zo trots op hem
als de dag van gisteren
weet ik het nog
dat joch
met zijn blonde haar
dat bij mij kwam
te praten over zijn thuis
waarin hij even niet
meer een uitweg zag
ik heb met hem gepraat
totdat hij er weer voor
durfde te aan
nog geen jaar later
stond hij voor mijn deur
de tranen stroomden over zijn wangen
omdat zijn vader
had gekozen
om niet meer verder
in het leven te gaan
urenlang met hem gepraat
al wist ik
wat hij ook wist
hij moest het zelf aangaan
het gevecht dat hij heeft geleden
zijn dagen vol verdriet
hij heeft het allemaal doorstaan
door te kiezen voor het leven
om er doorheen te gaan
dan ineens is het zover
hij gaat het echt leven in
hij gaat afzwaaien
ik zie hem gaan
hij moest eens weten
hoe ik hem missen ga
maar ook hoe trost
ik op hem ben
dat hij zo volop
het leven heeft omarmt
door te zeggen
dat hij gewoon
een kanjer is
(voor Lars)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten