examenstunt

Helaas traditie getrouw is er elk jaar weer een examenstunt, hoe we het ook proberen, het loopt altijd uit de klauwen op de één of andere manier. Een aantal jaren geleden is dit ingezet door een groep en sindsdien is het altijd weer balen omdat het niet goed gaat. 

Zo ook helaas vandaag. Het Mt had het tot in de puntjes voorbereid, namelijk ze zouden onder het eerste uur de vierde jaars opvangen en naar de aula laten komen, daar kregen ze samen met hun coaches een ontbijt aangeboden. Hiermee wilden ze de vierde jaars  bedanken voor hun vier jaar op school zijn, daarna zouden alle docenten de leerlingen van klas 4 uitzwaaien, zodat de school in ieder geval schoon bleef. 

Prachtig bedacht, al merkte ik vanochtend toen ik op school kwam, dat er toch al wat was gebeurt, namelijk de bomen waren rijkelijk versierd met stroken wc papier.. ik moet daar wel om lachen, omdat ik denk, jullie geven precies aan wat jullie denken, en ik vind het wel ludiek. Er is tenslotte een kunstenaar die hier mee beroemd is geworden, alleen pakt die gebouwen in, maar toch ze zijn op de goede weg in dit te ontdekken. 

Er was wel een gespannen sfeertje onder de docenten van de bovenbouw, omdat men niet goed wist wat er zou komen. Het idee  was prima, alleen de eerste voortekenen waren al duidelijk. een leerling had vanuit de polder, door zijn vader gebracht een carbid installatie meegenomen. Deze zou hij wel even afschieten op het plein.. dus er is meteen ingegrepen, door dit te verbieden, de installatie in de school te zetten en het carbid, meteen veilig op te bergen.  ( tenslotte is het nog gevaarlijk ook, het zou best eens kunnen dat een eerste jaars in het veld gaat lopen en dan de deksel tegen zijn hoofd krijgt. wil je niet , wil je niet eens over nadenken)

Tijdens het tweede uur werd ineens omgeroepen, dat het buiten de school uit de hand dreigde te lopen, dat alle ramen dicht moesten, en dat we de klassen die we les gaven tot nader order binnen moesten houden in het lokaal.. Ik kreeg toch wel een beetje een gevoel van er is oorlog. zeker toen ook nog de carbid bussen werden afgevuurd, wel buiten school,, maar toch. het knalde behoorlijk. 

De leerlingen van de isk, wilden weten wat die knallen waren, dit heb ik aan ze uitgelegd, dat we dit in sommige delen van het land doen, carbid schieten, ze begrepen het half. maar toch,  niet slim als ik ben, ben ik gaan zoeken op you tube om daar een filmpje te zoeken waarin er met carbid werd geschoten. 

Deze heb ik ze laten zien, niet beseffend dat ze natuurlijk uit een oorlogsgebied komen en dus op dit soort knallen en ook nog het rook etc, zullen reageren. Slim als ik niet ben, heb ik ook nog een filmpje uitgezocht met de meest extreme carbid voorbeelden. Dus toen de knal kwam gilden ze het uit.. het eerste wat ik zei was, sorry. stom ik heb hier niet over nagedacht ik dacht ik laat jullie zien wat carbid schieten is.. maar niet bij stil gestaan dat de jullie bij dit soort beelden hele andere gedachtes en beelden hebben Ze konden er gelukkig om lachen.

Toen de pauze aanbrak, mochten we dus niet de lokalen uit, dus tja wat nu, heel veel isk leerlingen die ik had hadden geen drinken en eten in het lokaal, dus ik ben in mijn kast gedoken en heb ze voorzien van drinken en chips en appels, het was niet veel, maar precies genoeg voor een ieder. 

Toch is het verbazend dat dan toch docenten, kennelijk niet goed luisteren, en alsnog hun leerlingen de gang op sturen.. Maar goed halverwege het 3de uur werd ik ik ingeseind dat de leerlingen naar huis mochten, dat het nu veilig buiten was. 

De leerlingen heb ik natuurlijk verteld dat ze naar huis konden en dat ze vrij waren. Een aantal wilden heel graag blijven voor drama,. maar ik heb ze wel weg gestuurd. Tenslotte leerlingen vrij  dan ik

 ook vrij...:-)

Bij aankomst in de personeelskamer hoorde ik de verhalen dat er wederom gegooid is met meel en eieren, en dat er complete trays met 25 eieren zijn meegenomen, om mee te gooien..  gelukkig alleen de buiten kant. 

Terwijl we in de personeelskamer zaten kwam een collega van consumptief langs of we konden komen helpen om de kooklokalen schoon te maken maar ook om even te helpen met inrichten van de kasten etc voor het examen, dit scheelt dan veel werk voor de docenten die dit examen moeten afnemen.  Natuurlijk ben ik dit gaan doen en binnen een half uurtje was alles klaar en opgeruimd.

Daarna lekker gesport, nog wat boodschappen gedaan en heerlijk thuis op de bank

een heerlijke dag deze vrijdag

klop op de deur om dag te zeggen

Soms zijn er leerlingen die het zo moeilijk hebben, die zo met zichzelf in de knoop zitten, dat ze  even tijdelijk ergens anders geparkeerd worden. Dit is begrijpelijk, ze gaan naar de opvang om daar tot rust te komen, daar aan zichzelf te werken, maar ook om daar in een kleinere setting toch tot iets te komen wat ze normaal niet zouden redden.

Over het algemeen komen deze leerlingen terug bij ons op school na 6 tot 7 weken intensief begeleid te zijn. Sommigen zijn inderdaad veranderd, anderen vervallen helaas weer in het oude patroon omdat ze weer terug zijn waar ze weg kwamen. Denk aan mensen die afgekickt zijn, op het moment als ze in hun oude vertrouwde omgeving komen, weer in contact komen met hun vrienden, die ook verslaafd zijn.. zitten ze helaas zo weer aan de drugs, alcohol of wat dan ook.

Eigenlijk vind ik het prima om na een tijdje uit de school weg te zijn geweest deze leerling naar een andere school te laten gaan. Daar kan hij op nieuw beginnen en dus zijn nieuw verworven gedrag extra goed inzetten en oefenen. Hij kan als het ware in zijn nieuwe gedrag en status groeien en stevig worden.

Deze week  een bijzonder moment. Een collega klopte aan, en vroeg op ik even tijd had. Voor de deur stond een dame die ik niet ken, maar ook een leerling die zo bijzonder is, maar die dus ook in de opvang zit. Hij kwam om zijn excuus aan te bieden voor alles wat hij op school heeft gedaan. Hij kwam ook vertellen dat hij niet terug kwam..

Hierop heb ik me geen moment bedacht, zei tegen hem even te wachten, ben mijn lokaal ingelopen, heb meteen een handvol steentjes gepakt uit mijn bak waarin altijd steentjes zitten, voor leerlingen die het even moeilijk hebben. En ging naar hem terug. Hij mocht van mij daar eentje uitzoeken.

Hij zocht, en dat had ik ook gedaan, de grootste uit. De steen lag nog in zijn hand waarop ik tegen hem  zei, ik wil dat je deze steen altijd bij je draagt, waar je ook bent en wat je ook gaat doen. Als het moeilijk word, dan pak je deze steen in je hand, je knijpt er in en zegt tegen jezelf dat je  een kei bent, een kanjer.. Dan laat je je hoe dan ook niet in de verleiding brengen of wat dan ook.. 

Daar komt bij ik vind jou een kanjer en  weet dat het goed met je komt.. ik vertrouw je.

Het was een heel dierbaar moment, omdat we, ondanks de begeleidster ( dat bleek ze te zijn) en zijn coach, echt even een soort van eigen wereld hadden.. 

Soms is afscheid nemen toch iets met een gouden randje.. al zou ik het liefst hem  hebben uitgezwaaid met een diploma.... alleen nu doe ik het dan maar halverwege de tweede klas.

Bandenwissel

Het volgende struikelblok, met ingang van de zomertijd, moet ik ook meteen over op het verwisselen van mijn banden. Winterbanden moeten naar de Zomerbanden... kortom regelen.

Al heel lang geleden had ik een pracht van een afspraak geregeld om mijn banden te laten wisselen, maar doordat er een nieuwe drama collega is gekomen, die op donderdag en vrijdag werkt, ik daardoor dus niet meer vrij ben op de woensdag, was het weer bellen, afspraak verzetten, kortom gedoe..( misschien is het nu extra begrijpelijk waarom ik niet zon fan ben van de zomertijd).. dus alles geregeld.. alleen was ik 1 ding vergeten.. wetende dat mijn winterbanden op waren.. wetende dat ik daardoor zeker, als mijn auto voor de apk keuring moet, daarop zal worden afgekeurd..  zat ik in paniek deze ochtend. 

Kortom goede raad is duur, brutalen hebben de halve wereld... laat ik daar nu even aan hele van maken dacht ik zo.

Dus in alle vroegte heb ik de euromaster gebeld en het probleem voorgelegd. Heb aangegeven dat ik weet dat ik een afspraak had, maar die had afgezegd, maar dat ik door omstandigheden ineens wel kan op woensdagmiddag. Daarnaast het dilemma van de apk keuring.. en of ik misschien toch zou mogen, kunnen aub etc.

Ja hoor ik mocht komen, geen probleem, was wel even schipperen met de tijd etc, maar het kon. Dus ik meteen na mijn les naar de bandenwissel... Deze werden heel snel en zoals altijd vakkundig verwisseld. Daarna kwam natuurlijk de klap.. want tja... mijn banden zijn oud en moeten vervangen worden.. Hierop stelde ik als vanzelf sprekend de vraag wat dit gaat kosten. De opmerking kwam dat ik beter seizoensbanden kon nemen, scheelt een hele hoop gedoe en tijd en uiteindelijk ook een hoop geld. Je hoeft je banden niet meer op te slaan, je hoeft niet meer elk half jaar tijd vinden en vrij maken voor de wissel.. dus.. ik hield mijn hart vast want weet drommels goed.. mijn ka-tje is oud.. heel oud. Maar gelukkig blijken seizoensbanden best wel goedkoop, voor 4 stuks.. die goed zijn.. en inderdaad als ik uitreken dat ik zo wie zo al 150 euro bespaar per jaar.. is dit een prachtige deal.. Wintersport doe ik toch niet aan, dus daar zit het niet in.. kortom
de lente lacht.. nu nog hopen dat vandaag de apk ook mee gaat vallen...

Duim met me mee

zomertijd

De zomertijd is begonnen en met het gevaar op dat ik een oude zeur word genoemd, toch een blogje over dit spektakel.

Ik kan er niet aan wennen.. net als in  het begin met de euro, reken ik af en toe toch wel een uurtje terug.. denk ik, als om 6.00 mijn wekker gaat, het nog donker is.. hou toch op het is slechts 5 uur.. wie verzint het om een normaal mens zo vroeg uit zijn bed te laten opstaan, omdat het dan in de avond een uurtje langer licht is... ik niet hoor, niet mijn keus.

Voordeel is wel dat de vogels, die normaal al om 5.00 fluiten nu ineens om 6 uur hun concert beginnen.. waardoor ik dus naast de wekker wakker word gemaakt door de vogels en niet wakker lig van de vogels die zo nodig moeten laten weten dat er een nieuwe dag begint..

Maar ik wil niet zeuren, niet mijn manier van leven... maar toch... ik vraag me af waarom men nog steeds aan die zomertijd vast houd. Wetende dat heel veel mensen er last van hebben, dieren die compleet van slag zijn. met als toetje, net als je gewend bent, patst boem daar is hij dan De WINTERTIJD.. weer dat gehannes met de klok.. oke najaar dus naar achteren.. maar dat is gedoe.

Inmiddels probeer ik door de klokken al zaterdag in de ochtend een uur terug of vooruit te zetten, te voorkomen dat ik in een soort van jetlag kom. Ik ben anders echt een week van slag.. al denk ik dat ik binnenkort al op vrijdagavond de klok en uur verzet, of naar voren of naar achteren, ligt er aan of ik wel of niet de zomertijd of wintertijd zich aanklopt. Het maakt echt verschil als je al een dag er aan kan wennen.

Herinner me dan ook dat ik in het begin echt een hele week van slag was.. ik werd boos op leerlingen terwijl ik dat nooit ben,. ik ergerde me aan van alles en nog wat.. viel op de gekste momenten in slaap.. kortom ik was de zomertijd haast in gewend en kon weer normaal reageren, en daar was de wintertijd.

Ik wil niet klagen maar is het verschil van dit uurtje.. nou echt wat het doet, dat de energieverbruik naar beneden brengt in een langzaam ontstaan 24 uurs economie ,waar bedrijven, winkels steeds meer en langer open zijn... en op meer dagen..  

Ik denk dat we dit blijven volhouden tegen beter weten in.. maar ja wie ben ik.. 

De lettergrabbelton (deel 11)

Aangezien ik dit jaar rijkelijk voorzien ben van diverse scheurkalenders, dacht ik hoe kan ik dit nu even leuk en grappig aanpakken.

Conclusie... heel eenvoudig, een keer per week probeer ik in 2016 de lettergrabbelton als blog er neer te zetten met de teksten die op mijn drie kalenders stonden..( had er al drie en kreeg er nog een vierde bij....) 

de kalenders zijn:

Mwah*

Spreuken *

boeddhistische teksten*

en Rumag

* aan de vorm, onderstreept, cursief of vet kan je zien uit welke kalender het komt

DEEL11

Zet je deur open voor het geluk
het staat buiten reeds te wachten

Zware tijen vragen om lichte wijzers 

les
vergeet wat je pijn heeft gedaan in het leven, maar vergeet nooit
wat je ervan geleerd

succes met falen

Matter
Age is a question of mind over matter, If you don't mind, it doesn't matter

wie op voorhand al dankbaar is, krijgt nog veel meer

Je wordt wel een beetje week van dat maandfulness

Dromen
De dromen van vandaag zijn het materiaal van de 
wereld van morgen
(Peter Gabriel)

Luister eerst met je hart,
daarna pas met je verstand

Heerser
Een gezin is een koninkrijk de man schijnbaar de
koning, de vrouw de denkbeeldige koningin en het kind 
de heimelijke maar werkelijke heerser

De druppel in de oceaan
is ook een oceaan in een druppel

Hoeveel momenten 
gaan er eigenlijk in een dag?

Eerst woord

vriendschap is liefde op het eerste woord

(Harry Mulisch)
 
Ik heb een appscheiding aangevraagd

Er gebeurt heel veel in ons leven
maar wij beslissen waaraan we
de meeste aandacht schenken

Sla je beslag op de nationale pannenkoekendag

Path
But hw do you know where it will take you when you
dont even  know witsch path to take?

Fantasie
Fanatasie is belangrijker dan kennis,Want kennis is begrensd
(Albert Einstein)

gebroken glas

Opstaan, het is zomertijd, dus ik ben dan totaal van slag maar goed dat leert ook wel.

Snel de keuken in, ontbijt maken, nog snel even wat serviesgoed opruimen wat al dagen in een tas ligt. Besluiten om dit boven op de kast te zetten, onder de grote oliebollenschaal. Neergezet, omdraaien.. en juist er valt een champagne glas die ik vaak gebruik als vaas voor gerbra's.. Dat op de vroege ochtend. dus ja aan de slag, stofzuiger, grote stukken glas en noem maar op, wetende dat ik haast heb, doe ik het toch maar zorgvuldig want ja.. anders zit ik er vanavond mee.

