are you being served? ( film)

 

Zo jammer dit, jaren lang heb ik de serie Are you being served gevolgd op tv, ik vond het hilarisch, natuurlijk was het wat gedateerd maar ik weet uit mijn herinneringen dat ik erg vaak heb gelachen om de grappen en de terugkomende grappen en opmerkingen. Opmerkingen als die nu zouden worden gezegd op de werkvloer, dat je dan meteen een proces aan je broek hebt en dat je zeker meteen op non actief word gesteld. 

Dus toen ik op Netflix zag dat de serie ook een film had uitgebracht, kon ik niet wachten om hem te gaan bekijken, want ja toch een stukje jeugdsentiment.. dit wilde ik niet missen..

Spijt als haren op mijn hoofd dat ik heb gekeken.. wat een gruwel deze serie..  te flauw voor woorden, de verhaallijn zo simpel en zo doorzichtig, de knulligheid van het decor... de klucht van theater van de lach die er in is gebracht, dan niet met deuren maar met tenten..  het is een gruwel voor het oog en het oor....

Kortom dit is geen aanrader, ook niet uit het oogpunt van jeugdsentiment, het is afschuwelijk slecht... en ik had het liever niet gezien zodat ik mijn goede en leuke herinneringen had kunnen behouden.. 

Kortom het blijkt dat het soms niet handig is om een film te maken van een goedlopende serie.. het is vaak juist dan net niet wat het zou moeten zijn...

taal curus

Niet omdat mijn Engels nou zo slecht is, maar een beetje onderhoud kan geen kwaad volgens mij.

Tijdens een wandeling met vriendin Ankie vertelde ze me dat ze Duolingo deed omdat ze beter Engels wilde leren praten. In Malta deed ik vaak het woord, niet omdat ik nou zo goed ben in Engels maar ik red me aardig, daarbij kijk ik dom en lach ik lief en ik kom heel ver..

.

Natuurlijk speelt daarbij ook mee dat mijn reisjes naar London en Berlijn een rol spelen, daar moet ik wel Engels praten, en soms praat ik wat Duits, dat gaat me soms ook redelijk af. Altijd als ik bij vriend Erwin ben dan praat ik Engels met hem, hij praat Nederlands met mij, en soms gooien we er wat Duitse woorden door, of pakken Google translate als we er niet uit komen samen. 

Kortom het is gewoon leuk om nu zo af en toe even wat te oefenen met Duolingo om zo meer en nog beter Engels te praten.

Ook door mijn werk op de isk merk ik dat ik vaak in het Engels over ga als een leerling er is en geen Nederlands spreekt, dan schakel ik over op het het Engels en dat verstaan ze vaak wel. Natuurlijk zit ik vaak nog wel om woorden verlegen, zeker als het gaat om woorden die ik niet vaak gebruik, maar wederom leven Google Translate... ik kom er ver mee.

Nu ik zo elke avond, en vaak ook in de ochtend op het toilet een oefening doe, merk ik dat het me nu nog gemakkelijker afgaat. Het leuke is juist dat het zowel vertalen in het Engels is, als vertalen in het Nederlands, spreken, ook woorden in vullen etc. Kortom het is heel divers en ik vind het leren leuk op deze manier.

Als ik ver genoeg ben met Engels wil ik eens kijken of het ook kan met Spaans of Arabisch dat lijkt me ook gaaf om te leren al is dat vreselijk moeilijk dat merk ik wel als leerlingen mij woorden leren in hun taal.

Kortom het is een kleine aanrader om hier eens mee aan de slag te gaan als je een paar minuten per dag over hebt dan is het heerlijk..

dat heet niet nadenken..

 

Ja hoor, al weken bedacht, alles geregeld, incluis de belangrijke bezoekjes aan musea etc, helemaal zin in.. we waren er klaar voor..  totdat.. juist.. ineens tot mij doordrong dat het in die week Carnaval is.. en we kwamen er te laat achter om nog gratis te annuleren.. dus we baalden even, omdat je je niet in dit feestgewoel wil onderdompelen, sterker nog. je wilt eigenlijk juist uit dit soort grote groepen mensen blijven omdat het virus dat ons naast de oorlog in Oekraïne heel erg bezig houd, okey je word er minder ziek van.. maar toch wat zou ik het fijn vinden dat ik 1 van de weinige Nederlanders blijk te zijn die dit virus niet heeft ontmoet, net als mijn moeder, dat zou een eer zijn voor de genen van de familie.. al denk ik heel vaak, ik moet het al gehad hebben, want als ik gewoon kijk naar mijn werk, de plekken waar ik allemaal geweest ben.. kan het haast niet of ik moet al een snifje  hebben opgepakt ergens. maar vooralsnog alle testen zowel de zelftest als de testen van de GGD zijn nog steeds negatief. dus ik prijs me gelukkig en hoop dat het zo blijft.. 

Maar goed, niet nagedacht dus, we zitten in de week van feestvierende mensen, en we zullen het er mee moeten doen.

Dat neemt niet weg dat de pret daardoor minder zal zijn, we zullen vreselijk genieten met elkaar en lol hebben dat weet ik wel zeker, en vast ook prachtige dingen zien, en waarschijnlijk zien we voor het eerst in ons leven een aantal laveloze mensen liggen op straat verkleed als clown, als boer, als weet ik veel wat en dat heeft dan ook wel weer stijl en het levert prachtige plaatjes op als herinnering en ook voor de flarden die ik schrijf.. dus wie weet is het wel een geluk bij een ongeluk,. we zullen het zien.

Maar nu komt de voorpret, inpakken van de spullen die ik nodig heb, heerlijk rustig over nadenken, geen gekken dingen doen gewoon dat wat nodig is inpakken en wat ik vergeten ben, zo denk ik tegenwoordig vaker, dan koop ik het wel, tenslotte is het overal wel te koop als je iets vergeten bent dus dat zal geen probleem zijn voor mij.

Kortom nu de eerste schrik even weg is van o jee, we gaan naar Carnavalvierende Limburg is het toch leuk... zal maar een feestneus meenemen en een pruik. en mijn boerenkiel. of zo..

of gewoon mijn goede humeur.

Richard Groenendijk : Voor iedereen beter

 

 "Ruim tweehonderd keer speelde Richard Groenendijk zijn vorige theatervoorstelling ‘Om Alles!’ in de Nederlandse theaters. Het zorgde voor uitverkochte zalen met razend enthousiast publiek en een nominatie voor de prestigieuze cabaretprijs Poelifinario. Volgens de pers behoort Groenendijk tot de grote komieken van ons land. Hij is openhartig, scherp, ad rem, een tikkie vilein, vol zelfspot, maar vooral genadeloos komisch. En hij kan ook nog eens geweldig zingen. Na een sabbatical van een jaar kreeg hij van corona ongevraagd nog een extra jaartje vrij, maar nu keert Groenendijk dan echt terug met een gloednieuwe show. Dat is ‘Voor iedereen beter’, want als er op dit moment iemand is die een zaal kan laten bulderen van het lachen, is het Richard Groenendijk. Dus kom van die bank en ga hem zien."

 

Eindelijk kon ik naar het theater, de voorstellingen die ik heel graag wilde zien zijn dus nu echt ook te zien. niet alleen op papier met een bewijs van inschrijving maar juist.. ik kan het echt zien.. Nadeel wel door vele lockdowns etc zie ik deze week 2 voorstellingen, die ik later deze week ga bekijken zou ik al kijken in december, toen in januari en uiteindelijk dus in maart.. het heeft wat om voeten in de aarde gehad. 

Maar wat is er nu heerlijker dan  met Richard mijn theaterseizoen af te trappen.. heerlijk, ik zie er oprecht naar uit om de voorstelling te zien.. het kan haast niet anders of ik zit met tranen of slap van het lachen in het theater. Na de nodige voorbereidingen voor het etentje van zaterdag zat ik keurig op tijd in de auto. Moest nog wel even tanken onderweg. Maar dat maakte niet uit. Keurig op tijd was ik in Gouda om naar enige omzwervingen en wat meegenomen stoeprandjes te hebben ontmoet te beseffen dat ik zowaar een parkeerplaats had gevonden. Tevens de app van Parkmobile gebruikt en ik blij geen gedoe naar het theater. Het ontvangst was alle aardigst en ik kon zo de zaal in lopen om te zitten.ideaal. Terwijl ik zat te wachten op de voorstelling besefte ik me geen mondkapje en ik ook geen Corona  check het is bijna weer normaal, luxe hoor .  

Toch is het een vreemde ervaring zonder mondkapje ergens zitten met gewoon mensen om je heen binnen die anderhalve meter en al die geurtjes die je ineens ruikt, van verschraalde rook tot spruitjes, van Chanel nummer 5 tot de onbestemde geuren waarvan je weet dit klopt niet…maar wel bijzonder.

De voorstelling van Richard is wederom goed, veelhumor al geloof ik dat dit niet zijn beste show is helaas, het was veel schelden en tieren, aan het einde leeft het op waarbij een prachtig stukje rap weer geeft. Ook zijn liedjes zijn prachtige teksten vooral het lied over de bakker die zijn bruidstaart heeft gemaakt.. ontroerend.

Er zit veel humor in dat is op zeker, Gouda heeft behoorlijk gelach3n, ik ook dus geen verloren avond maar een avond waar je geniet,

YES

 

zoals ik zo vaak zeg, het valt me vanzelf toe, dat kan niet anders, wat voor mij bestemd is komt wel als de tijd er rijp voor is

Voor mensen die mij kennen weten dat ik al  heel lang gek ben van het Arsberg cannalee servies, de ribbeltjes op het servies vind ik prachtig.

Ooit heel lang geleden is het begonnen, ik zag koffiekopjes liggen en dacht die zijn mooi die wil ik, dus die heb ik toen gekocht bij de kringloop, en gaande weg de jaren, besloot ik om de borden, etc aan te schaffen mede omdat ik dit als luxe servies beschouw wat alleen op tafel komt als er gasten zijn die komen eten, of als ik met kerst mezelf eens wil verwennen om een leuke gedekte tafel te maken.

Zo heb ik ook speciaal mooi bestek aangeschaft dat alleen maar gebruikt word als mensen komen eten.

Al heel lang was ik op zoek naar de zogenaamde melk of room kan, een grote kan zonder deksel. Het lijkt me namelijk zo leuk om als ik eters heb uit deze kan soep in de kommen te schenken, als een soort van sjiekheid.. dus toen ik al een paar keer mis had gegrepen op deze kan, stond hij ineens op marktplaats dus meteen deze besteld en als het goed is komt hij zaterdag aan waar ik erg blij mee zal zijn..

langzaam is mijn servies compleet nu nog 4 mokken die hieronder staan, dus mocht je deze mokken ergens zien op een tweedehands markt, bij je oma in de kast of waar dan ook, je mag ze voor mij kopen en dan kom ik ze of halen of ik vergoed zowel de aankoop als de verzendkosten.  maar het is misschien wel handig om even te vragen of ik er al 4 heb heb er inmiddels al 2

 de foto van de mok waar ik er nog 4 van zoek

DE BON

 

Soms moet je even laten blijken dat je iemand enorm waardeert omdat hij gewoon altijd klaar voor je staat, dus dan kom je met een idee, je geeft er ruchtbaarheid aan en voor je het weet is het plan rond, helemaal klaar en kan zo een strikje om en klaar.

Zo ook dit idee waar vriendin Paulien mee kwam, onze trainer van de Kettle bell, was binnenkort jarig, dus bedacht ze om iets voor hem te regelen met de hele groep van de kettle bell. 

We hadden bedacht een bioscoop bon en een bon om samen met zijn vriendin uit eten te gaan.

Dit idee deden we niet zomaar, maar omdat we wisten dat hij een tijdje niet auto mocht rijden, en zijn vriendin hem toch maar mooi 2x per week naar de sportschool bracht om ons de lessen te geven, daarnaast toen de sportscholen plotseling om 20.00 moesten sluiten, was hij het die besloot om op zijn vrije zondagochtend  uit zijn bed te komen en ons dan toch om 11 uur de kb les te geven, 

Ook toen bleek dat de zaal waar we altijd kb hadden ineens een fysio ruimte ging worden was hij die meteen toen er een gat viel in het rooster omdat de cross xxl er van af ging wegens te weinig mensen, dat hij dat uur wilde om toch zijn les te kunnen draaien met en voor ons , dus we gingen van de woensdag naar de donderdag avond wat we zeer waardeerden, dus vonden we ook dat we hem dat ook wel eens mochten laten blijken met een cadeau voor hem.

Kortom het radartje liep, en na het plaatsen van een oproep in de app van de sportgroep reageerde iedereen erg enthousiast en dus voor we het wisten hadden we een prachtig mooi bedrag bij elkaar.

Dus nadat we al het geld binnen halen, konden we twee bioscoopbonnen kopen en een eetbon voor om uit eten te gaan bij een goed restaurant in Alphen.

Natuurlijk krijg je dan nog even de strijd over wie het moest geven, dus vriend Marco gaf het cadeau namens ons allemaal met een korte maar duidelijke boodschap.. over iets van dat deze training niet te moeilijk moet zijn. 

Dat hebben we dan ook geweten. wat een hel zoals je morgen kan lezen... we hebben een paar keer overwogen om de bonnen terug te pakken maar we weten ook dat het goed voor ons is en dus hebben we het maar aanvaard.

Het is Frank echt gegund omdat hij toch  ook, wat hij heel vaak zegt, hij doet het omdat hij deze groep zo leuk vind, en zo geniet met ons.

 

kb marteling

 

Maandagavond had ik een kb training, waarbij we eerst als groep Frank voorzien hadden van twee bonnen wegens zijn verjaardag maar ook omdat hij in de lockdown toch ook de zondag ons trainingen kwam geven wat we dus erg waardeerden.

De training bestond eerst uit een traditionele warming up,  eerst kniehef, daarna hakken billen, dan squats, daarna lunges, push up armen draaien naar voren en naar achteren, daarna kon de les beginnen

We begonnen met een kb in onze armen met een airsquat 30x, daarna 1 minuut zonder kb de squat, om vervolgens de variatie te krijgen met de kb  voor ons en dan de sumo squat 30x, daarna weer 1 minuut de squat en als laatste de smalle kb squat 30x, daarna kregen we weer 1 minuut de squat.  Kortom de benen waren getraind, waarom we alles 30 x moesten doen is mij nog steeds een raadsel want hij werd toch echt 29 jaar oud.

Daarna met de kb swing, 30 kb swing Russian, 1 minuut lunges, daarna kb swing American, ( alsof Amerika niet met Rusland aan het ruzie maken  de Oekraïne) 1 minuut lunges, daarna singelarm kb swing, en weer 1 minuut lunges, dus we pakten alles goed aan om eerlijk te zijn, we hebben de benen en armen en core behoorlijk getraind

Er kwam en klein stukje buik,  45 seconden, hoge plank, daarna 45 seconden lage plank en weer terug in de hoge plank 45 seconden en dit allemaal zonder met onze knieeen de vloer te raken.. het was pittig.

Daarna moesten we de site plank links en rechts doen met een kb boven ons hoofd, en 1 been bewegen, dus intrekken en weer strekken.. Inmiddels ben ik er  na vele pogingen achter dat dit niet mijn ding is.. dit kan ik dus niet, dit gaat behoorlijk mis. maar goed ook dat overleef je

Uiteindelijk kwam de doodssteek, moesten we in 2 tallen en dan met 1 been op het podium gaan staan, en dan steeds omhoog op 1 been staan op het podium en daarna weer terug met het andere been op de vloer en dat 15x per been, wat een hel, ik kreeg kramp in mijn billen.. maar goed dat loop je er snel genoeg uit.

Daarna met 1 been, met je tenen op het podium, je rug naar het podium, en dan door het voorste been heen zakken, zodat je met je knie de vloer raakt, dus dat was een oefening die nog beroerder was dan de vorige keer. maar goed dat overleven we wel.. wel hebben we dan vreselijk veel lol en moeten ook erg lachen met elkaar.

Tot slot gingen we nog wat buik doen, eerst legraisers, daarna crunch, en als slot de russian twist.. kortom een gevarieerde training waarbij ik wederom  mijzelf en de onmogelijkheden en mogelijkheden van mijn lijf heb onderzocht. en ik blijk toch meer te kunnen dan ik dacht.. zoals zo vaak.

 

Gelukkig

 

Bij de apk keuring bleek dat mijn voorste banden een profiel hadden van 3,9, dat is voor Nederland geen probleem, maar in Duitsland kan dat een probleem geven omdat je daar minstens 4mm profiel moet hebben, aangezien ik met vriendin Susan een paar dagjes eruit ga naar |Limburg is de kans groot dat we ook nog even Aken aan gaan doen. dus dat zou dan lastig worden met mijn banden.. en om nou een boete te riskeren leek me iets te enthousiast. Dus besloot ik om bij mijn vaste autobanden verkoper even om advies te vragen of dit wel klopte en als het klopte om maar meteen een afspraak te maken om deze banden dan maar te laten vervangen.

Maandagochtend vroeg op mijn auto moest naar de garage om mijn voorste 4 seizoen banden te laten vervangen, de hele nacht dacht ik om maar af te zeggen in verband net de storm omdat ik net de fiets naar school en met die tegenwind is dat een dingetje. Zeker net Franklin in mijn nek hijgend. Dus om me niet tegen te laten houden dacht ik gaan en God zege de greep. 

Gelukkig dat ik gegaan ben. Om 8 uur stond ik bij de garage en vroeg hoe lang het zou duren bleek het slechts 20 minuten te zijn op zijn langst 30 minuten. Aangezien ik pas om 5 over 9 begon was de keus simpel meteen doen dus, geen twijfel over mogelijk. 

Terwijl ik met een heerlijk bakje thee zat te wachten, even de dag doornam, was ineens de auto klaar, soms kan je zo lekker je tijd wegdenken heerlijk, al vraag ik me wel af of ik niet in mezelf heb zitten praten, had misschien toch mijn oortjes in moeten doen dan leek het of ik met iemand zat te bellen.. maar ja nu te laat.

Maar de maandag kan nu niet meer stuk deze week, ondanks dat hij druk is 

Robin hood( film 2018)

 

Heb al hele veel films gezien van deze legende, maar deze zorgde ervoor dat ik geboeid bleef kijken, geen moment gedacht ik moet naar bed, geen moment gedacht ik moet naar het toilet, alleen maar kijken hoe deze film zich ging ontwikkelen.. en ik kan niet anders zeggen, hij is heel anders dan de meeste Robin Hood films, hij is bijzonder goed, zonder dat ze het gegeven van wie hij was geweld aan doen, het is een absolute aanrader deze film toch ook eens te gaan bekijken...

recensie van de film:

Regie: Otto Bathurst | Cast: Taron Egerton (Robin of Loxley), Jamie Foxx (Little John), Eve Hewson (Marian), Ben Mendelsohn (Sheriff of Nottingham), Jamie Dornan (Will Scarlet), Tim Minchin (Friar Tuck), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2018

Vergeet de geschiedenis - die gaat helemaal op de schop. Vergeet ook alles wat je denkt te weten over de legendarische boogschutter Robin Hood. Dat is het dwingende advies waarmee Robin Hood van Otto Bathurst opent. Het lijkt een poging om het geheugen van de filmkijker op te schonen, zodat hij wellicht wat ontvankelijker wordt voor de flauwekul die hem de komende honderdzestien minuten te wachten staat.

Robin Hood doet sterk denken aan het vorig jaar verschenen King Arthur: Legend of the Sword van Guy Ritchie. Beide films pogen het verhaal van een middeleeuwse held te revitaliseren, maar falen daar jammerlijk in. Door een gebrek aan visie ontstaat ruim baan voor een oppervlakkig actiespektakel dat het slechts moet hebben van freerunning en lelijke slow-motions.

Omdat de makers van Robin Hood weigeren om een jaartal op de gebeurtenissen in hun film te plakken, hebben de kostuumontwerpers vrij spel gekregen om te doen wat hen goeddunkt. Zij hebben bij het ontwerpen van de kostuums in elk geval geen rekening hoeven houden met de historische accuraatheid. Zo kan het gebeuren dat de personages ogen alsof ze van de catwalk van een groot modehuis vandaan zijn gewandeld, terwijl de setting wel degelijk middeleeuws aandoet. Dat grote contrast verbreekt voortdurend de illusie en haalt de kijker uit de filmbeleving.

Een klein hoogtepuntje dient zich vroegtijdig aan. De filantropische boogschutter wordt op een kruistochtmissie naar Arabië gestuurd, waar hij in een vervallen stad een scherpschutter in een toren moet zien uit te schakelen. Het laat zich raden dat alle machinegeweren zijn vervangen door ouderwetse pijl-en-bogen, maar dat gegeven doet niets af aan de spectaculaire uitvoering van de actie. De pijlen fluiten je om de oren.

Aan Taron Egerton de taak om de titelheld wat charme en sympathie mee te geven. Dat gaat hem prima af, al moet gezegd worden dat zijn versie van Robin Hood nagenoeg hetzelfde personage is als de wijsneuzerige Eggsy uit de Kingsman-films. Zelfs de ontwikkeling die beide personages doormaken - onder leiding van een strenge mentor - komt overeen. Jamie Foxx mag op zijn beurt opdraven in een wat ondankbare bijrol. Veel meer dan tegeltjeswijsheden strooien en schreeuwen tijdens een verplichte cursus boogschieten, doet hij niet.

Robin Hood is een vergaarbak van ideeën die nergens tot volle wasdom komen. Het klassieke thema over de strijd tussen arm en rijk krijgt een halfslachtige uitwerking. Terwijl de corrupte machthebbers van een kapitalistisch systeem (lees: de Katholieke Kerk) de armen uitbuiten, komt de boogschutter in opstand. Maar hij is niet de enige. Ook in de mijnen aan de rand van de stad verzamelen de arbeiders zich en vormen een soort protosocialistische beweging. Om de boel aan elkaar te lijmen gelasten de makers een episch bedoelde speech in, die tenenkrommend slecht is, mede door de aanwezigheid van Robin Hoods liefje Marian.

De eindscène zet de deur naar eventuele vervolgdelen wagenwijd open, maar eigenlijk is er helemaal geen reden om verder te gaan op de ingeslagen weg. De film van Otto Bathurst bouwt geen overtuigende wereld op en is als oorsprongsverhaal gewoon niet origineel genoeg. Nota bene de openingsscène van Robin Hood lijkt zo te zijn overgenomen van de gelijknamige Disney-klassieker uit 1973, waarbij een oud boek wordt opengeslagen en de stem van een verteller klinkt. Je zou wensen dat iemand dat boek vlak voor de aftiteling weer zou dichtslaan.

Cross my fingers ( de Cross xxl)

 

Vandaag moest ik naar de cross van mezelf, ik had gisteren niet gewandeld, dus ik zou niet aan mijn beweging komen, daar komt bij afgelopen week, wegens de vermoeidheid en de stormen maar veel met de auto gegaan, de komende week zal dat ook het geval zijn omdat het lange dagen gaan worden, zoals meestal bij ons op school net voor de vakantie krijgen we de klap moet er ineens heel veel gebeuren.

 Dus de wekker ging en ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik gisteren niet had gewandeld maar wist ook dat het niet anders kon, kortom het was goed, ik ging er voor

Bij binnenkomst was er naast Elsbeth, Levi , die stage bij FNC Alphen liep en die na deze week in vaste dienst kwam, wat natuurlijk voor hem erg leuk is.

We kregen de opdracht om ons eerst los te maken en de doorbloeding extra goed te maken met de foamrol.. erg lekker maar oh wat voelde ik sommige spieren die toch wel erg veel behoefte hadden aan doorbloedingen..

Daarna moesten we onze schouders opwarmen met 3x 15x  shoulder w.up

side, front en fly, dat zegt menig mens niets maar dat betekend dat je met 5 kilo in elke arm, eerst heel langzaam je  armen naar voren doet met het gewicht, daarna naar de zij kant en dan ga je voorovergebogen staan en doe je het gewicht weer naar de zijkant zodat je zowel de spieren aan de voorkant, zijkant en schouders warm draait..

daarna begonnen we met floorpresses

20,18 tot 1 en dan net zo vaak met 1 aan de slag tot je niet verder kan

eerst met een lege stang en dan steeds verder opbouwen met gewichten

om zo op je totaal te komen.

Daarna kwam de partner WOD

dus ik ging natuurlijk met Marco zoals altijd wat altijd naast gezellig, lachen en hard werken is.

We moesten terwijl de ene werkte zelf een statische oefening doen,

bijv. wallsit, planken op 3 verschillende manieren, statische squat etc. kortom stil zitten etc, 

 de oefeningen die we moesten doen, 15 keer steeds, daarna wisselen en dat 3 rondes.

 3 x floorpresses

3x15 lunges links en rechts

3x15 goblet squats

3x15 dips

3x15 box jumps

3x15 push ups

3x15 bicerps curls

3x15 kb swing

3x15 splitsquats

3x15 back squats

3x15 dead lift

3x15 burpees

 

aan het einde kregen we nog een paar buikspieroefeningen

3x15

bird dog

glute bridje

clamshell

3x30 sec, plank

side plank links

side plank rechts

 

Zoals altijd was het weer erg fijn met mijn partner in crime en hebben we hard gewerkt, we zijn tot aan de kb swing gekomen.

Achteraf besef ik me altijd dat ik het vreselijk mis als ik er ben geweest, dat is zo gek, de groep is leuk, de trainingen leuk en vooral de duo wods erg geslaagd vind ik, en buiten vind ik altijd ook veel lekkerder ben gek op dat rennen, waarvan ik me nu ineens besef dat ik dat toch maar weer moet op pakken,

 

storm..

Alle goede gedachten ten spijt, ik had me voorgenomen om zaterdag de 10 etappe te gaan lopen van het Westerborkpad, maar helaas, de storm, en met name de naweeen ervan wierpen roet in het eten. Toen ik om 8 uur naast mijn bed stond en nog steeds de windhozen hoorde door de bomen bij mijn flat dacht ik er zit maar 1 ding op in je bed blijven liggen en gewoon maar hopen dat het overgaat..

Dat deed het ook, dat was duidelijk, dus dacht ik kom op, uit het bed om 10.00 en dan gaan we alsnog aan de wandel daar totdat ik besefte, las dat de treinen dus niet reden. Met de auto naar Nijkerk is geen probleem, het probleem is wel, hoe kom ik dan bij het beginpunt van Amersfoort waar ik moet starten. Natuurlijk waar een wil is is een weg, maar met de bus was het een uur.. kortom  dat vond ik teveel van het goede, dus een goede reden om alvast de nodige voorbereidingen te treffen voor mijn etentje van aanstaande zaterdag, de niet bederfelijke spullen in huis te halen om er voor te zorgen dat  dat al geregeld is.

Tevens moest er ook nog iets geregeld worden voor Tommy zodat hij automatisch aan de slag kan en ik niet steeds op hem moet letten, de wiffi moest erop, zodat hij eventueel kan worden aangezet op een bepaald tijdstip en hij dan meteen aan het werk kan en ik dus thuis kom in een mooi en schoon huis.

Dus bellen met Ziggo, nu blijkt achteraf dat het niet eens zo moeilijk is, ik moest gewoon even de 5 g uitzetten en daar ging mijn Tom, als een gek door het huis. aan het stoffen, heerlijk ik zit nu te schrijven terwijl Tom mijn huis doet.. wat een luxe is dit zo maak ik mijn tijd effectief vol.

Tevens kan ik nu lekker mijn site bijwerken met de Westerborkflarden, zodat langzaam dit ook zich vult, ik heb inmiddels geleerd dat het handig is om de flarden meteen zowel in de bundel die er van moet komen als op de site te plaatsen dat dat veel meer werk scheelt en dat is ook weer extra leuk.

Inmiddels is de Limes bundel volledig on line, zo ook al een gedeelte van het Pieterpad, en nu dus de eerste 10 flarden van het Westerborkpad on line..  onder het kopje Wandelingen in het hoofdstuk Flarden.

Kortom het is een productief dagje zo en het bevalt me uitstekend om eerlijk te zijn een dagje rust.. 

Moet alleen nog wel even de cursus over gedrag etc volgen van de ggd, vind het een waardeloze cursus, met heel veel tekst en veel uitleg, maar kortom als ik die weer volbracht heb kan ik dat ook weer bij mijn cv zetten.. dat ik dat ook gevolgd heb, heb ik me ook weer ontwikkeld.

 

 

Het verhaal van Nederland

 

 Heel bijzonder, op school en ook in de media het gesprek van de dag, dus aangezien ik dat gemist had dacht ik uitzending gemist dat is dus de oplossing..

Wat ben ik blij dat ik deze tip op heb gevolgd. Wat een indrukwekkend eerste en tweede  afleveringen waren dit.

De hieronder beschreven recensie zou ik niet beter kunnen verwoorden vandaar dat ik deze hier  geplakt heb

‘Het verhaal van Nederland’ is een soort Goede Steentijden, Slechte Steentijden, 

afgewisseld met genuanceerde wetenschap

De muziek was zo gezwollen dat ik meende in een remake te zijn beland van Arjen Lubachs historische introductie van ‘The Netherlands’ voor Donald Trump („We’ve got Ponypark Slagharen. It’s the best ponypark in the world. It’s true.”) Presentator Daan Schuurmans van Het verhaal van Nederland keek ons echter zeer onsatirisch aan. Hij wilde over „de gouden bergen en de zwarte bladzijden” vertellen, „die ons laten zien wie we zijn en hoe we zijn geworden”. Het was me wat veel ‘we’ – al sta ik vooraan om mij bepaalde zaken (Vermeer, Bergkamp, de Februaristaking, het homohuwelijk) nationalistisch toe te eigenen.

Het verhaal van Nederland (NTR) zet niet alleen bij de muziek fors in: kosten noch moeite zijn gespaard in een mengvorm van klassieke informatieoverdracht en nagespeelde scènes. De eerste van tien afleveringen was woensdag gewijd aan de vroegste bewoners van het ontdooide land na de laatste ijstijd. Het stikte van de wilde zwijnen en edelherten, waar de wolven wel raad mee wisten. Net als, zo vervolgde Schuurmans, „de gevaarlijkste van allemaal, de moderne mens”.

We zien een jonge vrouw een edelhert schieten. Als zij later in het bos met haar familie naar eetbare planten zoekt, komt daar ineens de eenentwinigste-eeuwse Daan Schuurmans het beeld in gestiefeld. Hij legt uit hoe de jagers zevenduizend jaar geleden leefden en dat zij elkaar eigenlijk nooit lastig vielen. Toen ontstond er landbouw; we zien hoe onze jonge jaagster zich verbindt aan een boer. Maar op een avond loopt ze het erf op, treft een andere mooie man bij het avondvuur en werpt haar kleding af. In het romantisch vlammenlicht ontkleedt ook hij zich en vlijt hij zich bij haar neer.

Soapy aanloop tot reële ontdekking

De landbouw zorgde voor een bevolkingexplosie, maar had ook als gevolg dat steeds meer conflicten met geweld werden uitgevochten, vertelt Schuurmans. Zoveel is duidelijk, want plotseling zien we hoe de geliefde van onze heldin door de jaloerse boer met een bijl tot moes wordt geslagen. Het bloed spat in het rond. Onze jaagster snelt toe, met een hand haar zwangere buik ondersteunend, maar het is al te laat: hij sterft in haar armen. Zij vlucht. We zien haar door de bossen dwalen met haar baby in de armen. Als ze haar ouders bereikt, stort ze ter aarde en sterft. Was dit Goede Steentijden, Slechte Steentijden?

Daar is Schuurmans weer, nu staat hij in een museum bij een vrijwel volledig menselijk skelet. Nieuwegeinse botten, zo blijkt. In die plaats werden de resten van een vrouw en een baby gevonden – kennelijk hebben we naar een soapy aanloop tot een reële ontdekking zitten kijken. Archeoloog Helle Molthof vertelt over de verbazing die de onderzoekers voelden toen een van hen een babykaakje met melktand vond. „De oudste baby van Nederland”, constateert Schuurmans.

Zo merkwaardig is Het verhaal van Nederland: malle scènes (níet aan Monty Python denken, níet aan Monty Python denken) worden afgewisseld met historische informatie die zonder meer de moeite waard is, van makers die oprecht proberen een genuanceerd beeld van de geschiedenis te geven.

Zo legt Schuurmans uit dat de getinte jagers en verzamelaars die we in beeld zagen, een dna-signatuur hadden die slechts voor 25 procent overeenstemt met het onze. Dat komt doordat bleekgezichten van de Russische steppen westwaarts trokken (dit klonk best actueel), een spoor van grafheuvels achterlatend van Moskou tot de Veluwe. Mannen begroeven zij vaak met veel wapens; strijd en oorlog waren belangrijk. Van deze bruten stammen wij dus in hoge mate af, wat misschien een beetje verklaart „hoe we zijn geworden”.

In de tweede aflevering komen de Romeinen, die „nieuwe cultuur en beschaving brachten, maar ook massamoord”. In een voorfragment zagen we een deerne op de vlucht voor haar belagers: Goede Romeinen, Slechte Romeinen.

Correctie (3/2): in een eerdere versie van dit artikel stond ‘dna’ (wat presentator Daan Schuurmans zei), wat nu is vervangen door ‘dna-signatuur’ (wat correct is). In de laatste zin van dezelfde alinea is een verwijzing naar ‘genen’ verwijderd.

 

The French dispatch film)

 

Nadat ik 2 x een poging had gedaan deze film te gaan bekijken, eerst had ging het niet door wegens de lock-down, de tweede keer ging het niet door omdat de lens van de camera die de film  liet zien stuk was,  met als gevolg dat we dus, ik was met vriendin Heleen, die dit kreeg voor haar verjaardag,  na een gratis kop thee naar huis konden.. balen maar het zij zo.. maar gelukkig afgelopen woensdag kon ik dan eindelijk deze film wel zien, en wat een geweldige absurde film is dit, het is bijna theater op film, ook hoe het begint. hilarisch, dan het tweede verhaal van een kunstschilder.. ik heb me blauw gelachen,  je ziet een model in allerlei poses staan, en als resultaat zie je alleen maar roze klodders, grote roze vlekken met daarin wat structuur, maar geniaal dit.. ik vind dat humor,  zeker omdat je ook de spelers in diverse rollen terug ziet komen, een vreselijk absurd stuk, maar een aanrader.. heerlijke film voor als je van deze genre houd

Recensie van de film :

Regie: Wes Anderson | Scenario: Wes Anderson | Cast: Bill Murray (Arthur Howitzer Jr.), Benicio Del Toro (Moses Rosenthaler), Frances McDormand (Lucinda Krementz), Léa Seydoux (Simone), Mathieu Amalric (Commisaire), Adrien Brody (Julien Cadazio), Timothée Chalamet (Zeffirelli B), Lyna Khoudri (Juliette), Steve Park (Lieutenant Nescaffier), Tilda Swinton (J.K.L. Berensen), Owen Wilson (Herbsaint Sazerac), Jeffrey Wright (Roebuck Wright), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2021

De uitbundige cinematografische wereld van Wes Anderson is voor elke filmliefhebber onmiddellijk herkenbaar. Met symmetrische composities, gebruik van kleurenpaletten, een ensemble van topacteurs en uiterst gedetailleerde sets brengt Anderson enigszins melancholische verhalen op een komische manier tot leven. In The French Dispatch is dit niet anders, met het verschil dat het met nog meer details een uiterst plezierig doolhof aan verhalen en sets is geworden. Met zijn nieuwste film weet Wes Anderson minstens drie volledige speelfilms in minder dan twee uur te maken. The French Dispatch bevat een ongekende rijkdom aan verwijzingen, stijlen, locaties, details en plezier.

 

Anderson brengt met zijn nieuwe film tegelijkertijd een ode aan het magazine The New Yorker en zijn woonplaats Parijs. In het fictieve plaatsje Ennui-sur-Blasé wordt de redactie van het blad The French Dispatch gevolgd. De film heeft de structuur van een van de uitgaven van het blad en duikt vervolgens in verschillende verhalen. Dit magazine bevat een overlijdensbericht, een reisverhaal en drie langere hoofdartikelen. Deze artikelen vertellen over een studentenopstand, een schilder in de gevangenis en een culinair recensent die op een politiebureau het eten van chef-kok Nescaffier gaat proeven. 

In The Grand Budapest Hotel werkte Anderson al succesvol met raamvertellingen. Opnieuw vloeien de verschillende vertelperspectieven vrij door elkaar heen. Toch blijft het geheel een uiterst coherent verhaal. In een moordend tempo volgen scènes elkaar op, zonder ergens uit de bocht te vliegen. Al deze verschillende verhaallijnen zitten ook nog eens vol humor en uiterst interessante stilistische keuzes. Zo lijkt elke van de vertellingen of artikelen een eigen aspectratio te hebben. 

Alles lijkt weer mogelijk in de wereld van Anderson. Zo is er een achtervolgingsscène die zich volledig in een animatiestijl voltrekt die nog het meest doet denken aan Belgische stripboeken zoals 'Blake en Mortimer'. Ook in The Grand Budapest Hotel was er al een achtervolging gemaakt in stop-motion. Deze stijlbreuk doet echter helemaal niks af aan de film. Deze animatie is weer een extra fantastisch uitgedacht ingrediënt in deze mengelmoes van invloeden en stijlen. Boeken, magazines, popmuziek, fotografie, schilderkunst, architectuur en nog veel meer culturele uitingen vinden hun plek in The French Dispatch.

Wes Anderson creëert niet alleen een labyrint met een veelheid aan stijlen en verhaallijnen. Ook de sets zijn meer dan ooit een doolhof. Als culinair verslaggever Roebuck Wright op het politiebureau aankomt bestaat dit aan een ongelofelijke hoeveelheid kamertjes. De camera volgt Roebuck door al deze ruimtes met een eigen identiteit. In een halve minuut komen weer talloze details voorbij. Dat is dan ook het enige bezwaar aan deze film: het is onmogelijk om alles in één keer te zien. Er zijn verwijzingen naar Renoir, Truffaut en Tati, maar ongetwijfeld nog veel meer filmmakers. Het is uitgesloten om alle kleine grapjes en verwijzingen die verstopt zitten in de film gelijk door te hebben. The French Dispatch is een liefdesverklaring aan cinema waar de passie voor het medium van afspat. Het bevat alles wat film tot zo'n fantastische kunstvorm maakt: complexe verhaallijnen, een geheel eigen visuele stijl en een constant spel met licht, kleur, beweging en geluid. The French Dispatch is een absoluut hoogtepunt in het reeds indrukwekkende oeuvre van Wes Anderson en een uitblinkende vorm van cinema.

en toen was er rust...

 

Als je al een hele week niet echt fit bent, je merkt dat je niet zo lekker in je vel zit en dat je vooral moe bent. weet je dat het weer eens tijd is voor 2 dingen.. 

Zeker als je beseft dat je verkouden begint te worden en nu met die Kromme oma in het land die ook nog haar jongere zusje aan ons komt voorstellen,  besloot ik vrijdagavond om maar eens mij te laten testen op het welbekende virus. De zelftesten gaven aan dat alle negatief was, maar toch, wetende dat die kromme oma in je keel begint, levert een zelftest ook niet altijd de juiste informatie op, kortom .. een afspraak gemaakt, wel in mijn achterhoofd houdende dat het waarschijnlijk gewoon verkouden is en niets anders maar toch.. 

Dus zaterdagochtend naar de teststraat waar ik een bijna lege ruimte aantrof, waar weinig mensen waren, en ik dus zelfs voordat ik eigenlijk mocht laten testen al aan de beurt was.

Wat is er veel veranderd in zon korte tijd, je krijgt nu een bekertje mee met daarin een buisje waarin de testvloeistof zit, die je dus niet mag aanraken, maar het bekertje wel gelukkig. Daarna moet je in een rijtje gaan staan en word je binnen geroepen,. heel snel en efficiënt was het ..

Tot mijn grote verbazing was het stokje in de keel, even aanstippen en klaar, zo ook in de neus. even aanstippen en klaar..  verbazend snel..  ik herinner me dat ik bij de vorige keren bijna kokhalzend uit de teststraat kwam van dat stokje in mijn keel, en het gevoel had dat mijn hersenen eruit waren geprikt met het stokje in mijn neus, nu was het liefdevoller en sneller..  kortom waar ik vaak tegenop zag en zie is nu dus niet meer aan de orde. het is gewoon goed te doen.

Daarna komt natuurlijk het lange wachten, je moet thuis blijven, waarvan ik meestal baal, maar nu dacht ik, okey grijp je kans, dus ik heb de rest van de zaterdag besteed aan de limesbundel om die klaar te maken en, ook omdat ik toch wel moe ben, veel geslapen, lekker voor de tv gezeten zaterdagavond.

Zondag nog geen uitslag en dus besloot ik maar om dan maar een in en uit bed dag te doen. en wat is dat heerlijk, gewoon in je bed er alleen uit voor een plas, voor een hapje en klaar. ideaal wat is dat genieten en wat heb ik dat gemist.. 

De zondag vloog om, helaas kreeg ik pas laat in de avond de uitslag maar zoals ik al dacht negatief, het is dus een heftige verkoudheid, wat ook niet gek is, als je bedenkt dat ik toch een paar keer behoorlijk door de regen ben gelopen..

Spreuken (2016-35)

jonge meisjes wordt vaak verteld dat ze en keurig

prinsesje moeten zijn, dat dat het juiste beeld is 

Hermelien liet ze zien dat je ook de strijder kunt zijn

(Emma Watson).

Als ik verdrietig ben  dan stop ik met verdrietig zijn

en begin ik met geweldig zijn

(Barney Stinson)

Soms kun je jezelf niet goed zien

totdat je jezelf ziet door de ogen van iemand anders

(Ellen degeneres)

De liefde van je familie en vrienden is veel

belangrijker dan al het bezit dat je hebt

(Charles Kuralt)

we love

we share

we play

we laugh

we fight

we live

we are family

 

family is not an important thing

it's everything

(Michael J. Fox)

 

to create more positive results in your life

replace  if only with next time

 

in my moments of doubt

i've told myself firmly

if not me who

if not now, when

(Emma Watson)

 

ik geloof dat je sterk moet blijven

al alles dreigt mis te gaan, 

ik geloof dat blije meisjes de mooiste meisjes zijn

ik geloof dat morgen een nieuwe dag is 

en ik geloof in wonderen

(Audrey Hepburn)

 

je beste vrienden zijn de mensen die 

je iets harder laten lachen

iets breder laten glimlachen

net iets beter laten leven

 

 

 

 

schimmenspel

 

twee weken geleden ben ik begonnen met het kleine schimmendoek, dit is gewoon een oud laken dat aan een plank vast zit en dat dan een soort van televisie scherm lijkt waar achter je schimmen kan maken. 

Ik begin altijd met ze te laten zien van voorwerpen waarvan ze moeten raden wat het is, de verbazing dat ze door de schaduw iets heel anders zien dan wat het is maakt het extra leuk altijd. De leerlingen vallen van de ene verbazing in de andere.

Daarna mogen ze zelf met hun handen dierenfiguren maken, de leerlingen vinden het altijd weer leuk en veranderen van jonge pubers in kleine kinderen prachtig.

Afgelopen week ben ik begonnen met les 1 van het schimmenspel met het grote doek. Een primeur voor mij, mede omdat ik voor het eerst dit in mijn nieuwe lokaal doe, vorig jaar kon het niet wegens de lockdown maar ook wegens te kleine groepen en het verplicht 1,5 meter afstand van zowel de docenten als de leerlingen, dus dat viel toen in het water helaas. Maar dit jaar dus wel. het was loei spannend voor mij, ten eerste of het grote doek wel kon hangen en of hij daarvoor wel stabiel genoeg was, stevig genoeg en niet uit de muur zou schieten, maar dat ging allemaal goed gelukkig. 

De lessen zijn voor de leerlingen altijd weer een openbaring, eerst doe ik iets met blokken waarachter een leerling zit die dan langzaam om hoog komt, eerst zonder muziek dan met de muziek van Orff en uiteindelijk met de muziek van Puchini, 

Daarbij vertel ik dan over wat voor invloed muziek heeft bij een film, bij voorstellingen. Zoals zet muziek van Jan Smith of , de gruwel van nu Suzanne en Freek onder een horror film de film is minder eng, maar zet je horror muziek onder een liefdesfilm dan heb je iets bijzonders dan word als ze gaan zoenen het  ineens heel erg spannend.

Daarna komt de operatie, een scene waarbij twee leerlingen mee doen, 1 leerling ligt op zijn rug als patient de andere gaat opereren. Erg gaaf zeker met de muziek van LA PAT, Balla/Dondola mi prachtig muziek om daarbij te gebruiken.

Daarna doen we nog wat dingen met groot en klein, met een eng dier maken en de monnik in de rots

De leerlingen gaan daarna zelf wat doen, zoals lopen achter het doek, dan gek lopen, iets met een wandelstok doen,  dan elkaar begroeten, uiteindelijk oosterse gevechtshoudingen nadoen in slow motion, en natuurlijk op het einde schijngevechten met elkaars schaduw.

Heerlijke lessen om zo te doen met deze gasten en elke klas geniet ervan.

De week erop gaan ze een vertelpanthomime maken achter het doek met iets van het schimmenspel wat ze moeten gebruiken, van te voren krijgen ze wat filmpjes te zien van Austin Powers, en uiteindelijk de laatste les voor de vakantie gaan ze dansen achter het doek met zelf gekozen muziekjes 

kortom het worden heerlijke lessen de laatste weken voor de voorjaarsvakantie

glimlachjes voor Valentijnsdag ( speciale editie)

 

en dat is dan even heel heel erg balen.....

 

Het overkomt je niet 1 keer maar wel vaker.... maar dit keer was het zo balen. zo verschrikkelijk balen.. maar goed, dan is het slikken, je wonden likken en bedenken wat nu.. denken in mogelijkheden en in kansen en oplossingen...

Na maanden te hebben gewerkt aan de speciale bundel met flarden n.a.v het lopen van de Limes, een dikke 150 flarden heb ik geschreven.

Zoals altijd maak ik van mijn flarden, een speciale bundel, altijd in een beperkte oplage, zoals nu deze bundel zou maar 1x worden gedrukt. Dit omdat het speciaal moet blijven.

Wat ik vaak doe als ik met mensen op vakantie ben geweest dan maak ik n.a.v foto's van die vakantie een bundel met flarden, deze flarden zijn meestal geïnspireerd op de verhalen die we hebben en natuurlijk op de indrukken die ik heb opgedaan bij het maken van de foto's. Altijd verschijnen ze ook on Line, op 2 na, die niet, die zijn zo speciaal en er zijn er slechts 2 van, waarvan ik natuurlijk eentje in mijn bezit heb en diegene die destijds foto's heeft gestuurd om mij bij die foto's te laten fotoflarderen, zoals ik het noem als ik bij foto's flarden schrijf.

Al jaren, ik denk al vanaf voor 2000 maak ik gebruik voor deze speciale bundels  de Aldi fotoboeken app.. die werkt als een trein, ik begrijp hem, vind ook dat de boeken mooi worden uitgevoerd, stijlvol en strak. en ze passen zo leuk in mijn boekenkast...

Dus vanaf het begin van het wandelen van de Limes, afgelopen zomer heb ik elke keer als ik mooie foto's had die me inspireerden tot het schrijven van flarden dezen geschreven en meteen in de toekomstige bundel van de Limes geplaatst, dat scheelt een hoop werk, zeker nu het zoveel zouden worden, circa 150 flarden, dat is dan best nog veel werk.

Dus eind januari had ik het af en kon de bundel opgestuurd worden naar de Aldi fotoboeken om te laten afdrukken. Op de site stond inmiddels al de hele bundel onder het kopje wandelingen, maar goed, dus ik dacht daar gaan we.. kreeg ik de mededeling dat er een netwerkfout was, geen probleem mijn bundel was veilig opgeslagen en niks mis mee..  dus ik dacht de volgende dag nog een keer proberen.. weer dezelfde melding.. 

Dus maandag maar eens in de telefoon geklommen en gebeld.. nu blijkt dat de Aldi is gestopt met het samenwerken met de firma die de boeken drukt. en dus is de conclusie al het werk is voor niets geweest... ik kan de bundel daar niet laten drukken.

Nadat ik diverse fotoprogramma's heb bekeken die fotoboeken maken, vond ik er eindelijk eentje die het in A5 formaat doet dus nu ben ik de bundel opnieuw aan het plaatsen en dan kan de bundel de deur uit.. wel lekker dat het nu wel sneller gaat omdat ze natuurlijk al allemaal en gecorrigeerd zijn en al vaker gelezen het is nu gewoon dom plaatsen etc. dus het schiet op

minituren 2

 

Al jaren ben ik fan van deze kunstenaar, die steeds met verrassende plaatjes komt, na lang aarzelen heb ik dan toch maar besloten om af en toe wat van deze prachtige miniaturen te plaatsen omdat ik ze zo knap en kunstig vind.

Tevens heb ik een drama opdracht waarbij de leerlingen met kleine poppetjes decortjes moeten maken etc, wat altijd prachtige foto's oplevert met soms echte kunstenaarsblik.

kortom geniet van deze mooie plaatjes en ze zullen vaker langskomen

Pan ( film)

Afgelopen week de opgenomen film Pan gekeken, wat hou ik toch van dit soort films. ik geniet er enorm van, het is leuk, onderhoudend en ook nog grappig. .. een film die ik niet had willen missen, zeker niet omdat de acteur die Captain Hook  ( Garret Hedlund) speelde candy for the eye is... kortom een aanrader

recensie van de film:

Regie: Joe Wright | Cast: Levi Miller (Peter), Garret Hedlund (Hook), Hugh Jackman (Blackbeard), Rooney Mara (Tiger Lily), e.a. | Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2015

“Dit is niet het verhaal dat je al kent”, wordt ons beloofd in de opening van Pan, de nieuwste en zoveelste Peter Pan-film. En ergens klopt dat ook wel. Een oorsprongsverhaal van de vliegende jongen uit Neverland was er nog niet. Maar dat maakt deze nieuwste verfilming niet automatisch origineel of verrassend.

Regisseur Joe Wright begint zijn film met een baby die door zijn moeder te vondeling wordt gelegd. De kleine Peter groeit vervolgens op in een weeshuis met een gemene leidster, maar zijn sombere leventje slaat om wanneer zijn slaapzaal op een avond wordt leeggeplukt door piraten. Het ventje wordt meegenomen op een vliegend schip naar Neverland, waar kapitein Blackbeard (lekker dik aangezette rol van Hugh Jackman) de dienst uitmaakt. Peter wordt aan het werk gezet in de mijnen, waar hij James leert kennen. James heeft Hook als achternaam, dus dan zullen de meeste mensen wel kunnen raden waar dit verhaal uiteindelijk heen zal gaan.

Maar daar gaat het niet om, maakte de voice-over eerder al duidelijk. Sterker nog, als we in Pan al een rivaliteit zouden moeten voelen tussen Peter en Hook, dan heeft Wright dat onder de oppervlakte gelaten. De norse Hook, een ruige cowboy met een stoer accent (waar Garret Hedlund verder nauwelijks iets aan toevoegt), moet aanvankelijk weinig van zijn nieuwe twaalfjarige compagnon hebben, maar na hun ontsnapping slaan ze de handen ineen om Blackbeard te verslaan.

Pan mag dus een ander verhaal zijn dan we kennen, het is intussen wel gewoon weer een avontuur over een heldhaftig knulletje dat een grote schurk moet verslaan. Dat er in Neverland een profetie is over een bijzondere jongen die voor een revolutie zal zorgen, wint met eerdere films van The Matrix tot Harry Potter ook geen originaliteitsprijs.

Maar gelukkig is Pan meer dan alleen dat verhaal. Want wie Joe Wrights Atonement en vooral Anna Karenina heeft gezien, weet dat je van de Britse regisseur op visueel vlak wat mag verwachten. En zo is het ook met zijn nieuwste film.

De scène waarin het piratenschip de atmosfeer verlaat en Peter in 3D sierlijk door de lucht zweeft, doet denken aan Gravity. Of wat te denken van hoe prachtig creatief Wright flashbacks omzeilt door oude herinneringen tot leven te laten komen in een speciale boom. Ook mooi is hoe de maker kort achter elkaar knipoogt naar twee van de meest invloedrijke fantasyfilms aller tijden. Neergestoken indianen veranderen in een gekleurde rookwolk zoals de buitenaardse wezens in Voyage dans la Lune (1902) en een scène waarin Peter op een wilde fantasievogel van een rots springt, doet sterk denken aan Avatar (2009).

Creativiteit en passie zijn dus wel degelijk terug te vinden in Pan, maar dan wel op scèneniveau. Vernieuwend op de manier zoals scenarist Jason Fuchs (Ice Age: Continental Drift) het heeft bedoeld is het niet, maar wel op de manier zoals Wright kan uitpakken. Losse scènes die zo adembenemend in beeld zijn gebracht, dat het je eigenlijk nog maar weinig kan schelen dat het verhaal nauwelijks iets nieuws brengt.