren is voorbij en morgen is je nooit beloofd

Gelukkige mensen kijken naar wat er wel is
ongelukkige mensen kijken naar wat er ontbreekt

Het Beertje

Zonder over te komen als een ouwe sentimentele man, wil ik toch af en toe wat memorielane verhalen delen.. zo ook dit verhaal.

Bedenk dit....:

Een jongetje van 6 wil graag een beertje, hij heeft zijn zuurverdiende zakgeld gespaard en eindelijk kan hij een beertje kopen, zijn beertje waar hij al heel lang naar verlangt... maar leren sparen is het doel  om zo te leren wie spaart kan meer dan dat je alles uitgeeft.

Eindelijk was de dag aangebroken dat het beertje kon worden gekocht.. het kleine beertje wat hij al heel lang had gezien en zo graag wilde, een schattig bruin beertje met een tongetje etc..

In de winkel, hij kon zijn geluk niet op, rende meteen naar de speelgoed afdeling, terwijl zijn moeder de boodschappen aan het  bestellen was, dat ging vroeger nog zo, je leverde een boekje in met daarop de boodschappen die je nodig had die week, de kruidenier schreef het over en dan ging je weer naar huis met je boodschappen die je eerder had besteld,  aan het einde van de maand rekende je af. dat was in die tijd heel gewoon, maar nu terug naar dat joch van 6.

Terwijl hij door de winkel rende, naar de gangen met speelgoed liep naar de plek waar het beertje al maanden had gestaan maar daar zag hij nergens zijn beertje, die leek te zijn verkocht.  hij kon hem niet vinden. Teleurgesteld liep hij naar de meneer van de kassa en vroeg naar het beertje. De man keek hem aan en zei ik weet niet welke je bedoelt ik loop wel even met je me.
De man liep mee en liep een compleet andere gang in.. en wees op een plek hier staan ze.. het jochie zag meteen het beertje en pakte hem liefdevol op drukte hem tegen zijn hart en wangen en ging naar de kassa om het af te rekenen..

Al zijn gespaarde spaargeld ging op aan dat beertje, dat beertje hoefde niet in een zakje, kreeg de prachtige naam, hoe toepasselijk Beer.. en elke nacht sliep het beertje in het bed bij het jongetje...


Nu is het verhaal niet afgelopen, het beertje bleef, werd regelmatig hersteld, verloor zijn tong, verloor zijn ogen maar nooit verloor het jochie hem, omdat dit beertje het mooiste was wat hij bezat.

Een toenmalige geliefde dacht dat Beer te vervangen was en kocht een beer Bollie voor mij.  maar deze kon nooit tippen aan Beer, toen de geliefde  verdween verdween ook Bollie  naar de kringloop, tenslotte als je een relatie stopt geef je ook je geliefde aan de kringloop, alleen betalen ze er niet voor en komen ze soms niet bij de goede doelen terecht..

Kortom Beer is in een glazen vitrinekastje het trotse symbool van dat ik kan sparen en dat als ik spaar ik iets heel moois en dierbaars kan kopen.. daarnaast een prachtige herinnering aan mijn jeugd.

De kunsthal

Nadat ik me in het zweet had gewerkt op de sportschool, laat ik het zo zeggen het ging goed totdat ik bij de laatste opdracht aankwam.. iets met een zgn vissekom en die dan met een bepaalde beweging omhoog doen en dan ook nog keer door je benen zakken..

Ik ben daar niet goed in, mijn vissenkom ( een zware bal van 9 kilo) is in ieder geval zijn inhoud kwijt incluis vis.. ik moet dit thuis maar eens gaan oefenen maar hoe ik hem moet doen, geen idee, komt ooit goed dat weet ik zeker.

Wel erg leuk dat ik heb geleerd dat wij al jaren de bearcrow verkeerd doen, die moeten we op handen en voeten doen en dus niet met net de knieën boven de grond..dat heeft een andere naam die ik alweer kwijt ben..

Toen ik thuis kwam na het sproten, zoals altijd veel te veel energie, een afspraak die voor deze middag stond niet door ging, niet erg kan gebeuren, dus besloot ik om na mijn lunch maar eens naar de Kunsthal te gaan, Gezien bij Nu te zien, en gehoord van vrienden Rick en Chris, dat deze tentoonstelling erg mooi is. 

Dus in de auto naar de Capelse brug, en waarom ik altijd zo moeilijk doe begrijp ik niet, ik kan rechtstreeks naar de kunsthal met de Metro, okey wel een stukje lopen maar ach dat is niet erg, dat kan ik als de beste.. dus geen probleem etc. gewoon gedaan.

Aangekomen bij het Dijkzicht was het even stoeien met hoe te lopen maar ook daarin voorziet de app helemaal, dat ik het niet begrijp is eerder mijn probleem dan de duidelijkheid van de app.

Er stond een lange rij bij de kassa omdat met 2,50 moest bijbetalen.. tenzij je lid was van de Bank Giro loterij, en laat ik dat nou zijn. dus ik kon zo doorlopen naar de controle post en het museum in.

Wat een prachtige tentoonstelling is dat toch van Thierry Mulgler,. wat een vakman en wat een creatieve geest in de kleding die hij ontwerpt. geweldig , ik raakte niet uitgekeken zo mooi vond ik het. het was heel jammer dat het zo vreselijk druk was, dat vond ik jammer voor de rest wat het een genot om er te kijken naar deze tentoonstelling.. Ook was het wat vervreemdend dat je in en bepaalde zaal denkt dat het rond loopt maar dat is door de spiegels een vertekend beeld, ik had ook bijna mijn kop gestoten zoals zovelen.. 

Daarna na de tentoonstelling die bijna weg is.. maar die ik ook heel graag wilde zien Joana Vasconselos, Wat een geniale man is dit, de dingen die hij maakt van normale gebruiksvoorwerpen en dat omtovert tot iets anders.. met pannen en pannendeksels maakt hij een paar vrouwen schoenen. met tampons een kroonluchter, met wegwerp mesjes en vorken etc. een rond bewegend hart. maar ook heel schokkend.. een Nikap die op de grond ligt, en dan opgetakeld gaat worden. waarbij je dus een vrouw in de lucht ziet gaan.. wetende dat in sommige landen op deze manier de doodstraf krijgen, ze staan op de grond en de strop word om hun nek gelegd en dan worden ze naar boven getakeld. een afschuwelijke verstikkingsdood.. . en waarom  soms om in onze ogen niks..

Aan het einde valt het lichaam met een klap op de grond wat een vreselijke dreun geeft..  echt dit vond ik erg indringend dat beeld maar ook dat wat er gebeurde... 

Nadat ik deze twee tentoonstellingen had gezien ben ik weer naar huis gegaan, het ging sneller dan met de trein dit keer,. dus ik denk dat ik dit er maar in hou..

Een aanrader om beide tentoonstellingen te gaan zien.

Blinded by the Light (film)

Beginnen met een film waarbij je denkt .. dit gaat hem niet worden.. weten dat het 2 uur gaat duren en je denkt alleen maar komt er wel een eind aan.. totdat.. ineens slaat de vlam in de pan, ineens gebeurt er van alles. zie je de hoofdrolspeler( wat een uitstraling en wat goed kan hij spelen) een soort van omslag maken en ben je geraakt.. ik heb de hele film ademloos zitten te kijken. Soms met tranen in mijn ogen. ik heb echt zitten te huilen, al besefte ik me ook wel dat het einde wel wat Amerikaans is. maar toch.. het maakt niet uit.. de invloed van een artiest kan zoveel betekenen voor mensen, dat ze soms zomaar hun hele leven omgooien.. prachtig.. een aanrader deze film,. Misschien raakte deze film me ook wel zo omdat ik zo gecnfronteerd werd met mijn eerste liefde. een jongen met dezelfde passie. Perzisch van afkomst, die helemaal gek was van Elvis Presley, zich zo kleedde zich zo gedroeg.. ik herkende hem,  dezelfde blik in zijn ogen. de zon die doorbraak als hij geraakt werd door de teksten..  prachtig.... helaas is zijn leven niet zo succesvol verlopen als die van Javed....

recensie van de film:

Regie: Gurinder Chadha | Cast: Viveik Kalra (Javed Khan), Kulvinder Ghir (Malik Khan), Hayley Atwell (Ms. Clay), Rob Brydon (Matts vader), Nell Williams (Eliza) e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2019

Laat je niet tegenhouden als je tegenstand, tegenspoed en tegenslag tegenkomt in het leven. Geef je dromen en hoop niet op, ook al lijken ze zo ver weg. We hebben allemaal recht op een eigen leven en eigen gevoelens. Het is slechts een greep uit de boodschappen die Bruce Springsteen door de jaren heen in zijn muziek heeft gestopt. Het leverde hem wereldwijd vele toegewijde fans op. Voor de Brits-Pakistaanse Sarfraz Manzoor werd Bruce een levenslange inspiratie en obsessie. Blinded by the Light is gebaseerd op zijn leven, door hem geschreven en een ode aan zowel Bruce Springsteen als aan hoe we waar dan ook ter wereld verbonden kunnen worden door empathie.

Sarfraz Manzoor verhuist als hij twee is van Pakistan naar Groot-Brittannië. Daar groeit hij op in Luton, een stad in het zuidoosten van Engeland. Hij heeft geen gelukkige jeugd en voelt zich noch Pakistaans, noch Brits. Hij heeft weinig connectie zijn geboorteland, maar ook weinig met het land waar hij leeft. Hij wil dat wel, maar aan de ene kant is er zijn strenge vader, met wie hij een slechte relatie heeft en van wie hij weinig mag (in tegenstelling tot de blanke Britse jongeren om hem heen). Aan de andere kant is er het racisme van blanke Britten, die hem 'paki' noemen, door de brievenbus pissen en een keer een varkenshoofd op de lokale moskee plaatsen.

Maar dan ontdekt Sarfraz de muziek van Bruce Springsteen, dankzij een goede schoolvriend. Geen Pakistaanse moslim, maar een sikh van Indiase afkomst die dezelfde identiteitsworsteling kent in de jaren tachtig. Bruce Springsteens muziek en vooral zijn teksten spreken hen zo aan, dat ze bijna het gevoel hebben dat hij de liedjes voor hen schreef. Want ondanks dat Springsteen een stuk ouder is en uit Amerika komt, schrijft hij vanuit zijn eigen perspectief over universele gevoelens en thema's, op zo'n manier dat Sarfraz zichzelf er zo in herkent dat hij een geobsedeerde fan voor het leven wordt.

Tegen de wil van zijn familie wordt Sarfraz Manzoor journalist en schrijver. In 2007 schrijft hij een boek over zijn leven, waarin de twee hoofdmoten zijn connectie tot Bruce Springsteen en zijn relatie met zijn vader zijn: Greetings From Bury Park: Race, Religion & Rock 'n' Roll. Ruim tien jaar later schrijft hij op basis daarvan samen met regisseuse Gurinder Chadha (Bend It Like Beckham, Bride & Prejudice) en haar man Paul Mayeda Berges het script voor de film Blinded by the Light. Daarin presenteren zij een fictieve versie van Manzoors leven, met als hoofdpersoon de jonge Javed Khan.

Javed kent dezelfde problemen als Sarfraz in de jaren tachtig in Engeland. Aan de ene kant racisme en islamofobie, aan de andere kant de strenge vader die het volledige salaris van Javeds bijbaantje int. Terwijl zijn beste vriend Matt in een newwaveband zit en een vriendinnetje heeft, mag Javed niet eens naar het feestje van Matt aan de overkant van de straat. Dan ontdekt hij Bruce Springsteen en gaat er een wereld voor hem open. De teksten zijn zo belangrijk voor hem, dat ze vol in beeld verschijnen en om hem heen draaien.

Naast een blik op culturele identiteit van tweedegeneratie-immigranten en racisme in Engeland is Blinded by the Light ook vooral een ode aan Springsteen en de sterkste kanten van zijn muziek en poëzie. Die zijn nu nog even relevant als ze destijds voor Manzoor waren, terwijl de beelden van een demonstratie van het extreemrechtse National Front in de jaren tachtig sterk doen denken aan soortgelijke (neo-)fascistische bewegingen van nu.

Desalniettemin is Blinded by the Light een vrolijke, zelfs sentimentele feelgoodfilm over het vinden van een identiteit en het durven volgen van je dromen. Juist de clichématige feelgoodmomenten aan het einde van de film, en sommige van de eerdere ruzies met zijn vader, zijn fascinerend en ontroerend in de context van Manzoors memoires. In de film geeft hij Javed de gesprekken die hij in het echt nooit met zijn vader kon voeren, en de connectie met zijn vader die onmogelijk werd gemaakt door diens vroegtijdige overlijden. Daarmee bant hij op hartverscheurende wijze persoonlijke demonen uit en rekent hij af met een decennialang trauma. Met Blinded by the Light geeft hij dezelfde hoop en levensvreugde die de popmuziek van Bruce Springsteen hemzelf ooit gaf.

alles voor een glimlach

Opstaan en beseffen dat het gaat gebeuren.. de tv gaat eindelijk komen als het goed gaat. De planning gevraagd om het te regelen na 12.00 dat zouden ze doen..

Mailtje van Coolbleu. met de prachtige mededeling.. we komen tussen 11.30 en 12.30 langs.. okey.. hoezo na 12.00 en Coolbleu kennende komen ze misschien ook nog eerder. Dus afspraken maar afgezegd het kan niet anders.. we moeten even wachten.

Dan zie ik tot mijn grote verbazing iets heel geks staan. Bij de afspraak was het zo dat het geregeld was dat ze zowel de soundbar als de tv zouden installeren. maar nu stond er.. We installeren de tv en we leverende de rest van de apparatuur tot aan de drempel..

Ik dacht even okey, dat is vast een grapje. maar zekerheid voor onzekerheid Bellen dus. nou het was waar, dat mochten ze niet afspreken maar dat was wel gebeurt.. kortom.. ik balen. de pest in.. omdat ik wist dat het niet klopte, het was afgesproken. Natuurlijk had ik dan kunnen zeggen. stik erin en eet het maar op.. maar dacht alleen maar.. het maakt niet uit. het komt wel.. ik zie het wel

Ze beloofde dat ze de bezorgers zou vragen om in ieder geval de box te installeren als ze tijd hadden..

Nou met deze wetenschap op zak maar eens gaan sporten.. lekker hardlopen, ik wilde  ook de buik gaan doen met een vriendin maar helaas dat liep nu dus anders. wel weer met opbouw dus 2 rennen halve lopen, 6 kilometer gedaan en een ander rondje genomen om te weten of ik dat ook leuk vind. langzaam de boze wereld in. Opvallend is wel dat alle hardlopers elkaar groeten en lief lachen.. ik doe maar mee. al had ik mijn muziek behoorlijk hard aan staan en soms betrapte ik me erop dat ik meezong maar sterker nog bij de Turkse nummers van Tarkan, liep ik zelfs met mijn armen wijd te vinger knippen etc.. kennelijk is dat iets wat  gebeurt

Daarna snel naar de Aldi nog wat boodschappen halen incluis ene hardloopjasje dat in de aanbieding was. Ook maar meteen wasmiddel in de aanbieding meegenomen. 

De Gamma in waar ik dus witte verf heb gekocht voor mijn kozijn in de woonkamer en de keuken. die moeten nog en daarna moeten de buitendeuren ook nog wit gemaakt worden.. dat is nog even een dingetje  maar dat komt

Inmiddels werd er ook aangebeld de mannen van coolbleu waren er, twee jonge gasten die er al lol in hadden die al meteen zeiden bij binnenkomst dat het wel erg mis was gegaan allemaal en dat er inderdaad boefjes tussen zitten die gewoon niet gaan of komen. Dat is mij waarschijnlijk overkomen. 

Deze twee jongens kwamen meteen al met de opmerking dat de tv niet aan de muur kon het was gips.. dus hij moest staan, dus dan maar staan, ik was er klaar mee, het moet dan maar.  ( ik heb een buurman die graag even komt klussen en die gaat deze tv deze week aan de muur maken. hij zegt dat het kan het is geen gips maar een soort van goed geperste gips waaraan best een tv kan hangen dat is geen probleem.. dus dat ga ik wel doen

De sonosbar blijft wel op de kast liggen dat is wel zo handig is weer wat opgevuld

toen alles door de boys was aangesloten, en gecheckt kreeg ik een korte uitleg waar ik al niet veel van begreep maar gelukkig heb ik een paar goede vrienden en buurvrouw die er alles van weet dus dat komt wel goed. 

Moet wel erg wennen aan het geluid,. het is ook meteen op de kleine boxjes aangesloten met als gevolg dat ik dus als ik iets hoor en er is muziek bij  dat ik  achter mij hoor. Bij Masterchef nooit geweten dat ze daar een soort van Pirates of the Carabien achtige achtergrond muziek achter hebben nu dus wel.  maar goed het is prima. het zal even wennen zijn.

Daarna even naar Groenrijk wilde even een Amaryles bol halen en ook een plantje voor in mijn bak met zwart nepzand maar ook even kijken naar een watersysteem voor mijn bonsai boompjes want ik ken mezelf ik ga vergeten ze water te geven al denk ik dat ik ook het vulsysteem ga vergeten maar goed we zullen het proberen.

Kortom de zaterdag is weer wel besteed

uiteindelijk was het dan wel niet een echte glimlach maar meer een grimas. maar wel een bon van 50 euro, en tevens geld terug van de dingen die ik niet heb genomen maar ook voor de niet opgehangen gedoe.. dus ik denk dat ik er nog een sonos boxje bij ga kopen die ik dan op mijn slaapkamer ga zetten en ga gebruiken als wekker

The Ballon ( film)

Terwijl ik in Berlijn was, kon ik via mijn nieuwe energieleverancier gebruik maken van een gratis film via Pathe thuis.. ik dacht waarom ook niet, wie niet waagt die niet wint. De film Ballon had ik al willen zien in Alphen maar door allerlei misverstanden etc ging dat even mis.. kon ik hem helaas niet zien,.. dus.. bedacht ik me.. weet je wat, ik ga gewoon lekker kijken in Berlijn, De film gaat over voormalig oost,  waar men wilde ontsnappen, Het verhaal heb ik ook gehoord in een free tour lang geleden. dus ik dacht waarom zou ik hem niet gaan bekijken.. De film loopt rooskleurig af.. maar ik weet in het echt dat de vader het niet heeft overleeft. Dit doet niets af aan het verhaal en ik ben blij dat ik deze film alsnog heb gezien zeker omdat het op de plek was waar ik nu was. in het prachtige Berlijn

recensie van de film:

Regie: Michael Herbig | Cast: Friedrich Mücke (Peter Strelzyk), Karoline Schuch (Doris Strelzyk), David Kross (Günter Wetzel), Thomas Kretschmann (Oberstleutnant Seidel), e.a. | Speelduur: 120 minuten | Jaar: 2018

In 1979 vluchtten twee families van Oost-Duitsland naar West-Duitsland in een luchtballon. De media pikten deze ontsnappingspoging al snel op als de meest spectaculaire ontsnapping uit de DDR. In 1982 kwam Disney al met de verfilming Night Crossing. Nu is er veertig jaar na dato ook een Duitse versie van deze tot de verbeelding sprekende vluchtpoging. Regisseur Michael Herbig heeft een thriller gecreëerd waarbij het vooral draait om de spanning van de ontsnapping.