Dan naar de auto, na het ontbijt, het aankleed circus. de fles dure aftershave, keurig ingerold in de handdoek, die moet namelijk in de sporttas, en terwijl ik de tas met bloemen voor mijn moeder in de auto zet, glijd deze dure fles er tussenuit en pats. in duizend stukjes op de parkeerplaats... Ik baal, al twee keer scherven en hoewel scherven geluk brengen begin ik hem ergens te knijpen.. want.. tja binnen een uur twee keer kapot glas, en nog een hele dag te gaan met 5 uur reistijd naar moeders.. is wel ff slikken. Gelukkig ben ik niet bijgelovig, en ruikt de parkeerplaats de komende week ook een keer lekker.

Naar de sportschool toch nog even de cross doen, ik moet tenslotte wakker worden.. dus gaan met dat lijf.. Het was te doen maar 100 burpys met 2 personen, 100 sit ups met 2 personen, 100 squats met bar  met 2 personen en maar 100 een zware bar met gewichten boven je hoofd,... het is te doen zegt men.. maar het is pittig. Helaas moest ik iets eerder vertrekken omdat ik naar het hoge noorden moest.

Onderweg gaat alles goed totdat net voorbij Emmen ik het geluid krijg van een soort van kapotte knipperlicht, maar dat is niet het geval, alles doet het goed. dus er is niets ernstig maar wel irritant.. dus tja dus maar doorrijden naar moeders in de hoop dat de anwb het kan oplossen..  De muziek gewoon extra hard aan zodat je het niet meer hoort.

Bij mijn moeder aangekomen, eerst de ANWB gebeld en die zouden meteen komen. Dat klopt ook binnen 10 minuten waren ze ter plaatse en ze gingen aan de slag.. Ze hebben alles los gehaald en bekeken en konden niets vinden.. totdat de monteur op het slimme idee kwam, er lag namelijk wat water in de console.. ( tja onhandig Harry had even wat water in een shaker gedaan boven het stuur, wat natuurlijk mis ging en wat water langs de alarmknop naar binnen was gelopen...)  hij dus met een soort van goedje dat vocht verdrijft aan de slag en ja hoor het was klaar., nog even extra lucht er door heen en alles opgelost. Auto weer klaar en ik weer naar moeders, nadat ik deze man natuurlijk uitvoerig had bedankt.

Bij moeders was inmiddels mijn broer ook al aangekomen en het was bere gezellig, veel kletsen en lachen, dikke verhalen en noem maar op.. gewoon leuk en geslaagd. Na de broodjes met soep om 18.00 terug naar huis gereden. Het was heerlijk rustig onderweg, genieten gewoon, ik kon zo doorrijden.. om onderweg na te genieten dan een heerlijke maar wel vermoeiende dag.. maar wat een druk maar heerlijk weekeinde was dit.. Deze kan weer bij worden geschreven als een weekeinde met een gouden randje.

Audrey in het Gemeente museum

 Gisteren met de mannen naar Den Haag geweest, de laatste dag dat de tentoonstelling over Audrey Hepburn  nog te zien was in het Gemeente museum.

Ik had besloten om niet te gaan sporten maar om gewoon even  uit te slapen. De voorjaarsmoeheid maar ook af en toe te weinig slaap eist zijn tol soms, dus nu ook. Dus heerlijk lang in bed liggen lummelen. Traditie getrouw zet ik mijn klokken al bij opstaan, een uur vooruit, in dit geval, zodat ik de hele dag al een beetje kan wennen aan dat het een uurtje later is.. Dit werkt voor mij altijd heel goed. Minder last van een jetlag gevoel.

Daarna in de auto naar Voorburg om de auto te stallen, bij aankomst stonden Chris en Rick al stralen, met nieuw haar te wachten op mij. Zoals ik al eerder schreef, het is met de mannen uit gaan, lol hebben, gewoon jezelf zijn en vooral genieten van het samen zijn. 

We hebben de tram genomen naar Den Haag om daar op het station Frans op te halen. Als meeting point was het  de vleugel afgesproken maar kennelijk was die inmiddels ter ziele, ineens was het een piano. Ook prima, maar wel net ff anders.  Gelukkig was Frans ook op tijd en konden we de tram naar het Museum halen. 

Voordat we het museum in gingen moest er eerst geluncht worden met elkaar. Heerlijk een broodje brie gegeten, om daarna het museum in te gaan. 

Wat een prachtige tentoonstelling was er, het was genieten van de kleding, van dat wat ze lieten zien. hoe het was neergezet.. prachtig vond ik het . Daarna natuurlijk nog even door het rest van het museum, ook erg leuk. De wonderkamers hebben we maar overgeslagen, die hadden we al een keer gezien. We zijn heel optimistisch begonnen aan de tentoonstelling van Mondriaan.. maar dan merk je dat je toch wel wat blase begint te worden. je kent het wel.. Voor ik het wist waren Chris en ik ergens in een totaal andere wereld beland. een zwarte wereld. Wat natuurlijk voor mij geweldig was. Prachtige kunstwerken die zo mooi waren vorm gegeven, mede omdat het zwart eigenlijk zo echt was dat je je soms afvroeg hoe dat kwam... Prachtig. Ook de stellage waar je in je eentje in moest wat mooi zeker door de geur die er hing van steenkool.. 

Dit gedeelte is een absolute aanrader.

Na het museum zijn we de stad in gegaan, lekker shoppen, wat praten, zitten op het dakterras dat heel bekend is, maar ik nog nooit geweest was. Daarna gingen we eten bij een geweldig restaurantje.. heel klein met alleen maar pasta gerechten.. al weet ik echt de naam niet het is een aanrader. Het zit er dan ook stampvol en je moet echt reserveren. 

Nadat we heerlijk hadden gegeten zijn we richting het station gelopen om daar van elkaar afscheid te nemen, ieder weer zijn eigen weg te gaan, naar wederom een heerlijke dag samen.

Kook in

Gisteravond hadden we een kook in georganiseerd met de vriendenclub.. we wilden wat doen, maar wisten niet zo goed wat, dus besloten we maar om ieder wat mee te nemen. 

Daar  ging het al mis, omdat het op een vrijdag is, we bijna allemaal werkenden zijn, is dat lastig om te koken en wat mee te nemen, zeker als je niet om 21.00 pas wil eten.. dus ja wat nu

Gelukkig was Chris zo lief om aan te bieden om samen met Rick het hoofdgerecht te maken, Nadira het toetje, Frans de salade en mocht ik voor de drankjes zorgen.. wat best wel een verantwoordelijkheid is voor iemand die alleen maar water en groene thee drinkt.. dus ik heb met zorg de wijnen uitgezocht, de sapjes uitgezocht.. en hoop dat het klopte

Natuurlijk had ik ook twee spelen meegenomen omdat het vaak de vreugde vergroot als je met elkaar een spel speelt, dus waarom niet. Daarnaast, omdat we in het huis van Chris en Rick niet met schoenen lopen, had ik toch maar mijn pantoffels ingepakt voor warme voeten op de vloer verwarmde vloer.

De rit, was zoals te verwachten, 45 minuten plus 30 minuten, want om 17.30 in je auto stappen naar Rotterdam via Gouda, is vragen om file... Het domme is dat ik me pas op de terug weg altijd realiseer dat ik veel beter via de A4 kan gaan, zo word ik altijd op de terug weg naar huis gebracht door Thomas. Dus dat moet ik nu dan toch maar een keer gaan onthouden.

Natuurlijk is het heerlijk  aankomen bij Rick en Chris, Chris staat meestal al voor het raam te kijken, (5 hoog) springt van enthousiasme, gelukkig zit er een behoorlijke hoge rand voor de openschuivende deuren zonder balkon, dat hij er niet over heen kan springen, en voorziet mij, als ik wil melden dat ik er ben van commentaar via de app op mijn parkeerkunsten, het voelt dan altijd weer als thuiskomen.

Daarna de deur door en dan de lange weg naar boven, met de lift, soms twijfel ik en denk dat ik dan toch maar de trappen ga nemen, tenslotte kan je tussendoor altijd nog de lift halverwege pakken. 

Maar op de een of andere manier doe ik het niet.

Bij binnenkomst is het meteen al gezellig, schoenen uit, pantoffels aan en natuurlijk alles wat nieuw is weer bewonderen, dat is zo leuk van mensen die zijn verhuisd, bij elke bezoek zie je weer iets nieuws. We zaten net  op de nieuw gekochte bank, die heerlijk zit. Toen de telefoon ging, Nadira en Frans waren ook gearriveerd. Dat is heerlijk we zijn weer compleet. We  hadden elkaar al een tijdje niet gezien en het is meteen zoals altijd dikke mik, we gaan gewoon door alsof we elkaar gisteren hebben gezien. We praten wat, een paar gaan nog wat rommelen in de keuken,  dan is het zover en kunnen we aan tafel.. Wat waren er heerlijke gerechtjes,  ik weet de namen niet meer helaas, maar kan je verzekeren, dat het heerlijk was. Aan de andere kant zet mij een boterham voor met kaas met deze mensen, en het is en blijft gezellig en heerlijk.. dus daar het eten wat we dan delen met elkaar maakt de feestvreugde alleen maar leuker en gezelliger.

Het is bijzonder welk een sfeertje er hangt, we praten over van alles, we lachen veel, steunen elkaar als het nodig is, bemoedigen elkaar, dienen elkaar  zo nodig van repliek, maar het is een avond die altijd weer omvliegt... voor ik het wist was het ineens half 12, aangezien dit mannetje nog 45 minuten mag rijden voor hij thuis is, als hij niet door eigenwijs te zijn en niet naar  Thomas  luisterrt omdat hij denkt dat hij het beter weet, verdwaalt..  hebben we afscheid genomen.

Wat weer een heerlijke avond samen, ik verheug me nu al op een volgende keer met elkaar.. 

achteraf begreep ik je woorden(flard)

achteraf begreep ik je woorden

vertrokken mond

van woede

omdat ik weer niet

jou kon bereiken

met mijn hart

proberen je te zeggen

dat ik jou niet

verliezen wil

dat het zo niet langer gaat

je voor mij een vreemde

blijkt te worden

die ik niet meer ken

dan zeg jij de woorden

dat als ik met je mee gegaan was

ik je had begrepen

 nu niet zo boos

had hoeven zijn

omdat blijkt

dat mijn blik

naar jou

veranderd blijkt

te zijn

De lettergrabbelton(week 10)

Aangezien ik dit jaar rijkelijk voorzien ben van diverse scheurkalenders, dacht ik hoe kan ik dit nu even leuk en grappig aanpakken.

Conclusie... heel eenvoudig, een keer per week probeer ik in 2016 de lettergrabbelton als blog er neer te zetten met de teksten die op mijn drie kalenders stonden..( had er al drie en kreeg er nog een vierde bij....) 

de kalenders zijn:

Mwah*

Spreuken *

boeddhistische teksten*

en Rumag

* aan de vorm, onderstreept, cursief of vet kan je zien uit welke kalender het komt

DEEL10

Doe niet zo machonalistisch

Counts
Succes is not final failure is not  fatal. it is the courage to continue that counts


Probeer eens een gesprek met iemand te hebben
zonder zelf ook maar één woord te spreken

lopend buffet
met wandelstokkies eten

Windstil
Bij vlagen ben ik geniaal, alleen is het nu windstil

Wie altijd naar iets anders op zoek is
geeft geluk geen kans

geeuw... weer zon broodje gaap verhaal

Punt
Geluk is een richting, geen punt
(loesje)

Op je pad kom je zowel bloemen als rotsen tgen
Welke trekken het meest je aandacht?

We moeten de kinderen niet onderwerpen 
maar richten

Ik ben positief getest op positiviteit

Geit
Als ik gemekker wil horen, koop ik wel een geit

Als je toch voor me denkt
denk dan ook eens een keer aan mij


Voldoende
een voldoende die toch geen voldoende is
(Marco Borsato)


Sadistisch gezien is 
vliegen de veiligste manier van reizen

Dom
Vroeger waren wij jong en dom, nu zijn we alleen nog maar dom

elk moment heeft een boodschap voor ons
maar we hollen dit moment voorbij
zonder stil te staan

Zeilen
We kunnen de richting van de wind niet aanpassen
we kunnen alleen onze zeilen veranderen

Je moet je er soms bij kunnen neerleggen 
dat je niet alles kun accepteren

Sta open voor de goedheid in elk mens

The Salesman (film)

Gisteravond met de film vriendinnen naar de film geweest. Deze film leek ons in eerste instantie helemaal geweldig.. Toch is een film die wel indruk maakt en boeit.. maar ooo wat is hij traag... het schiet niet op. Het verhaal zal ik hier niet uitleggen. Het is wel mooi als je leest dat de titel verwijst naar de het beroemde stuk De dood van een handelsreiziger. Ooit verfilmd en natuurlijk ook life gezien in het theater. Het is een boeiende film, dat is op zeker, maar ook voorspelbaar, het is een film die eigenlijk voor mij aan het einde geen verrassing had.. Toch is het wel een film die je inzicht geeft in hoe men in bepaalde landen nog steeds tegen bepaalde zaken aankijkt.

recensie van de film:

Regie: Asghar Farhadi | Cast: Shahab Hosseini (Emad), Taraneh Alidoosti (Rana), Babak Karimi (Babak), Mina Sadati (Sanam) e.a. | Speelduur: 125 minuten | Jaar: 2016

Asghar Farhadi gooide in 2011 hoge ogen met het verstikkende en nauwgezette drama A Separation, wat de Iraanse regisseur niet alleen een Oscar opleverde voor de beste niet-Engelstalige film, maar ook een terechte nominatie voor beste originele scenario. Na een uitstapje over de grenzen voor het Franstalige Le Passé, keert Farhadi weer terug op thuisbodem voor zijn nieuwste film. In zekere zin voelt The Salesman daarmee als de spirituele opvolger van A Separation, maar gelukkig lost Farhadi de verwachtingen ruimschoots in.

Ook in zijn nieuwste film richt Farhadi zich op een echtpaar uit de Iraanse middenklasse. Het acteurskoppel Emad en Rani ziet zich genoodzaakt te verhuizen wanneer hun appartementencomplex dreigt in te storten. Een kennis weet hen gelukkig snel aan een nieuwe woning in de stad te helpen, al blijkt het appartement bij aankomst nog vol te staan met de inboedel van de vorige bewoonster. Deze bewoonster blijkt vervolgens de aanleiding te zijn van een traumatisch voorval, wat de relatie van Emad en Rani ernstig onder druk zet.

Veel meer hoef je niet te weten. Interessanter is het om de gebeurtenissen en personageontwikkelingen zonder voorkennis te zien voltrekken. Net als in Farhadi's voorgaande werk zit het plot nauwgezet in elkaar, waarin subtiele wendingen, nuances en emoties elkaar naadloos opvolgen. Het resultaat is een dialoogrijke mix tussen drama en thriller en deels mysterie, waarin thema's als trots, wraak en empathie een centrale rol spelen.

Zoals gebruikelijk bevat het script van Farhadi ook de nodige subtekst, wat uitnodigt tot meerdere kijkbeurten en interpretaties. Waar A Separation immers in de kern een verhaal vertelde over de relatiecrisis van een doorsnee gezin, had de film onder de oppervlakte ook het nodige te zeggen over verschillende maatschappelijke kwesties en verhoudingen in het huidige Iran. Hoewel dit in The Salesman wellicht in iets mindere mate het geval is - al spelen bepaalde cultuurnormen in de achtergrond wel degelijk een rol - is het aardige dat een film uit een land dat voor velen ver van de westerse cultuur af lijkt te staan, toch zeer universele en inleefbare thema's aan weet te snijden. Parallel aan de opvoering van het nota bene Amerikaanse toneelstuk Death of a Salesman zien we ook hier een gezinsrelatie langzaam verscheurd worden.

Farhadi levert hiermee een waardige opvolger van A Separation, maar raakt iets minder diepe emotionele snaren. Desalniettemin intrigeert de film dankzij de zorgvuldige regie, de geloofwaardige, ronde personages en de uitstekende vertolkingen. Voor de meeslepende laatste akte heeft Farhadi nog een intens stukje vuurwerk bewaard, dat je tot lang na de aftiteling nog bezig zal houden.

Uitdaging

Soms loop je in de kringloop en kom je iets tegen en vraag je jezelf af wat het is.. maar omdat het zo bijzonder is.. denk je ik neem het mee en zie het wel..

Nou zo ook vorige week zaterdag.. ik zag dit ding staan, ik had geen idee wat het was, maar dacht alleen maar het is leuk om eens te kijken wat het is.. ik vind de vormgeving al erg leuk, dus ideaal leek me.. Dus ik maar heel fanatiek gekeken en bedacht.

Het koste me het nodige speurwerk maar zoals zo vaak zijn de wegen van het internet openbaar en kom je er vanzelf wel achter.. daarom ook helemaal onderaan de oplossing...

Ik had dit niet verwacht, moet ook zeggen dat ik het een onpraktisch ding vind, maar ja.. hij is wel mooi.. ik zal hem ook niet gebruiken, zal wel in mijn keukenkast verdwijnen bij de andere ik wist niet wat het was, maar nu wel, en hij is mooi vormgegeven..  maar we doen er maar niets mee.

Kortom dit is het antwoord op de prijsvraag die stond op Facebook

 

Juist het is een kiwi vervoerder, zodat hij niet gaat kneuzen .. en daarbij zitten twee vorkjes/ mesjes zodat je heel gemakkelijk je kiwi kan gaan eten en uitlepelen.. dus eigenlijk een soort van Spork maar dan met alleen een lepel en een mesje.  ( het antwoord gevonden door VAcuvin in te voeren op google,)

IDFA

Gisteravond naar de IDFA geweest in Alphen aan denRijn,

IDFA staat voor Internationale documentaire festival Amsterdam

in dit geval zou het kunnen heten Internationale documentaire festival Alphen aan den Rijn.

Het blijkt dat dit festival erg veel bezoekers trekt, in totaal 3 totaal uitverkochte avonden. 

De 4 documentaires die werden getoond waren:

Nowhere to hide

Een verontrustend ooggetuigenverslag van een Iraakse verpleegkundige en familievader die moet vluchten als zijn  woonplaats in handen valt van IS.

Dit vond ik de beste en de meest aangrijpende documentaire van de 4 die er werden getoond.. Mede omdat je dan ziet wat er in een land gebeurt, het steeds verder trekken van veilige plek naar veilige plek. Het steeds horen van de bombardementen.. Het werd er prachtig omschreven, namelijk toen Amerika weg ging was het niet meer zichtbaar waar het gevaar zat, Met Amerika zag je de tanks, maar nu zit het overal en zie je het niet.. het kan elk moment oplaaien. Een schokkende scene was wel dat je dus ook gewoon in je auto kan stappen en als je niet oplet zit er een kneedbom onder of op je auto.. dus iedereen kan de klos zijn. De beelden van de mensen die gewond zijn etc. een erg aangrijpende documentaire die ik iedereen die met vluchtelingen heeft te maken moet gaan zien.

Close Ties

liefdevol portret van een kibbelend echtpaar dat alle stormen lijkt te hebben overleefd. Tijdens een familiediner valt alles op zijn plek.

prachtig luchtig korte documentaire. De vrouw is geweldig, scherp en zo vol humor, dit was een welkome afwisseling na de vorige film om niet in mineur de zaal te verlaten voor de pauze

Plastic China

YI LIE woont met haar familie bij een primitief recyclingfabriekje. Haar wereld bestaat uit  bergen plastic afval uit Europa, de VS en Azië. 

Deze docu was veel te lang, na 45 minuten had ik het wel gehad, ik vond het onderwerp niet echt iets wat me aansprak. Wel is het uniek om te zien, hoe troosteloos ook een situatie is, de kinderen spelen altijd en maken van niets is... dat is mooi en dat geeft toch hoop. Je vraagt je ook meteen af waarom zoveel kinderen al op hele jonge leeftijd een i pd krijgen of andere technische spullen omdat een kind zijn creativiteit kan ontplooien door gewoon te spelen met wat er is.

The Grown-ups

Ontroerende en confronterende observaties van 4 Chileense volwassenen met Down. Zij zijn klaar voor het echte leven, hun omgeving echter niet 

Dit was een prachtige docu, erg grappig maar ook hoe men deze volwassenen valse hoop geven, men belooft van alles, zeg dat dingen kunnen, maar uiteindelijk beslist de familie over hun.

Een aanrader zeker voor mensen die werken met deze doelgroep.. 

Het was een bijzondere lange zit, 4 uur in totaal. met tussendoor een stamppot buffet, gelukkig was er vegetarisch, alleen jammer van dat er geen saus of iets dergelijks bij was. het was erg droog  maar ja de prak is binnen en met het gezelschap was niets mis mee, dat was genieten.

Lotus....

Vandaag afgereisd naar Bleiswijk, eerst vriendin Antoinet opgehaald om, daarna via de nieuwe Maximabrug, naar het landelijk gelegen Bleiswijk te gaan.

Het is altijd weer een dag waar ik tegenop zie, het gezelschap is goed, daar ligt het niet aan, maar het is zon akelige dag, het is een dag soms alleen maar zitten en luisteren, soms mag je niets meer maar vandaag was het programma niet zo duidelijk.. dus je kon van alles verwachten dat was voor mij wel duidelijk.

Bij binnenkomst kregen we eerst twee mededelingen over mensen die bij de lotusinstucteurs groep horen, dit drukte meteen wel een stempel op de dag, omdat het verdrietige mededelingen waren.

Daarna begon de les met een theorie gedeelte over warmte en koude letsels.. hiervoor was een presentie gemaakt, maar, zoals de presentator meerdere malen al vertelde, klopte het niet helemaal met het boek van de lotus.. dus we moesten maar het lotusboek aanhouden... 

Wat wel jammer was, was dat tijden het begin van de presentatie, de kaarten rond gingen voor de mensen die nu in een niet zon plezierige situatie zitten, maar ook dat we een drietal vragen moesten invullen die dan later beantwoord werden in de middag over feedback geven.

Daardoor verloren we in het begin veel aandacht en kregen we dus niet de info meteen binnen. 

Het was een lange zit de voorlichting, maar goed, het is nuttig en we luisteren... na de pauze kwam er nog een stukje en dat was net als het voor gaande, ook net zo lang. dus we konden luisteren en luisteren.. en dat voor doe mensen. Moet wel bekennen dat ik hier dit keer heel blij mee was, mede omdat ik toch wel een behoorlijke zware week achter de kiezen heb en dus nu wel heel lekker vond dat ik mocht consumeren en niets hoefde te doen.

Aan het einde van de presentatie was er nog wat tijd over, dus konden we nog een bevriezingsletsel grimeren.. dus ik hem maar even snel twee witte vingers gegrimeerd, zodat ik weet hoe vingers eruit zien nadat ze ontdooit zijn.. altijd handig

In de pauze met vriendin Yvonne nog snel even wat aardbeien wezen halen, tenslotte is 3 bakjes grote aardbeien voor 5 euro wel heel goedkoop.. en altijd lekker in de kwark. 

Daarna hadden we een trainingsacteur, die ging ondersteunen bij het feedback geven. Dit vond ik erg  leuk om te zien, mede omdat ik kort geleden ook mijn eerste dappere glibberige stappen heb gezet op het pad van trainingsacteur.. ik overweeg nu nog om een opleiding te gaan volgen, al moet ik even uitzoeken wanneer het is, omdat ik natuurlijk ook mijn werk heb en dus niet altijd kan..

Om half 4 was de dag ten einde.. ik was erg blij, nog even met Antoinet buiten gewacht totdat haar man haar kwam op halen en daarna langs de lidle en naar huis.. om te genieten van mijn eerst vrije avond deze week.. soms is het leven ineens even lief lijkt het

Spreuken (2015-15)

Als ieder mens een ander mens

gelukkig zou maken, was de

hele wereld gelukkig

"Ik kan  overal tegen

tot ik een besluit neem, dan ben

ik ervoor'

(Johan Cruijff)

Als het leven geen zin heeft

dan maakt het maar zin

Wie blijft graven, komt nooit

uit de put

Wanneer je er voor kiest om

niets te besluiten, heb je ook

gekozen

De dieren die het minst op de

mens lijken, zijn het gelukkigst

Ik heb één keer een toneelstuk

geschreven zonder liefde erin,

al mijn personages

waren getrouwd

(Marcel Achard)

Ik discussieer graag met de jeugd.

Ze herinnert mij eraan

dat ik vroeger het ook niet wist.

( Karel Jonckheere)

Als je denkt dat alles tegenzit

denk dan opnieuw

Er is nu eenheid, iedereen doet

in principe wat ik vraag.

Het zijn namelijk geen Hollanders,

die als je begint met

ademhalen al zeggen

'ja, maar..'

(Johan Cruijff)

als de zon vandaag niet voor je schijnt (flard)

als de zon vandaag niet voor je schijnt 

even afscheid genomen

om heel even

jou uit te zwaaien

voor altijd

onze liefde

was niet meer

wat het was

heel langzaam

gekeken

naar jouw 

verdwijnende rug

soms 

kijk ik nog wel 

eens door het raam

in de hoop

dat je er weer zal staan

wetende dat dat

niet meer kan

raak ik in 

de stilte van de avond

jouw foto weer aan

zeg dan zacht

als vandaag de zon

niet voor je schijnt

weet dan dat ik

het lampje van 

deze donkere dag

weer aan zal 

laten gaan

(meestal ben ik er niet van om hier zoveel flarden te zetten, tenslotte heb ik er een site voor op Facebook met de naam flarden en natuurlijk de website www.flarden.nl , waar ook de meest recente flarden staan.. maar toch deze week is een bizarre week,  ik ben er nog stil van.. en dus even nog deze dag een flard.)

zelfs de vogels vielen stil...(flard)

 zelfs de vogels vielen stil

in de ochtend

de laatste keer

dat ik je gezicht

nog echt kan zien

zonder de glans van een foto

raak ik je aan

terwijl ik

je voor de laatste keer

toedek

met de mantel der liefde

afscheid neem voor altijd

zwegen zelfs de vogels

die begrepen

hoe verdrietig

ik nu ben

( omdat vandaag een zware dag is voor een hele lieve vriendin van mij)