het is zover de laatste etappe van het Pieterpad, dan kan deze afgestreept worden, een toch door Nederland begonnen met Susan 2 jaar geleden, in 2021 na de eerste twee etappes, waren Susan haar voeten zo kapot met blaren en andere ongemakken dat ze besloot niet verder te lopen jammer voor mij maar heel begrijpelijk dat wel maar ook jammer voor haar, omdat we toch graag samen dit wilden volbrengen.
Het leuke was wel, dat Susan wel bepaalde etappes mee ging lopen, we zelfs nog wat dagen samen hebben geslapen in een hotel, en dan de volgende dag een etappe liepen, toen ik in de buurt van haar huis was, besloot ze spontaan om met mij ook een dagje mee te lopen en liet ze zich afzetten door haar man op een punt waar ze me vond met de vind mijn vriend app, heel gemakkelijk en erg leuk, dus wat is er dan mooier om dan samen de laatste etappe helemaal te lopen. om samen de eindstreep te halen.. gewoon om het te volbrengen.
Vaak heb ik onderweg gedacht over de dingen die mij raakten in het leven, maar ook dat het soms een molensteen om mijn nek was omdat ik vond dat hij af moest. ik vond 3 jaar veel te lang over een pad .. aan de andere kant.. tussendoor heb ik toch nog snel even 3 andere wandeltochten afgerond. wat ook erg leuk was om te doen.. genoten onderweg.. ook daar was Susan bij op bepaalde stukken, net als vriendin Marlous die ook vaak even meeliep gewoon voor de gezelligheid en vriend Bradley die ook een stuk van het Pieterpad heeft meegelopen, maar ook van het Floris de vijfde pad. vriendin Ankie die hele stukken van het Westerborkpad heeft meegelopen, kortom ik heb veel alleen gelopen maar ook regelmatig gingen er vrienden mee op deze vier tochten.. al is Pieterpad toch wel het pad dat ik link aan Susan, dus ik had ook voor haar een certificaat laten drukken dat ze mee had gelopen met het Pieterpad omdat het toch een hele prestatie is, als je jezelf steeds tegen komt met je voeten in de blaren, wat je ook doet, welke schoenen je ook draagt.. het is niet echt lekker. kortom een terecht verdiende certificaat.
Dus we begonnen met het goede been aan de laatste etappe. ik had al gelezen dat het alleen maar stijgen is.. alleen maar stijgen.. en niets anders. dus ik had me er al op ingesteld
Gisteravond heerlijk gegeten in het restaurant een drie gangen menu.
Heerlijk champignon soep, een vegetarische schotel met paprika etc, met salade patat etc en groente garnituur, als toetje Casablanca ijs erg lekker. Daarna thee op het terras.
De eigenaar was geweldig, nadat we afrekende zei hij jullie wandelen geloof ik hè maak morgen meteen even een lunchpakketje voor onderweg, zo attent hotel 2000 goed hotel in Valkenburg en een prachtige mooie eigenaar.. dus win win zou ik zeggen., Daarna naar onze kamer om bij te komen maar ook omdat we morgen vroeg op willen want lopen in die hitte is erg warm weten we inmiddels.
Morgenochtend kunnen we al om half 8 ontbijten wat erg fijn is, zodat we vroeg kunnen gaan lopen als we dat willen, wel bedacht dat we extra water mee moeten dus we gaan even de ALDI in.
Na een ontzettende hete nacht , de kamer waar ik sliep was niet afgekoeld te krijgen. Dus echt in slaap vallen lukte niet echt. Totdat de verlossende tegen kwam, raam wijd open en de koude lucht stroomde binnen waardoor ik toch nog even een paar uurtjes heb geslapen. Om
Half 7 ging de wekker, dus toen was het even slikken want nu werd het echt de laatste keer Pieterpad. Het bed sliep prima alleen zat ik vannacht ineens wat klem
Tussen de twee matrassen, ben er wel uitgekomen gelukkig.
Het ontbijt was prima, yoghurt met meuten een gekookt ei, prima basis om te lopen. En we waren lekker vroeg dat maakte het ook gemakkelijk. Daarna terug naar de kamers, tas verder inpakken en nog ff op het toilet waar het bericht van Susan kwam dat ze haar kamer niet in kon, haar kaart werkte niet. Dus naar beneden en daar werd het geregeld . Dus ik had wat extra tijd. Rond half 9 begonnen we te lopen en toch naar het echte beginpunt, waarvoor we eerst nog langs de ALDI gingen voor een extra flesje water.
Daarna toch naar het beginpunt gelopen wat we eerst niet wilden maar het was maar 900 meter en het was koel en vochtig na de regen dus heerlijk om te lopen. Was ook een prachtige route met wel veel stijgen en iedere keer als je dacht het kan niet hoger kon het toch nog weer hoger.. mooie bijzondere paden gelopen. Ook mooie vergezichten gezien en ervaren. Ergens zat er bij mij ook een soort spanning, dat wat je als kind voelde als Sinterklaas kwam, een gezonde spanning die leuk is, omdat je hoopt dat het leuk gaat worden. En dat werd het, wat was het leuk het hele stuk tot aan de Pietersberg, mooie mergel grotten, prachtige vlaktes..adembenemende vergezichten. De kans dat je een Oehoe zou zien vliegen die daar zitten... ergens halverwege kwamen we dus uit bij een punt waarop een man zei.dat we even van de route af moesten gaan en dat het pad rechts van ons een aanrader was omdat als je dat op ging, kwam je op een punt waar je een prachtig uitzicht had over Maastricht... nadat deze man was doorgerend.. keken we elkaar aan, keken naar het pad, dat wel heel erg stijl omhoog ging, en aangezien we niet konden in schatten hoeveel stijgende paden we nog zouden krijgen.. besloten we om het voor lief te nemen en het niet te doen.... Bij aankomst in Maastricht hebben we eerst op een terras bij mama een stuk kersenvlaai met slagroom gegeten, heerlijk waar ook meerdere Pieterpadgangers zaten. Ook een stel die we om de haverklap tegen kwamen waar we mee hebben lopen klieren. En grapjes maken die waren ook op weg naar het einde.
Het stuk door Maastricht is de ook bijzonder en je hebt het nodig om bij de Pietersberg te komen. Daar begon het echte klimmen, men zei het is maar 1,6 km leugenaars het was meer maar volgens mij kan dat ook komen door het stijgen en dalen.Telkens als je dacht, en dat heb ik vaak gedacht tijdens de laatste twee etappes, het kan niet hoger en steiler dan verrassing het kan nog hoger en nog steiler..
We hebben nog even gezocht naar de Oehoe, niet gezien helaas. Uiteindelijk kwamen we aan bij het officiële eindpunt, prachtig waar ik de twee steentjes uit mijn broekzak haalde die ik elke keer als ik alleen liep bij me had. Alsof Susan erbij was, dus die heb ik daar neergelegd, Maar Susan wilde ze graag dus ik heb ze haar gegeven en 2 andere steentjes daar achtergelaten als teken dat ik er was. Susan haar certificaat gegeven. Toch is het gek, dat als je aankomt bij het eindpunt. wat toch wel een soort mijlpaal is, dat je daar dan aan komt en er staat niemand met bloemen, er is geen orkest om je te verwelkomen. helemaal niets. alleen een soort fotolijst waar je dus in kan gaan staan en dan hoop je dat iemand een foto van je maakt.. of je kan het op de zelfontspanner zetten op een fotopunt en dan maak je de foto op die manier.. maar het is altijd een beetje gek. ik was blij dat ik er wat meer van heb gemaakt, door de steentjes en het certificaat. had nog net geen flesje bubbels meegenomen maar wel een plakje groninger koek.. we zijn tenslotte vanuit Groningen vertrokken, de bekende lekkernij van Groningen en geeindigd in Maastricht waar we al vlaai hebben gegeten, wat daar een bekende lekkernij is... dus de twee uitersten kwamen bij elkaar de droge kleffe koek met de heerlijke zoete taart van Maastricht...Dat maakte de cirkel rond en compleet.. Gelukkig kan Susan dit erg waarderen en was ze er erg blij mee, daarna gingen we terug naar het beginpunt van de Pietersberg. We hebben ontdekt dat alles dus nog kan stijgen al denk je dat het niet meer hoger kan. We hebben nog even op een bankje gezeten en genoten van de nazit bijpraten samen en ook wat nou voor ons het leukste stuk was om te lopen..
Daarna hebben we de laatste kilometers gelopen van deze route en doorgelopen naar de bushalte waar de bus ons naar het station heeft gebracht. Trein in en lekker blijven praten, in Den Bosch afscheid genomen van elkaar en de belofte dat we samen het Trekvogelpad gaan starten, dus Pieterpad overdwars, en dus besloot ik heb om het pelgrimspad deze week maar te starten. Ook een mooi pad dat me weer op andere gebieden brengt. En een mooie route heeft, maar eerst naar huis om daar lekker bij te komen en nagenieten van de vele foto’s , de te maken bundels over het Pieterpad, en dat we het gehaald hebben..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten