zondag 1 januari 2012

Waaom ben jij niet weggegaan zoeven (flarden)




Waarom ben je niet weggegaan zoeven
Je staat nog in mijn huis
Terwijl ik al druk doende
Mijn spullen aan het pakken ben
Omdat ik ga vertrekken
Naar een land van overver
Ik kijk je aan
Terwijl je naar me kijkt
Dan zeg je de woorden
Dat je van me houd
Dat je wilt dat ik bij je blijf
Ik ben stil
Zeg dan dat je moet gaan
Je bent al veel te lang gebleven
Je bleef staan
Nam me in je armen
En ik brak van binnen
De muren vielen
Ik smolt totaal
Ik vroeg je
Waarom ben je gebleven
Nu kan ik niet meer doen alsof
Ik gelukkig in mijn eentje ben


Ik wil niet opnieuw aan iemand wennen
Heel even maar
Raakte je mijn hart aan
Mijn lichaam was maar even
Voor jou toegankelijk
Ik was er  helemaal
Ja zette alles op zijn kop
Zonder dat je het wist
En ik riep alleen maar
Ga weg want ik wil niet
Op nieuw aan iemand wennen
Ik ben te bang
Voor de pijn
Die kan ontstaan



Voor elke traan die ik  langs je wang zie gaan
Teer strijk ik met mijn handen
Langs je gezicht
Heel even en langzaam
Raak ik het vloeiende water aan
Van de tranen die komen
Die telkens weer hun eigen
Route gaan
Voor elke traan
Die ik langs je wang zie gaan
Word ik meer overtuigd
Van mijn liefde voor jou
Die is
Ontstaan


Je bent te lang gebleven
Ik had het moeten beseffen
Ik wist het al voor ik begon
Ik liet je binnen in mijn hart
In mijn huis
En voor ik het besefte
Wist ik ook
Dat ik  je te lang heb
Laten blijven
Te lang je heb toegestaan
Om er te zijn
Ik heb je te lang laten blijven
Zodat ik besef
Dat ik je niet loslaten kan
Je kan laten gaan
Omdat je te diep in mijn hart
Bent geraakt


Het is mijn keus
Ik heb de keus
Om mijn leven te laten zijn
Zoals ik wil
Dat hij zal zijn
Ik kan het laten gebeuren
Om het te laten zijn
Ik kijk het aan
En weet meteen
Dat ik het zal laten bestaan
Het is mijn keus
Om het te houden
Het te laten gaan
Het is aan mij
Wat ik wil
Wat ik denk
Om zo mijn leven
Te leiden
Die ik wil
Laten bestaan


Gebroken best
Gebroken best
Is soms meer scheuren
Dan vermogen
Gebroken woorden
Die barsten laten ontstaan
In een emotie van even
Gebroken gedachten
Die niet meer
Kunnen bestaan
Omdat iemand zei
Dat de liefde
Niet door
Kon gaan


Waarom ging je weg
Je ogen deed je dicht
Om de weg te gaan
Die ik niet kan volgen
Je sloot je af
In het leven
Om te gaan
Waar iedereen
Op een dag zal gaan
Ik raak teder
Je laatste adem aan
Zie het gaan
En laat het zijn
Ondanks dat mijn wereld
Met jou ook is vergaan


Liggend in dat lege bed
Ik sluit soms mijn ogen even
Denk even maar
Dat je er bent
Raak heel even maar
De uren van het samen zijn
Weer aan
Ik droom dat je me aanraakt
Dat je woorden fluistert in mijn oor
Dat je zacht mijn haar streelt
Liggend in dat lege bed
Bedenk ik
Dat ik je nog elke dag mis


Wees gelukkig
Wees gewoon
De dagen hun vriend
Wees gewoon blij
En geniet vooral
Van wat er was
Wees gewoon gelukkig
Met de uren
Die er zijn
Wees gelukkig
Geniet elke dag
Van de avond die komt
Van de nacht die gaat
Wees gewoon gelukkig
Dat jij bestaat

 
Alle wanhoop
Alle wanhoop
Van het afgelopen jaar
Laat ik maar gaan
Het ligt waar het ligt
Het is goed
Het is best waar het staat
Alle wanhoop
Is daar
Ik luister even
Naar de woorden
Die niet meer
Ontstaan

 De zon van de hartslagen
De zon telt
Zijn stralen
Probeert te winnen
Van mijn vermogen
Van de stralen die ik zend
Ik tel de hartsalgen van de zon
En straal harder verder
Dan de zon
Ooit kon


Momenten van magie
De magie van nu
Gaat even verder dan ik dacht
Even maar weet ik weer
Dat het zo zal zijn
Magie van gevoel
Van zijn
Even maar de magie
Ervaren
Van weer samen zijn


Neem me mee naar je hemel
Geraakt door het
Niet in te halen verleden
Van een leven
Geraakt door een simpele lach
Van een moment
Geraakt door maar even
Het ervaren van zijn
Neem me mee naar jouw hemel
Zodat we samen
Het paradijs
in kunnen gaan

De reis naar de sterren
Teder raak ik de nacht
Zijn dauw aan
Heel voorzichtig stuur ik de
Ballon gevuld met mijn adem
Naar de hemel
Even maar raak ik de sterren aan
Van het leven
Waar het begon
Even maar
Besef ik weer
Dat de reis die ik maak
Mij naar de sterren
Zullen laten gaan

Omdat mijn hart van jou is
De angst
Dat je gaat
Dat je mijn hart
Meeneemt
Naar waar ik niet kan zijn
Ik vraag zovaak
Zoveel dingen aan jou
Omdat ik bang ben
Dat mijn hart
Zoek raakt

 Ben je jezelf verloren
Je ogen kijken even naar mij
Ik zie ze stralen
Hoor je zeggen
Wil je bij mij zijn
Ik kijk je aan
Zonder de woorden die komen gaan
Stil vraag ik me af
Waar ben ik gebleven
Waar ben jij nu
Hoe is het gegaan
Ik zie in je ogen
De liefde voor hem geschreven
Ik zeg alleen
Dat ik je ben verloren
Omdat jij jezelf niet in mij
Verloor bent

Stilte van verlangen
De stilte van
Het verloren moment
Van de magie
Is zo intens
Dat ik mezelf afvraag
Waarom het zo gaat
Ik ben stil
Raak je aan
Bedenk me dan
Dat ik zonder jou
Me zo verloren voel zal

 
 Nu geen nummer twee
De klok slaat zijn uren
Het is middernacht
Een nieuw jaar begint
Ik ben dit keer
Geen tweede
Ik ben ook nummer één
Alleen is het gek
Dat ik dit nu niet zie als goed
Ik mis jou
Die nu niet
Bij me is

Geen opmerkingen:

Een reactie posten