De families Strelzyk en Wetzel vatten het idee op om de DDR te ontvluchten op een wel heel eigenzinnige wijze. Ze willen ervandoor in een luchtballon. Met vier volwassenen en vier kinderen zijn ze van plan om zo over de grensovergang te komen. Als de wind goed staat besluiten ze een poging te wagen. Helaas stranden ze een paar honderd meter voor de grens. De Stasi krijgt snel lucht van het mislukte plan en start een grondig onderzoek. Met de hete adem in de nek moeten de twee families nu alles op alles zetten om ongezien aan de ballon te werken om alsnog te kunnen ontsnappen.

Wie op zoek is naar een historische film over de DDR kan Ballon beter overslaan, want de film is een onvervalste thriller. De suspense is leidend waardoor er minder plek is voor diepgang. Alleen de oudste zoon van de Strelzyks krijgt nog wat bagage mee. Hij is verliefd op de dochter van de overbuurman die bij de Stasi zit. Het is een niet onaardige verhaallijn, maar vooral bedoeld om nog meer spanning aan te brengen.

De thrilleraspecten van Ballon zijn goed uitgewerkt. Thomas Kretschmann, die de leiding heeft over het onderzoek naar de luchtballon, speelt daarbij een belangrijke rol als de enge en onvoorspelbare antagonist. Regisseur Herbig, die voorheen met name komedies maakte, blijkt het thrillergenre goed te beheersen. Niet alleen zien we hoe de families voortdurend in het geheim moeten opereren, maar ook is te zien hoe het onderzoek van Oberstleutnant Seidel zijn conclusie nadert. Extra onrust ontstaat uit de prima weergave van de verlammende verklikcultuur van de DDR. Ballon laat zien hoe van een klein fragment van een complexe geschiedenis een spannende film is te maken.
 

Berlijn dag 4

(Waarschuwing vooraf.... de komende 4 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Berlijn, soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Helaas is de dag waarvan ik wist dat hij zou komen aangebroken, het zit erop. Dit soort dagen geeft altijd een dubbel gevoel, aan de ene kant denk ik, lekker naar huis, mijn eigen spullen, mijn eigen dingen, aan de andere kant het is over, voorbij en klaar.. nou nog lang niet klaar.. ik zal toch nog echt die koffer moeten zoeken de volgende keer, weer niet aan toe gekomen, ich habbe noch ein koffer in Berlin..zoals Marlene Diedrich al zo mooi zong.

Opstaan, rustig ontbijten, langzaam de laatste restjes inpakken, dan afscheid nemen van waar ik me 3 nachten thuis heb gevoeld. Mooie herinneringen gemaakt, die ik weer met je mee kan dragen...hordes fotos gemaakt, ook een passie van mij, waarbij ik probeer zowel bijzondere fotos te maken en mensen te vangen die niet weten dat ze op de foto komen, gevolg vaak de mooiste fotos.. vaak als ze het beseffen is het moment voorbij en ben ik al vertrokken..

In mijn hoofd al een strakke planning gemaakt, mijn laatste twee schilderijen zijn er die moeten aan de muur, er zal boodschappen moeten worden gedaan, tevens de was draaien, sleutels bij laten maken want we hebben nieuwe sloten gekregen, kortom veel te doen dat wel. Ook nog een afspraak maken met de monteur voor een nieuwere slimme meter, ben benieuwd, wie weet kan ik aan dat slimme apparaat wel vragen stellen en krijg ik slimme antwoorden.

Daarnaast het hardlopen weer oppakken, tevens het voorbereiden op de komende weken, en niet te min mijn tv schijnt te komen,.. ben zo benieuwd, vannacht om 2 uur weet ik hoe laat hij komt.. als alles hangt en is aangesloten dan is de kamer af... op nog 1 detail na, maar dat heeft tijd, en er moeten nog twee nieuwe planten gekocht, die er staan zijn af... zien er niet meer uit helaas.. incluis nieuwe bloempotten want de potten die er nu staan zijn wel heel groot.

Maar goed deze man dacht ff weer alles onder controle te hebben, het was een makkie, bushalte naar het vliegveld is duidelijk, plek weet ik van afgelopen zomer, hoe moeilijk kan het nog zijn... nou geloof me heul moeilijk. Het uitschenken ging handig en snel, tot dusver geen lift of roltrap genomen en dat gaan we volhouden, het bevalt uitstekend. Maar terug naar de reis.., vol enthousiasme loop ik naar de plek, haltes weg, dus okey gelukkig hangt er een bord , Duitsche nauwkeurigheid, totaal onbegrijpelijk, iets met bruggen, pleinen etc. En namen van een plein, totaal onbekend voor mij... geen idee.. waar dat is. Leve Google Maps. Uiteindelijk gaan vragen bij de info balie. Leggen het leuk uit, andere kant halte 2..,,. Okey dat doen we, halte 2 gevonden, stond zelfs op het bord tegel.. dus wat kan er mis gaan, alles onder controle.... uit de bus puilen eerst mensen van diverse maten en proporties. Koffers van allerlei kleuren etc, ik dacht nog lekker veel ruimte. Dus ik nam gelukkig plaats en zat te genieten.. mooie straten nooit eerder gezien, wat kan kloppen meestal staat er iemand in mijn nek te hijgen en ik in ander mans nek zo vol is deze bus... maar prima rit. De bus stopt en terwijl ik omkijk een volledige lege bus.. okey kan.. luxe.. totdat de vraag komt... meneer blijft u nog lang zitten???? Lang zitten?? Wat denk jezelf JA tot aan het vliegveld... nou nee dus.. deze bus ging de andere kant op, dus ik moest overstappen op de Bus vooraan. Ook geen punt lopen we weer een stukje , tijd genoeg, aangekomen bij de bus, wederom de Duitse nauwkeurigheid, werd ik verwezen naar 3 stappen verder op.  Daar kon ik instappen, hij zijn zin ik doe dat wel, tenslotte wil ik mee. 

Eindelijk in de bus, flesje water leeg gegooid appeltje gegeten etc, zo’n break heeft ook zo zijn voordelen. Tevens leuk om in een wijk te komen die ik niet ken, dus dat heeft ook weer zijn voordeel.  De bus in, privé plek en gaan rondje Berlijn, een reis zittend beleven is ook wel eens iets anders dan staan. 

 Aankomst op Tegel, nu is het echt, ineens in een heel andere wereld, weg de rust van de stad midden in de hectiek van het vliegverkeer. Altijd weer bijzonder om mee te maken.

Nog even dan ga ik ook inderdaad vliegen terug naar waar ik woon. Toch maar hopen dat ik de loterij ga winnen van 3 miljoen, ik weet al waar ik dan een appartement ga kopen. 

Mijn kopje thee gehaald, tevens, een chocolade muffin, de enige zoetigheid die ik mezelf toe heb gestaan deze vakantie. Wat is het heerlijk alleen weg te zijn te eten als je trek hebt etc te doen wat jij wilt zonder overleg, geen regels etc ik zeg voor herhaling vatbaar, in de zomer gaan we weer. En anders in de herfst. 

Opvallend is wel hoever ze achterlopen in Berlijn met betrekking tot Apple Pay en met kaart betalen. Het blijkt dat, wat in Nederland een soort van vreemd is, hier heel gewoon is betalen met geld uit het vuistje... Vrouwe Anthe promote kaas uit het vuistje,  hier is het nog steeds veel cash betalen, heel vreemd op sommige plekken begrijp ik dat wel met name de wat meer alternatieve hoeken van Berlijn waar men nog gaskachels en soms zelfs nog  kolen kachels heeft een enkele keer zag ik zelfs houtkachels, om wederom te ontdekken wat een andere soort warmte dit is in vergelijking met de warmte van  de centrale verwarming. Ik was en ben toch wel echt van de warmte van vroeger. Maar dat je daar niet kan betalen met de Watch of kaart begrijpelijk maar wel lastig. Maar op het vliegveld vond ik heel bijzonder net als op het station. Ze hebben het gewoon niet. Museum in het Sony centrum de plek van de elektronische wereld waar je alles hebt, zelfs daar niet, zelfs daar gewoon cash geld... moest acuut een boekje aanschaffen om mijn kosten bij te houden. 

Berlijn dag 3

(Waarschuwing vooraf.... de komende 4 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Berlijn, soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Vroeg wakker, gewoon omdat het kan..toch lekker blijven tutten in bed, een beetje half slaap half wakker. Vandaag een freetour, daarnaast wil ik de expositie over Mandela bezoeken, nog ff het park in naar de gedenkplek voor de zigeuners, om 17.00 net geboekt.. de show van de Bleu man... veel over gehoord, nog nooit gezien dus die geef ik mezelf cadeau. Om 19.00 is het klaar, hoop te gaan eten bij Yaan en anders snelle hap onderweg, inpakken vanavond en dan is het helaas afgelopen.... klaar... De tijd is zover, ik nog niet... nog zoveel te ontdekken en te  zien... heerlijk- 

Het alleen weg zijn heeft me geen moment verveeld, onderweg wat gesproken maar niet echt veel.is ook niet nodig, maar genoten van alles. Heb mijn achter gelaten koffer maar niet gezocht! Hij staat hier nog steeds erg goed verstopt... met mijn noodpakket met kleding etc.. en dierbare herinneringen.

Toch bijzonder dat ik bij het filmpje in het tranenpaleis over de muur die neer gaat, tranen in mijn ogen krijg.. het raakt me nog altijd.. ik was vrij snel nadat de muur was gevallen in Berlijn, zie me nog lopen met Erwin over dat braak liggend stuk, waar ooit de muur stond.. kijken met hem naar stukjes muur. Was er ook al vaak voordat de muur plat ging. Maar dit was uniek.. zo bijzonder. We hebben avonden stukjes muur zittende verven voor vrienden uit Groningen zodat ze een stukje muur kregen.. het was uit de muur dat is zeker.. alleen waren ze grijs.

Opstaan en ineens ook bedenken dat ik iets voor morgen moet regelen, ook zien dat het weer wat grauw is het lijkt op regen al is de voorspelling van niet dus dat weet ik even niet zo goed het hoe en wat... maar daar kom kom ik wel achter, regenjas in de tas en we zullen wel zien waar de bui los breekt of niet... de zon schijnt binnen want ik ben in de dierbaarste en voor mij de mooiste stad. Wederom is het thuiskomen  en thuis zijn. 

De freetour leverde wel wat vrije beelden op, geen nieuwe plekken, maar de info is anders, het is leuk om mee te lopen. De gekochte broodjes zijn heerlijk en dit bevalt me goed. De plek waar ik ben gaan zitten is achteraf niet zo handig, zit bij een groepje zwervers die luisteren naar Poolse muziek ach wat maakt het uit, ik zit goed en eet lekker heb meteen live vermaak. Soms moet je gewoon doen, voor mijn gevoel kon ik niet weglopen nadat ik was gaan  zitten . Had natuurlijk dat gewoon kunnen doen maar vond dat ik dat voor mezelf niet kon maken. Totdat er iemand naast me op de bank kwam zitten die duidelijk naar urine stonk, toen dacht ik okey dat is het dan, nu is het genoeg, nu ga ik maar weg. Mijn broodje was al op, het tweede broodje maar onderweg gegeten. Daarna terug naar de tour. Zag dat ze hetzelfde hootie aan had als ik alleen vraag ik me dan altijd af, als je alternatief bent het altijd stuk moet zijn. Dat begrijp ik dan niet. De tour ging precies de kant langs die ik ook altijd doe. Eerst het Baumhaus. Ze begon haar verhaal en er klopte zo weinig van dat in mijn onderwijzers hart maar ook mijn liefde voor het verhaal van Osman , ik maar even heb ingegrepen en gezegd hoe het echt zat.

Daarna langs de standaard dingen en opvallend vond ik wel dat ze veel leuke dingen niet wist ze kwam er niet uit. Hulpeloze blikken maar ik heb het vertikt om er op te reageren.

De tour was afgelopen, keurig 10 euro gegeven en ben naar Potsdam gegaan waar ik eerst in het Sony Center thee heb gedronken, het tv en Filmmuseum in ben gegaan wat tegen viel, kende het van vroeger maar deze was  ik echt vergeten.

Daarna gezocht naar het theater waar ik heen ga. The Bleu Man group, ben erg benieuwd, veel over gehoord nooit gezien dus laat maar komen. Het eerste gedeelte voor de pauze geniaal, het is een show met alles erin van komedie, muziek, mijn grote gruwel publiek participatie. Veel actie en erg droge humor. Het binnenkomen was ff een ander probleem, ik had een kaartje dus in mijn beleving kon ik gewoon doorlopen, nou nee dus. Je krijgt tascontrole, daarna naar boven en daar bleek dat mijn kaartje moest worden ingeruild voor een andere kaart. Dus moest ik naar beneden. Is geen probleem, dat zeker niet maar met de lift naar beneden en dan voor een deur staan die niet open wil. Dus weer naar boven, terug gestuurd dan maar via een andere route.. mocht niet dus weer terug bij af... dus naar beneden en dan maar met geweld de deur open doen. Naar de kassa, kaartje gehaald. En weer de hele procedure, controle tas etc maar daarna naar boven en de zaak dus in.begreep in het begin niet de plastic regenpakken maar inmiddels wel dus. Er gaat aardig wat door de zaal de eerste 10 rijen dus ik zit goed op 12.

Het gedeelte ha de pauze viel erg tegen om eerlijk te zijn vond dat ze zich er vanaf maakten wel aardig maar nog 40 minuten te gaan werden 30 en 15 min met het liedje dadadada etc en dan disco ballen door de zaal en confetti etc leuk sfeertje naar eigenlijk zonde ze kunnen beter denk ik.

Daarna naar huis, eten bij asiagourmet, en dan inpakken en laatste dingen doen, geld klaar voor het kamermeisje, koffer volgooien, ben al ingecheckt en morgen om 11 uur vertrekken uit het hotel. Broodjes halen en dan de bus pakken. Om 14.30 ga ik de lucht in.

Berlijn dag 2

(Waarschuwing vooraf.... de komende 4 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Berlijn, soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Alle begin is moeilijk zeggen ze, het valt me mee om eerlijk te zijn, tot dusver alleen maar leuk. Ontbijt op bed, zelf had ik kwark, muesli meegenomen, kiwi als opwarmertje en mijn waterkokertje, de koop van de eeuw, ooit gevonden voor 1 euro bij de kringloop, en dat ding  heeft al heel wat jaren trouwe dienst gedaan en al heel wat landen gezien... geweldig.

Dat ik niet in het hotel ontbijt heb ik geleerd van mijn vakantie met Rick en Chris in Parijs. Ontbijt daar 15 euro, waarvan je hooguit 5 gebruikt, tenzij je je volpropt dan haal je de 10 misschien. Buiten het hotel klaar voor 6 euro. Kortom meer geld over voor lunch, gebak, toetje etc, in dit hotel ook 15 euro, terwijl ik nu heerlijk ontbijt voor nog geen 4 euro.. 11 euro te besteden aan andere leuke dingen waar ik ook niets aan heb😀

Aangezien ik iets nieuws aan het uit proberen ben, namelijk geen haarlak meer in mijn haar, dit omdat ik ten eerste het onzin vind, het milieu.,( soms denk ik daar ook aan) maar ook dat ik het idee kreeg dat ik Van dat nep haar kreeg, het leek plastic, 

Dus helemaal vergeten dat dat nog in mijn reistoilettas zat, kortom duffe ochtend voor mij niet vreemd maar gewoon. Terwijl ik uitvoerig mijn oksel sta vol te spuiten met mijn deo, dacht ik, bedacht ik me nog.. ziet er gek uit dat flesje... ja hoor ik ga vandaag heel breed lopen.. haarlak in plaats van deo... zo’n dag gaat het dus worden.. 

helemaal er klaar voor geloof ik.. en ach zo worden de blogs ook leuker om te lezen..hoe meer dingen. Anders lopen.. hoe leuker het is.

Wel erg leuk.. de bundel komt volgende week, eerste bestellingen zijn al binnen, ze gaan 16,95 kosten exc. verzendkosten, maar het gaat al goed.. bijna al door mijn voorraad heen.. dus snel bestellen of bij mij of bij Boekenbent, meer info vanaf vrijdag op de site. 

Zoals ik al eerder schreef.... het beloofd zo’n dag te worden, en dat werd het ook, heb een blaar, eigenlijk niet eens iets geks, dat hoort erbij, alleen mijn blarensetje vergeten, gelukkig wel de blaren pleisters mee.. dus dat is al klaar maar het echte werk kwam later... het viel me al op dat mensen naar mij keken. Ben ik gewend maar dit keer leek het anders, weet niet goed hoe dat uit te leggen, maar goed, dacht wel af en toe wat is het nat op mijn rug,, krijg je ervan als je breed moet lopen, het werd wat frisjes voor alleen een t shirt dus mijn hootie aan.. en toen zag ik het.. grote natte vlekken erop, nader onderzoek bleek dat mijn flesjes dus hadden gelekt... kortom opzoek naar een kroeg met een blower in het toilet of gewoon hopen dat het droogt door de wind en lichaamstemperatuur.. het hoort erbij tenslotte .. het leuke is dat ik alleen maar denk het is zo, kan er niets aan veranderen dus accepteren en het beste er van maken en dat is heerlijk .. maar wat is next ....

Het streetart museum was wederom mooi nieuwe dingen en weer genieten helaas had ik geen 10 euro dus kon. Nu niet doneren, maak ik een volgende keer wel goed. Ga vast volgend jaar weer naar Berlijn. Tenslotte moet ik eens per jaar daar zijn.  Na het museum mijn spanende uitstapje gedaan. Met de helium ballon aan een staalkabel de lucht in. Had al eens een ballonvaart gedaan los dus was het goed om maar eens weer de lucht in te gaan.. dat was erg leuk om te doen 150 meter de lucht in en het was genieten.daarna, terwijl ik in de lucht zat besloten om maar eens te kijken of er een leuke musical of zo was in de stad, ervaring van Londen was wel dat het dan best lang blijft hangen. Het leek me leuk als afsluiting van deze top dagen. Helaas was er niet veel en alles erg duur. Dus misschien morgen naar de film.


Daarna keek ik even op mijn rekening met om te zien dat ik voor mijn schaartje om nagels te knippen 34.95 had, aangezien ik wat extra blarenpleisters had gekocht dacht ik dat ze had gezegd 14,95 maar nee dus... dus ik besloot terug te gaan en het schaartje terug te brengen zonder bon. Dus ik dacht wie niet waagt die niet wint.. en ja het is gelukt, ze kon zelf een bon uitdraaien en klaar. Ik geld terug en opgelost. Daarna naar de moderne galerie waar een tentoonstelling was van zoveel jaar Bauhaus, onderweg bij het Friedrichstation wat gegeten, de laatste broodjes van thuis. Ook het tranenpalast bezocht wat een mooie maar ook trieste tentoonstelling, ik werd er triest van.

Daarna door naar de galerie in het oude glasfabriek. Wat een prachtige gebouw, en vlak bij de wijk die ik ook goed ken en graag kom, dus genoten. Even langs de euro shop voor garen, naald en aansteker voor mijn. Blaar.

Kortom het was een mooie en afwisselende dag. Morgen de freetour ( streetart) maar bij een andere organisatie, ben benieuwd wat zij laten zien.  Heerlijk gegeten bij Emma op het oude Rangeer terrein in een oud gebouwtje met gaskachel heerlijk. Vanavond lekker kijken naar het einde van The Balloon , ben benieuwd. 

Berlijn dag 1

(Waarschuwing vooraf.... de komende 4 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar Berlijn, soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)

Nou de eerste hobbel is genomen, het opstaan ging prima, goed uitgerust althans mijn hoofd denkt dat, mijn lichaam geeft een ander signaal, maar die gaat maar luisteren naar mijn hoofd. Relaxt wat rommelen de laatste dingen nog ff ingepakt en de laatste restjes opruimen en wegruimen. Alles geregeld. Ook voor de nieuwe sleutel die gaat komen. Kortom alles is goed.  Hoe kan het ook anders. Op tijd, zelfs iets te vroeg bij de bus en dus een bus eerder genomen. Op tijd op Schiphol. Meteen gezien dat ik op 1a moest zijn. Dus hup naar de nieuwe afdeling waarvan ik weet die gaan snel. Terwijl het ik daar loop, voel me een man van de wereld ( ervaring leert als ik dat denk, het idee heb dat ik alles onder controle heb, dan moet ik oppassen, binnen de kortste keren gaat het dan mis.....) nu dus ook. Met het liedje in mijn hoofd im coming Home, liep ik keurig naar 1a.... onderweg werd er ineens geroepen alle mensen naar Europese vluchten hier naar binnen.. dus ik nog vragen, ook met al mijn bagage... de vraag bent u ingecheckt kon ik bevestigen dus ik moest daarin... hoe dan ook, werd bijna voor niet vol aangezien, werd door de dames met hardhandige hand de instap apparaat in geduwd .  Dus tja ik loop als man van de wereld door en zie dat het meteen de douane is.. ik weet dat ik spullen in mijn koffer heb die daar niet doorheen komen dus... dan maar  vragen aan een andere dame... zij meteen Meneer bent u ingecheckt , ja dat ben ik maar niet mijn koffer... ineens was meneer een hij. En HIJ moest terug, HIJ moest beter nadenken want zijn koffer kon toch handbagage zijn... HIJ moest beter nadenken... waarop ik fijntjes doch lief zei... klopt ik denk altijd na maar misschien moeten jullie duidelijker zijn en zeggen mensen met handbagage hier naar binnen in plaats van de mensen zomaar klakkeloos de andere kant, als een soort kudde dieren een kant op te sturen... was nu ineens geen HIJ meer maar een je en jou.. men wist het, althans men probeerde dat, zo te draaien dat ik de verkeerde koffer mee had...  ik heb gekeken zoals ik vaker kan kijken als men iets doet wat me niet aanstaat.. men zweeg ineens was het  weer meneer en U vet gedrukte en dubbel onderstreept... kortom in 10 minuten van Meneer naar een jou en hij, terug naar U en
Meneer. Dat alleen door de juiste blik... dit beloofd een mooie reis te gaan worden.. de kop is eraf en we zijn strijdvaardig.

Tijdens de vlucht was er aardig wat turbulentie, naast mij zat een donker gekleurde meneer die behoorlijk in paniek raakte telkens als we zakten schrok hij zo erg dat hij mijn been pakte, tenminste ik hoop dat het paniek was en niets anders. Heb voor de zekerheid wel mijn tas met telefoon etc
Vastgehouden, je weet maar nooit, grijpgrage handen kunnen ook iets anders zoeken😀,

De landing ging goed en snel , maar voor dat de koffers er waren was het al een lange tijd verstreken. Meteen de bus in, zowaar kon ik zitten, op naar het hotel. Het inchecken had ik al on line gedaan, dus het ging snel, kreeg mijn kaart en heb een prachtige kamer op de tweede etage.
Daarna de stad in, ff wennen altijd, de U bang naar Alexanderplatz. Deze gevonden en toen ging de reis lopen. Wennen aan de app om er mee te lopen ik begrijp er gewoon niets van, maar goed uiteindelijk gelukt het museum van de Illusie gevonden, leuk klein museum maar interactief maar wel jammer dat je eigenlijk alles in twee talen moet doen, nu is mijn alter ego wel heel groot maar die kon niet mee doen.

Daarna naar Yaan even er langslopen om te zien of het er nog is  het is er nog gelukkig.

Door naar het kunscentrum waar een aardige expo was. Aangezien ik toch al in Kreutzberg was meteen maar even gaan zoeken naar Lautziger Straße waar ik een heel stuk geschiedenis heb liggen, het zoeken met de app ging niet helemaal geweldig ben compleet de verkeerde kant op gelopen, maar goed ik ben er gekomen. Het metro station bij deze straat heeft nu een bloeiende handel in drugs.. minder prettig. Wel erg leuk dat ik het huis heb gevonden en dat ik er in kon, niet in het huis zelf maar wel in de hal die vol zat met graffiti wat ik nog herkende van toen Erwin er woonde en ik er regelmatig kwam.

Daarna heerlijk bij een Egyptenaar gegeten vegetarische gerechten, heerlijk alleen valt het me wel op dat er overal pindasaus over gaat... je proeft niets meer op een gegeven moment. Wat wel jammer is . 

Toch voor nog geen 10 euro een heerlijke maaltijd gehad.

Daarna nog even lekker door de stad gedwaald, genoten van het kunstenaars bolwerk op het oude rangeerterrein. Bij avond is dat toch wel bijzonder om te beleven. Daarna rustig naar het hotel, nog even een thee gedronken om lekker bij te komen.  Aangezien ik nog een te goed bon had kon ik mooi via de site de film de Ballon zien... past helemaal bij Berlijn voor mijn gevoel.  Niet al te laat gaan slapen tenslotte twee korte nachten gehad en vandaag een drukke dag. Morgen staat me iets spectaculairs te wachten maar daar morgen meer over 

Inpakken en wegwezen

Gisteren was de dag van inpakken en wegwezen straks,  gisteren druk met van alles nog in mijn huisje. weer een aantal boeddha beelden de deur uit, van de kamer naar de schuur met als eindbestemming de kringloop of anders via marktplaats of wie weet hoe en wat, maar er moet ruimte komen, rust in de tent. de hoeveelheid moet nu gewoon weg.. Nog maar een paar koppen te gaan, ( lijk wel een koppensneller) langzaam begint het huis steeds meer te passen. Inmiddels besloten  dat ik mijn raampartij, de schilder die ik gevraagd had, heeft helaas geen tijd, dus ga ik het gewoon zelf maar doen, hoe moeilijk kan het zijn.. je schuurt, je plakt af, en verft.. wat ik tenslotte ook gedaan heb met mijn plinten.. dus waarom zou ik dan het raamhout werk niet kunnen doen. een klusje voor in een weekeinde.. Een goede vriend van mij gevraagd of hij voor mij een schilderij wil maken die past in het tussen stuk in mijn huis. Ik heb hem de maten en de kleuren doorgegeven dus ik ben superblij dat hij ja heeft gezegd. 

Daarnaast toch nog verandering van plannen, het schilderij van de foto met als titel van de mensen die weggingen, die ik in Auswitsz had gemaakt, zou eerst boven de nieuwe tv komen te hangen maar ik heb dat maar veranderd. hij hangt nu op de plek bij de telefoon.. vind ik mooier. en ik heb al in mij hoofd welk schilderij ik wil laten maken bij mijn tv, die met een prachtige klok,..  zie hieronder. Ook omdat mijn klok hangt op die muur. is het meer een geheel.. kortom het bruist nog steeds.. het zou ook kunnen dat het uitstel is van het onvermijdelijke..  omdat ik echt mijn studeerkamer nog moet doen.. grom en daar zie ik tegenop, wel al genoeg plannen, genoeg dingen die anders kunnen maar nog niet echt zin er in. maar het moet en het gaat ook gebeuren dat weet ik.. maar er moet zoveel troep weg, Heb al aan vrienden beloofd dat ik grote schoendozen ga kopen en dat ik daarin allemaal spullen gooi die ze anders een keer zouden krijgen maar die ik nu dus maar gewoon in die doos doe, inpak en er een soort van elke dag een cadeautje doos van maak.. leek me wel handig ben ik eraf en wie weet zij gelukkig of niet.. 

Tevens gaan alle creative spullen zoals stiften etc naar een vriend van mij die kinderen heeft die erg houden van kleuren etc. dan ben ik die ook kwijt en zijn die ook opgelost.

maar terug naar waar het over gaat. soms wijk ik zo af van het geheel dat ik alle kanten opga, zoals ook heel vaak mijn gedachten.. 

Inpakken dus want Berlijn lokt en roept.. en ik heb er zin in.. in mijn uppie echt naar mijn Stad, daar nieuwe dingen ontdekken en uitzoeken. prachtige musea gevonden, bedacht dat ik wel met een heteluchtballon de lucht in wil om boven Berlijn te hangen.. en noem maar op. het lijkt me heerlijk

Natuurlijk heb ik ook een streetarttour geboekt maar nu met een andere organisatie puur om te ontdekken waar zij heen gaan en wie weet kom ik andere stukken tegen wat ik niet kende. Maar ook wil ik naar de wijk waar ik zoveel uren heb doorgebracht bij vriend Erwin, even weer een klein stukje memorie lane.. even het huis zoeken waar ik met mijn vriendje was van toen, waar ik altijd was met Erwin als ik in Berlijn was, zo ook zoeken naar het waarschijnlijk verdwenen cafe Anaal, in deze wijk, waar we na het stappen altijd heengingen om wat te drinken omdat dit krakers cafe elke keer een ander thema had.. kortom er is veel te doen en te zien.. ik kom mijn dagen wel door daar..

Dus een tijdje zullen mijn blogs gaan over Berlijn, over mijn stad waar ik altijd ongeacht welk seizoen, welk tijdstip ook, thuis kom omdat de stad op me wacht met open armen. met de instelling jouw vrienden zijn ook mijn vrienden.. en dat is waar. iedereen is daar welkom.. dus nogmaals ga ooit eens Berlijn bezoeken, wijk af van het gewone, doe de high light in 1 dag. ga daarna underground, ga de alternatieve wereld in en geniet van het verborgen Berlijn. waar zoveel meer is te zien.

Zoek de Yogi mannen, zoek de struikelstenen. doe een freetour, er zijn zoveel mogelijkheden om Berlijn anders te zien. bezoek het echte muurmonument en noem maar op, dompel je onder in de geschiedenis en  voorwaarde is wel stel je open.

Gods ( lees coolbleu) wegen zijn.... ( deel 2)

Vanochtend, eerst al wakker om half 3 want om 2 uur zouden ze het tijdsvak verzenden dat de TV etc zou komen.. ik vond dat al belachelijk want dan komen ze tussen half 8 en 12.. maar dan sturen ze midden in de nacht, als ieder normaal mens ( lees de gem mens boven een bepaalde leeftijdsgrens) al slaapt. die dus zijn of haar wekker moet zetten om te kijken hoe laat ze komen, welk tijdvak ze hebben bedacht voor jou, het kan dus zijn dat ze om half 8 voor je deur staan of zoals in mijn geval tussen 10.15 en 10 45.

Ik als een kind zo blij, hij komt, eindelijk alles af en klaar.. 

Na het opstaan toch een stoort van zenuwachtig want met de vorige ervaring. zou hij nu wel aan de muur kunnen, hoe zou het eruit ziet, wat stellen ze in etc.. dus er zit een stukje spanning maar ook opwinding want het word steeds duidelijker wat ik nog wel en niet meer in mijn huis wil. Inmiddels weer wat koppen weggehaald, wachten op nog twee plexiglas schilderijen.. misschien ene derde maar dat moet ik even afwachten. maar toch. zo leuk en spannend.. als dit af is kan ik eindelijk met de klus beginnen waar ik vreselijk tegenop zie.. namelijk mijn studeerkamer..

Maar goed ik heb de ochtend goed besteed, lekker mijn nieuwe bundel nog eens goed doorgelezen, de correcties die door mij corrector is aangebracht verwerkt, soms nog wat flarden aan gepast , kortom de bundel is onderweg naar de drukker, mooie bijkomstigheid.  Keurig om kwart over 9 kwam de melding dat de bezorger onderweg was en dat ze binnen 30 minuten voor de deur zouden staan. Dus ik al een beetje zenuwachtig alsof ik een date had met een kanshebber voor altijd.. dus opgepoetst en klaar zat ik te wachten. De deur alvast open. En om de 5 minuten kijken op mijn galerij of ze er al waren. Geen blauwe bus te zien.  Ik dacht nog ze zijn wat verlaat. Totdat 11.00 mailtje in mij. Mailbox met de geweldige tekst.. we hebben u gemist.  Het werd even zwart voor mijn ogen, omdat ik heel hard mijn ogen dicht heb geknepen, mezelf heb geknepen, ogen weer open en ja het stond er echt ...HOE DAN...????!!!!!! Ik was thuis. Ik heb zelfs staan te kijken. Alleen de bus van de PTT gezien maar geen blauwe bus. Dus ik bellen . Aardige jongen,meteen gezegd dat ik heel boos ben en dat dat niet op hem gericht was  maar dat ik niet begrijp hoe het kan dat ik het bericht krijg dat ze aan de deur zijn geweest terwijl ik thuis was, dat ik om de 5 minuten op de galerij heb gestaan om te kijken of ze er waren maar geen bus heb gezien... hij zou kijken of hij kon achterhalen wat er mis was gegaan... nou ze waren geweest, ze hadden zelfs een foto gestuurd met de portiek en de bel... of mijn bel het wel deed, hij had pech, ik zei wacht even, ik heb de eerste de beste persoon op straat aangeroepen of hij even op mijn bel wilde drukken. Hij kon meteen horen dat hij het deed.. dus dat was al opgelost. Maar dan die foto, ik zei alleen leve Google Maps. Je zoemt in schermfoto maken en je gaat niet en je bent  lekker vroeg vrij...


Nou zo waren ze niet volgens hem.. dus mijn vraag hoe los je het op ik wil vandaag die tv, ik ga nl morgen op vakantie, en ben vrijdag terug en heb wel die bezorg kosten 19 euro betaald.. ze hebben niet eens gebeld of geappt dat ze voor de deur stonden. Kortom 1 en al mysterie maar hoe dan ook vandaag kon die tv etc niet meer komen.. alles voor een glimlach ?

Kortom ik had de neiging om te zeggen dat ze de tv etc konden houden maar dan zou ik mezelf in de vingers snijden. dus.. tja. simpeler oplossing ze komen hem nu zaterdag brengen..
ik krijg de bezorgkosten terug en een te goed bon van 30 euro. en dat is leuk wilde toch nog een sonox box erbij kopen voor in de slaapkamer als wekker, dus dat is dan ook prima..
kortom het lost zich mooi op

en ach waarom boos blijven, ik heb het geventileerd, ik heb het geuit, ik heb mijn ongenoegen geuit en wat kan ik nog meer niets. dus ach.. het is niet anders. Ook leuk kan ik zaterdag uitkijken naar weer iets niets..Dan maar zondag naar de Kunsthal.in plaats van zaterdag. want daar moet ik heen, wil die tentoonstelling die er nu is wel heel graag zien.
 

Maleficent 2 (film)

Zaterdag na mijn lotusbijscholingsdag naar Rotterdam door gereden om bij Rick en Chris te eten en bij te praten. Ik had er zin in, zeker omdat we al hadden afgesproken dat we de film Maleficent 2 gingen bekijken. Dit omdat we deel 1 al zo geweldig vonden en het leuk was om te zien. Wel besefte ik dat na vrijdagavond Lazerus te hebben gezien en daarna de film.. zondag lunchen dat het wel eens een zwaar weekeinde kon gaan worden, maar wat maakt het uit..  ik ga daarna tenslotte naar Berlijn.

Het viel mee, het is wonderlijk ik bruis van energie nadat ik met moeite mijn bed ben uitgekomen.. dat is nog even een dingetje.. maar het lukt.. Met Rick en Chris is het altijd goed, we genieten, heerlijk zitten te praten, van grap naar een grol van  serieuze gesprekken naar  soms een traan.
Heerlijk gegeten bij onze favoriete restaurant. Het is daar altijd zowel gezellig als heerlijk eten. Dus het was een feestje.. Dit restaurant ooit ontdekt met een toenmalige boezemvriend, maar zoals ik al eerder een keer schreef, soms gaan vriendschappen voorbij, wees dan dankbaar en kijk wat je er aan over hebt gehouden, wat je hebt gekregen. een prachtig voorbeeld is oa dit restaurant.. heerlijk eten..

Het was zoals altijd en het kan ook niet anders weer een heerlijke avond en het was genieten samen.
kortom voor herhaling vatbaar.
Oh ja de film was ook geweldig alles zit er weer in van een lach naar en traan, spanning naar ontspanning. 2 uur heerlijk wegdromen bij een bekend sprookje in een ander jasje.. heerlijk

recensie:

regie: Joachim Rønning | Cast: Angelina Jolie (Maleficent), Elle Fanning (Aurora), Michelle Pfeiffer (Queen Ingrith), Harris Dickinson (Prince Philip), Sam Riley (Diaval), e.a.| Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2019

Maleficent lijkt tegenwoordig iets meer te worden gewaardeerd dan toen hij vijf jaar geleden uitkwam. De reden daarvoor is waarschijnlijk dat dit de enige recente speelfilmbewerking van een klassieke Disney-animatiefilm is die het narratief gezien over een nieuwe boeg durfde te gooien. Toegegeven, het uitgangspunt was niets meer dan 'Doornroosje vanuit het perspectief van de schurk', en wel heel duidelijk geïnspireerd door de musical Wicked, waarin de slechte heks uit The Wizard of Oz dezelfde humaniserende make-over kreeg. Maar dat is heel wat meer dan 'gewoon dezelfde film maar nu met acteurs en/of levensechte animaties' zoals we sindsdien hebben mogen aanschouwen in de remakes van Beauty and the Beast, Aladdin en The Lion King.

Tussen de verplichte nummers door was Maleficent dan ook vooral interessant wanneer iets nieuws werd gedaan met het bronmateriaal. Dat maakt benieuwd naar het vervolg, omdat men ditmaal niet langer gebonden is aan de plotlijn van het welbekende sprookje en dus de elementen geheel naar eigen inzicht kan toepassen voor een nieuw verhaal. Maar mogelijk is die narratieve vrijheid toch meer handicap dan aanwinst. Maleficent 2 is namelijk een vrij conventionele fantasyfilm geworden waarin de enige sprookjeselementen restanten van de vorige keer blijken. Dat is op zich al spijtig genoeg, maar helaas functioneert de film ook niet echt als vervolg op zijn voorganger.

Zo wordt nogal losjes omgesprongen met hoe de vorige film eindigde. Maleficent leek na jaren van haatdragendheid haar sympathieke zelf te zijn geworden, maar bij aanvang van het vervolg zien we haar toch weer als een kille tante met een grote afkeer van mensen. De reden die hiervoor door de voice-over wordt gegeven is dat haar slechte imago na de eerste film nooit zou zijn hersteld. Dat klinkt niet geheel onaannemelijk, maar haar imago was nooit Maleficents probleem. Ze was verbitterd door een zeer persoonlijk verraad en had alle reden om boos te zijn op de wereld, maar kwam tot inkeer door de onvermoede liefde voor het kind van haar aartsvijand. Moeilijk voor te stellen dus dat ze een terugval zou hebben gehad omdat sommigen haar nog steeds bepaalde daden kwalijk nemen.

Maar goed, er kan best iets interessants gedaan worden met een Maleficent die niets dan goede intenties heeft, maar door onbegrip van de buitenwereld simpelweg nooit de kans krijgt dat te bewijzen. Hoe lang laat je je als monster behandelen totdat je gaat handelen naar hoe de wereld je toch al ziet? Helaas lijkt deze terugdraaiing van persoonlijke ontwikkeling louter gebaseerd op marketingredenen. Want de film moet natuurlijk wel worden verkocht met Angelina Jolie als soort-van-slechterik (elders in de wereld wordt de film zelfs uitgebracht met de subtitel Mistress of Evil) en dus wordt Maleficent direct opgevoerd in een uitdossing van pikzwarte kleding en vogelbotten, terwijl ze aan het einde van de vorige film juist haar vriendelijker ogende natuurlijke uiterlijk weer had omhelsd.

Het titelpersonage vervult ditmaal sowieso meer een veredelde bijrol (zonde, want de heerlijke vertolking van Angelina Jolie hielp de vorige film over zijn mindere momenten heen), aangezien de focus wordt verlegd naar voormalige schone slaapster Aurora. In de eerste film werd zij gekroond tot koningin van het magische rijk waarover Maleficent jarenlang had gewaakt, wat de vraag opriep wat er zou gebeuren met het koninkrijk van Aurora's omgekomen vader nu ze duidelijk niet zijn troon zou overnemen. De film maakt zich ervan af met de opmerking dat haar vaders kasteel nu aan het volk toebehoort, maar zwijgt in alle toonaarden over wie de macht heeft overgenomen in dit rijk dat decennialang in oorlog was met het magische natuurvolk van Maleficent.

In plaats daarvan wordt gefocust op de thuissituatie van prins Philip, die Aurora de vorige keer niet wakker gekust kreeg maar toch verliefd genoeg is om haar nu ten huwelijk te vragen. Aangezien hij in zijn koninkrijk de enige troonopvolger is en zij ook niet direct een vervanger paraat heeft, lijkt hun huwelijk wat praktische uitdagingen met zich mee te brengen, maar verwacht ook hier geen verdere uitwerking. Nog voor er kan worden gesproken over loyaliteitskwesties, openbaart Philips moeder haar kwade intenties en drijft een wig tussen Aurora en Maleficent. Dat het nog ietwat geloofwaardig is dat eerstgenoemde zich zo gemakkelijk in de luren laat leggen, komt enkel doordat de persoonlijkheid van laatstgenoemde zo grondig is herschreven.

Maleficent 2 is niet geheel zonder waarde. Qua verhaal worden een paar aardige balletjes opgegooid en aan visueel spektakel is ook zeker geen gebrek. Zo mag de groots opgezette scène waarin een troep vliegende feeën strijd voert met menselijke soldaten er zeker zijn, ook al zijn dit twee anonieme legers waar je weinig om zal geven. Maar het meest zonde is misschien toch wel dat dit vervolg het niet aandurft de primaire schurk te benaderen zoals de vorige keer gebeurde met Maleficent. De insteek van de eerste film was een van de minst complexe Disney-schurken wat diepgang te geven en haar daden van context te voorzien. Dat lukte beter bij het titelpersonage dan bij de eigenlijke schurk (Aurora's vader) maar zelfs daarbij was enige ontwikkeling te bespeuren. In dit vervolg moeten we het echter stellen met een kwaadaardige schoonmoeder die net zo eindigt als ze begint.

Desondanks is het best verfrissend dat bijna alle belangrijke spelers vrouwen zijn, terwijl de mannen er maar een beetje onbeholpen bij lopen. De koningin houdt er niet alleen een volledig eigen agenda op na, maar ze heeft als rechterhand niet de gebruikelijke vechtjas met indrukwekkend postuur, maar een frêle roodharige jongedame die met mild genoegen het vuile werk opknapt. Dat werk wordt op een zeker moment overigens wel enorm vuil. Waar de eerste film nog wegkwam met een verminking die dankzij het acteerwerk van Jolie een metafoor werd voor verkrachting, krijgen we ditmaal zowaar een metaforische gaskamerscène waar na afloop wel erg makkelijk overheen wordt gestapt. Verbijsterend wat bij Disney soms onder de radar door vliegt.

er ligt een telefoon op straat die gaat af ....

De lessen van de tweede klas beginnen met deze zin... daarna krijgen ze bovenstaande filmpje te zien maar ook het filmpje onderaan.

ik bespreek met ze wat dit met ze doet, wat ze er van vinden als je in deze situatie beland.. ze zijn even stil  maar zien ook de grap hiervan in.

Dan krijgen ze de opdracht om een toneelstuk te bedenken waarbij een telefoon op straat ligt die gaat af, men pakt hem op en dan... en dan moet er iets gebeuren wat diegene die de telefoon opneemt niet verwacht

De klas word dan in 4 groepen verdeeld en en moeten iets verzinnen wat ze gaan doen om een andere leerling te laten schrikken. Ze krijgen de opdracht om iets te bedenken zonder geweld en moord en doodslag en schietpartijen.

Ze kiezen iemand uit, uit een andere groep, die dus de telefoon op moet nemen in het donker. op het moment dat die ander de telefoon opneemt gaat het licht aan en begint het spel...

Er komen hilarische stukken uit voort. soms spelen ze een groep zombies die aan komen lopen, de andere groep, meiden doen alsof die jongen er staat hun droomprins is, en gaan al ruzie makend naar hem toe dat hij moet kiezen voor 1 van hun, als hij een keus maakt dan gaan de anderen vreselijk lopen schelden tegen hem etc.. geniaal

Ook de scene waarbij iemand ontvoerd gaat worden en dan ineens in een soort van situatie terecht komt waarin twee jongens, grote jongens staan te schreeuwen en te vechten.. geweldig

de opdracht is dus geniaal
Hieronder het filmpje van Nederland en het hilarische filmpje uit Mongolie. waarvan de leerlingen zich helemaal suf hebben gelachen

Lazerus ( musical)

Een beetje zenuwachtig dat wel. met de auto door Amsterdam, naar hartje centrum omdat ik niet kon bedenken welke parkeergarage het beste zou zijn aan de rand. omdat ze allemaal die ik dacht die slim waren vol waren. dus tja, ik kan in Rotterdam rijden, ik kan in Den Haag rijden dus waarom zou ik Amsterdam niet kunnen. Met vriendin Ankie gingen we onderweg naar Amsterdam om deze musical te gaan bekijken. We hadden er zin in, al maanden geleden hadden we kaartjes besteld en nu mochten deze dan eindelijk worden getoond en gezien.. wat een heerlijkheid. Vol goede moed vertrokken wij om de auto bij Slotervaart p&r te parkeren,, helaas was deze vol en het zag er niet naar uit dat we binnen 10 minuten alsnog een plaats zouden krijgen. Dus wij op naar de Marnixstraat, daar aangekomen meteen geparkeerd, lopen naar de La Mar, net nog tijd voor een plas en toen de zaal in. We zaten prachtig , bovenin maar een prachtig uitzicht. De voorstelling begon. Het was even er inkomen, maar wat een prachtige, absolute aanrader, voorstelling is dit. Het verhaal is wat vaag, maar door de regie van Ivo van Hove, geweldig prachtige vormgeving, eenvoudig en wat een multi-etnische functioneel decor... voor mij als theater maker een openbaring, een lust voor het oog. Kortom ga als het kan deze voorstelling zien. Terug naar de parkeergarage, zeiden we nog het gaat te goed, maar we betaalde maar kregen gee uitrij kaart. Dus wij bellen, bleek dat we omdat we met de betaalpas hadden betaald niet konden betalen buiten maar alleen  bij de uitgang... is opgelost wegkregen een uitrijkaart dus het kwam helemaal goed, wederom een avondje met een gouden randje

recensie:
De première van de musical Lazarus van David Bowie was eind 2015 een spectaculaire happening, waarvan de betekenis nog verdiepte toen Bowie een maand later plots overleed. De Amerikaanse productie, met superster Michael C. Hall (Dexter) in de hoofdrol, was mede dankzij de regie van Ivo van Hove juichend binnengehaald. Bijna drie jaar later is er een Nederlandse versie bij Stage Entertainment, met Nederlandse acteurs en teksten, maar met de door Bowie geschreven liedjes nog in het Engels.
De grootste emotie rond het verscheiden van Bowie is weggeëbd, maar de musical met zijn popsongs doet niet minder bijzonder aan. Het podium toont het witte appartement van Thomas Newton (Dragan Bakema), leeg op een bed en koelkast na. Newton heeft zich daar opgesloten, dag en nacht drinkend, verteerd door liefdesverdriet en heimwee naar zijn eigen planeet. Want Newton is niet van deze wereld. Hij is de gestrande alien uit de Bowie-film The Man Who Fell To Earth (1976), waarop Lazarus min of meer een vervolg is.
Achter een glazen wand staat de band en centraal in de kamer bevindt zich een fors videoscherm, waarop de storing in het hoofd van Newton wordt getoond, vermengd met beeld van zijn verloren liefde, Mary-Lou. Die ruis in zijn hoofd trekt door tot aan wat zich op het toneel afspeelt: is dat echt of ingebeeld?

Hoopgevende engel

Van het engelachtig meisje (Juliana Zijlstra) dat hem steeds bezoekt, zegt Newton keer op keer dat hij weet dat zij alleen in zijn hoofd bestaat. Reëler lijken Elly (Noortje Herlaar), zijn assistente, en de duivelse Valentine (Pieter Embrechts), maar in wezen trekt de voorstelling voorbij als één lange hallucinatie. De engel geeft Newton hoop, de duivelse Valentine vermoordt zijn vrienden en Elly tracht hem vergeefs te verleiden, maar Newton zakt steeds verder weg – met als treffende illustratie de zogenaamde ‘bouw’ van een raket in zijn kamer, met tape op de grond.
Het statische script van Lazarus legt alle nadruk op de Bowie-songs en die kunnen dat goed hebben. Ook in nieuwe arrangementen behouden de Bowie-liedjes hun ziel, dankzij een geweldig spelende band. This is Not America klinkt fris-tintelend en The Man Who Sold The World krijgt een feestelijke-coole behandeling, met veel dwarrelende noten en geluidjes. Vooral als de band kan rocken, krijgt Lazarus het vuige, subversieve karakter dat je koppelt aan Bowie.
De zang is een ander verhaal. Nu had Bowie een niet te imiteren zangstem: een stem met veel ruimte in de tonen, die zacht kon zijn als een kattenbuik, kon bijten als de geur van een vers gesneden ui en de lucht in kon schieten alsof hij een salto ging maken. Elke vergelijking met andere zangers is onrechtvaardig, maar in deze Lazarus is de zang vooral degelijk – en dat niet eens in alle gevallen.

Etherisch

De hese kleuring van de stem van Bakema neigt naar die van Bowie en zolang hij zijn teksten zingzegt, is de uitwerking treffend. Maar in reikwijdte en kracht is zijn zang beperkt, met als extra handicap dat hij in de hogere regionen, waar Bowie excelleert, pijnlijk onzuiver en krampachtig wordt. Juliana Zijlstra zingt als de engel wel spatzuiver, maar haar geluid is even etherisch en jeugdig als haar verschijning.
 Noortje Herlaar legt, als de smachtende assistente, kracht en karakter in haar stem en dat levert enkele sterk ingeleefde songs op, zoals Changes – waarbij ze helaas tegelijk een koddige choreografie als boze vrouw moet uitvoeren.
De echte ster van de avond is Pieter Embrechts. Als hij zingt, is de eigenlijke, betoverende sound van Bowie ver weg, maar zijn vertolkingen hebben power en diepte. Ook als acteur is deze Mephisto een geval apart. Zijn demonische optreden oogt gevaarlijk en sinister.

Productioneel is het een puntgave show, zoals gebruikelijk bij Van Hove en zijn vaste scenograaf Jan Versweyveld. Hun vaste video-ontwerper Tal Yarden verlevendigt de scènes met zijn beelden, met als sterkste staaltje theatermagie het moment waarop er zwarte wolken groeien uit de schouders van Valentine, die vervolgens de hele achterwand overnemen. Ook dat is een op zichzelf staand moment, dat niet leidt tot een algeheel gevoel van vervoering. Lazarus is een voorstelling die alleen bij vlagen frappeert.

actie voor de voedselbank

Al jaren doen wij als school op de dag aan het einde van de projectweek, een maatschappelijke stage. 

De leerlingen uit alle tweede klassen krijgen een wijk in Alphen aangeboden en gaan dan bij mensen aanbellen met de vraag of ze iets hebben voor de voedselbank. 

Ze krijgen natuurlijk van ons een briefje mee waarop alles nog eens extra duidelijk staat, waarin ook staat dat ze geen geld mogen aannemen, dat ze alleen producten mogen aannemen met een geldig houdbaarheidsdatum etc. Gewoon om dingen zeker te stellen.

Alle bewoners in de te bezoeken straten krijgen een brief thuis waarin ook staat dat de leerlingen van onze school langs komen, in de plaatselijke sufferdje staat het ook, via sociale media besteden we er aandacht aan, dit om te voorkomen dat mensen niet weten wat ze overkomt maar ook om de leerlingen te behoeden dat ze in situaties komen waar ze niet in moeten komen. Dit met name met betrekking als mensen geld aanbieden om iets te gaan kopen, dat doen wij dus niet.

De leerlingen hebben eerst de SAQI test om daarna de wijken in te gaan. Op en centraal punt in de wijk staat dan hun coach of iemand anders van school met hun auto om de boodschappen die ze krijgen in de auto te leggen zodat ze niet zo hoeven te sjouwen.

Als de tijd om is, zo rond half 12 keren de leerlingen terug naar school om hun opgehaalde spullen af te geven. Dan staan op dat moment diverse tafels klaar met daarop al kratten van de voedselbank, en collegas die alles innemen en controleren op datum. Wij bergen dan ook altijd alles op in de juiste vakken zodat alles goed verdeeld is. 

Het is voor ons altijd erg mooi om te zien hoe de leerlingen over hun schroom heen gaan, bij de eerste bel zijn ze wat zenuwachtig, maar hoe meer ze aanbellen hoe gemakkelijker het gaat worden. hoe stoerder ze gaan doen, ze wennen,. Het is ook een mooi sociaal proces en een mooi groei moment.

Als ze dan op school komen zijn ze ook bere trots op zich zelf en en op wat ze hebben opgehaald..  wij ook als collega's. dit zeggen we dan ook altijd tig keer tegen ze.

Elk jaar weer herken je soms dingen uit een kerstpakket omdat er heel veel bij zit. maar wat mensen ook geven en dat is helemaal geweldig, flessen met wasmiddel, koffie en noem maar op, gewoon omdat ze willen delen en het kunnen missen.. 

In mijn hart ben ik altijd heel trots op Alphen en hun bewoners als we weer tig kratten hebben kunnen vullen voor de voedselbank.  Nog meer ben ik trots op onze kanjers die dat toch maar even doen , die naast een geweldige prestatie ook een mooi groeiproces doormaken naar hun zelfstandigheid en leren iets te doen voor een ander belangeloos maar gewoon omdat het goed is om voor een ander iets te doen.